Gisteren reden we van San Francisco naar onze verblijfplaats in Yosemite. Bonny,onze gastvrouw in SF bracht ons naar de vlieghaven, waar we een auto huurden. Onderweg hoorden we een hele reeks rariteiten van de uiterst vriendelijke maar wel wat ex-hippie achtige Bonny. Zoals dat er midden in de stad, of toch de buitenwijken, nog massa's stinkdieren en coyotes zitten. Het leukst was het vertrekken met de huurauto :zoals alle amerikaanse auto's een automatic. eddy raakte niet vertrokken, en we moesten hulp vragen. Gelukkig ging het nadien vlot.De hele strreek onderweg was ongelooflijk dor. De koeien en schapen stonden in weiden waar geen sprietje gras meer op groeide. Zoals in veel westerns waar vee verhongert en mensen al hun bezittingen kwijt raken.Het heeft hier 3 jaar praktisch niet meer geregend. Overal op straat hangen waarschuwingen om het watergebruik te beperken: take a shower, make it a quickie en zo.
aar ongelooflijk: halfweg onze trip begon het te regenen en tegen dat we aankwamen goot het- tot we gingen slapen. Vanmorgen was er wel terug stralende zon. We zitten hier in een ongelooflijk mooi en luxueus huis.Moest mijn ipad werken stuurde ik een foto, maar er is geen draadloos internet en een iPad heeft geen draadstekker.
We vertrekken nu voor onze eerste wandeling. Meer nieuws volgt
PS Joris gaf ons zijn iPhone mee: een ongelooflijke luxe, wat je daar allemaal mee kan!
Vandaag heb ik niet veel te vertellen. We hebben de hele dag rondgestapt en ik ben moe. Al die heuvels in San Francisco, dat voel je wel in je benen. Mooi is het wel 's avonds, al die lichtjes op de verschillende hellingen en in de verte de Stille Oceaan. Slaapwel.
Na een hele dag rondlopen in San Francisco weet ik al een ding zeker: er is een verschil. Men spreekt van Amerika als van de melding pot, maar het lijkt me dat er nog flink in moet worden geroerd. Het is opvallend hoe mensen in hun eigen kultuur leven. Je loopt van China naar Italië , van Chinees naar Italiaans. Opvallend hoeveel ook jonge mensen zee r slecht Engels spreken. Langs de andere kant is- zoals Joris al zegde- inderdaad iedereen ongelooflijk behulpzaam. Je moet maar op een stadsplannetje beginnen kijken of er komt al iemand vragen of ie kan helpen ( ik weet niet of dat toeval is, maar het waren steeds vrouwen). Dat je het soms vlugger zelf had gevonden doet niks af aan de goede bedoelingen. Ook opvallend waren het aantal daklozen op straat. En het aantal duidelijk psychisch gestoorden. Niemand leek er aanstoot aan te nemen dat mensen stonden te roepen en wartaal uit te slaan. Deze mensen zouden bij ons al lang netjes verwijderd zijn. Of dat beter is? Wat Joris ook al gezegd had: het aantal mensen dat wordt te werk gesteld in allerlei klusjesbanen is enorm. Waar wij jobs door 2 man zouden laten doen, zijn er hier wel 10 aan het werk. Langs de ene kant weinig efficiënt, maar langs de andere natuurlijk heel efficiënt om mensen toch aan het werk te houden. Dan zijn er nog het ongelooflijk aantal kerken van allerlei religieuze gezindten op elke hoek. Je ziet: anders.
Wij zijn aangekomen in ons hotel en kunnen eindelijk gaan slapen.tIs toch wel ver, Amerika.Hier is het half elf s' avonds maar op mijn gsm al half zeven 's morgens 'dat betekent mee dan 24 uur op stap. Meer morgen .
Alle controles gepasseerd en-dankzij de exacte uurregeling van de NMBS-nog anderhalf uur wachten voor vertrek. We beginnen nu toch wel in vakantie stemming te geraken. Alhoewel ,met kleine oogjes, want om vier uur opstaan is vroeg.
Voor de verandering krijgen jullie nu eens foto's van Eddy te zien. Of liever, van zijn attributen.
Bij reizen zou geen valiezen pakken mogen horen. Waar gaat al het gevoel van vrijheid naartoe als je t-shirts en onderbroeken moet tellen, en je je al van tevoren moet voorzien op alle toevalligheden van tij en ontij.
