DAG 23 & 24 Neuschwanstein, zwarte woud en terug naar huis...
DAG 23 & 24 Neuschwanstein, zwarte woud en terug naar huis...
s Ochtends algemene opwinding in de lucht !
Vandaag bezoeken we het kasteel van Doornroosje !
Doornroosje blijkt wel een man (hoewel ik mn vermoedens heb J) te zijn, genaamd Ludwig. Een typ met een paar vijzen los, die zowat al zn geld stopte in zn droomwereld.
Hield van Wagner (denk dat je dit letterlijk mag nemen), en heel het kasteel Neuschwanstein is dan ook een ode aan Wagner.
Mensen die ooit al eens Japan hebben willen bezoeken: het is nu de moment. Alle Japanners en minstens de helft van de Amerikanen zit nu namelijk in Neuschwanstein !
Om het kasteel te bezoeken heb je een ticket nodig, dat je na een gezellige 1,5 uur efteling aanschuiven bemachtigd !
Maar hiervoor krijg je er wel een leukeSurprise bij: het zo juist gekochte ticket geeft pas toegang over 4 uur !
Haha, die Duitsers en hun humor
3 uur later wij langs een smal weggetje naar boven, op bezoek bij Assepoester alias Ludwig de zotte
Binnen in het kasteel mag je geen fotos nemen.
Het zag er alleszins wel helemaal anders uit dan we ons ingebeeld hadden
Langs buiten is het kasteel nog feeerieker dan je je inbeeld. Deze fotos hieronder zijn wat je tezien krijgt, inclusief magische zon en optrekkende wolken (die heel dag blijven ).
Binnenin (mochten we geen fotos nemen), was het helemaal anders.
Soort kruising tussen barok & gotiek, met een zware byzantijnse invloed: dus donker hout, met alle mogelijke krullen en gotische motieven, allemaal vrij zwaar.
Terugkerend leitmotiv: taferelen van Wagners operas en zwanen (neu SCHWAN stein) aha ja daarom..
Het kasteel is overigens nooit helemaal voltooid, want vermits onze sprookjes koning zich meer met dit soort zaken dan met het wereldse bezig hield, werd hij op latere leeftijd ontoerekingsvatbaar verklaard, afgezet, en verdronk hij bij het zwemmen nabij het kasteel waar hij in ballingschap zat. Dat hij verdronk kan ook komen doordat er twee kogels door zn lijf gepasseerd waren, maar daarover is er wat mysterie
s avonds koersen we verder naar het zwarte woud.
We hebben geen reservaties ofzo, maar we besluiten richting Titisee te gaan, waar we vorig jaar ook geweest zijn.
Bij de aankomst is het bijna 21 uur, en het we moeten toch wel 3 hotels passerer voor we een vinden dat nog plaats heeft (of waar de receptie nog geopend is).
Ook hier weer een cultureel verschil: blijkbaar sluiten de hotels hier om 21 uur, maar eveneens de restaurants.
Waar wij gewend zijn om hier toch wel op een zaterdag in een super toeristisch centrum iets te vinden, worden we in het zwarte woud overal met spijtig maar helaas buitengestuurd om 21.15 u
Terwijl een stortvloed de terugkeer en einde van de vakantie de juiste dramatiek meegeeft, vinden we uiteindelijk nog redding bij onze jeugdvriend: MC Donald !
De autos staan hier aan te schuiven , dus blijkbaar niet de enigen die nog honger hadden
s ochtends de finale rit terug.
Met tussenstop in het vlakbij gelegen stadje FREIBURG, waar ze het lekkerste bier van Duitsland maken bij brouwerij Ganter. !
Helaas verkopen ze mn favoriete bier (Ganter Hefeweizen) enkel nog op vat, zodat ik mn thuisvoorraad niet kan bijvullen
In de namiddag rijden we verder naar huis, waar we verwelkomd worden door prachtig Belgisch weer
Sommige mensen noemen dit wel eens een ongeluksdag...
buiten voor de tempeliers een paar honderd jaar geleden, lijkt me niet echt veel ongeluk met deze dag te maken te hebben...
Sterker nog !
Het is een geluksdag !
Zeker voor ons !
Wij hadden namelijk vandaag het enorme geluk een verzekering afgesloten te hebben bij Touring voor autopech !
Vandaag liet de auto het namelijk afweten.
Rijdt en zit fantastisch, maar vandaag besloot hij plots het vermogen terug te brengen tot max 70 km per uur, terwijl er kerstmisgewijs een motorblokje knipperde op het dashbord... Bijzonder amusant terwijl de Duitse wagens tegen een gezellige 170 - 180 voorbij flitsen...
Eerste afrit eraf, en Touring bellen, die 3 uur later een interventie team van ADAC stuurde:
Elise en ik blijven in de auto (te weinig plaats in de vrachtwagen), hetgeen wel een tof effect geeft.
Aangekomen in de garage, heeft de garagist een klein uur nodig om te ontdekken dat er een fout is met de foutmelder van de motor ... De humor hiervan ontging de man volledig
Er is dus eigenlijk niks mis met de motor, en op mirakuleuze wijze begint de sensor plots ook weer normaal te doen
Garagist snapt het ook niet al te goed, maar de Saab rijdt terug, dat is het belangrijkste !
Op naar Neuschanstein !
Maar, de 13 de is echt wel een geluksdag, want we hebben voor de tweede maal geluk !:
Midden in Muchen besluit onze GPS (tweede al, de eerste had het in Budapest begeven), plots dat er geen satellieten meer zijn, en dat onze wagen zich plots in Zuid Frankrijk bevindt
GELUKKIG had ik nog een ouderwets kaart van Duitsland in mn auto liggen, zodat we toch verder konden.
We passeren nog heel wat mooie dorpjes en huizen, en terwijl de zon op magische manier de horizon in brand steekt (Ik vermoed niet dat we Moskou van hier kunnen zienJ), komen we s avonds laat aan bij ons volgend hotel.
avonds nog even eten in een van de lokale blokhutjes waar ze ons nog willen (is al vrij laat). Het eten is schitterend (de betere kerstmenu) en terwijl we eten wordt de sfeer erin gezet door een accordeon speler.
Schitterende keuze van restaurant dus, of hadden we gewoon voor een derde keer geluk ?
Door de vertraging zullen we het kasteel pas morgen kunnen bezoeken.
Na een lange rit door de bergen aangekomen aan hotel Schönes Aussicht.
Dit is ook de juiste omschrijving: het hotel ligt op een berg met prachtig uitzicht over de stad.
Hoewel hoog aangeschreven, maat het hotel binnen toch een beetje een verouderde indruk.
Niet onmiddellijk het goedkoopste hotel van onze trip, dus we hadden eigenlijk iets meer verwacht
We zijn vrij laat toegekomen, dus snel onder de wol
Salzburg is vooral bekend voor 2 zaken: Mozart en de Sound of Music.
Dit zorgt ervoor dat er echt massaal veel toeristen (voor Japanners en Amerikanen ) het stadje bezoeken.
Er is zelfs een speciale Sound of Music tour die je kan volgen, maar dat laat ik aan Hilde over (eerder haar ding )
Wij trekken naar het stadcentrum, richting huis van Mozart.
Nu is het topseizoen qua toerisme, en misschien zijn we dit niet meer gewoon, maar de massa was echt overweldigend, en je moest drummen om door de straten te geraken.
Het werd zelfs zo druk, dat Karen er even letterlijk niet goed van werd.
We besluiten dan maar de stad te verlaten, en wat rustigere zaken te bezoeken .
Wil het toch niet lukken dat er hier een gigantisch biermuseum en brouwerij te bezoeken is zeker Stiegl en Brauwelt
Papa heeft zn speeltuin, gehad nu tijd voor de kindjes.
We gaan naar het kasteel Hellbrun, net buiten de stad. Ook te bezoeken, maar wij kiezen voor de tuin, zodat de kinderen nog eens goed kunnen ravotten
Ons hotel is hoog aangeschreven, ook qua keuken, dus gemakkelijkshalve besluiten we daar te eten.
Dat van dat hoog sloeg vooral op de rekening, want het was heel duur voor wat het was (eigenlijk vooral gefrituurde kip, beetje Kentucky fried chicken, maar dan duur).
Niet dat we ons niet geamuseerd hebben:
Al bij al is Salzburg achteraf gezien toch wat tegengevallen
Was het het slechtere weer, de enorme drukte of de wat hautaine en koude mentaliteit van de Salzburgers, of zijn we gewoon verwend met alle pracht die we de afgelopen weken gezien hebben .
Ongetwijfeld is dit een mooie vakantiebestemming, maar ik vermoed dat je dit best buiten het seizoen doet.
Morgen vrijdag de 13de . Benieuwd wat dat zal brengen
We rijden dan naar het kasteel van Doornroosje, of Neuschwanstein zoals de grote mensen dat ook soms noemen .
Vandaag vertrekken we terug naar het Noorden, terug naar Oostenrijk.
Onze terugtocht is nu officieel begonnen. Beetje een triestig gevoel.
Voor we Slovenie echter verlaten, gaan we langs Postogne, waar er enkele van de meest indrukwekkende grotten ter wereld te bezoeken zijn. (en ook prachtige kastelen etc, maar daarvoor helaas te weinig tijd.).
Het domein is prima verzorgd, en om het uur vertrekt een treintje door de grotten, voor een tocht van 4km + 1km te voet.
Binnen is het 8°, hetgeen wel schrikken is met buiten een gezellige 33°
In de grotten zelf mocht we bijna nergens fotos nemen. Blijkbaar woont er hier een heel zeldzaam salamandertje, dat miljoenen jaren oud is, en niet goed tegen flashlicht kan.
Helena en Elise vinden de treinrit alvast een attraktie (hun woorden voor kermisrit), maar de grotten zelf zijn echt ongelooflijk. Zowel qua omvang als qua kleurenpracht etc. ongeëvenaard. De fotos zeggen niet zoveel, maar echt indrukwekkend !
Helemaal in het centrum is een centrale hal de concerthal, en die naam is letterlijk te nemen: er worden hier regelmatig ondergrondse concerten gegeven, waarbij tot 10000 man binnenkan. Jaarlijks bezoekt zon 600.000 man deze grotten, hetgeen de helft is van voordat het toerisme hier instortte. Afin, des te beter voor ons, meer plaats !:)
Hierna verder de Alpen (denk ik , allezins bergen) door , richting Noorden.
Bij het binnenrijden van Oostenrijk merken we onmiddellijk het verschil: regenweer en ook de mentaliteit is toch iets zakelijker.
Tegen de avond bereiken we on hotel Schönes Aussicht, op een berg net naast Salzburg
Vanuit Portoroz steken we na het ontbijt de heuvel over, om 2km verder beneden in een baai een prachtig stadje te zien.
Wij daar naartoe.
Het plaatstje noemt Piran, en ik weet het vallen in herhaling maar een van de mooiste kuststadjes die we ooit gezien hebben !
Dit gebied heeft heel lang onder bestuur van het koninkrijk Venetie gestaan, en dat merk je aan alles.
Het plaatsje is super mooi, met een mix van Venetiaanse gebouwen (inclusief San Marco toren, gemengd met Renaissance gebouwen.
Het plaatsje is verkeersvrij, wat voor de nodige rust zorgt.
We vinden een kamer pal in het centrum, met zicht op plein en zee.
Wat wil een mens nog meer.
Kamer pico bello in orde, en personeel wederom blij dat ze Belgen op bezoek hebben.
Hotel Tartini, blijkbaar een componist ofzo.
Afin, op site seeing in het stadje (hoewel het eerder een dorp is):
Maar uiteraard kwamen we om te zwemmen, dus : naar het strand !
Na het zwemmen eerst wat genoten van het balkon met zicht op zee (terwijl de kids de douche demonteren), waarna een echt aperitiefje op het dakterras van het hotel.
Dit zijn de soort momenten waarop je even de tijd wil stilzetten, of een deur openen zodat je hier altijd even terug kan komen .
Na nog lekker gegeten te hebben met zicht op zee (kinderen krijgen wederom cadeautjes van het restaurant), gaan we terug naar het restaurant.
De slogan van Slovenie is : Feel sLOVEniathe hidden pearl of Europe.
Na Ljubliana verlaten te hebben zetten we koers voor de zee.
Het is al laat in de namiddag, maar gelukkig is Slovenie nu ook weer niet zo groot.
Beetje op goed geluk komen we in een plaatsje genaamd Portoroz uit.
Zo zijn we van de zee ten Noorden van Europa (bij Hamburg), nu helemaal in het Zuiden van Europa, bij de Adriatische zee. De zee waar Adriaan (het petekind van Karen), naar vernoemd is.
Wat is het hier weer prachtig.
Verbeterde versie van Zuid-Frankrijk: mooi rotsformaties, prachtig groen en zeer mooie huizen.
En alles is hier zo proper en goed onderhouden.
En een hotel vinden we eveneens.
En wat voor een: prachtig paleis op de dijk, met zicht op zee, vlak bij strand.
De laatste keer dat we dit van huizen zagen was toen we rondtrokken in Louisiana en Georgia in de VS.
Blijkbaar is dit gebied gekend (vroeger) voor zn zoutwinning, en was er daardoor ook heel wat toerisme eind 19de eeuw, begin 20ste. Van die rijken die hier op kuur kwamen in een zoutbad.
Resultaat: echt prachtige panden.
Nu sindsdien is het toerisme hier verder geëvolueerd. Hoewel er hier en daar ook moderne panden staan, is het geheel super sfeervol en smaakvol.
Als we s avonds hier rondlopen heeft het echt iets mondain en chique, hoewel de prijzen etc. super toegankelijk zijn. De stranden zijn hier aangelegd: grasstrand, keien, zand, of beton. Overal kan je mooie strandstoelen en parasols huren, en het geheel is gezellig.
Wat ons het meest charmeert is dat het hier een echte vakantiesfeer ademt, en niet de drukte en roeperigheid die je in deze periode aan de Cote dazur hebt.
Het toerisme heeft ook hier serieuze klappen gehad, maar herstelt zich stap voor stap. Ik vermoed ook dat diegenen die dit paradijs ontdekt hebben, dit stil willen houden, kwestie van de sfeer te behouden.
Kris kras langs het water , super sfeervolle restaurantjes met zicht op zee!
Het ontbijtbuffet was koninklijk, en ontbijten met zicht op zee . Dat doe je ook niet elke dag !
Onze kamer was maar een dag vrij, dus we trekken wat verder op ontdekking langs de kustlijn.
Nadat we het hospitaal hotel achter ons lieten, vertrokken we richting Ljubliana, de hoofdstad van Slovenie.
Onderweg viel wederom de prachtige natuur op, schitterende uitgestrekte bossen, en prachtige heuvels. Of zoals Karen het noemt: een Marklin landschap.
We doorkruisen ook het hop gebied, een uitgestrekte regio waar de beste Hop ter wereld gekweekt wordt.
Ook die van Duvel komt trouwens hier vandaan.
Door de bergen en prachtige landschappen komen we uiteindelijk in Ljubliana aan, de hoofdstad.
Zoals de meeste steden zijn de buitenwijken niet veel soeps, maar het centrum is super charmant, en de bevolking wederom gastvrij en vriendelijk.
Het lokale symbool (equivalent van onze leeuw en haan), is de Draak
En uiteraard ook even wat shoppen: de drie meisjes content. Karen een kleed, Helena een waaier, en Elise een ketting met ECHTE diamanten !
Om weer aan te tonen hoe vriendelijk ze hier zijn: de kinderen kregen hun cadeau gratis van een verkoopster, gewoon omdat ze het mooi vonden
Met het warme weer, overvalt ons plots de zin om in zee te zwemmen.
Slovenie heeft een kleine kust (30 km tss Italie en Kroatie), dus wij daarheen.
Geen idee waar naartoe, maar er zal wel ergens een hotel te vinden zijn
Tot nu toe, blijkt Slovenie echt prachtig.
Ook hier weer: een stad als Ljubliana past echt wel niet in het achter het ijzeren gordijn beeld dat wij hadden.
Na wat wijn gekocht te hebben, rijden we verder naar het midden van Slovenie.
Ten Noorden van de hoofdstad Ljubliana, hebben we een hotel geboekt in Topolsica.
Nu moet ik misschien even uitleggen dat onze voorbereiding van de reis erin bestond dat we een 3 tal dagen voor vertrek onze route vastgelegd hebben, en via internet hotels gezocht en geboekt hebben.
Ergens weet je dat je op het 20 tal hotels wel ergens een wat minder zal zijn .
Die mindere werd Topolsica, en het hotel VESNA
We hadden hier meerdere dagen geboekt. Na een toch wel intensieve toch leek het ons goed ergens in het zuiden enkele dagen te relaxen.
En dat kon je (althans volgens Internet , bekijk vooral ook eens hun website ), perfect bij Hotel Vesna in Topolsica: een groot buitenzwembad met meerdere zwembaden, glijbanen voor de kinderen, binnen een kuur en relaxoord, met alle vormen van massages, baden etc.
De kamers luxueus, de omgeving idyllisch, dé locatie om alle stress voorgoed uit je lijf te krijgen.
Bleek iets anders uit te draaien.
Bij aankomst was het alvast bijna onbegonnen werk om voor de deur te parkeren om de valiezen uit te laden, reden: klein bouwwerfke
OK, positief denken...
Het zwembad is er toch, en hoe er kan het zijn ?
Alleen raar dat er een wat onverwacht bordje aan de inkom hangt: Ik ben niet zo sterk in Sloveens, maar dit lijkt verdacht 'medisch'
Lang verhaal kort:
Hotel blijkt eerder een sanatorium dan een ârelax en vakantieâ oord.
Ik vermoed dat dit vroeger helemaal een hospitaal was â de kamers en gangen ademen die sfeer alvast - , maar ook nu nog is de helft ingenomen door medisch personeel en dokters.
Blijkt dat dit een verzorginscentrum is voor MS patienten en herstellende hartpatienten
Nu heb ik niets tegen zieke mensen, maar als je je een vakantie voorstelt met zon, zwembad, relax etc., komen er niet onmiddellijk lange rijen bejaarden met wandstokken en rolstoelen, dokters en verpleegsters in voor.
Ook zeer bizar als 'animatie' in het hotel kon je voor 4 ⬠je bloeddruk laten meten, je kon op psychiatrische consultatie, long of oor onderzoeken laten doen etc.
's Middags kwamen we toe, we hadden honger, en vermits het afgelegen in de bergen lag, leek het ons goed eerste even iets te eten in het restaurant van het hotel
Ook hier ontvingen we wat ârareâ blikken, waar we ons verder niet aan stoorden.
Beeld u het ergste grootkeuken eten in dat je kan bedenken, en dat zou nog een understatement zijn.
Toen we al onze vierborden onaangeraakt terugstuurden, probeerde Karen nog beleefd te antwoorden aan de serveuse: Didn't like it ???? no no, it was just a bit too much....
Afin, nefast voor de feestvreugde
Maar niet getreurd, op z'n minst is het zwembad er.
En dit was het enige dat wel oveenstemde met de website, het bleek dan ook toevallig net voor het hotel te liggen, zonder er echt deel van te zijn.
Hiervan hebben we ten volle genoten !
Tegen de avond brak er tweemaal een onweer los.
Het eerste toen we de badkamer van naderbij bekeken:
Het tweede was een storm die blijkbaar al serieus wat problemen veroorzaakt heeft in de gebieden waar we gepasseerd waren.
Bijzonder spectaculair: echt uit de film ! knallende donder, de ene bliksem na de andere en regen alsof de douche openstaat. (niet die van ât hotel , want die was kapot.)
Straatjes smal, glad en kronkelend tussen de bergen⦠kompleet onverlicht en donkerâ¦
Maar desondanks nog liever hierdoor opzoek naar ergens om te eten dan nogmaals in het hotel te etenâ¦
Verlicht door bliksem vonden we zo , in een smal zijstraatje, beneden een baan, een wat afgewassen bordje 'pizzeria'
In de film is dit het moment waar de hoofdfiguren bij een of andere serial killer terechtkomen en zelf deel worden van de pizza, maar gelukkig leven we niet in een film :)
Hoewel de eigenaar eruit zag als een piraat op pensioen, de stroom af en toe uitviel en alles in het zwart zette en de enige andere klant een Russiche 'buitenwipper' typ was, was het eten spotgoedkoop, en superlekker.
Hoewel de hamburgers aan de kleine kant waren !
Op zich natuurlijk een essentieel onderdeel van een 'avontuurlijke' tocht dat je al eens in een ramp hotel zit, maar het besluit werd genomen dat de drie nachten die we geboekt hadden toch teveel van het goede was.
De volgende ochtend besloten we daarom te vertrekken (hoewel we geen andere boeking hadden), richting Ljubliana of kust.
De mensen achter de hotel lobby waren het uiteraard niet onmiddellijk eens -tenzij we de drie nachten betaalden -, maar na een onderhoud onder 4 ogen met de hotelmanager en wat doortastende argumenten werd dit geregeld.
De auto in, 'SloveniÃ' verder verkennen.
Want dit hotel was dan al wel een fiasco, het land is prachtig !
Dag 16 (hoewel we de tel wat kwijt zijn denk ik) :Slovenie Maribor
Om een Nederlander op zn paard te zetten is een manier: noem Nederlanders melk drinkende Duitsers.
Om Slovenen op hun paard te zetten zijn er twee manieren:
1) Verwar Slovenië met Slowakije
2) Noem Slovenië een Balkanland.
Dat eerste is hun eigen schuld: hadden zemaar een originelere naam voor hun land moeten bedenken.
Het tweede daarentegen kan ik inkomen: Slovenie heeft echt NIKS met de balkan te maken.
Het is een zeer geslaagde mix van de charme van Italie, de properheid van Zwitserland, en een gastvrijheid en vriendelijkheid die op de hele trip nergens zijn meerdere kent.
Volgens mij heeft niemand in Belgie een beeld van Slovenie, maar dit land is echt prachtig. Niet al te groot, enorm diverse en pure prachtige natuur, ligt tussen Italie en Kroatie en bevolkt door amper 2 mio mensen.
Zodra we de grens overreden merkten we het verschil. Letterlijk net over de grens waar we gingen tanken werden we in een super modern, kraaknet bezinestation hartelijk en vriendelijk ontvangen.
Zelfs al waren de mensen hier onuitstaanbaar, dan nog zouden we aanraden hier naartoe te komen voor de mooie natuur, maar het tegendeel is waar.
Ik las ergens in een boek dat het hele toerisme hier in de jaren 90 volledig instortte door de onrusten in de Balkan (waar ze niks mee hebben J), en dat ze daardoor super blij zijn dat toeristen hun land terug ontdekken.
En hebben we echt gevoeld. Iedereen was hier super vriendelijk, hulpvaardig, goedgezind , lief voor de kinderen, en gaf echt de indruk blij te zijn dat we vanuit Belgie uit alle landen het hunne gekozen hadden.
De eerste dag in Slovenie hadden we een hotel geboekt in het meer Oostelijke deel, in Maribor.
Hier in het Noord Oosten kan je skieën, maar is ook een zeer groot wijngebied met minder bekende, maar excellente wijnen.
Het hotel is net buiten de stad gelegen.
Hoewel het quasi niks kost, is het super mooi ingericht, en is de kamer properder dan eender wekel kamer de we al geboekt hadden.
Alsof een bomma met kuisfobie er pas gepasseerd is.
De ontvangst is ook hier super hartelijk en hoewel we overal vergeten zijn te vermelden dat we 2 kinderen bij hebben - wordt er onmiddellijk een extra bed geïnstalleerd.
De meeste toeristen komen vooral voor de pure natuur: fietsers, moutainbikers en nordic walkers (je weet wel, die wandelaars die zich trendy voelen omdat ze ski stokken bij hebben), ontdekken hier de bossen.
De natuur is hier dan ook zeer puur en ongerept, inclusief beren en wolven en alles wat je erbij wil.
Je moet maar eens op youtube Slovanie tourism intikken, en je ziet waarover we het hebben.
Na onze aankomst bezoeken we het stadje zelf.
Het valt ons op dat de huizen in heel Slovenie er heel mooi en verzorgd uitzien.
De steden zijn naar goede gewoonte platgebombardeerd in WWII, zo ook Maribor.
Een stukje van het historisch centrum is de afgelopen jaren gerestaureerd, maar de buitenwijk van Maribor is wel wat minder.
Er zijn hier blijkbaar heel wat gastarbeiders uit het zuiden van Joegoslavie tijdens vroeger toegekomen, en die moesten goedkoop gehuisvest worden
In het centrum zijn er wel enkele mooie plekken.
Als wijnstreek zijn ze hier vooral trots op hun een wijnrank in het centrum van de stad.
Dit is de oudste wijnrank ter wereld (Guiness book of Records), en is een 450 jaar oud.
Hij wordt goed verzorgd, (inclusief een mooi wijnmuseum dat erbij hoort, en de elk jaar geeft hij nog steeds voldoende druiven voor een 30 tal flessen wijn.
Er is een heel gedoe rond de oogst (groot feest etc.), en de flessen worden uitgedeeld aan prominente bezoekers van de stad.
Wij grepen er dus naast ;)
s avonds heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel.
Ze hebben hier een soort lokale worstjes en gehakt toestanden, die zo lekker zijn dat je er een halve dag nadien (zeker door de look) nog van geniet ;)
De dag erop vertrokken we verder Slovenië in, maar deze streek is zeker een terugkomst waard.
Dan hebben we meer tijd om wat wijnkastelen te bezoeken, of de bossen per mountainbike te verkennen, of misschien komen we hier wel skieën.
We zijn hier nog maar een dag, maar het is alleszins al veel belovend !
Na al de pracht en praal van de prinsessenstad Wenen, stond Hongarije, en met name Budapest op de route. een van de favoriete steden van onze vriendin SISSI.
Hongarije was lange tijd bezet door de Habsburgers/Oostenrijkers, maar vormde later (oa door toedoen van Sissi) het Oostenrijks-Hongaars koninkrijk.
In die periode was Budapest ook in volle bloei, en groeide de stad uit tot een wereldstad. zo hadden ze oa het eerste ondergrondse metrosysteem van het continent etc.
De verwachtingen waren ook hier hoog !
Om eens iets anders te doen, hadden we dit keer een boothotel geboekt: hotel op boot dus.
Welliswaar iets buiten de stad (8km), maar rustig in het groen.
Het hotel kostte iets meer dan 7 ¬ per persoon per nacht, inclusief ontbijt¦ dus wel spannend of dit op iets zou trekken.
Hoewel de wijk er naartoe wat armoeiig was, was het hotel prima. Geen Grand luxe, maar tip top in orde, en vriendelijke bediening.
We hadden ook zicht op roeiers, blijkbaar de sport hier, die dag in dag uit (zelfs bij een zeer zwaar onweer) de rivier op en af roeiden.
Dan Budapest zelf¦
Zodra we Hongarije binnenreden voelden we ons voor het eerst echt in een andere land/cultuur
We zitten op het verste punt van Belgie (op zich nog altijd dichter dan de gemiddelde Spaanse Costa), maar voel je een verandering.
Hongarije is weliswaar lid van Europa, maar ook maar recent (hebben nog geen Euro, wreed ambetant).
Maar ook economisch is dit echt wel enkele versnellingen lager. Het gemiddelde bruto inkomen is 640 â¬, terwijl de prijzen (behalve ons hotel dan), niet veel lager liggen¦
Niet dat het India toestanden zijn, maar hier zie je bv nog zeer veel lada's en wardburgs rondrijden, en ook de huizen zijn zeker in de buitenwijken vaak in erbarmelijke staat.
We zijn ondertussen wel verwend qua visueel spektakel in een stad, maar hier voelden we toch dat het nog niet 100% was.
Een beetje alsof je bij iemand binnenkomt die een prachig monumentaal oud huis gekocht heeft, en met hard werk en z'n laatste cent reeds de inkomhal en een stukje van de keuken heeft gerenoveerd, terwijl de rest van het huis verkommerd⦠Hierbij denk je: mooi, maar hoe ga je dit ooit allemaal in orde krijgen ???
Dat gevoel hadden we ook bij Budapest: zeer mooi erfgoed, hier en daar wat renovatieprojecten, maar ik vraag me echt af hoe ze dit ooit allemaal opgeknapt krijgen.
Hier zijn echt minstens een miljard of 30 nodig om de boel op te lappen.
Het wordt een beetje een rode draad, maar ook deze stad werd door de Amerikanen tot 80% platgegooid (begin te snappen hoe ze de oorlog gewonnen hebben), maar hier in tegenstelling tot Praag en andere steden zijn ze dat nooit helemaal te boven gekomen.
Economisch trekt het land wel iets aan, en ook op toerisme wordt er zwaar ingezet.
Als voordeel dat je wel heel wat buitenlandse toeristen in de straten ziet (veel citytrips verbindingen met Ryanairs etc.), hetgeen voor de nodige fondsen zorgt voor renovatie en dat er heel wat voorzieningen zijn.
Het moet gezegd: hun toeristische brochures en gidsen zijn echt wel top, en weten de stad op z'n best te presenteren.
We namen een 'hop on hop off' bus door de stad, hetgeen een goede manier bleek om de stad te herkennen:
Hierboven de Opera, hetgeen ons brengt bij de muziek.
In de tour met de bus, werd tussen de uitleg gemixt met Hongaarse klassieke muziek. (Bartok, List etc.)
Dit in combinatie met de zichten in de stad, gaf het geheel een betoverend en met momenten kippenvel gevoel.
Naast enkele privé projecten, zijn er twee grote prachtige renovaties, die volledig het potentieel van deze stad tonen: de kerk en vooral het parlementsgebouw.
Dit laatste is echt een betoverend sprookjesachtig gebouw, zoals ik er nog nooit een gezien heb !
Zeer mooi allemaal !
Er moet ook heel wat Jugendstil gebouwen zijn, maar daar hebben wij minder van gemerkt. Die gebouwen die we zagen waren mooi, maar echt onderkomen.
Wat me ook opviel is dat er hier hele stukken bijzonder hard op de oude stukken van New York gelijken. Bv de straat hieronder: dit lijkt toch zo uit NYC genomen niet ?
De meeste / mooiste fotoâs zijn van Budapest âby nightâ: er wordt hier uitgebreid reclame gemaakt voor candlelight dinners op een boot (helaas voor ons niet mogelijk met de twee kleintjes).
Ik begrijp dit wel: âs nachts komt de volle glorie (verlicht) tevoorschijn, en valt het verval wat minder op .
â s avonds â echt louter toevallig J- in een restaurant terecht waar ze bijzonder veel en goed bier serveerden:
Conclusie:
We zijn wellicht verwend ondertussen â en zien nu wel heel veel mooie dingen op korte tijd, maar Hongarije en Budapest hebben toch nog wat werk aan de winkel.
Zeker een citytrip waard, maar wellicht binnen 10 jaar een prachtstad, die naast Parijs, Londen en Antwerpen J kan staan.
Dat Wenen een fantastisch mooie stad zou zijn, was te verwachten.
Met hoge verwachtingen vertrokken we dus naar Wenen.
Het hotel was net buiten de stad gelegen, en eigenlijk zeer goedkoop.
Welliswaar ook zeer zakelijk, maar propere 70s kamer, zonder meer.
Omdat we ervan uitgingen dat er heel wat te zien zou zijn, hadden we dan ook 3 dagen uitgetrokken.
Dit bleek een goede keuze.
Na al die cultuur leek het ons goed eens met iets luchtig te starten.
Het symbool van Wenen is het reuzerad ( en taart, maar die komt later):
Nu, van de fotos beeld je in dat dit 100 jaar oude reuzerad in een of ander park ligt, omringd door bomen, grasperken etc.
Realiteit is echter iets minder romantisch.
Dit gehele park is een oud jachtterrein van de keizers,dat later omgezet werd tot publieke vermaakzone.
Resultaat: een soort permanente sinksenfoor, die toch eerlijk gezegd een wat afgeleefde indruk geeft.
Niet dat het de meisjes minder fun bezorgde: van de ene atraktie op de andere, inclusief 2X op paarden rijden, een een 104 jarige glijbaan afgaan:
Voor de rest van de dag wat sight seeing door Wenen
Je weet niet waar eerst kijken
Hier woonde de Habsburgers, een machtige familie Oostenrijkers die deze stad een beetje als etalage zagen voor hun macht.
De stad oogt inderdaad zeer groots en mooi. Zowel Karen als ik hadden niet verwacht zoveel statige gebouwen te vinden, maar eerder wat taartige huizen etc.
De stijl was maw iets anders, maar zeker niet minder adembenemend !
De fotos doen de stad dan nog oneer aan, werkelijk prachtig !
Het toffe aan Wenen is dat het overloopt van geschiedenis, maar ook een stad is die NU leeft, en niet vast zit in het verleden (geen Brugge).
Zo is er een uitgebreid museum voor hedendaagse kunst, met bijbehorend plein, waar we onze eerste Sachertourt eten en wat verkoeling zoeken voor de hitte.
Toen we s avonds gingen eten, maakte Van Dyck Junior(s) nog enkele meesterwerken.
Hier het werk: Mama, Papa, Elise en Helena door Van Dyck de jonge
De volgende ochtend, eerst de kinderen wat laten uitwaaien in een lokale speeltuin, terwijl wij rustig genieten van een ontbijtje (croissant en cola, wat wil je nog meer !
Hoeveel speeltuinen ter wereld zijn er op zon mooie lokaties?
Daarna zijn we richting het huis (hoewel huis ?) van de keizers, en met name het appartement van SISI gegaan.
Helaas mochten binnen geen fotos genomen worden, maar die woonden toch niet slecht zene
Blijkt ook dat die SISI, of koningin Elisabeth voor de gewone mens als ik, toch niet zon charmante madam was als in de film.
Zachts uitgedrukt was ze nogal een egocentrisch, ijdel en manipulatief verwent nest.
Terwijl ze leefde moest dan ook bijna niemand er iets van hebben, maar na haar dood zagen een aantal marketing jongens wel het potentieel in het verhaal van de vermoorde droeve prinses, en werd dit met allerhande rommel en quatch tot en mythe opgeklopt, en alle bijbehorende rommel die verkocht kon worden.
Afin, illusie armer, maar anderzijds weer geruststellend dat iedereen maar een mens is
In de namiddag een kijkje gaan nemen in het buitenverblijfje, net buiten de stad van de keizers.
De familie zelf zat ermee in zn maag dat dit geheel wat petieterig uitgevallen was. De doelstelling was zon impossant complex te bouwen, dat het Versailles zou herleiden tot een veredelde camping.
Doordat ze echter van de ene oorlog in de andere sukkelde, moest hun vakantiehuisje iets kleiner gezet worden.
Zo zie je maar: je kan altijd ontevreden zijn, want wij vonden dit alvast een meer dan indrukwekkende pandje!
De gebouwen zijn schitterend, maar de tuin doet je zo wegmijmeren en voor je het weet zie je terug de princessen in lange kleden en hofdienaars etc ronddwalen.
Ik zag alvast mijn prinsessen, en het plaatje klopte
s avonds louter toevallig de lokale micro brouwerij en restaurant bezocht.
Ze proberen, maar resultaat is niet altijd overtuigend.(Chili poeder in bier is geen goed idee !).
Maar wel lekker eten !
Op 2 dagen kan je amper de oppervlakte van een stad als Wenen zien. Onvergetelijk moet het zijn om een keer een echt bal (full option met lange rokken en kostums) bij te wonen, of gewoon al een concert in een van de prachtige paleizen, etc etc. De stad is zo overladen met monumentale schoonheid, dat je bijna moeite hebt om dit allemaal te ordenen in je kop.
De muziek van Strauss en alle Walsen worden plots meer dan muziek: het plaatje klopt hier volledig.
Als we Wenen uitrijden weten we dan ook dat dit geen vaarwel, maar tot ziens is.
Tjechie en Praag had een mooie, maar ook zeer drukke indruk op ons achtergelaten.
Ok, we zijn zelf ook toeristen, maar er zijn er toch wel heel veel van ons soort in Praag, wat de stad heel druk maakt.
s Ochtends lieten we deze drukte achter ons, richting Slowakije
Slowakije, en dan zeker een stad met de naam BRATISLAVA (moet dit maar eens met een te zware R uitspreken en een hangende L .:) klonk alleszins heel exotisch en heel oost blokkig
Wellicht toch nog wat na-effecten van een jeugd vol propaganda, verwacht aan wat triestige gebouwen, erbarmelijk wegdek, oude Skodas en wardburgs, en vervallen lelijke hoogbouw, hoe grijzer hoe beter
En natuurlijk de bomma zonder tanden, met haarnetje en netzak niet vergeten . Het was ons al in Tsjechië opgevallen, maar ook in Slowakije merk je dat deze landen het echt wel heel goed doen !
De snelwegen zijn bijvoorbeeld in betere staat dan die in Belgie (toegegeven, ook geen zware competitie)
De landschappen zijn weids en mooi. We hadden gelezen dat dit het paradijs voor trekkers en wandelaars is, en dat geloven we direct.
Maar ook het wagenpark is pico bello.
Vermoeden dat hier veel belang aan gehecht wordt, maar dit land rijdt echt vol met splinternieuwe autos, de laatste modellen BMWs, Mercedes, Renaults, Audis etc
En ook de minder rijken rijden met recente mooie wagens
Groot voordeel hier: in tegenstelling tot Tsjechie, zijn ze in Slowakije al overgestapt op de Euro.
Aangekomen dan in BRRRATIZLLLLLAAAVA
Ons hotel blijkt pal in het centrum te liggen, doch in een rustige straat.
Maar wat een hotel !!!
Nog nooit heeft iemand van ons in zon mooi en chique hotel gelogeerd een oud pand, zeer smaakvol heringericht met hedendaags design, en de kamer of moet ik zeggen suite zou je zo in kunnen blijven wonen
2 flatscreens, aparte salon en slaapkamer, royale badkamer, keuken, inkomhal etc .
Meer dan dik in orde.
Als je even nadenkt, kan je je ergens inbeelden dat een stad die op 70 km van Wenen ligt, en lange tijd tot hetzelfde land behoord heeft, wellicht ook mooi zal zijn
Wij hadden dit dus niet verwacht.
Maar Bratislava is echt super mooi.
Maar wat ons nog het meest charmeerde, is de aangename relaxte sfeer: terrasjes, restaurantjes, zonnige pleintjes, een hele verademing na Praag.
Niet onmiddellijk het cliché oostblok beeld.
Rond de stad staan weliswaar de berucht blokken die wij van vroeger op TV kennen, maar uiteindelijk staan die net zo goed rond Parijs.
Wat ook opvalt is hoe proper de stad is, hoe goed (en recent) onderhouden de gebouwen, en hoe verzorgd de lokale bevolking erbij loopt.
Ook een verschil dat je merkt als je landen doorkruist: hier zijn mensen in winkels en cafés etc oprecht vriendelijk en zie je meer lachende gezichten.
Misschien is het gewoon voor de commerce, maar aangenaam is het wel !
Doorheen de stad ook overal bordjes: blijkbaar heeft Mozart een van zn eerste concerten hier gegeven, en zijn tal van andere componisten etc hier ook gepasseerd.
Hans Christian Andersen heeft ook iets met de stad (zie foto van zn standbeeld), maar wat precies is ons niet helemaal duidelijk.
Eigenlijk echt verrassend dat niet meer toeristen deze stad ontdekken
Maar ook recentere bijdrages: zoals de brug met UFO restaurant op:
s avonds gaan eten in een van de vele restaurantjes: wellicht was dit met zn typical slowak dishes en dito vioolspeler een tourist trap, maar dat hebben we niet aan ons hart laten komen
Het valt ons hier zo mee, dat we besluiten ipv de dag erna naar Wenen te vertrekken, overdag in Bratislava te blijven, en pas s avonds richting Wenen te gaan.
De tweede dag in Bratislava bezoeken we het kasteel op de heuvel boven de stad, bijgenaamd de omgekeerde tafel:
Sinds we vertrokken zijn is het altijd al warm geweest (rond de 25 °C), maar nu gaan we een eind de 30° in, wat echt wel heel warm is om een kinderwagen met 40 kg (2X kind + rommel) een berg op te duwen.
Net ernaast ligt het parlementsgebouw van Slowakije, met een modern café, met spectaculair zicht.
Nog een leuke vaststelling:
Laat ons het op louter toeval houden (J), maar wist je dat het Slowaaks voor APOTHEEK : LEKAREN is .
In de namiddag zijn we nog even bij een shopping center gestop: de lokale Wijnegem
Gigantisch groot, en zowat alles is er te krijgen
Als je zo hoort dat een land als Slowakije bij de Europese Unie komt, heb je al snel vooroordelen.
Na hier ter plaatse geweest te zijn kan ik alleen maar zeggen dat Slowakije zowel qua cultuur, atmosfeer, omgeving, mentaliteit echt wel op zn plaats is.
We hadden een all in tour geboekt met wat volgens ons hotel de ideale tour van Praag was: stukje met bus, wandeling en boottocht
WAT EEN VERGISSING !!!!
4de EDUCATIEF MOMENT: BOEK NOOIT EEN TOUR MET PREMIANT CITY TOUR !!! NOOIT ECHT NOOIT !!!!
Wat een ramp !!!
Hierbij onze gids:
Neen, deze foto is geen fout.
Dit is weldegelijk onze gids . Of althans wat wij ervan zagen (paraplu ).
Begon al s ochtends, hij stapt de bus in waarbij je zou verwachten dat hij zich voorstelt aan de groep, even kennismaakt en overloopt wat we de komende 4 u samen gaan beleven.
Niks, noegabollen, nada.
Bus scheurt door de stad, en hij beperkt zich tot het opsommen van de namen van gebouwen.: in front of us the station minuut later, : on the right a palace . Etc.. gevolgd door minuten stilte.
Als we dit gaan beschrijven, geloof je niet dat het echt is, en denk je dat het overdreven is, maar er werd werkelijk NIKS uitleg gegeven. De man had het charisme van een droge dwijl, en dat is dan nog een compliment.
Zo het type uitgebluste, arrogante leerkracht die je vroeger in school echt niet wilde hebben. Dramt zn tekst af zonder enige interesse.
Eens aangekomen op een drafje door de burcht, op zon tempo dat een heel pak mensen niet kon volgen. Wij sleurden twee kinderen mee, en ondanks onze athletische prestaties konden ook wij al joggend de man niet bijhouden.
Hij vloog door de massa, stopte dan vervolgens letterlijk 30 seconden om even te zeggen dat er links of rechts iets stond (weer zonder uitleg), waarbij in het beste geval 3 tal mensen van de 30 tot de plek was aangekomen.
Als je een vraag stelde, was hij verveeld en kon hij vooral niet verdragen dat je even stilstond. (keep walking !)
Een foto nemen moest bekocht worden met achter de groep aan te lopen (lees rennen !)
Begon geweldig op mn systeem te werken (niet alleen het mijne), dus ik kon me niet houden in de bus:
SIR, (want zn naam was onbekend), would you mind waiting for the group to join you, so we can at least hear the little explanation you give us. Cause thats the point of a guided tour, no ?
Voor de voltallige bus, deed hij dan even of hij me niet begreep, maar na de korte samenvatting YOUR GOING TO FAST !, begon hij ons een beetje in het Tjechs uit te lachen met de chauffeur en vervolgens z'n kudde weer straal te negeren
Afin, qua fooi kon hij het op zn g*t schrijven van de hele bus, en zn uitleg en aanpak was zo interessant, dat zowat ¾ van de groep het afbolde nog voor de tour gedaan was.
Als je dan weet wat dit kost (we gingen voor een keer ook eens zot doen), dan geeft dit toch een wrang gevoel
Afin, we gaan het niet aan ons hart laten komen.
Na enkele uren uitgebreide plannen te smeden hoe we met aangetekende klachtenbrieven, negatieve berichten op alle reisforums, en het terugvragen van ons geld, of voodoo poppen van die type te maken, wraak zouden nemen, hebben we het toch maar doorgespoeld met wat plaatselijke drankjes en besloten dat een stil protest type ghandi ons eigenlijk het best uitkomt
We hebben er wel wat mooie fotos aan overgehouden (en een sportvoormiddag), die je hieronder vind. Zonder uitleg evenwel, want die hebben we zelf ook niet gekregen
Een prachtige stad, spijtig dat we er zo weinig over geleerd hebben (buiten wat we zelf in boekjes gelezen hebben )
Niet ver van Praag (80 km) ligt het stadje PLZEN , waar het pilsbier uitgevonden is.
Dus daar moesten we zeker naartoe !
Stadhuis Plzen:
Het biermuseum was nog open, helaas waren we te laat voor een bezoek aan de beroemde PISLNER URQUELL brouwerij of de 10km koelgrotten onder de stad waarin het bier vroeger rijpte .
Hier hadden ze tal van unieke stukken, zoals een op schaal gemaakte stoombrouwerij etc.
Het begrip TAPKRAAN was hier trouwens ook heel letterlijk op te vatten
Brouwerij was dicht, maar proeverij kon nog: een echt ongefilterde Pilsner Urquell .
Ik wordt hier allemaal heel enthousiast van, en Karen was zo vriendelijk te doen alsof ze dit ook wel interessant vond.
s avonds terug naar Praag, waar we gezellig gegeten hebben met zicht op de mooie brug en burcht op de heuvel aan het water
Je zou denken dat dit op een 5 jarige niet veel indruk maakt, maar blijkbaar toch genoeg om te inspireren tot het maken van hun eigenste VAN DYCK schilderij van de burcht, de sterren en het water:
Morgen naar het andere stuk van Tsjecho-Slowakije : Bratislava in Slowakije
Na Dresden en Duitsland te verlaten,langs zeer mooie landschappen ons eerste echte Oostblokland: Tsjechië
Hotel wederom prima in orde. Net buiten centrum, maar tram net voor de deur.
Naar gewoonte de eerste middag wat sight seeing op onszelf.
Eerste indruk is zoals verwacht overweldigend: zoveel mooie gebouwen in een stad.
Zijn wel niet de enigen die dit door hebben: de eerste keer op onze trip dat we in een echte toeristische drukte terecht komen, en een commerce die hier op afgesteld is.
Vandaag vertrekken we naar onze eerste echte 100% Oostblok stad: Dresden.
Het hotel ligt iets buiten de stad, in een voormalige woonblok.
Niet de mooiste plek op aarde (uitzicht op fabriek en kerncentrale J), maar voordeel is wel dat het s nachts zeer rustig is en de kamer super ruim (eigenlijk een appartement).
Waar Berlijn de koude oorlog heel dichtbij bracht, wordt je hier teruggekatapulteerd naar WWII.
Op enkele dagen voor het einde van de oorlog, werd deze stad volledig van de kaart geveegd
Dresden had geen enkele militaire, strategische of economische betekenis, en was ooit de hoofdstad van de lokale Pruisische koningen en stond dus vol met historische / prachtige gebouwen (soort Versailles).
Om al deze redenen ging de lokale bevolking ervan uit dat de Geallieerden nooit deze stad zouden bombarderen: er was geen enkele zaak bij te winnen. Als gevolg gingen vluchten heel veel families uit de ruime omgeving naar Dresden, in de hoop zo aan de zware bommen te ontkomen. De stad zat dus aan het einde van de oorlog stampvol met gevluchte vrouwen en kinderen
Hoewel de oorlog eigenlijk al zo goed als voorbij was (kwestie van dagen) leek Churchill die deze informatie ontving dit nu net dé opportuniteit om Duitsland een laatste morele opdoffer te verkopen, en stuurde een van de zwaarste bombardementen op deze stad af om zo de uitsluitend burgerbevolking zwaar te treffen met lucht, brand en napalm bommen... Als je de fotos van toen ziet schoot er echt niets over van deze stad, en men schat het aantal slachtoffers op een 250.000 à 300.000... Er zijn er voor minder voor een oorlogstribunaal moeten verschijnen en veroordeeld als oorlogsmisdadiger . Zeker geen mooie pagina uit de geschiedenis van de geallieerden
Na de oorlog werd dit ingelijfd bij Rusland, die gezien hun visie op de wereld nu niet onmiddellijk veel tijd en geld gingen stoppen in het heropbouwen van koningspaleizen en kerken
Sinds de val van de muur is de lokale bevolking echter met man en macht (en veel geld) begonnen aan de heropbouw van hun historisch centrum. Als je er nu rondloopt is het moeilijk in te beelden dat al deze gebouwen steen per steen teruggebouwd werden zoals de oorspronkelijke gebouwen.
Zo werd de centrale kerk pas recent voltooid (Frauenkirche): de zwarte steen die je hier en daar ziet is wat er nog van de oorspronkelijke kerk te redden was.
Als je ziet met welke ijver en hardnekkigheid hier de stad herrijst, kan je niet anders dan het gevoel krijgen dan dat het hier om meer gaat dan cultuurpatrimonium redden.
Met elke steen die teruggezet wordt, onstaat hier een soort statement . Het resultaat is een stad die terug zn charmes krijgt van vroeger
Dresden ligt ook in het centrum van een wijngebied, met prachtige wijnkastelen
Tijd voor een Cruise !
Een tour met de STADT WEHLEN, een stoomschip uit 1879, de oudste nog in diest zijnde Stoomboot, nog met de originele stoomaandrijving.
Berlijn is een gigantische stad, ik dacht iets van een 7 keer Parijs, dus rekening houdend met onze ervaring van de dag ervoor leek het ons een goed idee een guided tour te nemen.
We kozen voor de FAT TIRE Tour, een tour per fiets.
Een echte aanrader !!!
Schitterend, langs alle interessante plekken per fiets, prijs valt geweldig mee, en de gids super enthousiast (en terecht, Berlijn is fantastisch).
De tourgids nam ons langs alle punten, en entertainde ons met alle verhalen, anecdotes en achtergrond die er maar te vertellen was !
Zoals deze toren: de TELEVISIE toren uit het voormalige Oost Duitsland. .. bedoeld als prestige project om het Westen de technische superioriteit te tonen (stond vlak bij de grens).
Volle Sputnik periode, wat je ook herkent in het design.
Ontworpen door de Russen, echter er waren zoveel vakmensen en ingenieurs gevlucht naar het westen, dat ze de mensen niet meer hadden om het spul op te trekken.
Oplossing: ze hebben dan zwaar betaalde Zweden gedurende 4 jaar het land in en uit gesmokkeld om hem te bouwen . J
Bovendien was er een klein design probleempje: Russen/Communisten waren nu niet echt religieus, maar als de zon goed staat (en het is hier echt wel vaak goed weer ), vormt zich een kruis op de toren.
De wraak van de Paus noemen ze dat hier (als je goed kijkt zie je het op de fotos).
Berlijn bruist echt van ambitie en dat gaat heel ver.
De stad lag zowat volledig in Puin na WWII, maar zo hebben ze bv de ambitie opgevat om het oude Koninklijke palijs terug te bouwen. Is ondertussen gestart (zie hieronder). Fantastisch toch !
Maar niet alles dat Oost Duits was, moet verdwijnen !
Zo was men alle verkeerslichten aan het aanpassen na de val van de muur naar onze verkeerlichten, wat leidde tot een massa protest: ze zijn hier gehecht aan het Oost Duitse Stop en loop mannetje : stop met open armen, loop met aktieman
Wellicht nergens ter wereld vind je de geschiedenis van de koude oorlog tastbaarder terug dan in Berlijn.
Hieronder het berucht checkpoint Charlie
Daar waar de muur ooit liep (die is ondertussen zowat overal verwijderd), loopt nu door de stad een lijn.
Hier en daar nog een stukje gebleven. Best wel ironisch: De Muur moet nu beschermd worden door een hek, omdat hij anders door toeristen beschadigd wordt, die er stukjes willen afhalen:
Het rare is.. je kent al die verhalen wel, maar dat is allemaal zo onecht.
Tot je hier komt, en het echt ziet, en voelt, hoort .
Ongelooflijk dat zoiets kon, en helemaal niet lang geleden.
Dat moet zo raar geweest zijn: plots wordt je stad in twee gedeeld, vaak families in twee, en geraak je nooit aan de andere kant
Mensen die hier hun leven opgaven, in de hoop naar 'de andere kant ' te geraken...
Niet alleen is dit voor ons althans altijd ver van mn bed geweest, het is ook nooit tastbaar geweest.
Hier kom je in een stad, waar het nu volledig bepaald wordt door zowel WWII als de koude oorlog
Het symbool van de DDR: trabantjes, zijn nu cult wagens geworden waarmee je op safari kan door Berlijn. Ze kosten nu een veelvoud van wat ze ooit nieuw gekost hebben, en zijn echt collector items geworden...
Maken wel geweldig veel smoor !
Een herdenkingsmonument voor de Holocaust: gebouwd (zonder men het vooraf wist) op de bunker van Goebels
Nog leuk detail: om te vermijden dat het binnen de kortste keren vol grafiti zou staan, zocht men een firma die een anti grafiti coating kon maken De expert blijkt dezelfde firma te zijn , als de expert die vroeger het gas voor de kampen maakte over ironie gesproken .
Niet dat het een 3 jarige weerhoud zich te amuseren
Deze stad is zeer zwaar gehavend (understatement !) uit de oorlog gekomen. Echt alles lag plat: 80 % was zelfs niet meer van te hercreeren .
En als je de geschiedenis erop naleest is dit al de derde keer
En toch herrijst deze stad, groter dan ze ooit was.
Het lokale credo is POOR BUT SEXY.
Dat sexy voel je meteen Deze stad bruist van energie, ambitie en dromen. Echt een aanstekelijk dynamisme, en een gevoel dat alles kan.
De gebouwen werden misschien wel verwoest, maar in de plaats komt een stad die door de beste architecten met gedurfde ontwerpen wordt vormgegeven.
De strook niemandsland tss de vroegere muren (ooit onbebouwd), wordt nu volgezet met gedurfde en vernieuwende gebouwen (Sonycenter, nieuw station etc.).
Gebouwen die een emotie uitstralen, een gevoel en dynamiek die je niet verwacht . Waar er in Brussel inspiratieloze cubussen van glas en beton gezet worden, speel men hier met vormen, lijnen en licht
Indrukwekkend !
Poor merk je niet onmiddellijk, maar blijkbaar zit de stad een slordige 68 miljard in het rood Dromen kost geld zeker ?
s middags gestopt aan een bierstube in een of ander park.
En nog wat sight seeing, te lang om allemaal te beschrijven:
De Reichtag hierboven, gerestaureerd met een centrale constructie van glas met spiraal trap, van de zelfde architect als degene die dat ei in London gezet heeft .
Rome moet je bezoeken door een Vespa te huren , maar Berlijn echt met de fiets doen. Was onvergetelijke trip !
Nadien naar de Alexander Platz met de metro, een historische plek waar ooit de protesten grote schaal aannamen.
Tijd voor een aperitiefje.
PS kunstige fotos copyright Elise Van Dyck
Besluit:
Berlijn is echt wel een stad die je niet koud laat .
Je moet hier niet komen om veel antieke gebouwen te zien Maar de drive en dynamiek die je hier voelt is aanstekelijk en verslavend.
Vandaag hebben we een iets langere tocht voor de boeg: een 300 km richting Berlijn, en onze eerst oversteek naar achter het ijzeren gordijn .
De tocht verloopt vlotjes, en we maken een mooie tijd richting Berlijn.
De weg loopt door enorme bossen (zijn we echt niet meer gewoon), je waant je in Canada (maar dan zonder de bergen... en de Canadezen)
Wat ook opvalt is dat er zowat overal Windmolenparken staan: de Duitser gaan echt wel voluit voor groene stroom.
Toegegeven: het is hier wat minder dicht bevolkt dan bij ons, maar misschien toch wel iets om over na te denken. Eigenlijk best wel sierlijk, 10 tallen tot 100den windmolens die als in een georchestreerde choreografie samen draaien
Op een bepaald moment moeten we Oost Duitsland zijn binnengereden, maar daar hebben we niets van gemerkt. (niet zoals op de grens met Frankrijk, waar nog steeds de controle posten staan en regelmatig zelfs gendarmen )
Aangekomen in Berlijn blijkt ons Hotel super gelegen, in een rustige zijstraat van de lokale Meir, in een van de weinige nog rechtstaande oudere gebouwen
EDUCATIEF MOMENT N° 3: ALS JE REIST MET KOFFERS VOOR 4 PERSONEN, VOOR 3 WEKEN IS EEN LIFT GEEN OVERBODIGE LUXE .
Blijkt dat de Lift van het hotel (gelukkig was er een, want onze kamer is op het 5de) voor een bizarre reden begint op het eerste verdiep. Sleuren met die valiezen dus .
De kamer is ook dik in orde: niet onmiddellijk modern, maar ruim, proper en een mooi uitzicht op binnentuin met vijver:
Na alles boven gekregen te hebben, tijd voor een eerste verkennende wandeling door de stad.
De berucht afgebrande kerk, die ze hebben laten staan als herinnering aan de oorlog, nu bijgenaamd de holle kies. Als ze nog eens bommen gooien, mogen ze alvast het jaren 60 gedrocht ernaast platgooien
Gewapend met een gratis plannetje van aan de receptie, wagen we ons aan een eerste verkenning. GPS Karen stipelt hierbij de kortste weg van A naar B uit
Dit blijkt nu niet onmiddellijk slim geweest te zijn
We doorkruisen een wijk, die het het woord schraal en marginaal oneer aandoet: bijzonder lelijke gebouwen, autowrakken en hoertjes om de 3 meter op de straat, af en toe opgevrolijkt door een of andere heroine gek met een babypop Recht uit een film . Zo schraal, dat het eigenlijk wel een aanrader wordt J
gelukkig ook nog leuke wagentjes:
Afin, we komen toch aan op de bestemming, dat is het belangrijkste.
De Brandenburgse Poort.
Schitterend monument en symbool (vroeger en nu) van Duitsland.
Een mirakel dat dit is blijven bestaan, want nadat zowat alles platgebombardeerd werd, lag het lange tijd in de strook niemandsland tss Oost en West.
Nu volledig gerestaureerd.
Leuke anekdote:
Toen Napoleon (je weet wel , dat Frans heethoofd dat eveneens met heel Europa last zocht), hier binnengestormd was, was hij zo onder de indruk van dit monument, dat hij de beelden bovenaan (koets met 4 paarden) er liet afhalen, en als souvenirke naar zn lief in Parijs stuurde
Rond (ik dacht ) 1870 hebben de Duitsers vervolgens eens goed revanche genomen op de Franse, en hen op hun beurt na ze in de pan te hakken opnieuw dit beeld afgepakt en terug op zn oorspronkelijke plek gezet, zij het met 1 aanpassing: het hoofd van de ruiter (ik dacht god van de vrede ofzo) kijkt nu neer op de Franse ambassade die er net voor ligt, als subtiele practical joke..
De Amerikaanse ambassade bevindt zich hier trouwens ook: hetgeen doet denken aan de fameuze speech van John F Kennedy, die weederom bewijst dat je je toch maar beter goed omringd met de juiste mensen:
ICH BIN EIN BERLINER riep JFK heel trots, in een speech die de geschiedenis gehaald heeft .
De mens maakte zich hier eigenlijk onsterfelijk belachelijk, maar niemand in z'n entourage had het blijkbaar opportuun gevonden hem hierop te wijzen...
Letterlijk zei hij namelijk ik ben een boule de berlin of een donut met pudding . Want dat is EIN BERLINER
Wat hij eigenlijk bedoelde was kortweg: ICH BIN BERLINER (ik ben een berlijner) . Hoewel zelfkennis )
Nog een plezant/hallucinant verhaal is de GENDARMERIE plaats
Klink niet echt Duits, maar dit komt omdat er na de 30 jarige oorlog ergens een paar honder jaar geleden, 2/3 van de bevolking van Berlijn gesneuveld was
Om de stad levend te houden, hadden ze dus dringend extra inwoners, en wat meer love nodig
Valt dit moment nu net samen met de periode waarin de Hugenoten in Frankrijk persona non grata zijn.
Die mannen moeten daar dus weg, en in Berlijn hebben ze volk nodig.
Er wordt een charme offensief gestart, waarin naast lage belastingen, mooie vrouwen, goed bier, vrijheid van godsdienst en meningsuiting de Hugenoten een eigen kathedraal beloofd wordt, als ze naar Berlijn verhuizen.
Vrij snel stond deze er:
Dit gebeurt met zon succes, dat al vrij snel er zoveel Fransen waren dat die geweldig op het systeem van de Duitser begonnen te werken. Bovendien werd er als snel evenveel Frans als Duits gesproken.
Om toch even te laten voelen wie er nu echt de baas was, werd daarom prompt een tweede kathedraal gebouwd, een EXACTE copy van de eerste, recht tegenover de vorige.
Met echter 1 aanpassing: de DUITSE werd 10cm hoger Voila. Kwestie van 'De grootste te hebben '
Resultaat: een prachtig plein, met een bizarre combi van 2 identieke kathedralen (die overigens nooit echt ingewijd werden, en nu beiden musea zijn).
Helena wappert hier trouwens met witte zakdoek,omdat ze enkele uren later haar 2de tandje zal wisselen, en hij hier al serieus los stond...
s avonds nog even lekker Duits gaan eten:
Spaghetti, pizza en Karen als 'kers op de taart : rijst met kip en curry saus gaan eten in een Italiaans restaurant in Berlijn....
Je zou van minder moe worden:
Morgen gaan we de stad een ECHT verkennen, maar het begin is alvast veelbelovend !
Eerst een onbijtje, en en we zijn vertrokken naar Hamburg !
Een stad met een kleine 2 mio inwoners, helemaal in het Noorden van Duitsland (we zitten hier bijna in Denemarken), en één van de belangrijkste Zeehavens van Duitsland.
Ook de reden dat deze stad tijdens de oorlog zowat volledig platgegooid is, op een bepaald moment op 1 nacht 2680 bommenwerpers, 60 000 doden Ga besparen hoe de Engelsen dat juist deden, maar het was alleszins vooral bedoeld om de bevolking te treffen en zo efficient mogelijk te laten 'verdwijnen'... Ge moet maar met uw kinderen wonen ....
Als je de stad vandaag bezoekt merk je dit doordat er quasi niets oud meer staat, op enkele uitzonderingen na.
De stad is wel springlevend, en bruist van de energie.
Ze doet ons een beetje aan Chicago of de moderne binnenstad van San Fransisco denken: welliswaar minder protserige hoogbouw, maar qua stijl van gebouwen, aanleg van de straten en parken doet het er toch aan denken.
Onze eerst regen deze trip, dus we pakken snel een toeristenbus rond de stad:
De stad krioelt van de bruggen (naar verluid meer dan Amsterdam en Venetie tezamen)
Het enthousiasme van de gids werkt aanstekelijk.
Ook heel Amerikaans (of alleszins onBelgisch) hoe trots en enthousiast de bus ons langs alle bouwwerken van de stad brengt: hier bouwen we een nieuwe opera, daar komt een nieuwe ringweg, hier een museum etc.
Je voelt dat deze stad in volle groei en bloei is.
Enkele van de weinige overgebleven pakhuizen (of teruggebouwde)
Het Duitse woord voor prachtig, gezellig en super schoon is CELLE.
en als het dat niet zou zijn, moeten ze dat er dringend van maken!
Dit stadje is werkelijkwaar een postkaart !
Wat is dit een mooi stadje !!!
We hebben ons best gedaan om toch hier of daar wat lelijkheid te vinden , maar helaas ! Als er ooit een verfilming komt van de sprookjes van Grim moeten ze alvast geen geld weggooien met decorbouw. Hier is alles voorhanden:
En de mensen zijn hier echt super vriendelijk... Ik had me verwacht aan roepende Duitsers, nor en koud, maar het tegendeel is waar. Overal worden we als prinsen en prinsessen ontvangen, super vriendelijk en behulpzaam, kinderen krijgen overal lolly's etc... Toegegeven, 3/4 van de familie is blond met blauw ogen... maar toch
Ons Hotel was super gelegen: op de centrale plaats van het stadje.
Ook hier weer super vriendelijk, zelfs gratis 'upgrade' van 2 persoonskamer met babybedje, naar 3 kamer 'suite', met uitzicht op centrale plein, kerk en kasteel.... Als God in ... Duitsland dus.
nvdr: jaja, de dakkoffer staat er nog op !
Een wandeling door de stad, waarbij je in elke kroeg, elk huisje en op elke hoek wel een elfje, trol, kabouter of ander sprookjesfiguur verwacht.
De huizen hebben hier ook allemaal een spreuk op de gevel, veelal met hoofdthema God ik ben ne goeie, dus aub niet teveel bliksem en onheil als 't even kan.. bedankt !
Ik weet niet waarom, maar ik moest altijd maar aan Peperkoek denken .:)
Er is hier ook een kasteeltje, waar een of andere koningin van Denemarken naar verbannen was Nogal triestig verhaal (uitgehuwelijkt aan een gek, affaire begonnen, einde van de rit iedereen dood )
Maar park en kasteel is wel mooi, en ideaal om de kinderen wat uit te laten
Neen, ik slaap niet... ik knipper gewoon heeel traag met m'n ogen!
Kietel dat paard niet zo !
Tijd voor een terraske.
Kwestie van de kinderen wat bij te leren, leek het ons goed hen DIE RECHNUNG BITTE aan te leren.
Helena naar binnen, de rekening gaan vragen Serveus komt terug met vers half literke bier Ik begin Duits dan toch nog een mooie taal te vinden !
Oh ja.. das juist ik ging zeggen dat dat FANTA was . FANTA dus ! Serveus kwam met 1/2 l FANTA....
Nog wat sfeerfotos:
Tijd voor slapen, morgen verder naar het Noorden Hamburg !
Na een wat onderbroken nachtrust (hotel is schitterend gelegen, met zicht op stad en park, en wil nu net deze nacht er een live concert plaatsvinden van de lokale rockers), ochtend er vroeg uit !
Een ochtendwandelingske naar het stadcentrum, want daar vindt elke zondag sinds een kleine 60 jaar een live opvoering van de Rattenvanger plaats met een tachtigtal figuranten
De meeste acteurs zijn lokale helden, maar vandaag speelde er ook een internationale gastster mee:
We werden zo stillaan nerveus dat die rattenvanger (vangster als je t mij vraagt) straks er met onze kroost vandoor zou gaan, dus
Op naar Celle, 110 km verder (als we niet verkeerd rijden natuurlijk)
Op 't gemakske vertrokken rond 10U, richting Hameln: een van de langste ritten die op het programma staan de komende drie weken.
Ik wist dat dit een onvergetelijke en leerrijke reis zou worden.... maar dat we zo snel zouden bijleren:
EDUCATIEF MOMENT 2: E313 en E34 zijn NIET dezelfde autostrades....
Ik wou dat ik het op m'n GPS kon steken, maar pas toen we ongeveer in Hasselt waren, realiseerde ik me dat we niet op de juiste autostrade zaten.... 80 km omweg... afin ja , it happens zeker....
Gelukkig werden de kinderen 'professioneel ' geentertained. Dank u wel Disney !
Een slordige 400 km verder aangekomen te Hameln.
Je weet wel, waar die Rattenvanger er met de kinderen vandoor is gegaan...
Hotel bestaat (je weet maar nooit met internet )prima in orde !
Bon, we zijn in Duitsland, dus waaraan denkt ne mens dan .... (en nee don't mension the w**) om als eerste ding te doen bij aankomst:
Plan van de trip was de lokale Europese culturen te leren kennen, dit luk alvast prima :)
Hameln is een mooi stadje, je stapt echt het sprookje in...
Of je 'wordt' erin gestapt, als je de juiste muilezel kent...
Meest originele Mc Donald, niet ?
's avonds in het oudste restaurant van Hameln gaan eten: exotische gerechten als 'rattestaart' staan op het menu...
Hoewel niet iedereen daar even van onder de indruk was: sommigen droomden alvast van ratten en fluitspelers..;
Morgen een 'live' opvoering van het sprookje van de Rattenvanger...
De auto is in orde gebracht en ingeladen, klaar voor vertrek.
We gaan heel wat steden bezoeken, dus een 'kindervoiture' zal zeker van pas komen. Gelukkig kunnen we de dakkoffer van Albert lenen, zodat we plaats genoeg hebben om de voiture mee te pakken.
Dakrails staan erop
Wat kinderarbeid kan nooit kwaad:
voila helemaal proper:
Hij lijkt vast te staan.... morgen weten we het zeker
Voor de zekerheid toch maar wat extra verzekeringen genomen (Touring met name). Hopelijk is dit weggegooid geld en hebben we dit niet nodig :)
Nu even wat uurtjes slapen, en we zijn vertrokken !
).
. 
