Vandaag zijn we naar het ziekenhuis in Leuven gegaan. Wij hebben twee embryo's laten terug plaatsen. Ze hebben allebei het ontdooien overleefd. Nu afwachten en hopen op goed nieuws. Wat zullen het weer 12 lange dagen worden...
Er was eens een ooievaar met GPS Maar dat bleek geen onverdeeld succes Goh, zei ie, ik kan er niet meer aan uit Iedereen verlangt zo erg naar een kleine spruit Ik zie door het bos de bomen niet meer En zo verdwaalde ie dus keer op keer
De GPS sloeg op den duur gewoonweg tilt Oei, zei de ooievaar, dit heb ik niet gewild Waar moest ik nu in hemelsnaam ook weer naartoe Ik weet niet waarheen en ben zo moe Maar de nieuwe mamas wachten op mij Er gaat veel te veel kostbare tijd voorbij Misschien koop ik beter een stratenplan Maar kaartlezen, daar ken ik echt niet veel van
Zo gezegd, zo gedaan De ooievaar is naar n boekhandel gegaan Hij kocht er een dikke stratenatlas En dacht die komt mij wel van pas Hij keek en zocht en vloog in het rond Maar geen enkel adres dat ie nog vond Verdorie zeg, dit is geen kinderspel Ik trek beter maar eens aan de bel
Hij vroeg hulp in verschillende centra Maar voor hem bleef het moeilijke algebra Ach ach, ik zoek beter een nieuwe baan Zon groot werkvolume kan ik immers niet aan Ze zochten een nieuwe kandidaat Maar blijkbaar was echt niemand paraat Hij moest dus blijven verderwerken En dat was er echt wel aan te merken
Hij liet steken vallen, keer op keer t Was niet om aan te zien, steeds meer Maar hij zette door en verbeet zijn pijn Hij wilde een geliefde ooievaar zijn En na jarenlang uitproberen Leek ie de stiel uiteindelijk te leren Hij maakte al vele mensen blij Hopelijk passeert ie binnenkort bij mij
Vandaag mochten we naar Leuven voor een bloedname om te zien of we zwanger zijn.
In de namiddag kregen we helaas slecht nieuws via telefoon. 'Sorry mevrouw, u bent niet zwanger'. Onze wereld stortte in. Weer opnieuw beginnen.
Toen we pas wisten dat het voor ons nooit zou lukken op de natuurlijke manier moesten we amper een week later naar een babyborrel. Nu binnen twee weken moeten we opnieuw naar een babyborrel van dezelfde mensen hun tweede kindje.
We zitten nu in onze 12 dagen wachttijd. Wachten op goed of slecht nieuws kan zoooooooo lang duren. Ik heb het gevoel dat het niet gelukt is. Hopelijk werkt mijn intuïtie niet goed
Vandaag mogen naar het ziekenhuis. Ze gaan een eerste embryotje terugplaatsen. Het was bang afwachten of de bevruchting wel gebeurd zou zijn. Gelukkig hebben we al vrij goed nieuws gehad. Ze hebben 6 eicellen weggehaald en er zijn er 4 bevrucht. Eéntje hebben ze teruggeplaatst, de andere drie zullen wachten. Deze worden ingevroren. Hopelijk hebben we deze pas nodig voor ons tweede kindje.
De terugplaatsing was pijnloos. Hopelijk een goed resultaat.
We hebben een foto van ons embryotje gekregen. Het was een viercellig embryo van goede kwaliteit. Hij is bevrucht op 18/09/2013 tussen 15h en 15.30h.
Morgen woensdag 18/09/2013 gaan ze de eerste punctie doen. Er zouden twee eicellen rijp zijn. Niet zo veel spijtig genoeg. Hopelijk met een goed resultaat!!
Wouter heeft vandaag een klein tractortje meegebracht. Hij reed als kind zelf ook altijd met een tractor. Hij ziet onze kleine hier al rond rijden. Papa met de grote en zoontje of dochtertje met de kleine. Schattig!
Op 4 september 2013 ben ik beginnen met de medicatie. We hebben allebei nogmaals bloed moeten laten nemen. Ik moet beginnen met een neusspray en sinds zaterdag 7 september 2013 moest ik ook beginnen met de spuiten. Woensdag 11 september 2013 gebeurt er een eerste bloedname om de hormonen te controleren. Ben benieuwd.
Afgelopen vrijdag zijn wij op tweede onderzoek gegaan. Blijkt dat mijn vriend een spatader heeft waardoor de kwaliteit van het zaad ondermaats is. Wij hebben twee mogelijkheden gekregen. Of de spatader laten verwijderen en onze kinderwens 4 jaar uitstellen of IVF. Aangezien ik 31 ben hebben we toch maar besloten om voor IVF te gaan. Maandag bellen we voor een afspraak.
Wij hebben ons nieuws tegen een aantal mensen verteld. Helaas waren niet alle reacties even positief.
Afgelopen dinsdag mochten we op gesprek gaan in Leuven. We hebben nog een aantal testen gedaan en 14 juni 2013 worden we terug verwacht voor nog een onderzoek.
Vandaag werd mijn vriend plots heel negatief en zei dat hij er sterk aan twijfelde of hij gezien de omstandigheden dit nog wel allemaal wou. Mijn wereld stortte in. Ik begrijp dat het moeilijk voor hem is, dat is het voor mij ook.
Ik zie hem ongelooflijk graag maar een leven zonder kinderen ... lijkt me zo nutteloos....
Ik wist niet dat je iemand die er nooit geweest is zo hard kon missen
Mijn allerliefste In gedachte zie ik je steeds voor me, Met je handjes en je vingertjes, Met je voetjes en je teentjes, Jij, allerliefste Degene die mij mama maakt.
Steeds breekt mijn hart, Wanneer ik bedenk dat jij niet komt, Mijn lieve kleine schat. Mijn verlangen naar jou Zo onbeschrijflijk groot.
Nooit heb ik kunnen vermoeden, De lange weg die we moeten gaan Het leek zo vanzelfsprekend, Maar nu na zoveel tijd Raak ik soms de moed een beetje kwijt.
Overal om me heen, Het mooiste woord ter wereld, Maar misschien nooit door jou gezegd. Het allergrootste wonder, Mijn grootste wens:
Het voelde meteen goed, het was alsof we elkaar al jaren kende. We gingen al vrij snel samenwonen en bouwde ons eigen huisje. In augustus 2013 gaan we trouwen.
We willen allebei graag kinderen. Op vrijdag 19 april 2013 lieten we een aantal vruchtbaarheidstesten doen. Met mij was alles in orde kreeg ik te horen. Op dinsdag 23 april 2013 mocht naar de gynaecoloog voor de uitslag van het sperma onderzoek. De uitslag was een donderslag bij heldere hemel. Het sperma van mijn vriend is zodanig slecht dat het ons waarschijnlijk nooit zal lukken om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Aangezien ik alleen naar de gynaecoloog ben gegaan moest ik dit verschrikkelijke nieuws 's avonds vertellen. Ik heb nog nooit zo iets pijnlijks ervaren. De persoon waar je zielsveel van houdt en waarvan je weet dat hij dolgraag kinderen wil, vertellen dat dit heel moeilijk of misschien onmogelijk zal zijn, is vreselijk.
We hebben besloten om het toch niet op te geven en hebben op 21 mei 2013 een afspraak in het UZ in Leuven op de afdeling Live. Hopelijk gaan ze ons daar kunnen verder helpen en zullen we nog ooit de kans krijgen om op een iets moeilijkere manier aan een kindje te geraken!
