Sarah Starzinski was, zoals ik al vermoedde, ontsnapt uit een Frans doorgangskamp waar ze na enkele dagen in het Vel d'Hiv naartoe was gebracht. In Beaune-la-Rolande vond ze onderdak bij de familie Dufaure. Hoewel Sarah daar veilig was, wou ze toch terug naar Parijs. Ze had immers haar broertje opgesloten in de kast de nacht dat de razzia plaatsvond. Hoewel er al enkele weken verstreken waren sinds die nacht, koesterde Sarah nog steeds de hoop dat ze haar broertje daar zou terugvinden. Vandaar dat ze in augustus 1942 aanklopte bij het appartement waar Edouard en Mamé intussen in woonden. Edouard herinnert zich nog haarscherp de geur van verrotting die het appartement overspoelde wanneer Sarah de verborgen kast opende... 

Sinds die dag zou niets meer hetzelfde zijn voor mijn schoonfamilie. Sarah had hun appartement verlaten met ogen die brandden van haat. Haat tegenover mijn schoonfamilie, omdat zij misdadigers waren in haar ogen. Zij hadden haar broertje laten doodgaan.

Niemand weet wat er van Sarah geworden is. Ze hebben haar na die bewuste dag in augustus nooit meer teruggezien. Alles wat ik wil, is haar terugvinden. Sarah moet weten dat mijn schoonfamilie van niets wist toen ze in dat appartement trokken. Ik ben vastberaden om haar dat duidelijk te maken.