9 Juni: München - Harelbeke
Wij zien op de klok 8.20 als de slagbomen aan de ingang van het
provinciaal domein, waar wij verbleven, omhooggaan en de groep richting
Harelbeke inslaat.
De meteo zegt verder, tamelijk zonnig, nu en dan een passerende wolk en wind,veel wind.
Zonder noemenswaardige problemen bereiken wij Dinant, is dat niet de
stad van de saxofoon, dat dachten wijk toch toen we de brug over de maas
overstaken.
En weer maar verder, opzoek naar een plaats om het middagmaal te
verorberen, doch een te lage doorgang en een te nauwe poort gooiden roet
in dat eten.Gelukkig
kwam alles in kannen en kruiken, ondanks weerom een verfrissende regenbui
Toch is het 14.10 uur als wij onze gastvrije schuur verlaten na het
verorberen van een lekker bord pasta (bedankt chef-kok en alle helpers
om alles zo vlot en goed aan de man te brengen.)
Wij schieten heel goed op met de resterende kilometers op de teller,
maken een laatste groepsfoto in aanwezigheid van de gele trui en de
Zwitserse kampioen
We ruiken meer en meer onze stal, de renpaarden zijn haast niet meer in
te tomen, en zie daar omstreeks 18.20 uur zien wij na een week onze
familie of vrienden terug,na een week van veel veel fietsen, veel klim
werk, veel, soms te veel ellendige regen , met de nodige grappen en
grollen, met uitstekende locaties waar wij verbleven
met de onvergetelijke avonden samen aan tafel, met alles d er op en d er aan.
Bedankt dames en heren, wij hebben er een heerlijke week op zitten,
bedankt Velotour, het was wederom een organisatie die af was.
Wie zal mij tegenhouden om nu reeds te dromen van het volgende exploot,
met name Harelbeke - Rome volgend jaar!!! Nogmaals van harte dank, aan
iedereen,
Stephan en la-la-la-laaaa.
8 Juni: München - Harelbeke
Oo dierbaar België
Wij verlaten Duitsland om 8.30u met vrij zonnig weer en meer wind dan
ons lief is. Tevens kwam de wind uit de verkeerde richting. Via
Echternacht, Wiltz en een stukje Klein Zwitserland hebben we weldra ook
Luxemburg verlaten. Hoe zalig het gevoel van die Belgische bodem onder
de voeten en wielen, hoe spannender kan het zijn om het 3de voertuig
plotsklaps te moeten missen. Zat hier misschien een ontvoering achter?
Hoe Belgisch het is om ineens een koe in levende lijve, midden de baan
en in het peloton te zien opduiken. Hoe lieflijk kan het zijn om op een
30-tal Km van het einde van de rit wederom , voor de zoveelste keer deze
week een plensbui over de rug te krijgen. Je zou er zelfs je fiets van
in de berm gooien en schuilen in een wagen. Dankbaar om eventjes gebruik
te mogen maken van een loods van een of andere boer. Na nog een
zoveelste plensbui komen we aan in het Provinciaal Domein Chevignon dat
onze laatste slaapplaats zal worden. Wij hebben er dan 191,5 Km
opzitten. Zal t gaan jaaa.
Wees gerust. Zoals gisterenavond zullen we ons weer amuseren.
Wie weet is Pavarotti van de partij! Later meer.
Groetjes.
7 Juni: München - Harelbeke
Vol verrassingen.
Wij zijn reeds donderdag 7 juni en na een verkwikkende nachtrust, vooraf
gegaan door een zangrepetitie van ons koor en het samen in de bar nog
vlug eventjes de dorstige mens verwend, staan wij klaar voor:Gaan we
rijden.
Een bus vol Hollanders wuift ons uit ( wat een verrassing) en juist
200 meter verder een volgende verrassing, namelijk een tunnel van
slechts 3,20 meter hoogte! Hoe doe je dat met een camion van 3,25m. Heel
simpel. Je zet iemand van Velotour achter het stuur een schurk van een
van de renners die gaat gillen in de tunnel van: Pas op!
Moeten er nog verrassingen zijn, hier gaan we dan e zon schijnt het
parcours is effenaf prachtig wij klimmen en dalen dat het een lieve
last is om te zien tijdens een van de sanitaire stops leren wij een
oei-oeivogel te kennen ( meer uitleg bij Rik ) het is een feestdag
in Duitsland, dus alle winkels zijn dicht wij zitten zonder brood
wij vinden toch brood en betalen een woekerprijs voor de 8ste keer een
Umleiting we maken kennis met een plaatselijke wielertoerist een
leeglopende fles chocomelk tussen de valiezen laatste slotklim in,
weerom de regen wij tekenen 2400 hoogtemeters op aankomst in hotel
met donderen geraas het oudstegehuwde koppel uit de groep ( reeds 43
jaar ) slaapt in een hemelbed
Dit was uiteindelijk de laatste verrassing uit een reeks.
Op naar morgen met een nieuw verslag.
Groetjes!!!!
6 Juni: München - Harelbeke
Gedurende het ontbijt krijgt de president een verjaardagskaars
aangeboden en tot op heden weten wij nog altijd niet voor wie die
bedoeld was. Laat ons raden, Arnold de Koning?
We starten om 08u15, bewolkt, 11°. De 2de beklimming is van een kaliber
berggeit Walter & Gunther. Deze komen naar boven aan 24 km/hr en in
de laatste 100 meter weet Walter met en pittige demarrage Gunther te
verschalken.
De duiven, sorry de renners vallen nu zeer goed en snel binnen. Zo snel
dat onze verslaggever de zaak niet kan bijhouden. Op een kwartier tijd
is de ganse groep boven. We rijden 13 km langs de Rijn die we
uiteindelijk nooit te zien krijgen, enkel als we de brug over moeten. Na
de oversteek zoeken we een plaats voor het middagmaal, bedankt lieve
mensen van het graanverwerkend bedrijf. Tijdens de middag vangen we
enkele flarden op van een repeterende (hese) zanger. Snel zetten we onze
weg verder.
Met nog een 40 tal Km te rijden, vinden we zonder problemen ons hotel.
We slapen met zn allen op de derde verdieping. Zoals iedere avond bied
velotour ons het aperitief aan. Verder heeft iedereen de overgangsrit
goed doorstaan. Morgen staat ons terug een pittige rit te wachten.
Sportieve groeten van Velotour en van wiedre (de ganse groep)
Groetjes Stephan
5 Juni: München - Harelbeke
De rit der ritten
Bij het ontbijt ontmoeten we de gebroeders Schleck, Johan & David,
beiden nog onder contract bij saxo bank vriendelijke jongens die
Schlecks.
Om 08u10 maken we nog vlug een groepsfoto bij licht bewolkt weer, temperatuur 9°, barometerstand 786, luchtvochtigheid 95%.
De rit start met de beklimming van de Wiedener Eck, tot een hoogte van
1035 m. Na dit volgt een gevaarlijke en snelle afdaling, zo snel dat de
afslag door een 8 tal blinde snelheidsduivels gemist wordt. De bende
gaat voor een 10 tal kilometers de mist in en na heel wat speurwerk
worden ze onderschept door de vrachtwagen van velotour. Allemaal
beteuterde gezichten. Als vee stoppen we ze achteraan in de vrachtwagen,
dit met fiets en al, en worden ze terug gebracht naar de ondertussen
verder gereden groep. Die temmen nu de tweede col van de dag, eentje
zonder naam, maar 5 km lang met stukken van 18%. Het vervoerde vee
heeft de pech van de dag, ze missen de zwaarste beklimming.
Het incident sluiten we af met de spreuk, beter achter de camion dan in de camion, was dit niet ééntje van de Schlecks?
Een stevig middagmaal, in open lucht, onder een stralende zon op de top
van Col 3 doet wonderen. De namiddag rit rijden we door een stukje
ongerepte natuur, adembenemend mooi, effen al prachtig het Zwarte Woud
op zn best.
De koningenrit verloopt verder vlekkeloos, Col 4,5 en 6 wrden met de
vingers in de neus genomen. De groep wordt steeds beter en beter.
Een gesprek met de polizei en Stephan (die eerst dacht oei oei .) doet
ons glunderen van preutsheid, als we horen hoe de man vol lof op onze
prestatie neerkijkt. Na het uitwisselen van contact gegevens tussen
velotour en de polizei kunnen we onze route verder zetten.
Met de nodige umleitungen komen we aan op ons volgende overnachting
stek. Hotel Bären! ook dit gaat steeds maar crecendo, alle luxe!
Het avondmaal, een glaasje wijn en een gezellige babbel zijn de afsluiters van deze geslaagde dag.
Met verse moed gaan wij er morgen weer tegen aan, en met voldoende inkt in mijn pen krijgen jullie morgen het volgende verslag.
Groetjes van de hele bende, bye .
Met dank aan Arnold. Groetjes Stephan
4 Juni: München - Harelbeke
Het venijn zat in de staart Vertrokken om 08u15 bij 11°, koud maar
gelukkig nog droog. We gaan rijden, natuurlijk daarvoor zijn we hier
toch voor! De voormiddagrit verloopt hel vlot, zelfs met een fikse
regenbui op onze rug. We vinden bij onbekende Duitse sportvrienden een
gastvrij onderkomen om onze belegde broodjes soldaat te maken. Een flauw
waterzonnetje kan de gemoederen iets opbeuren en toch het geroezemoes
in de groep valt stil. We worden geconfronteerd met een eerste addertje
onder de wielen. Een select groepje klimmers en klimsters, gaan met een
gemiddelde van 19 km/hr. Met de top in zicht 1004 meter hoogte gaat de
snelheid naar 21 km/hr de achtervolgers vooraf. Een kop koffie en koekje
aangeboden door velotour doet wonderen. Met zn allen gaan wij de
tweede beklimming te lijf. Ere wie ere toekomt, berggeit Walter komt als
eerste boven op de Feldberg, 1200 meter hoog. Toch zit het venijn in de
staart. Wij passeren langs ons hotel en gasthof Hirschen, enkele
slimmeriken verwisselen de fiets voor . en fin, ge weet wel . Om een
lang verhaal kort te maken, wij vallen met ons gat in de boter, terug
een mooi hotel, met zwembad, mooie kamers en goed eten. Dank Velo .
Op naar morgen een pittige rit
Met dank aan Arnold. Groetjes Stephan
9 Juni: München - 
Harelbeke
e zon schijnt het
parcours is effenaf prachtig wij klimmen en dalen dat het een lieve
last is om te zien tijdens een van de sanitaire stops leren wij een
oei-oeivogel te kennen ( meer uitleg bij Rik ) het is een feestdag
in Duitsland, dus alle winkels zijn dicht wij zitten zonder brood
wij vinden toch brood en betalen een woekerprijs voor de 8ste keer een
Umleiting we maken kennis met een plaatselijke wielertoerist een
leeglopende fles chocomelk tussen de valiezen laatste slotklim in,
weerom de regen wij tekenen 2400 hoogtemeters op aankomst in hotel
met donderen geraas het oudstegehuwde koppel uit de groep ( reeds 43
jaar ) slaapt in een hemelbed
