Ik wist wat ik allemaal wou schrijven. Ontelbare keren heeft het zich al voor mijn ogen afgespeeld. En nu zit ik hier voor de pc en weet ik het allemaal niet meer. Schrijven zou therapeutisch werken, zegt men. Maar vooralsnog voel ik niets. Of toch wel, zin om eens goed te huilen. Maar ook dat lukt me eventjes niet. Misschien probeer ik het morgen opnieuw. Het schrijven en het huilen.
Nu, de eerste stap is terug gezet. Ik heb me laten opnemen in een ziekenhuis. "Klaar" om (terug) de strijd aan te binden met mijn demonen, met al mijn angsten. Het moet. Voor mezelf. Voor mijn gezin. Voor de mensen die om me geven.
Want we zijn moe, uitgeput en intens verdrietig. Want we zijn moe, uitgeput en intens verdrietig. Want we zijn moe. Ik ben moe.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Vero, en gebruik soms ook wel de schuilnaam NIKI.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 18/06/1979 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
