Na een zoektocht van een aantal weken hebben we een opvang gevonden. Niet in Torhout zoals we aanvankelijk wilden, maar in Roeselare, heel dicht tegen het werk van mama Vicky. Na een kleine rondleiding en wat uitleg wisten we het zeker: dit wordt de plaats waar onze kleine spruit de komende jaren zal verblijven. Een jonge vrouw en haar mama verzorgen er de kindjes heel goed en als het druk is, komt er nog iemand meehelpen. Mooi speelgoed, leuke slaapkamertjes, elke dag verse soep en lekker vers klaargemaakt eten en vooral héél vriendelijke mensen die alles van alle kindjes weten te vertellen maakt dat dit voor ons een juiste beslissing is. Zeker als je weet dat bij mooi weer de deur naar de tuin open staat. Daardoor kunnen de kleine ukjes naar hartelust binnen en buiten lopen, fietsen, spelen en plezier maken. Achteraan de tuin zitten zelfs een paar kippen die ze graag verzorgen
Gelukkig was er nog een plaatsje vrij vanaf 1 augustus en hebben wij op die manier weer een zorg minder
Woensdag 6 oktober. Sneller dan verwacht mogen we weer bij de dokter langsgaan. Dit keer wordt het dokter Vlaemynck, een heel vriendelijke en lieve dokter die, net als dokter Stroef, alles zeer duidelijk uitlegt.
In bijna 3 weken is onze Pruts 3.5cm gegroeid en meet nu 82.2mm. Met een stevige hartslag van 144 slagen per minuut mogen we zeker niet klagen.
Dit keer lag onze eerste spruit ietsje stiller dus kon de dokter alles mooi bekijken. We zagen een ruggegraat en konden zowat alle ribbetjes tellen! Ook het hoofdje en zelfs de hersentjes konden we mooi zien. Dokter Vlaemynck bekeek ook de vorm van het hoofdje om een open rugje uit te sluiten, daarom staat op één van de foto's "geen citroen".
Alles bleek dik in orde met de kleine en nu wordt ook het bloed van de mama getest om te zien of ze wel zeker kerngezond is. Binnen vijf weken mogen we terug naar dokter Stroef. Ondertussen kan de buik verder uitzetten en misschien kunnen we de kleine Pruts tegen dan al voelen bewegen
