De tweede actie ging een paar weken later door in Hundelgem. Charel had vernomen dat boven Hundelgem een kist was gedropt door een gevechtsvliegtuig en dat deze door een landbouwer bij de Hundelgemse oorlogsburgemeester Loodens was gebracht. De daaropvolgende nacht gingen de 3 mannen naar de woning van de burgemeester. Ongehinderd ging dit niet. Om de achtertuin te kunnen betreden diende eerst de hond van de burgemeester, een bouvier, afgemaakt te worden. Charel klopte aan op de achterdeur en riep “Gestapo, offen machen, offen machen”. De burgemeester kwam onmiddellijk naar de beneden en opende de achterdeur. Daarop vielen Charel, Robert en Germain de woning binnen en overmeesterden zij de burgemeester en zijn familie. De telefoonkabel werd onmiddellijk doorgesneden om te vermijden dat de bezetter kon verwittigd worden. Onder bedreiging overhandigde de burgemeester de kist. Onmiddellijk werd woonst verlaten en de kist werd per fiets overgebracht naar de schuilplaats in Velzeke. In de kist zaten twaalf flesjes fosforbommen. Deze werden gebruikt om gevechtstanks te bestoken.

08-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Veertien dagen later ging de derde en laatste actie door. Deze was gericht tegen de woning van de twee broers (die collaboreerden met de Duitser) van de voetbalploeg uit Strijpen. Deze was gelegen aan de Sint Andriessteenweg te Strijpen. Hierbij werd één van de flesjes gebruikt die men had bemachtigd bij de burgemeester van Hundelgem. De bedoeling was om de fles door het raam te gooien om de woning te vernielen. Bij het gooien miste het flesje echter zijn doel en vloog tegen de muur. Een vuurzee vernielde de voorgevel van de woning. Deze actie was eveneens bedoeld om de collaboratie te destabiliseren.

07-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Op 5 augustus 1944 werd in Zottegem VNV leider Cousy vermoord. Als vergelding werden nadien door de Gestapo in Zottegem verschillende aanhoudingen verricht. De meeste van de aangehouden mannen werden overgebracht naar Oudenaarde voor ondervraging. Zij ondergingen hierbij de meest verschrikkelijke en mensonwaardige folteringen. Nadien werden ze afgevoerd naar Duitse kampen. Charles Lapaige was één van de overlevenden. Zijn getuigenis over deze feiten is er om nooit te vergeten.

Op 13 augustus 1944 om 6 uur s’morgens sloegen de Gestapo en de Feldgendarmerie toe in Velzeke. Germain had om 10 voor 6 de schuilplaats verlaten. Hij ging naar de woning van zijn ouders. Om 6 uur viel de Gestapo binnen op het erf van Theofiel De Clercq. Onmiddellijk renden zij naar de schuilplaats. Het waren mannen gekleed in burgerkledij, enkelen droegen een uniform. Allen waren in het bezit van een machinegeweer. De put werd geopend en Charel trachtte zich met zijn pistool te verdedigen. Hij werd onmiddellijk neergeschoten en stierf onmiddellijk. Hij had verschillende schotwonden in de borststreek. Robert werd door een van de kogels geraakt aan de rechter slaap en bloedde hevig. Hij werd samen met Theofiel aangehouden.

Op dit ogenblik was Germain Selders juist in de woning van zijn ouders. Hij hoorde in de verte schoten afkomstig van een machinegeweer. Een buurmeisje kon hem tijdig waarschuwen en riep: “Er wordt geschoten op den Blarenhoek”. Germain begreep onmiddellijk dat dit een actie was tegen zijn verzetsgroep. Hij vluchtte weg en kon zich in de omgeving van de Vollander verbergen tussen rijen stokerwten.

Korte tijd later stonden 3 mannen aan de ouderlijke woning van Germain. Zij hadden eveneens Robert Van Elsué meegenomen. De moeder van Germain opende de deur. Zij vielen onmiddellijk de woning binnen en doorzochten deze grondig. Robert zei tegen de moeder van Germain: “Marie het is voorbij”. Een Duitser droeg een uniform, twee Vlamingen droegen burgerkledij. Marie werd hard aangepakt. Ze werd hevig geslagen en geschopt. De Gestapo riep: “Waar is uw zoon?”. Marie kon ze overtuigen dat haar zoon de ganse nacht niet thuis was geweest en ook deze morgen niet was naar huis gekomen. Uiteindelijk verliet de groep de woning. Marie Van Achter lieten ze gewond achter. Robert werd meegesleurd en werd bloedend in een Volkswagen gezet.

De Gestapo viel eveneens binnen in de woning van Robert in de Blarenhoek 200. Daar werd zijn echtgenote Emilienne Soleme bedreigd met een bajonet en mishandeld. De Gestapo deed er een huiszoeking.

Germain die nog steeds verscholen zat, zag twee Volkswagens vertrekken in de Beugelstraat, richting Zottegem. Hij begreep onmiddellijk dat zijn vrienden waren aangehouden. Ondertussen werd de Hondenbos aan de Beugelstraat grondig uitgekampt door een achttal mannen in burger. Zij waren allen in het bezit van een machinegeweer.

06-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Het lichaam van Charel Van Wambeke werd overgebracht naar het klooster van Velzeke. Zijn lichaam werd er opgebaard. Veel Velzekenaren brachten hem een laatste groet.

Germain keerde na de inval terug naar zijn woning. Zijn grootvader bracht hem naar Rozebeke bij een tante van zijn moeder. Daar hield hij zich op de zolder verborgen tot met de bevrijding.

Enkele dagen na de inval in Velzeke kwam de Gestapo terug naar de woning van Germain. Zijn vader was toen ook thuis. De Gestapo was vergezeld van oorlogsburgemeester Van Den Berghe. De Gestapo wou vader Selders meenemen. De burgemeester bemiddelde voor de familie Selders. Hij zei “Vader Selders is een mijnwerker, hij kan onmogelijk weten waar zijn zoon is, laat die man met rust.”De Gestapo verliet uiteindelijk de woning.

05-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Robert Van Elsué en Theofiel De Clercq werden overgebracht naar de Kasteelstraat in Oudenaarde. Theofiel werd verantwoordelijk gesteld en werd als vergelding aangehouden. Robert werd gedurende 5 dagen ondervraagd en op een gruwelijke wijze gemarteld. Vervolgens werden beide mannen overgebracht naar de gevangenis “Nieuwe Wandeling” te Gent. De echtgenote van Robert wou haar man bezoeken. Aan de gevangenispoort mocht ze enkel een pakje afgeven. Zij mocht haar man niet zien.

Later werden Robert en Theofiel naar Antwerpen overgebracht. Daar werden ze samen met andere gevangenen van Gent en Antwerpen op veewagens gezet en naar het concentratiekamp van Neuengamme gevoerd. Charles Lapaige en André De Rouck (ook aangehouden na de moord op Cousy) uit Zottegem overleefden het kamp.

04-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Theofiel De Clercq stierf in Neuengamme op 15 november 1944. Robert Van Elsué stierf er tussen de periode januari-maart 1945. Zijn dochtertje Annie heeft haar vader nooit gekend. Ze was nog geen zes maanden oud toen haar vader werd aangehouden in Velzeke. Emilienne Solome heeft haar man nooit meer gezien.

Het kamp Neuengamme werd op 13 december 1938 geopend. Als dependance van Sachenhausen was het kamp aanvankelijk bedoeld om arbeiders voor de plaatselijke SS steenfabriek te huisvesten. Juni 1940 werd Neuengamme een zelfstandig concentratiekamp. Het hoofdkamp, dat 213.000 vierkante meter groot was, ving de meeste mensen op, maar in geheel Noord-Duitsland lagen nog 92 zogenaamde buitenkampen die bestuurlijk gezien onder Neuengamme vielen. Zelfs op het kanaaleiland Alderney was een buitenkamp. Deze buitenkampen hadden vaak maar een kort bestaan. In 1944 functioneerden er zestig gelijktijdig. De mensen in de kampen, afkomstig uit zo'n 28 landen, waren veelal krijgsgevangenen, gijzelaars, verzetsstrijders, Joden, zigeuners, homoseksuelen en Jehova’s getuigen. Bij aankomst moesten alle persoonlijke bezittingen worden afgegeven. Vervolgens werd al het lichaamshaar afgeschoren en kreeg men in plaats van de eigen naam een nummer op een zinken plaatje, dat om de nek gedragen moest worden. De SS probeerde de morele en psychische weerstand van de gevangenen te breken door hen in vernederende omstandigheden te laten leven en werken. De barakken waren overvol, sanitaire voorzieningen waren ontoereikend en enige privacy was er niet. Men kreeg onvoldoende voedsel en moest zware arbeid verrichten. De dag was zo strikt ingedeeld dat er nauwelijks een vrije minuut overbleef. Neuengamme bezat geen gaskamers of vergelijkbare methoden om mensen massaal van het leven te beroven. Desondanks stierven er 55.000 mensen door de onmenselijke toestanden in het kamp, waaronder epidemieën en gebrek aan voedsel. Tijdens de oorlog verbleven ongeveer 106.000 mensen in Neuengamme.

02-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Over hoe de groep verraden werd, deden veel verhalen de ronde. Vast staat dat de Gestapo zeer goed wist waar de schuilplaats was en wie de verzetsleden waren. Hoogstwaarschijnlijk werden de mannen verraden door een collaborator uit Zottegem.

Na de bevrijding kwam Germain Selders terug naar Velzeke. Hij werd er gedragen als een held. Germain weende en riep de namen van zijn twee vrienden. Burgemeester Wallez ontfermde zich over de jongeman.

Op 25 april 1961 werd het lichaam van Robert opgegraven te Sandbostel (Duitsland) en naar België gerepatrieerd. Op 28 juli werd het overgebracht naar het Velzeekse gemeentehuis. Op de uitvaartplechtigheid waren de meeste Velzekenaren aanwezig. Zij brachten een laatste groet aan hun held. Hij werd er met alle eer begraven in aanwezigheid van het gemeentebestuur.

01-05-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Germain Selders die toen verhuisd was naar Antwerpen, was eveneens aanwezig. Robert werd begraven op het kerkhof van Velzeke.

Charel was begraven op het oude kerkhof rond de kerk van Velzeke. Zijn lichaam werd ontgraven en overgebracht naar het nieuwe kerkhof aan de Kerklandstraat.

Germain Selders verhuisde in 1947 naar Antwerpen. Hij huwde met Maria Lochs te Mol. Hij woont momenteel in de omgeving van Antwerpen en geniet er van een welverdiende rust.

30-04-2012, 00:00 Geschreven door Wim  

Nawoord:

Ik heb enorm veel geluk gehad dat ik deze gruwel heb overleefd. De eerste jaren na de bevrijding wou ik er weinig over praten. Ik had er een trauma aan overgehouden, de nachtmerries waren verschrikkelijk. Na veel jaren wou ik mijn verhaal kwijt als een blijvende herinnering aan de naziegruwel. Ik ben Wim dankbaar dat ik dit heb kunnen doen. Ik doe deze getuigenis niet uit wraak. Wij hebben het maar voor één ding gedaan: “Voor het Vaderland en tegen de bezetter”. Ik heb er geen spijt van. Dertien augustus blijft een moeilijke dag voor mij, zelfs na meer dan 65 jaar. Soms ben ik er ziek van. Ik ben dan steeds in gedachten bij mijn vrienden Charel en Robert. Ik zou graag hebben dat in de scholen meer gepraat wordt over de vaderlandse geschiedenis, over de oorlogsgruwel, de collaboratie en het verzet. Ik heb nog één wens. Ik hoop dat de graven van Charel en Robert mogen behouden en goed onderhouden worden. Dit samen met dit werkstuk als een blijvende herinnering aan de naziterreur. Een ideologie gedragen door haat, onverdraagzaamheid en racisme.


                                                                                                                                                                                                     Germain Selders.

25-04-2012, 00:00 Geschreven door Wim