Vervolg 1

      En voor mij dan nog 'n grote vraag, hoe gaat ze willen hoe ze mijn straf bepalen ?  gaat ze de vrijspraak willen nastreven ?.. gaat ze als er toch kleine strafbare feitjes in het dossier gaan gevonden worden pleiten dat ik misschien wel zal gehandeld hebben onder een psychische drang ? .. en dat ze ginds achter die soms zo zware donkere wolken moeten inzien dat de wil om echt te misdoen niet altijd aanwezig was, die prachtige zon schijnt soms toch zo heerlijk op die gebruinde lijven van die toekomstige engeltjes hier beneden... gelukkig weet ik dat ze genoeg in petto heeft, genoeg talent in haar mars heeft om daar 'n echte ballade op te voeren om ze ginds te overtuigen van mijn echte en hechte vriendschapsbanden die ik hier heb gesmeed tegenover haar kolega's van het aardse, er zal geluisterd en gefluisterd worden...
       Wat zou het prachtig worden, wat zou het mooi zijn als ze moest kiezen voor de laatste vernoemde stelling, dan is mijn vrees hopelijk nog ongegrond dan is de kans nog groot dat er een minnelijke schikking uit de kast zou vallen of dat ik er nog vanaf kom met... het afstaan van 'n rib!!!... ik weet er zijn reeds voorgaanden geweest, die had zich jaren en jarenlang  verveeld.. 't was erg, dus voor mij ziet het er eigenlijk toch wat beter uit, voor 'n rib meer of minder komt het bij mij dan ook niet aan, die andere heeft er later ook niet bij stil gezeten... heeft zelfs nog een bloeinde appelzaak opgestart...Als ze haar vuurdoop gindsboven voor het Hof van Cassatie voor mij wil ondergaan is de kans uiterst groot dat er velen der kijklustigen wel eens de uitspraak van de jury met kreunende zuchten en uitroepen van ongeloof zullen onthalen gaan en zeker mijn advocate's vriendinnen-seksgenoten.. er zullen zelfs engeltjes met mooie witte vleugeltjes over me heen gespreid, alsof me nog beschermend denken gaan... wat ben ik vroeger op moederaarde toch 'n ... 'stoeme kiek' geweest!!!... Maar olala, ik weet, zo ver zijn we nog niet, nog niet in lange tijd, wat kan ik toch buiten het node van mijn hart en de volgens mijn bescheiden mening het zo vele jaren daar ginds tevroeg aangekomene bij Hem inbrengen gaan ? Ik zie de vragen op het zilverkleurige perkament al in mijn gedachten staan, vragen die de jury mee naar de beraadslagingskamer krijgen nadat ik ben weggeleid en mijn spanning, angst en ... hoop beginnen kan, ja die hoop, dat sprankeltje hoop waar ik me dan nog aan vastklampen kan, hoop die dan als een bevrijding voelen doet wanneer ik weet als de aanklager reeds bij de eerste beschuldigingsvraag me als door een striemende zweepslag getroffen wegduiken doet en dan m'n advocate Paulèt's stem verheffen hoor; "het is hard te sterven als de lente komt".. woorden  die ooit nog eens zijn echo's hebben gevonden, zo schoon als het zieltje van.. ja neem hem in jullie gedachten en denk na... zo lang geleden.. ook nu weet ik dat ze ginds in de nokvolle zaal die zondvloed van woorden zo vol van de allerschoonste gedragenheid als met bakken vol van het edelste gerstennat overspoeld zullen worden en ze met ontroering en groot ongeloof haar aanhoren gaan, mijn hoop... hoop bij de vragen ..