Grappig om tijdens het rijden op de snelweg een bordje te lezen met de waarschuwing dat het laatste tankstation voor de Duitse grens eraan komt. We naderen Denemarken en dus ook dat andere land, Legoland.
Maar eerst houden we halt in Busdorf, een goede 50 km voor de grens met Denemarken. Haithabu. Tussen de 9de en de 11de eeuw een bloeiend handelscentrum van de vikingen. De term vikingen, vaak gebruikt voor Noormannen die op rooftocht gingen. Hier in Haithabu wordt de nadruk gelegd op het bloeiend en welvarend handelscentrum. Dit wordt duidelijk tentoongespreid in het museum(pje). Goederen vanuit verschillende delen van de wereld kruisten hier ( Ik las zelfs Irak). Om de streek werd dan ook regelmatig een robbertje gevochten. Ze zijn hier duidelijk fier op de archeologische site en hebben een aantal huisjes waarheidsgetrouw nagebouwd op de plek waar vroeger de nederzetting zich bevond, een mini Bokrijk à la vikingstijl als het ware.
Jaja, we hebben ze gevonden, de Bremer stadsmuzikanten.Toch het bekende standbeeld, gebaseerd op het beroemde sprookje van de gebroeders Grimm. De haan die op de rug van de kat staat, die dan weer op de hond staat en die op zijn beurt wordt gedragen door de ezel. Weet je trouwens waarom de poten van de ezel nog zo blinken ? Heeft te maken met een handeling die wensen in vervulling doet gaan.
Gegrepen was ik door de architecturale schoonheid van de 'oude stad'. Deze stad ademt iets uit.Buiten de 'sprookjesbekendheid' heeft Bremen zo veel meer te bieden. Ik onthoud mij om alles op te sommen maar de foto's lichten een tipje van de sluier. Foto's waarvan ik de kwantiteit heb moeten reduceren en die de werkelijkheid oneer aandoen.
Betreffende het sprookje is er blijkbaar de prangende vraag waarom vier absoluut onmuzikale dieren juist naar Bremen wilden om daar muzikant te worden. Natuurlijk heb je de ene kant die lacht met de Bremers en hun zogezegde gebrek aan muzikaliteit . De Bremers zelf grijpen het aan om hun tolerantie aan te tonen. MAAR volgens wikipedia is de meest waarschijnlijke reden dat de bedenkers van het verhaal voor Bremen kozen omdat de stad een vrije handelsstad is, waar eenieder het beroep dat hij had, kon uitoefenen. Iets wat in het verleden geen vanzelfsprekendheid was. Beroepskeuze had meer met traditie en opvolging te maken , dan met vrije keuze. Mix dit feit met de aanwezigheid van het oudste kwartier in Bremen,Schnoor genaamd, waar kunstenaars en allerlei ambachtslieden een thuishaven hebben en als resultaat krijg je een cocktail die mij een roes bezorgt. Net dat vind ik nu het mooiste van Bremen.
Twee ingrediënten met de geur van vrijheid en non conformisme. Is dat wat ik voelde dat de stad uitademde?
Rondslenterend door de haven van Harlingen stuitten we op enkele enthousiaste vrijwilligers die op authentieke manier het expeditieschip van de Nederlandse Willem Barentsz nabouwen. En ja hoor, de Barentszzee is naar hem genoemd. Een zeer leuk 'museumpje' met inbegrip van een bezoek op de werf. Deze ontdekking inspireerden ons dan maar om er een 'botendag' van te maken. We kwamen hierdoor ook te weten waarom de typische zeilboot uit Friesland, skutsje genaamd, aan beide kanten een soort plaat heeft. Zwaarden dus, die de functie van een kiel hebben en de boten ook toelaten in ondiep water te liggen. Handig in de buurt van die waddeneilanden. Verder hadden we de eer getuige te mogen zijn van een typische Friese sport , (lanen)kaatsen. En om de dag te eindigen, aten we smoutebollen na ons waden door de zee ;-).
Op het moment dat ik dit bericht typ, bevinden we ons in Friesland (Frysland, NL) en reeds enkele dagen onderweg.
Verrast maar vooral fier ben ik dat mijn zoon zo speels uit de hoek kan komen en eveneens de plichtbewustheid van een volwassene laat zien. ' Papa, hoeveel hebben wij betaald voor de camping en hoeveel in de winkel ? Waarom jongen ? Ik ga dat verdubbelen, optellen en delen .' Bij deze nam hij zich voor iedere dag een tekstje in zijn dagboek te schrijven en daaronder wat te 'cijferen', levend rekenen . Nee hoor, de wijze raad van de juf werd niet in de wind geslagen. Hij stond erop zijn meegekregen taak te volbrengen. Ah ja, thuisonderwijs. Eén van mijn taken nu. En hierbij mijn respect voor lager onderwijs. Want hoe leg je op een evenwichtige, aangepaste manier aan een kind van 9 jaar uit wat het Strafhof in Den Haag juist doet. Of wat het verschil is tussen een oorlog en een burgeroorlog en waarom mensen dat doen. Deze termen kruisten in Den Haag/Scheveningen ons cultureel pad. Natuurlijk waren er vooral veel speelse en leuke momenten.Omdat foto's blijkbaar meer zeggen dan woorden, hierbij een foto-impressie van de eerste speelse dagen.
2 juni zijn we vertrokken. Vader en zoon. Al meteen moesten we een woelige golf trotseren. Vertrek betekent immers ook geliefden die aan wal blijven. Afscheid dus. Overweldigend. Naast de talloze berichten die we ontvingen via verschillende (sociale ) media, kwam naaste familie langs, vond een heel goede vriend tussen zijn druk programma door de tijd om onverwacht op te duiken en een laatste handje toe te steken én verschenen buren met een snoep proviand ( Te gebruiken vanaf 1000 km ). Emoties vernevelde het vertrek. Maar van land wegvarend, wordt de zee altijd rustiger voorbij de branding.
). Emoties vernevelde het vertrek. Maar van land wegvarend, wordt de zee altijd rustiger voorbij de branding.
