Vandaag hebben ze 1 embryo teruggezet. Op dag 5. Het was een heel sterk embryo zeiden ze. Er waren 9 eicellen van de 11 bevrucht. Ze laten ons nog weten hoeveel er zullen ingevroren worden.
Wouter kon helaas niet meegaan naar de transfer. Mama is mee gegaan. Ze vond het speciaal om dit te zien.
De pijn blijft. Ik heb zo een pijn in mijn onderbuik. Ik kan alleen maar liggen, niet lopen, niet zitten. Vooral niet zitten. Hopelijk gaat het snel over.
Juist terug van de eicelpuntie. We hebben 11 eicellen. Ze moeten wel nog gecontroleerd worden of ze allemaal rijp zijn. De punctie deed VERSCHRIKKELIJK veel pijn. Ik heb nog nooit zo een stekende pijn gevoeld toen ze mijn eierstokken verdoofde.
Vannacht om 2.35h mogen we Pregnyl spuiten om de eisprongen op te wekken. Normaal moesten we 10000 E spuiten maar de dokter heeft beslist om maar 5000 E te spuiten.
Woensdag 12 maart om 14.35 (36uur later) zal de punctie gebeuren. Ben benieuwd. Beetje bang voor de pijn.
Er zijn een 6-tal follikel groot genoeg. Er zijn er nog een 4-tal die bijna groot genoeg zijn. Als ik nog niet boven het limiet zit van hormonen gaan we nog even door. Wachten op telefoon...
We hebben vandaag een afspraak in Jette voor de start van onze eerste behandeling daar.
De dokter heeft beslist om te gaan voor een kort schema van 12 dagen stimulatie met 225E Menupur en Orgalutran. Ik moet ook medicatie nemen voor mijn schildklier.
We kunnen weer starten!!!
En we mogen starten op de dag van Lara haar geboorte. Zij is ook een IVF kindje. Hopelijk brengt het ons geluk!!
Vandaag hebben we een intakegesprek in Jette. We gaan overstappen naar daar. Mijn man gelooft niet meer in Live Leuven en ik eigenlijk ook minder en minder. Ben benieuwd. Weer wat goede hoop!
Gisteren hadden we familiefeest. Er werd wat gelachen, gepraat en gedronken. Enfin, ik niet, de rest wel. Van het één kwam het ander en we begonnen te pendelen. Het kwam er op neer dat zowel mijn ma als ik geen kinderen zouden hebben. Mijn wereld stortte weer in. Voor de derde keer werd er bij mij gependeld. En voor de derde keer zou ik geen kinderen krijgen. Ik weet niet of ik moet geloven in pendelen. Maar dan denk ik weer, drie keer na elkaar kan dit nog toeval zijn???
Morgen mogen we naar de bloedtest. Dus morgen namiddag weten we of we zwanger zijn. Enfin, mijn gevoel zegt weer dat het niet zo is. Zouden onze twee prutskes het niet gehaald hebben?!
Ik denk vaak, wat moet ik doen als het ons nooit lukt? Hoe lang hou ik dit nog vol? Tegen de buitenwereld doe ik alsof ik alles aan kan maar niets is minder waar. Ik word emotioneler en emotioneler. En mijn geduld wordt enorm op de proef gesteld. En overal waar je komt mensen met kinderen. Ik weet niet of ik een leven zonder kinderen ooit zal aankunnen??!!
Vandaag zijn we naar het ziekenhuis in Leuven gegaan. Wij hebben twee embryo's laten terug plaatsen. Ze hebben allebei het ontdooien overleefd. Nu afwachten en hopen op goed nieuws. Wat zullen het weer 12 lange dagen worden...
