Het duurde niet lang voor hij het door had. Toen Oliver zei dat hij mijn zoon is en hij ook te weten kwam dat hij 21 is had hij niet veel meer nodig om te weten dat Oliver zijn zoon is. Hij wist het en hij gaat het hier niet bij laten. Zo is Toby, het eerste wat hij zei is dat we moesten praten. Praten? Denkt hij nu echt dat ik nu in staat ben om te praten?
natuurlijk kon ik dat niet letterlijk zo zeggen dus stelde ik voor om de dag erna af te spreken bij mij thuis.

De volgende dag. Ik zat in de Seven Bells en ik heb alles aan Lili gezegd, het hele verhaal. Ik was zodanig aan het stressen omdat ik die avond Toby zou zien dat ik het gewoon tegen iemand moest vertellen en Lili is niet voor niets mijn beste vriendin. Ze stond met haar mond vol tanden en ze was ook een beetje teleurgesteld omdat ik haar nooit heb verteld dat ik iets heb gehad met de charmante, wereldberoemde Toby Gillespie. Maar wat had ze verwacht, zoiets ga ik nu niet aan de grote klok hangen en ik redde mij uitstekend samen met Oliver, ik had geen behoefte aan een man. Of toch geen permanente man, ik zeg niet dat ik nooit een relatie heb gehad maar dat is nooit blijven duren.

Het is zover, de bel kan elk moment gaan, wat moet ik aandoen, wat zal ik zeggen, ik weet het niet, ik weet niets meer. Ik weet zelf niet of ik dat aankan.
De bel, oh help. Ik doe open en daar staat hij, even charmant en knap als altijd. Mijn maag ligt in een knoop, ik duizel, mijn hart slaat rapper en mijn adem stokt.
hij begint direct met mij te overladen met vragen: ‘waarom ben je weg gegaan?’ ‘Waarom heb je mij niets laten weten over Oliver?’ ‘Weet Oliver het?’
En zo ging het even door, ik heb hem alles uitgelegd en hem gezegd dat ik één keer op het punt stond om hem een brief te sturen met alles in en dat ik het dan toch niet heb gedaan want hij was net zijn carrière begonnen en alles ging goed. Het nieuws dat hij een buitenechtelijk kind heeft zou niet goed zijn geweest voor hem. Daarom heb ik het dan toch niet gedaan.

Hij verklaarde mij zot en legde uit hoeveel hij naar mij heeft gezocht en dat hij alles heeft gedaan om mij terug te vinden en hoe teleurgesteld hij was toen hij ondervond dat het hem niet ging lukken om mij terug te vinden. Toen zei hij hoeveel hij van mij hield. Toen heb ik hem onderbroken, ik wou niet dat hij dat zei, hij is gelukkig getrouwd en heeft twee kinderen. Hij en Deborah zijn het perfecte koppel en ik wou daar niet tussen komen. Maar dat zou dus wel gebeuren als het aan Toby lag. En toen kuste hij mij. Wat heb ik zijn lippen gemist en ik liet mij even meegaan maar toen maakte ik mij los, dit is fout, dit mag niet. hij moest nu gaan.

We hebben afgesproken dat we het aan Oliver, Deborah, Savanah en Diaay gingen zeggen. Ik zou het zeggen aan Oliver en Toby aan zijn gezin. Ik had geen keuze, Toby stond erop om zijn zoon te leren kennen en als Toby iets wil krijg je daar niets tussen.
Iedereen reageerde goed, Oliver was verbaast maar ik denk dat hij het wel leuk vind dat zijn vader de bekende Toby Gillespie is. Deborah deed zelf,volgens mij, abnormaal rustig en maakte er ook geen probleem van dat ik Toby’s ex ben. Een andere vrouw zou toch en beetje jaloezie vertonen maar bij Deborah was er geen greintje jaloezie te bespeuren, wat het voor mij aan de ene kant gemakkelijker maakte.
Maar aan de andere kant voelde ik mij zo schuldig omdat ik gevoelens heb voor de man van iemand die zo vriendelijk is. Maar ik maakte mijzelf van in het begin duidelijk dat Toby bij Deborah hoort. Wat Savanah en Dizzy betreft ging het ook zeer goed, Savanah en Oliver kunnen het zeer goed vinden met elkaar. Dizzy trekt zich de hele zaak niet zo hard aan en doet alsof hij Oliver al heel zijn leven kent. Het is veel beter verlopen dan k had gedacht.

En ja dan was er nog de pers, een paar dagen na de ‘officiële’ ontmoeting tussen vader en zoon gaven we een interview en er was ook een fotoshoot bij. Er werden vooral veel foto’s gemaakt van Toby en Oliver en Oliver en zijn nieuwe broer en zus. Dizzy is in tegenstelling tot Savanah niet zo fotogeniek dus waren er vooral foto’s van de mooie Savanah getrokken. Terwijl de kinderen en Toby zich daarmee bezig houden hebben ik en Deborah een praatje gemaakt samen met de journaliste. Hoe kan Deborah nu zo vriendelijk en lief zijn. Dit laat mij alleen nog slechter voelen. Waar ben ik nu weer in verzeild geraakt.

10-03-2012 om 21:12 geschreven door Jessie Roscoe  

Nu 21 jaar later woon ik in Upper Sisley, ik heb hier een goedkoop huis gevonden Duck Cottage. Het stond al een tijd eeg en ik heb het zelf ingericht en hersteld. Toen heb ik ontdekt dat ik een talent heb voor schilderen en daar heb ik dan mijn beroep van gemaakt. Oliver is nu 21 en is van plan om door Europa te reizen als hij genoeg geld heeft verdient. Hij is net afgestudeerd en is met glans geslaagd, ik ben zo trots op hem.

Eindelijk dacht ik dat alles goed ging, ik heb mijn werk, Oliver heeft een baantje in de lokale bar, The Seven Bells en weet wat hij de komende jaren wil doen, wat zou ik nog meer willen?
En dan op een ochtend stonden verhuiswagens naast ons huis. Blijkbaar kregen we nieuwe buren, wat raar was was dat de makelaar aan niemand wou zeggen wie er kwam wonen zelf niet aan mij, want het was algemeen bekend dat hij verliefd is op mij. Dus iedereen was nieuwsgierig. En dan kwam het, ik kreeg telefoon van de nieuwe eigenaar van Sisley House, ze wouden de kamers herinrichten en hadden gehoord dat ik daar mijn beroep van heb gemaakt.

Die stem, ik herkende hem uit de duizend. Ik kon amper iets zeggen en voelde mijn maag samentrekken. Ik stond op een tafel om beter ontvangst te hebben en hoorde in de verte Oliver iets zeggen. Ik wou zeker zijn dus vroeg ik toch nog eens naar zijn naam. Gillespie, Toby Gillespie. Ik kon mijn oren niet geloven.
ik kwam van de tafel en deelde het nieuws over onze nieuwe buren mee aan Lili en Oliver die naast mij stonden.

Ik ging naar het huis en ontmoete eerst zijn zoon en dochter, Dizzy en Savanah. En dan zijn vrouw Deborah, ze leken het perfect gezin, geen wonder dat Toby en Deborah in elk magazine worden afgebeeld als het perfecte koppel. Deborah was zo vriendelijk en Toby stond met open mond naar mij te kijken. Hij nam me vast en gaf me twee kussen op mijn wangen en lichte direct zijn familie in over wie ik was en dat hij hier is komen wonen omdat hij zich onze vakantie nog herinnerde.

We hebben even bijgepraat en toen kregen de kinderen honger en vroeg Toby of er in de buurt iets te doen is en Deborah vertelde over de bar die ze had gezien toen ze hier toekwamen, ik probeerde me er nog uit te redden en ze van gedacht doen veranderen maar het was te laat, ze zouden naar de Seven Bells gaan. Op zich is daar niets mis mee maar Oiver moest werken vanavond.

10-03-2012 om 19:11 geschreven door Jessie Roscoe  

Hallo, mijn naam is Jessie Roscoe. Ik woon in Upper Sisley en ik ben een schilder, voor alle duidelijkheid geen kunstenaar, ik schilder enkel kamers. Ik heb een zoon, zijn naam is Oliver en het is de beste zoon die een moeder zich kan wensen. Er is echter een detail, niemand weet wie Oliver’s vader is en dat wou ik ook zo houden, maar ik zal beginnen bij het begin.

Toby Gillespie, de liefde van mijn leven. 21 jaar geleden, we zaten nog op school, hij deed een toneelopleiding en ik zat nog op school in Cheltenham, we hebben elkaar ontmoet op een feestje. We waren smoorverliefd. Straatarm dat wel, maar we redden ons en we waren gelukkig, dat was toen het belangrijkste.
Een keer zijn we op vakantie geweest in Upper Sisley. Het was een fietsvakantie en we hadden een tent geleend, meer konden we ons niet veroorloven.

Maar dan werd ik zwanger Toby nam het goed op, hij zag het allemaal goed zitten. Hij ging stoppen met school en een baan nemen, we gingen trouwen en samen gelukkig worden. Maar ik wou niet dat hij stopte met school, hij had talent en het was gebeurdt met een student uit zijn jaar, zijn vriendin was zwanger en hij was gestopt met school. .En acteren was Toby's lust en leven. Hij mocht niet stoppen, dat kon ik niet laten gebeuren. Toby en ik waren tot het besluit gekomen dat we een abortus gingen doen. Het was het beste voor ons allemaal en we konden later ook nog altijd trouwen en kinderen krijgen.

De dag was gekomen, ik ging naar de dokter. Maar ik kon het niet, ik kon mijn kindje,ons kindje, niet wegdoen, ik moest kiezen Toby of ons kindje, ik kon ze niet alle twee hebben. Ik koos voor het kindje, ik ging naar huis, pakte mijn spullen en nam zonder om te kijken de trein naar Shotland. Ik ging er bij mijn tante logeren in Glasgow. Dat leek mij het beste. Ik ken Toby, hij ging me komen zoeken, maar daar zou hij me niet vinden, hier kon ik in alle rust ons kindje grootbrengen.
Oliver was een gemakkelijk kind, hij vroeg niet veel naar zijn vader. Toen hij oud genoeg was heb ik hem iets wijs gemaakt ovr zijn vader en daarna heeft hij er nooit meer naar gevraagt.

10-03-2012 om 18:24 geschreven door Jessie Roscoe