Vandaag vertrekken we terug naar het Noorden, terug naar Oostenrijk.
Onze terugtocht is nu officieel begonnen. Beetje een triestig gevoel.
Voor we Slovenie echter verlaten, gaan we langs Postogne, waar er enkele van de meest indrukwekkende grotten ter wereld te bezoeken zijn. (en ook prachtige kastelen etc, maar daarvoor helaas te weinig tijd.).
Het domein is prima verzorgd, en om het uur vertrekt een treintje door de grotten, voor een tocht van 4km + 1km te voet.
Binnen is het 8°, hetgeen wel schrikken is met buiten een gezellige 33°
In de grotten zelf mocht we bijna nergens fotos nemen. Blijkbaar woont er hier een heel zeldzaam salamandertje, dat miljoenen jaren oud is, en niet goed tegen flashlicht kan.
Helena en Elise vinden de treinrit alvast een attraktie (hun woorden voor kermisrit), maar de grotten zelf zijn echt ongelooflijk. Zowel qua omvang als qua kleurenpracht etc. ongeëvenaard. De fotos zeggen niet zoveel, maar echt indrukwekkend !
Helemaal in het centrum is een centrale hal de concerthal, en die naam is letterlijk te nemen: er worden hier regelmatig ondergrondse concerten gegeven, waarbij tot 10000 man binnenkan. Jaarlijks bezoekt zon 600.000 man deze grotten, hetgeen de helft is van voordat het toerisme hier instortte. Afin, des te beter voor ons, meer plaats !:)
Hierna verder de Alpen (denk ik , allezins bergen) door , richting Noorden.
Bij het binnenrijden van Oostenrijk merken we onmiddellijk het verschil: regenweer en ook de mentaliteit is toch iets zakelijker.
Tegen de avond bereiken we on hotel Schönes Aussicht, op een berg net naast Salzburg
Vanuit Portoroz steken we na het ontbijt de heuvel over, om 2km verder beneden in een baai een prachtig stadje te zien.
Wij daar naartoe.
Het plaatstje noemt Piran, en ik weet het vallen in herhaling maar een van de mooiste kuststadjes die we ooit gezien hebben !
Dit gebied heeft heel lang onder bestuur van het koninkrijk Venetie gestaan, en dat merk je aan alles.
Het plaatsje is super mooi, met een mix van Venetiaanse gebouwen (inclusief San Marco toren, gemengd met Renaissance gebouwen.
Het plaatsje is verkeersvrij, wat voor de nodige rust zorgt.
We vinden een kamer pal in het centrum, met zicht op plein en zee.
Wat wil een mens nog meer.
Kamer pico bello in orde, en personeel wederom blij dat ze Belgen op bezoek hebben.
Hotel Tartini, blijkbaar een componist ofzo.
Afin, op site seeing in het stadje (hoewel het eerder een dorp is):
Maar uiteraard kwamen we om te zwemmen, dus : naar het strand !
Na het zwemmen eerst wat genoten van het balkon met zicht op zee (terwijl de kids de douche demonteren), waarna een echt aperitiefje op het dakterras van het hotel.
Dit zijn de soort momenten waarop je even de tijd wil stilzetten, of een deur openen zodat je hier altijd even terug kan komen .
Na nog lekker gegeten te hebben met zicht op zee (kinderen krijgen wederom cadeautjes van het restaurant), gaan we terug naar het restaurant.
De slogan van Slovenie is : Feel sLOVEniathe hidden pearl of Europe.
Na Ljubliana verlaten te hebben zetten we koers voor de zee.
Het is al laat in de namiddag, maar gelukkig is Slovenie nu ook weer niet zo groot.
Beetje op goed geluk komen we in een plaatsje genaamd Portoroz uit.
Zo zijn we van de zee ten Noorden van Europa (bij Hamburg), nu helemaal in het Zuiden van Europa, bij de Adriatische zee. De zee waar Adriaan (het petekind van Karen), naar vernoemd is.
Wat is het hier weer prachtig.
Verbeterde versie van Zuid-Frankrijk: mooi rotsformaties, prachtig groen en zeer mooie huizen.
En alles is hier zo proper en goed onderhouden.
En een hotel vinden we eveneens.
En wat voor een: prachtig paleis op de dijk, met zicht op zee, vlak bij strand.
De laatste keer dat we dit van huizen zagen was toen we rondtrokken in Louisiana en Georgia in de VS.
Blijkbaar is dit gebied gekend (vroeger) voor zn zoutwinning, en was er daardoor ook heel wat toerisme eind 19de eeuw, begin 20ste. Van die rijken die hier op kuur kwamen in een zoutbad.
Resultaat: echt prachtige panden.
Nu sindsdien is het toerisme hier verder geëvolueerd. Hoewel er hier en daar ook moderne panden staan, is het geheel super sfeervol en smaakvol.
Als we s avonds hier rondlopen heeft het echt iets mondain en chique, hoewel de prijzen etc. super toegankelijk zijn. De stranden zijn hier aangelegd: grasstrand, keien, zand, of beton. Overal kan je mooie strandstoelen en parasols huren, en het geheel is gezellig.
Wat ons het meest charmeert is dat het hier een echte vakantiesfeer ademt, en niet de drukte en roeperigheid die je in deze periode aan de Cote dazur hebt.
Het toerisme heeft ook hier serieuze klappen gehad, maar herstelt zich stap voor stap. Ik vermoed ook dat diegenen die dit paradijs ontdekt hebben, dit stil willen houden, kwestie van de sfeer te behouden.
Kris kras langs het water , super sfeervolle restaurantjes met zicht op zee!
Het ontbijtbuffet was koninklijk, en ontbijten met zicht op zee . Dat doe je ook niet elke dag !
Onze kamer was maar een dag vrij, dus we trekken wat verder op ontdekking langs de kustlijn.
Nadat we het hospitaal hotel achter ons lieten, vertrokken we richting Ljubliana, de hoofdstad van Slovenie.
Onderweg viel wederom de prachtige natuur op, schitterende uitgestrekte bossen, en prachtige heuvels. Of zoals Karen het noemt: een Marklin landschap.
We doorkruisen ook het hop gebied, een uitgestrekte regio waar de beste Hop ter wereld gekweekt wordt.
Ook die van Duvel komt trouwens hier vandaan.
Door de bergen en prachtige landschappen komen we uiteindelijk in Ljubliana aan, de hoofdstad.
Zoals de meeste steden zijn de buitenwijken niet veel soeps, maar het centrum is super charmant, en de bevolking wederom gastvrij en vriendelijk.
Het lokale symbool (equivalent van onze leeuw en haan), is de Draak
En uiteraard ook even wat shoppen: de drie meisjes content. Karen een kleed, Helena een waaier, en Elise een ketting met ECHTE diamanten !
Om weer aan te tonen hoe vriendelijk ze hier zijn: de kinderen kregen hun cadeau gratis van een verkoopster, gewoon omdat ze het mooi vonden
Met het warme weer, overvalt ons plots de zin om in zee te zwemmen.
Slovenie heeft een kleine kust (30 km tss Italie en Kroatie), dus wij daarheen.
Geen idee waar naartoe, maar er zal wel ergens een hotel te vinden zijn
Tot nu toe, blijkt Slovenie echt prachtig.
Ook hier weer: een stad als Ljubliana past echt wel niet in het achter het ijzeren gordijn beeld dat wij hadden.
Na wat wijn gekocht te hebben, rijden we verder naar het midden van Slovenie.
Ten Noorden van de hoofdstad Ljubliana, hebben we een hotel geboekt in Topolsica.
Nu moet ik misschien even uitleggen dat onze voorbereiding van de reis erin bestond dat we een 3 tal dagen voor vertrek onze route vastgelegd hebben, en via internet hotels gezocht en geboekt hebben.
Ergens weet je dat je op het 20 tal hotels wel ergens een wat minder zal zijn .
Die mindere werd Topolsica, en het hotel VESNA
We hadden hier meerdere dagen geboekt. Na een toch wel intensieve toch leek het ons goed ergens in het zuiden enkele dagen te relaxen.
En dat kon je (althans volgens Internet , bekijk vooral ook eens hun website ), perfect bij Hotel Vesna in Topolsica: een groot buitenzwembad met meerdere zwembaden, glijbanen voor de kinderen, binnen een kuur en relaxoord, met alle vormen van massages, baden etc.
De kamers luxueus, de omgeving idyllisch, dé locatie om alle stress voorgoed uit je lijf te krijgen.
Bleek iets anders uit te draaien.
Bij aankomst was het alvast bijna onbegonnen werk om voor de deur te parkeren om de valiezen uit te laden, reden: klein bouwwerfke
OK, positief denken...
Het zwembad is er toch, en hoe er kan het zijn ?
Alleen raar dat er een wat onverwacht bordje aan de inkom hangt: Ik ben niet zo sterk in Sloveens, maar dit lijkt verdacht 'medisch'
Lang verhaal kort:
Hotel blijkt eerder een sanatorium dan een ârelax en vakantieâ oord.
Ik vermoed dat dit vroeger helemaal een hospitaal was â de kamers en gangen ademen die sfeer alvast - , maar ook nu nog is de helft ingenomen door medisch personeel en dokters.
Blijkt dat dit een verzorginscentrum is voor MS patienten en herstellende hartpatienten
Nu heb ik niets tegen zieke mensen, maar als je je een vakantie voorstelt met zon, zwembad, relax etc., komen er niet onmiddellijk lange rijen bejaarden met wandstokken en rolstoelen, dokters en verpleegsters in voor.
Ook zeer bizar als 'animatie' in het hotel kon je voor 4 ⬠je bloeddruk laten meten, je kon op psychiatrische consultatie, long of oor onderzoeken laten doen etc.
's Middags kwamen we toe, we hadden honger, en vermits het afgelegen in de bergen lag, leek het ons goed eerste even iets te eten in het restaurant van het hotel
Ook hier ontvingen we wat ârareâ blikken, waar we ons verder niet aan stoorden.
Beeld u het ergste grootkeuken eten in dat je kan bedenken, en dat zou nog een understatement zijn.
Toen we al onze vierborden onaangeraakt terugstuurden, probeerde Karen nog beleefd te antwoorden aan de serveuse: Didn't like it ???? no no, it was just a bit too much....
Afin, nefast voor de feestvreugde
Maar niet getreurd, op z'n minst is het zwembad er.
En dit was het enige dat wel oveenstemde met de website, het bleek dan ook toevallig net voor het hotel te liggen, zonder er echt deel van te zijn.
Hiervan hebben we ten volle genoten !
Tegen de avond brak er tweemaal een onweer los.
Het eerste toen we de badkamer van naderbij bekeken:
Het tweede was een storm die blijkbaar al serieus wat problemen veroorzaakt heeft in de gebieden waar we gepasseerd waren.
Bijzonder spectaculair: echt uit de film ! knallende donder, de ene bliksem na de andere en regen alsof de douche openstaat. (niet die van ât hotel , want die was kapot.)
Straatjes smal, glad en kronkelend tussen de bergen⦠kompleet onverlicht en donkerâ¦
Maar desondanks nog liever hierdoor opzoek naar ergens om te eten dan nogmaals in het hotel te etenâ¦
Verlicht door bliksem vonden we zo , in een smal zijstraatje, beneden een baan, een wat afgewassen bordje 'pizzeria'
In de film is dit het moment waar de hoofdfiguren bij een of andere serial killer terechtkomen en zelf deel worden van de pizza, maar gelukkig leven we niet in een film :)
Hoewel de eigenaar eruit zag als een piraat op pensioen, de stroom af en toe uitviel en alles in het zwart zette en de enige andere klant een Russiche 'buitenwipper' typ was, was het eten spotgoedkoop, en superlekker.
Hoewel de hamburgers aan de kleine kant waren !
Op zich natuurlijk een essentieel onderdeel van een 'avontuurlijke' tocht dat je al eens in een ramp hotel zit, maar het besluit werd genomen dat de drie nachten die we geboekt hadden toch teveel van het goede was.
De volgende ochtend besloten we daarom te vertrekken (hoewel we geen andere boeking hadden), richting Ljubliana of kust.
De mensen achter de hotel lobby waren het uiteraard niet onmiddellijk eens -tenzij we de drie nachten betaalden -, maar na een onderhoud onder 4 ogen met de hotelmanager en wat doortastende argumenten werd dit geregeld.
De auto in, 'SloveniÃ' verder verkennen.
Want dit hotel was dan al wel een fiasco, het land is prachtig !
Dag 16 (hoewel we de tel wat kwijt zijn denk ik) :Slovenie Maribor
Om een Nederlander op zn paard te zetten is een manier: noem Nederlanders melk drinkende Duitsers.
Om Slovenen op hun paard te zetten zijn er twee manieren:
1) Verwar Slovenië met Slowakije
2) Noem Slovenië een Balkanland.
Dat eerste is hun eigen schuld: hadden zemaar een originelere naam voor hun land moeten bedenken.
Het tweede daarentegen kan ik inkomen: Slovenie heeft echt NIKS met de balkan te maken.
Het is een zeer geslaagde mix van de charme van Italie, de properheid van Zwitserland, en een gastvrijheid en vriendelijkheid die op de hele trip nergens zijn meerdere kent.
Volgens mij heeft niemand in Belgie een beeld van Slovenie, maar dit land is echt prachtig. Niet al te groot, enorm diverse en pure prachtige natuur, ligt tussen Italie en Kroatie en bevolkt door amper 2 mio mensen.
Zodra we de grens overreden merkten we het verschil. Letterlijk net over de grens waar we gingen tanken werden we in een super modern, kraaknet bezinestation hartelijk en vriendelijk ontvangen.
Zelfs al waren de mensen hier onuitstaanbaar, dan nog zouden we aanraden hier naartoe te komen voor de mooie natuur, maar het tegendeel is waar.
Ik las ergens in een boek dat het hele toerisme hier in de jaren 90 volledig instortte door de onrusten in de Balkan (waar ze niks mee hebben J), en dat ze daardoor super blij zijn dat toeristen hun land terug ontdekken.
En hebben we echt gevoeld. Iedereen was hier super vriendelijk, hulpvaardig, goedgezind , lief voor de kinderen, en gaf echt de indruk blij te zijn dat we vanuit Belgie uit alle landen het hunne gekozen hadden.
De eerste dag in Slovenie hadden we een hotel geboekt in het meer Oostelijke deel, in Maribor.
Hier in het Noord Oosten kan je skieën, maar is ook een zeer groot wijngebied met minder bekende, maar excellente wijnen.
Het hotel is net buiten de stad gelegen.
Hoewel het quasi niks kost, is het super mooi ingericht, en is de kamer properder dan eender wekel kamer de we al geboekt hadden.
Alsof een bomma met kuisfobie er pas gepasseerd is.
De ontvangst is ook hier super hartelijk en hoewel we overal vergeten zijn te vermelden dat we 2 kinderen bij hebben - wordt er onmiddellijk een extra bed geïnstalleerd.
De meeste toeristen komen vooral voor de pure natuur: fietsers, moutainbikers en nordic walkers (je weet wel, die wandelaars die zich trendy voelen omdat ze ski stokken bij hebben), ontdekken hier de bossen.
De natuur is hier dan ook zeer puur en ongerept, inclusief beren en wolven en alles wat je erbij wil.
Je moet maar eens op youtube Slovanie tourism intikken, en je ziet waarover we het hebben.
Na onze aankomst bezoeken we het stadje zelf.
Het valt ons op dat de huizen in heel Slovenie er heel mooi en verzorgd uitzien.
De steden zijn naar goede gewoonte platgebombardeerd in WWII, zo ook Maribor.
Een stukje van het historisch centrum is de afgelopen jaren gerestaureerd, maar de buitenwijk van Maribor is wel wat minder.
Er zijn hier blijkbaar heel wat gastarbeiders uit het zuiden van Joegoslavie tijdens vroeger toegekomen, en die moesten goedkoop gehuisvest worden
In het centrum zijn er wel enkele mooie plekken.
Als wijnstreek zijn ze hier vooral trots op hun een wijnrank in het centrum van de stad.
Dit is de oudste wijnrank ter wereld (Guiness book of Records), en is een 450 jaar oud.
Hij wordt goed verzorgd, (inclusief een mooi wijnmuseum dat erbij hoort, en de elk jaar geeft hij nog steeds voldoende druiven voor een 30 tal flessen wijn.
Er is een heel gedoe rond de oogst (groot feest etc.), en de flessen worden uitgedeeld aan prominente bezoekers van de stad.
Wij grepen er dus naast ;)
s avonds heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel.
Ze hebben hier een soort lokale worstjes en gehakt toestanden, die zo lekker zijn dat je er een halve dag nadien (zeker door de look) nog van geniet ;)
De dag erop vertrokken we verder Slovenië in, maar deze streek is zeker een terugkomst waard.
Dan hebben we meer tijd om wat wijnkastelen te bezoeken, of de bossen per mountainbike te verkennen, of misschien komen we hier wel skieën.
We zijn hier nog maar een dag, maar het is alleszins al veel belovend !
Na al de pracht en praal van de prinsessenstad Wenen, stond Hongarije, en met name Budapest op de route. een van de favoriete steden van onze vriendin SISSI.
Hongarije was lange tijd bezet door de Habsburgers/Oostenrijkers, maar vormde later (oa door toedoen van Sissi) het Oostenrijks-Hongaars koninkrijk.
In die periode was Budapest ook in volle bloei, en groeide de stad uit tot een wereldstad. zo hadden ze oa het eerste ondergrondse metrosysteem van het continent etc.
De verwachtingen waren ook hier hoog !
Om eens iets anders te doen, hadden we dit keer een boothotel geboekt: hotel op boot dus.
Welliswaar iets buiten de stad (8km), maar rustig in het groen.
Het hotel kostte iets meer dan 7 ¬ per persoon per nacht, inclusief ontbijt¦ dus wel spannend of dit op iets zou trekken.
Hoewel de wijk er naartoe wat armoeiig was, was het hotel prima. Geen Grand luxe, maar tip top in orde, en vriendelijke bediening.
We hadden ook zicht op roeiers, blijkbaar de sport hier, die dag in dag uit (zelfs bij een zeer zwaar onweer) de rivier op en af roeiden.
Dan Budapest zelf¦
Zodra we Hongarije binnenreden voelden we ons voor het eerst echt in een andere land/cultuur
We zitten op het verste punt van Belgie (op zich nog altijd dichter dan de gemiddelde Spaanse Costa), maar voel je een verandering.
Hongarije is weliswaar lid van Europa, maar ook maar recent (hebben nog geen Euro, wreed ambetant).
Maar ook economisch is dit echt wel enkele versnellingen lager. Het gemiddelde bruto inkomen is 640 â¬, terwijl de prijzen (behalve ons hotel dan), niet veel lager liggen¦
Niet dat het India toestanden zijn, maar hier zie je bv nog zeer veel lada's en wardburgs rondrijden, en ook de huizen zijn zeker in de buitenwijken vaak in erbarmelijke staat.
We zijn ondertussen wel verwend qua visueel spektakel in een stad, maar hier voelden we toch dat het nog niet 100% was.
Een beetje alsof je bij iemand binnenkomt die een prachig monumentaal oud huis gekocht heeft, en met hard werk en z'n laatste cent reeds de inkomhal en een stukje van de keuken heeft gerenoveerd, terwijl de rest van het huis verkommerd⦠Hierbij denk je: mooi, maar hoe ga je dit ooit allemaal in orde krijgen ???
Dat gevoel hadden we ook bij Budapest: zeer mooi erfgoed, hier en daar wat renovatieprojecten, maar ik vraag me echt af hoe ze dit ooit allemaal opgeknapt krijgen.
Hier zijn echt minstens een miljard of 30 nodig om de boel op te lappen.
Het wordt een beetje een rode draad, maar ook deze stad werd door de Amerikanen tot 80% platgegooid (begin te snappen hoe ze de oorlog gewonnen hebben), maar hier in tegenstelling tot Praag en andere steden zijn ze dat nooit helemaal te boven gekomen.
Economisch trekt het land wel iets aan, en ook op toerisme wordt er zwaar ingezet.
Als voordeel dat je wel heel wat buitenlandse toeristen in de straten ziet (veel citytrips verbindingen met Ryanairs etc.), hetgeen voor de nodige fondsen zorgt voor renovatie en dat er heel wat voorzieningen zijn.
Het moet gezegd: hun toeristische brochures en gidsen zijn echt wel top, en weten de stad op z'n best te presenteren.
We namen een 'hop on hop off' bus door de stad, hetgeen een goede manier bleek om de stad te herkennen:
Hierboven de Opera, hetgeen ons brengt bij de muziek.
In de tour met de bus, werd tussen de uitleg gemixt met Hongaarse klassieke muziek. (Bartok, List etc.)
Dit in combinatie met de zichten in de stad, gaf het geheel een betoverend en met momenten kippenvel gevoel.
Naast enkele privé projecten, zijn er twee grote prachtige renovaties, die volledig het potentieel van deze stad tonen: de kerk en vooral het parlementsgebouw.
Dit laatste is echt een betoverend sprookjesachtig gebouw, zoals ik er nog nooit een gezien heb !
Zeer mooi allemaal !
Er moet ook heel wat Jugendstil gebouwen zijn, maar daar hebben wij minder van gemerkt. Die gebouwen die we zagen waren mooi, maar echt onderkomen.
Wat me ook opviel is dat er hier hele stukken bijzonder hard op de oude stukken van New York gelijken. Bv de straat hieronder: dit lijkt toch zo uit NYC genomen niet ?
De meeste / mooiste fotoâs zijn van Budapest âby nightâ: er wordt hier uitgebreid reclame gemaakt voor candlelight dinners op een boot (helaas voor ons niet mogelijk met de twee kleintjes).
Ik begrijp dit wel: âs nachts komt de volle glorie (verlicht) tevoorschijn, en valt het verval wat minder op .
â s avonds â echt louter toevallig J- in een restaurant terecht waar ze bijzonder veel en goed bier serveerden:
Conclusie:
We zijn wellicht verwend ondertussen â en zien nu wel heel veel mooie dingen op korte tijd, maar Hongarije en Budapest hebben toch nog wat werk aan de winkel.
Zeker een citytrip waard, maar wellicht binnen 10 jaar een prachtstad, die naast Parijs, Londen en Antwerpen J kan staan.
. 
