Prachtige foto's kreeg ik van Kees Bustraan voor mijn vorige item op dit blog. De aankomst in Curaçao is echter wel een nare unieke gebeurtenis voor de 'Rotterdam': van kantoor kwam het bericht dat het doek namelijk definitief gaat vallen voor de maatschappij. Bas gaat solliciteren zodra hij thuis is. Hij wil heel graag weer in de zeesleepvaart, waar zijn hart ligt. We zullen zien of dat gaat lukken. De markt voor de Nederlandse Zeeman is gelukkig goed en ik verwacht, dat hij binnenkort wel weer ergens onder de pannen (eigenlijk moet ik natuurlijk in dit geval spreken van 'onderdeks') is. Tot 30 november 2012 ben ik in ieder geval nog 'zeemansvrouw'. We zullen zien wat de toekomst brengt, want anders klopt de titel van mijn blog niet meer.
Ik wens alle werknemers van Svitzer Ocean Towage heel veel sterkte met alle veranderingen en veel succes bij het solliciteren
Vandaag komt de 'Rotterdam' aan in Curaçao. Ik heb al een shipspotter op wacht staan die mooie plaatjes van de dame zal gaan schieten. Bunkers (=brandstof) en stores (=levensmiddelen) komen aan boord en de bemanning kan om beurten de benen strekken en op een terras of een andere horecagelegenheid een biertje gaan nuttigen. Dat zijn de krenten uit de pap van de zeeman! Vroeger werd er dan meestal even naar huis gebeld, maar met het huidige bereik via de satelliettelefoon, is dat iets uit vervlogen tijden. Ongetwijfeld komen de foto's nog (mochten ze er hier nog niet onder staan).
En zoals het spandoek laat zien: Kees, bedankt voor de foto's! Foto's gemaakt door K. Bustraan
Morgen, zaterdag en zondag worden de 35ste Wereldhavendagen gehouden in Rotterdam. Hartstikke leuk! En met het mooie weer dat voorspeld is, zal het wel enorm druk zijn. Diverse schepen kan men bezoeken, er zijn excursies naar raffinaderijen en naar natuurgebieden. Shantykoren zorgen voor een musicale omlijsting. Kortom: niet te missen! Iedereen die kàn, moet erheen! Ooit lag één van de zeeslepers ook met deze dagen in Rotterdam. Ik was aan boord en moest nog even een boodschap doen met de auto. Toen ik terug wilde, werd ik tegengehouden en mocht het terrein niet op. Alleen als ik kon bewijzen dat ik bij de schepen hoorde, kon het! Ik had natuurlijk geen geleidebrief of iets dergelijks bij me. Gelukkig had ik een 'Smit-sticker' op de achterkant van de auto en was de meneer welwillend, want anders had ik niet meer op de sleper, waar ons dochtertje (toen een jaar of 4) was, terug kunnen komen. Dit alles natuurlijk vóór het mobiele telefoontijdperk!
Vandaag vind ik het moeilijk om een luchtig onderwerp te vinden, maar de 'Rotterdam' helpt even mee: Zij is op weg naar Curaçao, een geliefd land van de kapitein. Het is wel grappig, want de weg de andere kant op heb ik zelf ook een keer mee mogen maken! Dat is maar zelden voorgekomen in de 23 jaar dat Bas vaart. Ik ging wel veel sneller: met het vliegtuig!
Dat de markt niet goed is voor de zeesleepvaart, is bekend. Gisteren werden de gevolgen duidelijk: Svitzer Ocean Towage staat te koop! Svitzer IJmuiden wil 'back to the roots' en daar is geen plaats voor de zeesleepvaart. De drie slepers kunnen weg voor de volgende bedragen:
'London' US$ 2,7 miljoen 'Rotterdam' US$ 3,5 miljoen 'Singapore' US$ 6 miljoen
En in een koop in één keer kan de prijs nog zakken!
Er blijft niets geheim op het wereldwijdeweb. Ondanks dat het een afschuwelijk bericht is voor de mannen en één vrouw van het bedrijf, want ze zijn verknocht aan de schepen (bij Svitzer Ocean Towage gaat men door tot aan het pensioen), is er op de arbeidsmarkt zo'n krapte in het zeevarend personeel, dat men wel weer aan een baan komt. Wie weet is de aankomende koper een reder die meer geïnteresseerd is in het 35 koppige personeel dan in de oude schepen en daarom een aankoop van deze mensen niet uit de weg gaat.
We gaan weer een turbulente tijd in, maar het komt dus wel weer goed.
Afgelopen week kreeg ik de afrekening van het gasleveringsbedrijf en van het electriciteitsbedrijf. We krijgen een flinke som geld terug. Dat is natuurlijk héél fijn, maar dat betekent tegelijkertijd, dat ik gewoon veel te veel betaald heb de afgelopen maanden en als ik dat niet had gedaan, dan had ik in ieder geval de rente zelf kunnen innen. Een sigaar dus uit eigen doos. Deze keer hebben ze het maandelijkse bedrag wel flink verlaagd met 20%. Mijn doel is het dit jaar nòg minder gas en electriciteit te gebruiken. Op zich zou ik wel een hometrainer op een accu aan willen sluiten, maar ik ben er nog niet achter hoe ik dat moet aanpakken. Een prachtig voorbeeld van energiebesparing in de scheepvaart, vind ik het onderstaande passagiersschip: Ik vraag me wel af, of het zwembad vol kan blijven bij een flinke wind en of iedereen de andere kant op wordt gesleurd bij het overstag gaan.
De 'Rotterdam' voer natuurlijk niet voor niets de Orinoco rivier op; daar was wat te doen: De bulkcarrier 'm.v. Hay' was vastgelopen op een zandbank en kon er o.a. door de stroming niet meer vanaf komen. De bergingsmannen hadden al met havenslepers geprobeerd om hem los te trekken, maar zij lag stevig aan de grond en nu hadden ze de hulp van hun grote broer ingeroepen. Gisteren was het dan zover. Om 10.00 uur (locale tijd) stonden ze vast, eerst aan de achterkant (kont) en daarna moest het sleepgerei verplaatst worden naar de boeg en om 15.10 uur (locale tijd) was de 'm.v. Hay' weer helemaal vrij! Heerlijk als het allemaal zo goed lukt! Goed gedaan!
De dorpjes langs de Orinoco rivier zijn eenvoudig. Er wonen vissers en hun gezinnen. In schril contrast met deze eenvoud, staat de zware basis-industrie. Steden als Ciudad Guayana (met bijna een miljoen inwoners) staan volledig in het teken van deze tak. IJzererts wordt hier in hoogovens verwerkt tot gietijzer, ijzerpellets, plaatstaal en buizen. Bovendien staat in deze stad de grootste aluminiumsmelterij van Latijns-Amerika. Een prachtige brug zorgt ervoor, dat het verkeer ook aan de overkant van de rivier kan komen:
De 'Rotterdam' heeft een paar dagen voor de kust van Venezuela gelegen, waar het water vies bruin is van de zandrijke rivierdelta die uitstroomt in de Atlantische Oceaan. Het wachten was op een kaart waarmee de crew kon navigeren, want een TomTom die op tijd "hier Rechtsaf" zegt, hebben ze niet en zonder kaart kun je dan niets. De benodigde kaart is inmiddels per helicopter op het achterdek gegooid. (Ik denk dat iedere krantenbezorger dit baantje wel wil! )
en Bas is de rivier opgevaren. Een prachtig schouwspel voor een zeeman:
Een dom blondje was op vakantie in Florida. Ze wilde heel graag een paar krokodillenleren schoenen,
maar ze vond ze veel te duur. Onderhandelingen met de schoenenverkoper haalden
niets uit.
Gefrustreerd gaf ze
op, maar bedacht vrijwel tegelijkertijd: ik moet gewoon op jacht gaan en mijn
eigen krokodil vangen, dan kan ik schoenen voor een redelijke prijs hebben."
Later op de dag zag
de schoenenverkoper de blondine tot haar middel in het water staan met een geweer
in de hand. Ze richtte, schoot en doodde een krokodil. Ze trok hem op de kant en daar legde ze hem naast een vijftal andere, dode
krokodillen. Ze draaide hem om en riep helemaal gefrustreerd: Verdorie! Deze
heeft óók al geen schoenen aan!
Een vraag die vaak aan Bas gesteld wordt, is wat hij nou eigenlijk de hele dag aan boord doet. Het onderstaande filmpje (in het Engels) is gemaakt om mensen te verleiden tot het kiezen van een carrière aan boord:
Afgelopen weekend was ik bij mijn ouders in Cuijk. Natuurlijk hebben we het daar over de aankomende verkiezingen gehad. Dhr. Roemer kwam ook ter sprake, want die was wethouder in Boxmeer, het naastgelegen dorp. Onder 'leiding' van deze wethouder, kwam Boxmeer onder financieel toezicht te staan, want er was een potje gemaakt van de financiën. De discussie in de politiek gaat nu over de schuldvraag. In ieder geval is het met Boxmeer nog niet veel beter. Ik vraag me daarom af, of Dhr. Roemer wel op zijn plaats zou zijn in een Nederland waar ook puingeruimd moet worden.
Een persoon die de andere kant op beweegt, d.w.z. van groot naar klein, is de kapitein van de 'Rotterdam'. Hij vaart op dit moment de zee uit en de rivier op! Hij wordt dus even binnenschipper! De zeesleper vaart vandaag de Orinoco rivier van Venezuela op. Een grote waterafvoer van het omliggende oerwoud. De stroming in de rivier is bijzonder hard op sommige plekken: 6 à 7 mijl! Een unieke ervaring voor Bas, zo'n oerwoudrivier die in regentijd 22 km breed en 100 meter diep kan zijn. Hmmm, dat is toch ook bijna een zee
Vandaag kwam ik er niet toe om een stukje te schrijven. Dat heb je soms. Om het een beetje goed te maken: op de valreep nog een foto van de mooiste wagen van het bloemencorso, gemaakt op de avondeditie! (bedankt voor de foto, Harm!)
De wagens waren weer prachtig! Mijn winnaar is, verrassend , de wagen van Stark Wark, waar de paarden omhoog en omlaag bewogen en er allerlei elementen ronddraaiden. Het vliegtuig met de dansende stewardessen was ook heel vermakelijk. Met het weer hadden we bijzonder veel geluk. Enkel één enorme bui (van een minuut of 5) trof de het corso. Mijn ouders waren er ook bij, dat was een verrassing, want het was hun 46ste trouwdag!
Vandaag is het Bloemencorso in Vollenhove. Een traditie in onze familie om daar te gaan kijken naar de prachtige wagens vol dahlia's in de meest uiteenlopende kleuren. De weersvoorspelling toont alleen niet heel veel goeds. Gewapend met paraplu's en regenponcho's zijn wij echter niet bang voor een bui. Dus als ie moet vallen, laat dan maar vallen. Als echte diehards zullen we er staan! Bas en onze dochter balen wel, dat zij er niet bij kunnen zijn. Een beetje medelijden van mijn kant is op zijn plaats.
Er is nieuws! De 'Rotterdam' heeft van kantoor te horen gekregen om anker op te gaan en koers richting het Zuiden te kiezen. Ronde 12.00 uur (Nederlandse tijd) komt ze langs het eiland San Salvador, waar Columbus op 12 oktober 1492 de Nieuwe Wereld ontdekte! (bedankt voor de tip, ouwe!) Piraat (een boekanier, want hij had toestemming van Engeland om te roven) George Watling heeft in de 17e eeuw het eiland naar zichzelf vernoemd en pas in 1925 kreeg het eiland zijn naam 'San Salvador' weer terug. Watling bouwde een huis, wat er nu nog als ruïne staat en slavenverblijven. Het is een prachtig eiland met witte stranden, blauwe zee, zeeleven en koraal.
De verkiezingen voor de Tweede Kamer komen eraan. Niemand kan dat ontgaan zijn. 12 September mogen we naar de stembus. Om eens te kijken waarop ik uit zou komen als ik diverse stemwijzers zou volgen, heb ik een paar van die sites bezocht. Er komen opmerkelijke verschillen naar voren. Sommige stemwijzers weten al na het beantwoorden van 10 vragen waarop ik zou moeten stemmen en andere sites stellen wel 20 vragen en vragen ook nog naar een bepaalde 'graad van belangrijkheid'. De uitkomsten zijn net zo breed als de keuzes, waardoor ik er niet veel mee opschiet. Op één site kom ik, wàt ik ook invul, steeds op dezelfde partij uit! Het is daarom belangrijk, dat men erg goed nagaat welke stemwijzer er gebruikt is! En een gefundeerde eigen mening is wel zo handig in verkiezingstijd.
Als Bas met zijn reis bezig is, plan ik altijd een grote klus. Dan heb ik 3 maanden de tijd om die zover mogelijk af te krijgen en meestal is hij dan ook klaar als Bas weer thuis komt. Deze keer is het een bijzondere klus. We hebben namelijk vlak vóór vertrek een nieuwe keuken gekocht. Gelukkig voor ons, is de levertijd ongeveer 13 weken en laat dat nou net een hele reis zijn! Soms (ja, soms ) loopt een reis uit. Daarom wil ik de keuken zover als mogelijk afgebroken hebben, anders moet ik dat straks hals over kop doen en dat is op z'n minst vervelend. Wel mooi in fases, zodat het voor mij een beetje plezierig blijft. Het schiet al aardig op. Ik hoop alleen, dat Bas mij nog wel herkent als hij terug komt, want er staat stroom op een bepaald stuk en dat heeft mij zojuist een paar hersencellen gekost! Wat een rotgevoel is dat! Voorlopig hoef ik ook nog niet naar de kapper.
Op de 'Rotterdam' is het rustig. Alleen de normale dagelijkse dingen worden gedaan. Wie er wel hard werkt, is Ralph Tuijn, een man die op dit moment de Indische Oceaan in een roeiboot over wil steken van Australië naar Afrika. Onduidelijk is nog of hij op Madagascar of in Kenia terecht gaat komen. Hij vaart voor twee goede doelen: waterpompen (ad 2.500,-) in Afrika en het Anneliesfonds (voor kinderen die buiten de boot dreigen te vallen). Op dit moment heeft hij weinig wind en dan moet er hard geroeid worden (het had natuurlijk ook nog wind tégen kunnen zijn ). Waar er hard gewerkt wordt, verschijnen de blaren.
De 'Rotterdam' ligt nu ten anker ten Zuiden van Freeport (Bahama's). Het is rustig, met een glad zeetje. Het water is zo helder, dat je de bodem en alle langszwemmende vissen kunt zien. Net als in Nederland is het prachtig weer. Er wordt gevist door de bemanning. En de kapitein ligt geregeld in de zon te bakken. Kortom: prima te doen. Om de tijd te doden, heeft Bas zijn laatste serie Franse lessen meegenomen. Zo kan hij in de uren die hij nu iedere dag overhoudt, zijn kennis vergroten over deze taal. Het bevalt zo goed, dat hij zeker van plan is om aan nog meer cursussen te beginnen! Eén van de voordelen van het zeemansbestaan!
Het is daarom belangrijk, dat men erg goed nagaat welke stemwijzer er gebruikt is!
