Ik wil het nu eigenlijk ook niet zo maar bijgelovigheid noemen maar wanneer ik het voor het zeggen zou hebben dan zou ik elk "broedsel" aanraden nooit of te nimmer de kaarten willen ter hand te nemen, omdat met glas nummer 11, de vorige 10 wil ik je verzwijgen, zag ik met nog maar met licht opgedreven IQ hoe mijn rode koning zich al dadelijk liet strikken door de avances van de zwarte dame die ik er dan herhaaldelijk op betrapte knipogend naar mijn rode koning staan te "pinken" ... Glas nummer 12, dat ontrouwe gedoe van die aparte kleurlingen werkte zo aanstekelijk voor mijn zwarte heer dat die in de kortste keren dat gevaarlijk spel maar begon mee te spelen en zijn liefde begon te betuigen met nog mèèr te knipogen naar de rode dame die er zelfs niet voor terug deinsde om als een onvervalste straatmadelief en in het bijzijn van haar gemaal heupwiegende danspasjes te zetten, richting andere kant van mijn hand, wat ik toch allemaal te bewonderen kreeg na glas 12 .... Glas nummer 13, nooit voorheen heb ik ook maar kunnen vermoeden dat er zo veel gebeurde in het spel van jok en onderjok en hoe er met vuur werd gespeeld door die verliefde paren en het leek er op dat er een apartheidspolitiek was in de maak, en de rassenrellen niet meer te stuiten zouden zijn. Glas nummer 14, mijn opmerkingsgeest begon nu op volle toeren te draaien en zag meteen de reden van al dat prille puberlijke gedoe, dat verliefdzijn van mijn rode heer op die zwarte dame en was blij te kunnen vaststellen dat er geen wraakgevoelens waren mee gemoeid maar dat hij zich gewoon het hoofd op hol liet brengen door de uitzonderlijke mooiheid van die zwarte dame die ik er toch ten stelligste van verdacht die mooiheid niet verkregen te hebben door het gevolg van natuurlijke verschijnselen maar door de ultra gevaarlijke bestralingen tijdens het urenlange nietsnutten onder de zonnebank, ... wat zag ze zwart ... Glas nummer 15, santè tegenspeler... voor u ook gezondheid zei hij, en bent u aangesloten bij een ziekenfonds? Glas 16, godver ... mijn rode dame is verdwenen ... door 'n kleine onoplettendheid had ik niet gemerkt waar ze was verbleven, wat een ontrouw, en er zou zeker een echtscheiding kunnen op volgen, de zoveelste dan, 't is erg wat ik moest aanzien ... Glas nummer 17, door die verhoogde IQ had ik het reeds veel langer moeten voelen aankomen, gelukkig was mijn zwarte dame haar gebied nog trouw gebleven en voelde toch nog iets of wat geborgen aan de waterpot. Glas nummer 18, schol .. ja slorp... 'k zal de rekening u laten langs de bank geworden.. nee mijn zwarte dame zag ik nu, zou haar streek nooit of te nooit verloochenen, zij zou trouw en tevreden in mijn hand, haar mooie land .. Glas nummer 19, sjing .. ja proost .. niet gezegd zijnde dat gij, hier gezetene voor de waterpot ooit zal worden voorgedragen als 'n deken van het een of ander kapittel van het kannunikenkollege ... en nu steeg mijn IQ tot het oneindige, tot in de hoogste regionen, het kaartspel van jok en onderjok het spel met ook in kleur van rood en zwart, van boer en zot was voor mij herleid tot niemandal. Glas nummer 20, ... heer "broedsel" wat schoon, wat hoorde ik daar? .. voor mij was die titel een grote eer.. en ik gaf haar de linkerhand en dronk aan m'n glas, en ze wist niet wat ik dacht..: "die dat is er me eentje, wie dacht nu in het begin .. nooit of nooit speelt den deze nog tegen die zottin" ... dan heeft ze nog 'ns schalks omkijkend en niet begrijpend hoofdschuddend haar plaats achter de waterpot verlaten en van danaf wist ik met zekerheid dat ze de elementaire pricipes van mijn manier van spelen niet begreep maar ook wist ik dat ze ooit misschien wel eens aan de wereldtop zou geraken wanneer ze niet zo vlug de strijd zou staken, maar toch had ik het meest geleerd, zonder haar te verdenken van enig bijgeloof had ik gemerkt dat we samen glas 21 met de linkerhand aan het heffen waren .... Maurice
|