Vandaag las ik op www.nu.nl een volgende uitvinding op het gebied van TV. Zo hebben we eerst de breedbeeld TV gehad, toen het toestel met verlichting, vervolgens het platte toestel, dan het 3D toestel en dan nu GeurTV! Dit is het artikel: Geurtelevisie komt eraan! UTRECHT Wetenschappers hebben een manier ontwikkeld om te kunnen ruiken wat je op televisie ziet.
Ze verwachten dat dit een volledig nieuwe generatie televisies zal opleveren. Televisieprogrammas zijn gemaakt om je zintuigen te prikkelen en emoties op te wekken.
Dit gebeurt nu alleen via geluid en beeld, maar als het aan een onderzoeksteam van de Universiteit van Californië ligt, dan komt daar in de toekomst ook geur bij. (einde quote)
Ik heb er zo mijn vraagtekens bij. Bas is namelijk op dit moment bezig met de omgeslagen Deneb. In de containers van het schip zat bevroren vis. Ik kan me iets voorstellen bij de stank die vrijkomt nu de stroom er al zo lang af heeft gestaan..... Mochten de beelden ooit op de GeurTV verschijnen, hoop ik, dat er bij het toestel wasknijpers worden bijgeleverd!
Eén van de voordelen van het zeemansvrouwenbestaan is dat je in bed eindeloos kan lezen zonder dat iemand er last van heeft! Zo ben ik op dit moment het boekje 'kleur' aan het lezen, over de zoektocht naar natuurlijke kleurstoffen overal op aarde. Het is een reisverslag, waar ik normaal gesproken niet al te dol op ben. Ik ga liever zelf op reis dan de verslagen van anderen te lezen, maar doordat het geheel over kleuren gaat, is dit toch een aanrader. Bij de beschrijving van 'meekrap' wordt een schilderij genoemd, waar Lord Nelson het leven geeft bij een zeeslag tussen de Engelsen en de Fransen. De britse zeemannen droegen in het begin van de 19de eeuw een rode zakdoek (gekleurd met meekrap) bij zich, hetzij om hun hoofd geknoopt, aan hun broekriem hangend, hetzij om hun nek geknoopt. Wat gemakkelijk om even te googlen naar een plaatje van dit immense schilderij van 182,5 cm x 247,5 cm(!) van Benjamin West: Nog verrassender is dat deze zakdoek bij ons bekend staat als een 'boerenzakdoek'.
Vandaag zullen we een volledige maansverduistering hebben, waarbij de maan in de schaduw van de aarde komt, zodat de zon niet op de maan kan schijnen:
Dit zijn verschijnselen waar ik dol op ben. Bas kan het ook wel waarderen, maar meer om mooie foto's ervan te maken. Een aantal jaar geleden, zijn wij zelfs een donker plekje op gaan zoeken om mooie foto's te kunnen maken. Donkere plekjes zijn hier in Dalfsen gelukkig erg gemakkelijk te vinden! Vandaag gaat het echter niet lukken om de verduistering te zien, want het fenomeen doet zich vlak na opkomst van de maan voor. Misschien ziet Bas hem wel in Algeciras! Ik zal het hem vragen! De onderstaande foto heeft Bas met zijn (toentertijd) nieuwe fototoestel genomen van een niet volledige maansverduistering in 2008:
Er zit niets anders op dan weer te wachten tot 28 september 2015.....
De afgelopen week is er heel veel gebeurd. Mijn beide ouders draaiden het ziekenhuis in. Gelukkig was het voor mijn vader een kort bezoek vanwege het opereren aan een dubbele liesbreuk en komt mijn moeder op dinsdag ook weer thuis van haar "nieuwe knie"-operatie. Natuurlijk heb ik ze van het weekend bezocht. Dat was het nieuws hier. Bij Bas gebeurde er ook eindelijk wat! Hij heeft een mooi klusje toegeschreven gekregen: een gekanteld schip in Spanje, de Deneb. Eindelijk leven in de brouwerij. Gelukkig zijn er op dit onfortuinlijke schip géén grote persoonlijke ongelukken gebeurd. Enkel wat schaaf-, en snijwonden. Van héél rustig, is het nu razend druk aan boord! En hij vindt het héérlijk!
Een man klop aan bij de Poort naar de Hemel. Met zijn verweerde gezicht zag hij er ouder uit dan dat hij was. Petrus deed open en stelde hem de vraag wat hij in zijn leven gedaan had om de hemel te verdienen. De stoere man zei: "Ik ben zeeman geweest, Meneer, gedurende heel veel jaren!"
Onmiddellijk vloog de deur open en Petrus zei: "Wees welkom! Kies je harp uit. Je hebt zeker jouw stukje hel al gehad!"
De schepen van Svitzer Ocean Towage staan droog. Dat wil zeggen, dat er op deze schepen geen flesje of blikje alcohol te vinden is, tot groot verdriet van de bemanning. Nu heeft iedere boot een ballasttank. In en zonodig uit deze tank wordt zeewater gepompt zodat het schip te allen tijde horizontaal blijft liggen. Een mooie uitvinding! Als ze die tank nou eens vullen met de hieronder bedoelde vloeistof, dan blijft het bovenstaande gewoon geldig!
Iemand die mij goed kent, weet, dat de titel van dit item uniek is voor mij. Ik ben meer van 'de gelijke'. Maar gisteren was het een ander verhaal: de roos die in de achtertuin over de pergola groeit, is dit jaar zo zwaar van bloemen, dat hij bij de eerste de beste regenbui naar beneden is gekomen. Nu is het over het algemeen niet zo erg, als een roos lager hangt dan bedoeld is, maar onder deze pergola loopt het pad naar de achterkant van de tuin. Op deze manier kunnen we er niet meer door. Ik was daarom van plan, om een extra steun aan te brengen in de vorm van een rozenboogje, maar die kan ik op dit moment nergens in ons dorp kopen. Daarom ging ik aan de slag met planken, een schroefboormachine, zaag, schoeven en al dat soort dingen. Helaas gaat het niet lukken: ik kan onmogelijk de roos omhoog duwen en ondertussen schroeven in de balk draaien hoog boven mijn hoofd. Dus heeft de roos gewonnen van deze zeemansvrouw. Tegelijkertijd heeft hij zijn ondergang daarmee getekend, want met de snoeischaar kan ik heel goed een doorgang hakken!
Computertechnici proberen al een hele tijd om een denkende computer te maken. Denkende computers lijken ontzettend handig, want zij zouden bijvoorbeeld de besturing van een vliegtuig, auto of schip over kunnen nemen, zodat er geen menselijke hersens meer nodig zijn voor het bedienen van machines/motoren en menselijke fouten worden uitgesloten. Dit toekomstperspectief is minder ver dan dat het lijkt. Er zijn al auto's die zelf kunnen fileparkeren (handig voor menige vrouw ) en automatische piloten voor vliegtuigen en schepen. De complexiteit van de menselijke hersenen is echter nog lang niet te evenaren. Het anticiperen op 'niet gewone' situaties gaat in ons hoofd vele malen sneller dan in welke computer ook. De weg van de combinatie zien-denken-reageren is erg efficiënt aangelegd in ons hoofd. Vandaag kan ik opeens niet inloggen in mijn outlook, ook niet via de website. Wat is er mis gegaan? Het lijkt erop, dat mijn computer begint te 'denken'! In ieder geval een voorbeeld van 'inefficiënt gedrag'!
Ik hou van bloemen, kleuren en van de meeste dieren (en van nog een aantal items ). Op muggen ben ik niet bijzonder dol, maar als ik ze naar buiten kan laten, zal ik dat eerder doen dan ze doodslaan. Vanmorgen zat er een mug in de grote glazen vaas die op het aanrecht stond om afgewassen te worden. Ik bedacht, als ik er een bord op zou plaatsen, dat ik hem dan naar buiten kon laten. Het bord werd erop geplaatst en om 6.45 uur open ik de keukendeur en gooide vervolgens de vaas met de mug de deur uit. Met een enorm kabaal van 3001 rondspattende glasstukjes kon de mug de bedoelde vrijheid kiezen..... Het bordje had ik gelukkig nog wel in de hand, maar ik vrees, dat veel mensen in de buurt wreed gewekt werden. Scherven brengen geluk, zal ik maar denken!
Aangezien we een paar dagen terug het achterdek van de London mochten bewonderen, kan de Singapore, die samen met de London de FPSO aan het slepen is, niet achterblijven: (gelezen via: www.towingling.com)
Water en Nederland, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Of het nu voor recreatie, persoonlijke verzorging, drinken, overlast of vervoer gebruikt wordt, steeds hebben we het over hetzelfde stofje: H2O
We proberen het te beheersen, erin te zwemmen en het schoon te maken en gebruiken het als 'brandstof' bij het bereiden van eten in de magnetron. Soms komt echter de kracht van het water als winnaar uit de bus: overstromingen en neerslag kunnen enorme schade aanrichten. Net zo vernietigend is het tekort aan water: planten en dieren gaan dood en schepen liggen voor de sluizen die beperkt open gaan te wachten in een file. Op dit moment komt het water met veel dondergeweld uit de hemel vallen. Het is hier echter meer een verademing dan dat het overlast veroorzaakt, want er is een ernstig tekort ontstaan.
Zeeziekte is een naar verschijnsel dat bij heel veel mensen ontstaat als ze de horizon anders zien dan dat de evenwichtsorganen, in de beide oren ervaren. De symtomen kunnen zijn: groen zien, gapen, koud,
lusteloos, vermoeid, katterig, geen eetlust, zweterig, bleek, zelfmedelijden,
misselijk, wanhopig: 'elke golf is vreeslijk' en 'het houdt maar niet
op' en overgeven. Meestal went men in de loop van tijd aan het verschil in ervaren en waarneming, maar er is een enkele die er nooit overheen komt. Om het ongemak te verzachten, kan men gaan liggen. Belangrijk is om het vochtgehalte op peil te houden en droog beschuit te knabbelen, zodat men wat over te geven heeft als het weer zover is. Over zeeziekte heen komen werkt het best als je 'gewoon' door kunt werken en buiten de horizon kunt zien. Ikzelf kan erg zeeziek worden en na 3 dagen pas verbetering voelen.
Bas ziet op dit moment groen! Echter niet van zeeziekte, waar hij al 25 jaar geen last mee van heeft, maar van jaloezie! De mannen van de London en de Singapore hebben namelijk even laten zien wat zij aan het doen zijn: Aan de London: Móóie foto! Hartelijk dank!
Vandaag krijgt mijn moeder (79) een nieuwe knie. Dat is voor iemand van deze leeftijd tegenwoordig niet meer iets unieks. Het enige verschil met menig andere patiënt is, dat het de derde nieuwe knie is, die mijn moeder in haar leven ontvangt. 22 jaar geleden kreeg ze namelijk in deze knie al een prothese en die is nu 'los gaan zitten', waardoor hij vervangen moet worden. Altijd spannend als mensen geopereerd moeten worden.
Eén van de meestvoorkomende slijtageplaatsen bij zeevarenden zijn de knieën. Deze gewrichten zijn namelijk niet zo geschikt om continu op een bewegend oppervlak te staan. En het vele trappenlopen aan boord (minstens 20 trappen per dag!), doet er ook geen goed aan. Met het doorvaren tot je 67ste wordt dit een groot probleem, lijkt me. Maar gelukkig is mijn man nog lang geen 67!
Mijn laatste schildercreatie is af. Helaas is de foto niet zo mooi als het schilderij in het echt, maar dat zal iedere schilder van zijn eigen plaatje zeggen, neem ik aan. Wat is schilderen toch een heerlijke bezigheid. Wat dat betreft kan Bas deze zomer vast zijn hart ophalen, want er valt hier thuis wel weer het één en ander te schilderen. Of is dat gevoel niet hetzelfde?
Meestal ben je als zeesleper ver weg van calamiteiten, maar soms een tikkie te dichtbij. Gisteren ontploft er een brandstoftank op de kade tegenover die waar de "Rotterdam" voor de kant lag. Door het onbeheersbare vuur wat ontstond, werd iedereen verzocht om te vertrekken. De brand werd waarschijnlijk veroorzaakt door werkzaamheden op de tank. Ondanks de vuurzee, is er 'slecht' één zwaargewonde. Op het passagierschip wat aan dezelfde kade lag, liepen 12 man verwondingen op.
Zwartbaard was een
Engelse piraat, die erg tot de verbeelding spreekt op dit moment. Natuurlijk
omdat de volgende piratenfilm zojuist in de bioscoop is verschenen, maar ook,
omdat er nu een expeditie aan de gang is om schatten van Zwartbaard te bergen.
De echte naam van deze zeepiraat is waarschijnlijk Edward Teach, maar het zou
ook maar zo Edward Drummond kunnen zijn geweest.
De piraat in spé sloot zich bij aankomst in de Nieuwe Wereld aan bij een
kapitein die onder Engels bewind schepen die onder een andere vlag voeren,
kaapte.
Deze kapitein vertrok echter en liet Zwartbaard werkeloos achter. Hij verdeed
zijn tijd met gokken, vrouwen en drinken.
Echt veel voldoening had hij daar blijkbaar niet van en hij besloot een eigen
piratennetwerk op te zetten.
Zwartbaard kaapte vele schepen, was meedogenloos en zeer succesvol. Hij
veroverde het Franse fregat "La Concarde", doopte het om tot
"Queen Anne's Revenge" en zette zijn strooptochten voort, maar nu met
24 kanonnen aan boord!
Meer dan 300 piraten sloten zich bij hem aan en hij voerde het bevel over 4
schepen.
Gedurende 18 maanden was hij de schrik der zeevarenden totdat hij in 1718
onthoofd werd.
De expeditie zou afgelopen week het anker hebben gevonden van de "Queen
Anna's Revenge". Aangezien het niet van goud is, lijkt me het niet zo
opmerkelijk om een anker in zee te vinden. Er liggen er tenslotte veel.
De naam die de piraat kreeg, had hij te danken aan zijn zwarte baard.
Gisteren heb ik via MSN gezien, dat mijn echtgenoot niet op hem lijkt. Zíjn
bijnaam zou eerder 'Zonderbaard' kunnen zijn, want hij had zich keurig
geschoren!
Hoewel we elkaar twee keer per week 'spreken' via de MSN, waar vrijwel nooit gebruik van de webcam gemaakt kan worden door slechte verbindingen, is het erg leuk om post uit Gibraltar te krijgen! Deze keer een kaartje:
Gisteren was één van mijn trouwste lezers jarig!
