Het is vrijdag, eindelijk. Ik dacht dat er geen einde wou komen aan deze week. En nu, zo achteraf bekeken, is het toch nog allemaal vlug gegaan. We zijn alweer een weekend verder. Er liggen alweer nieuwe, andere, dezelfde huishoudtaken te wachten. Vanavond ga ik breien, verder breien, aan die mouwen. Het blijft maar duren, ze raken niet af. Niet dat ze zo lang moeten zijn, niet dat mijn armen zo lang zijn, gewoon omdat ik ze nog niet afgemaakt heb. Heb een stuk gebreid en dan terug uitgetrokken en herbegonnen want het leek me ineens te smal. Ik ben streng, streng voor mezelf, streng voor mijn werk, en dus moet het goed zijn. En toch, weet je dat nooit echt bij een breiwerk, het resultaat verandert als je het aandoet, als je het draagt, als je het gewassen hebt. Echte kunst is dat, levend en veranderend. Maar mijn trui is pas draagbaar als ik hem in elkaar naai. Misschien daarom duren die laatste steken en naalden zo lang, dan moet ik de stukken in elkaar zetten met naald en draad en eigenlijk doe ik dat niet zo graag. En ik weet helemaal niet waarom ik dat niet graag doe. Misschien schrik om het uiteindelijke resultaat te zien, het kan altijd tegenvallen. Soms is het breien leuk maar het resultaat niet echt goed, trekt het een beetje of rekt het een beetje. Tja, 't is niet meer dezelfde kwaliteit als 20 jaar geleden, maar dat is met niets zo. Wat mezelf betreft vind ik dat ik betere kwaliteit lever dan twintig jaar geleden. Ik ben strenger geworden, maak niet meer om het even wat. Ik kijk goed uit, vergelijk prijs en kwaliteit, koop enkel kleuren die ik mooi vind en bolletjes wol die zacht aanvoelen. Reklame laat me niet koud, maar ik zal niet meer iets kopen omdat het nu eenmaal goedkoop is. Ik zal nog maar wat verder breien anders raakt het nooit af. De herfst is vandaag begonnen, en het wordt kouder, dus is het bijna tijd voor een trui, en dan heb ik toch het liefste een eigen brouwsel.
