Koekoek. Hier ben ik weer... Jaja, dat zeg ik elke dag tegen mijn mama, meerdere keren zelfs... Nu ja, zeggen is een groot woord, ik laat het haar liever voelen... Met handjes, voetjes, alles wat kan bewegen laat ik haar weten dat ik er nog ben. Liefst op een uur waarop ze het niet eens verwacht
Papa voelt mij nog niet omdat ik nog niet zoveel kracht heb om heel hard te schoppen. Mijn mama vond dat niet zo leuk omdat ze graag wil dat papa kan meegenieten van mijn bewegingen... Maar sinds maandag is daar verandering ingekomen. Toen papa 's avonds klaar was met lezen, legde hij zijn hand op mama's buik en dat voelde ik. Meestal word ik daar lekker rustig van en stop ik met slaan en schoppen, maar deze keer niet. Ik wou hem niet langer in spanning laten wachten om kennis met mij te maken en heb eens goed hard geboxt met hem
Ondertussen ben ik zo'n 35cm groot en leert mijn mama mij al wat goede muziek is.
Vrijdag 28 januari komen ze weer bij mij binnenpiepen en kan ik nog eens zwaaien naar hen. Tot dan! Prutske aka Stampertje
