Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. En mijn tijd van gaan is stilaan gekomen. Natuurlijk weet je niet met zekerheid of je er 100% klaar voor bent. Dat is ook eigen aan het leven. Maar mijn doelstellingen hier zijn wel degelijk bereikt. En thuis ... thuis ben ik bij mensen die me omringen met liefde en knuffels. Dat is zo een mooi vooruitzicht.
Voor andere mensen was ik eventjes 'weg'. Wat betekenen uiteindelijk een paar weken ? Voor diegene die opgenomen wordt en zijn of haar familie is het zo ingrijpend. Onrust, verdriet, paniek, bezorgdheid, wanhoop, boosheid, hoop,... Je ervaart zoveel emoties tegelijkertijd. En druk. Er is gigantisch veel druk. Want zo is onze maatschappij. Als je al mag tijd nemen voor jezelf dan moet het vlug gaan ... vlug vlug vlug. Maar als je al jaren 'over de rooie gaat', is het stom te verwachten dat het zomaar, op een paar weekjes, terug hersteld is. Zo werkt het niet. Helaas... Ik heb dit aanvaard nu. Eindelijk.
Ik wil niet langer krampachtig behoren tot 'de gewone wereld'. Ik heb een gezondheidsprobleem. Ik werk er hard aan. Keihard. Maar nu ben ik dankbaar voor diegenen die me temperen. Ik besef: je kan niet lopen alvorens terug te kunnen wandelen.
Het was als vechten tegen draken, maar ik heb het ergste achter de rug. Nu voel ik me moe maar ook hoopvol, optimistisch en opgelucht. Ik voel me terug herleven. En dat voelt goed!
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Vero, en gebruik soms ook wel de schuilnaam NIKI.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 18/06/1979 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
