|
MIJN BIECHT,
Zoals er zo vele verhalen begonnen, hèèl lang geleden, het was in het kerkje van Webbekom waar dat meneer pastoor het deurtje opende om de biecht te horen en op zo speciale manier 'n kruisteken maakte en tot me zei; "goed Siske" waarom hij telkens Siske tot me zei heb ik nooit geweten, voor iedereen was ik gewoon de Sisse, was het misschien om m'n schuchterheid te doorbreken? het kon zijn.
Na een paar vorige keren te hebben gezegd; "Ich hèm drij kieère gevloekt en hèm ok geklapt in ur kerk" vond ik het nu toch tijd om ook 'ns wat anders te biechten en flapte er uit; "menieèr pastoeèr, ich hèm veul kieère gevloekt en ok gespèlt", en meneer pastoor vroeg;"en waar hebt ge zoal gespeeld Siske" ? zei ik gewoon;"oep stroat" en omdat ik vond dat het bijlange niet genoeg was en omdat die brave man me toch zo gerustgesteld had met het zeggen van Siske flapte ik er nog uit;"hèm ok stillekes ne scheet geloate in ur kerk" waarna hij zei;"het is al niet zo erg" en maakte zijn kruisteken en sloot het deurtje en ik voelde me bevrijd van alle 'zonden'en vond het die keer toch een snel afsluiten van mijn biecht, zelfs geen drie weesgegroetjes konden er nog van af om vergiffenis ...
Was het misschien omdat die brave man aan het lachen was gegaan in zijn biechtstoel en liever had dat ik het niet zou zien ?, het kon zijn ... ja, dat was 'n biecht van uit mijn jeugd.
(maurice.vanhoudt1@gmail.com)
|
