 |
|
|
| |
 |
|
| 19-05-2013 |
 Ross Maxwell Scenic Drive |
We hebben vandaag de "Ross Maxwell Scenic Drive" gereden. Dit is een prachtige route met verschillende overlooks door het Zuid-Westen van Big Bend National Park. Er zijn ook diverse trails te lopen vanaf de verschillende parkeerplaatsen, maar daar was het vandaag veel te warm voor. Gisteren was de temperatuur hoger, vandaag was de hoogst gemeten temperatuur 39 graden, maar de wind brandde op je huid. Ik ga ook helemaal bedekt op pad......lange broek aan en overhemd met lange mouwen en nog verbrand ik.
We hebben weer van prachtige uitzichten genoten en zijn het helemaal met elkaar eens dat "Big Bend national Park" één van de mooiste parken is waar we tot nu toe ooit zijn geweest. Om een indruk te krijgen van de grootte van het park.....de oppervlakte van Big Bend National Park is 10% van de oppervlakte van Nederland. We hebben er behoorlijk voor om moeten rijden en het heeft mij heel wat hoofdbrekens gekost thuis, in de zin van moeten we wel of moeten we niet, maar we raden een ieder aan die maar in de buurt komt van dit park om er een paar dagen aan te besteden om het te bezoeken.
Vanmiddag hadden we een geweldige picknickplaats aan de oevers van de Rio Grande, maar helaas stroomt er weinig water in de vallei van de Rio Grande. Het is wel heel erg indrukwekkend, als je daar je broodje zit te eten, aan de oevers van een wereldberoemde rivier en je kijkt tegen een massief gebergte aan op Mexicaans grondgebied.
In deze tijd van het jaar staan de planten van deze woestijn op het punt om te bloeien. Dat gebeurt na de eerste de beste fikse regenbui, dan komt de woestijn tot leven en helaas maken we dat niet mee.
We hebben een foto toegevoegd van de kruidenierswinkel waar we de laatste dagen wat boodschappen hebben gedaan. Een groot deel van de bevolking in de omgeving is afhankelijk van dit soort winkels, want de Walmart of iets dergelijks is in de wijde, wijde omgeving niet te bekennen.
Morgen vertrekken we van deze camping en hebben dan een week met veel plezier doorgebracht op één van de mooste en schoonste campings waar we ooit hebben gestaan. Heerlijk aan het eind van de middag even naar het zwembad.
We gaan naar New Mexico en hebben een rit voor de boeg gelijk aan de afstand Amsterdam - Parijs.
|
|
|
|
|
| 18-05-2013 |
| Maverick Ranch RV Park, Lajitas |
Vandaag was het weer een dag in en bij de motorhome. We moesten alweer wat kleine klussen doen en Dick lost alle klussen met het grootste gemak op. Als we daar iedere keer iemand bij moeten halen zijn we een vermogen kwijt. De Jeep zag er van binnen en van buiten niet uit. De motorhome moest ook van buiten gewassen worden en dit alles bij een temperatuur van 40 graden Celsius. Volgens de TV zitten we in een gebied met de hoogste temperaturen van Texas en dat geloven we graag, zelfs de lucht in de schaduw brandt op je huid. Ik heb vanmorgen de Jeep van binnen schoongemaakt en samen hebben we de motorhome aan de buiten kant schoongemaakt. Iedere keer één kant die in de schaduw stond, want dit soort klussen is geen doen in de brandende zon. Ons huis ziet er weer picobello uit.
Toen we klaar waren (17.30 uur) zijn we naar het zwembad gegaan. We hebben daar nog even met een echte Texaan gepraat, ze willen altijd graag weten waar we vandaan komen. Daarna even een lekker maal in elkaar gedraaid (de koelkast en vriezer beginnen aardig leeg te raken) en in deze omgeving is geen Walmart, Burgerking of Denny's, maar we redden ons prima.
Na het eten gingen we een stukje wandelen (we worden echt bejaard). Op de camping passeerde ons een auto vol knapen van in de 20, er zaten er 3 op de motorkap en nog 3 op de achterbumper......en ik vergeet een foto te maken. Ze hadden duidelijk zin in een gezellige avond en vroegen of we mee wilden. Sukkel die ik ben, antwoordde ik dat we daar misschien een beetje te oud voor zijn. Hoe burgerlijk kun je zijn, we hadden gewoon mee moeten gaan. Voor ze wegreden vroegen ze nog waar we vandaan komen en na ons antwoord "Nederland", klonk uit een paar kelen "Heineken", dat weten ze dan weer wel.
Bij de ingang van deze campground is een kleine en heel oude begraafplaats. Het merendeel van de graven is slechts bedekt met zand en daarover platten stukken steen, heel erg primitief.
Lajitas was vroeger een handelspost, de 2e helft van de 18e en de 1e helft van de 19e eeuw. In die tijd begonnen ook de werkzaamheden in de mijnen van Terlingua, hier niet ver vandaan. In die periode is de begraafplaats ontstaan. De begraafplaats is in de loop der jaren onderhouden d.m.v. donaties.
Toen we weer op de weg liepen, hoorden we op een gegeven moment ergens muziek vandaan komen en dat bleek bij een resort te zijn, daar aangekomen zagen we een echt Amerikaans bruiloftsfeest in de open lucht. We kwamen op het juiste moment, want het bruidspaar opende net het feest met een dans. We hopen dat ze nog heel erg lang en gelukkig zullen leven.
|
|
|
|
|
| 17-05-2013 |
| warm, warmer, warmst |
We zijn vroeg opgestaan, omdat we een lange dag voor de boeg hadden. We gaan de bekende "Old Ore Road" rijden, een dirt road met een lengte van 43 km. Voor we bij het begin van de dirt road zijn, moeten we 70 km. rijden, dan de dirt road van 43 km., waar we volgens de brochure, wel 3 uur over gaan doen. Het is voor ons 3 uur en 20 minuten geworden, daarna is het nog 100 km terug naar de camping. Deze weg kan alleen gereden worden met een auto met 4wheeldrive, onze Jeep is hier dus uitermate geschikt voor. Waarom doen we dit soort dingen toch altijd vroegen we ons af. Het antwoord is.......omdat het leuk is en we graag onze grenzen op zoeken.
We zijn eerst maar even naar het visitor centre gereden om te vragen of het rijden van de dirt road voor vandaag verantwoord is, gezien de weersverwachting. De ranger zei dat het niet zou gaan regenen, maar dat de temperatuur vandaag op zou lopen tot over de 100 graden fahrenheit (37.7 celsius). We moesten genoeg water en eten bij ons hebben. We hadden genoeg water en eten bij ons, plus de juiste kleding (lichaam bedekkend en petten). Eigenlijk moet je je met alles voorbereiden op een overnachting in de dessert, voor als je pech met de auto krijgt. Wij hebben zelfs de dekking van de telefoon gecontroleerd en deze was goed.
De eerste paar kilometer op de dirt road waren gelijk heftig en we keken elkaar aan en spraken af dat we nog een paar kilometer door zouden rijden en dan zouden besluiten of we de hele weg wilden rijden of om zouden keren. Het was echt dirt road met rotsen op de weg en kuilen erin, nog net geen "rockcrawling", we vonden het steeds leuker worden. Ik moest een paar keer uit de auto om Dick over moeilijke stukken te leiden. We waren heel erg blij dat we in 2011 een cursus "offroad" rijden hadden gevolgd. Een aantal keren hing de Jeep behoorlijk schuin, we wisten nu in ieder geval dat er dan niets kan gebeuren en dat je gewoon verder moet rijden. Ook moesten we regelmatig door een wash (bij regen stroomt hier het water door) en die washes zijn best diep, dus behoorlijk naar beneden, vaak over een drempel en weer omhoog. In de lage gearing deed de Jeep het fantastisch.
Het landschap was heel erg afwisselend en we gaan de woestijn steeds meer waarderen. We hebben de hele dag geen wild dier gezien. Ik denk dat die slimmer zijn dan mensen en bij deze temperaturen lekker in hun hol of in de schaduw blijven. Op een gegeven moment was het 44 graden Celsius en dat is erg warm. Het deed ons erg aan Death Valley denken.
We hebben nog even een paar gallon water gehaald (het drinkwater gaat erg hard) bij de plaatselijke super en toen we thuis waren zijn we heerlijk even naar het zwembad gegaan. Het was een superdag.
|
|
|
|
|
| 16-05-2013 |
| Orkanen Texas |
We weten niet of iedereen in Nederland op de hoogte is van de orkanen die in Texas woeden. In sommige delen van Texas is het weer heel erg heftig. Ten westen van Dallas is het dorp Granbury bijna helemaal verwoest. Wij verblijven nog steeds in Lajitas en hebben tot maandagmorgen bijgeboekt. Er is voor ons nog genoeg te zien en gezien de weersverwachting ten noorden van ons, blijven we lekker hier. Wij hebben nergens last van, het waait iets meer dan anders, maar verder een strak blauwe hemel en overdag 37 tot 40 graden Celsius.
We hebben vandaag een rustdag ingelast, omdat ik vanmorgen om 4.00 uur wakker werd met een behoorlijke hoofdpijn, oorzaak.....washbord dirtroad van gisteren. We hebben wat klusjes gedaan en zijn lui geweest.
Morgen gaan we weer avonturen beleven op een dirt road die Dick heeft uitgezocht.
|
|
|
|
|
| 15-05-2013 |
| Santa Elena Canyon |
I'm sorry, maar ik denk dat dit weer een lang kletsverhaal wordt.
We hadden besloten om vandaag over een dirt road naar de Santa Elena Canyon te rijden en dan via een route langs de Rio Grande naar Castolon te gaan, daarna een scenic route naar het noorden te volgen en dan weer naar huis te rijden. De route zou een groot deel van de dag in beslag nemen. Het liep iets anders.
We kunnen maar moeilijk op gang komen om alle voorbereidingen te treffen om dirt roads te rijden, we vergeten steeds iets. Het is de bedoeling dat je goed voorbereid op pad gaat, dus alsof je autopech krijgt (daar moet je toch niet aan denken), tank gevuld, genoeg water en eten en beschermende kleding.....lange broek, hemd met lange mouwen, pet of hoed op, zonnebril en het juiste schoeisel en op de juiste tijd weggaan en daar ging het mis. We hadden aan alle voorwaarden voldaan alleen toen we bij ons doel aankwamen (de Santa Elena Canyon) was het 12 uur, niet echt een tijdstip dat je aan een lekkere klim gaat beginnen. We hebben het wel geprobeerd, maar zijn afgehaakt, het was veel te warm (35 graden celsius). Op weg naar de Canyon moesten we door diverse "washes", maar voor onze Jeep is dat geen enkel probleem. Ook kwamen we langs het huis (hut) van ene mijnheer Gilberta Luna die ooit, heel lang geleden, een bestaan heeft opgebouwd in de dessert en er zelfs een gezin heeft gesticht, als je dan ziet in wat voor huis de familie heeft gewoond is dat onvoorstelbaar.
Een groot deel van de ochtend reden we helemaal alleen in de woestijn en we gaan een woestijngebied steeds meer waarderen.
Na een bezoek aan de canyon stond er nog een scenic route op het programma, als we die weg zouden rijden konden we een mooi rondje maken, maar helaas de weg was gesloten, omdat het de vorige dag nogal had geregend en de weg met water was ondergelopen. We konden dus het hele eind over de dirt road (washbord) weer terug. Onderweg kwamen we wel een paar Jackrabbits tegen die aan het spelen waren.
Toen we bijna bij de camping waren, zag Dick ineens een paar Longhorns staan. Nou zijn we al een heleboel Longhorns tegengekomen, maar ik was nooit in de gelegenheid geweest om een foto te maken, tot nu.
Bij de camping aangekomen zijn we even doorgereden om te kijken of we heel dicht bij "De Rio Grande" konden komen. Dat kon......we reden zelfs al een tijdje langs de rivier, maar hadden het niet als de "Rio Grande" herkend , omdat er maar heel weinig water in stroomt. We kwamen bij een locatie waar een aantal studenten en medewerkers van de Universiteit van Austin bezig waren met foto's maken en filmen. Ook liepen er een aantal mensen door de rivier. We zijn gestopt en dit bleek een locatie te zijn waar van 1903 tot 2000 een aantal cowboy films zijn opgenomen, o.a. "Streets of Laredo". De locatie ligt aan de "Rio Grande" en de oever aan de overkant van de rivier is Mexico. Je kunt dus zo door de rivier naar Mexico waden. Overal is er strenge controle, maar hier niet. Het is dat ik mijn waterschoenen niet bij me had, anders was ik vanmiddag even overgestoken naar Mexico.
Deze camping hoort bij een Golfresort en Spa, maar wij wisten niet waar het Golfresort was. Daar kwamen we vanmiddag achter. Er is een hotel bij en een soort dorpje met appartementen en winkeltjes en dit alles is gebouwd in Mexicaanse stijl. Hel hele gebeuren ziet er erg verzorgd uit, maar wel heel toeristisch uit.
|
|
|
|
|
|
| Santa Elena Canyon extra foto's |
|
|
|
|
|
| 14-05-2013 |
| Maverick Campground |
Dit is een geweldige camping met alle fasciliteiten die je je kan wensen, voor $ 19,50 per nacht alleen omdat ik ooit lid ben geworden van Passport America. We kunnen voor deze prijs per nacht zolang blijven staan als we willen. Het is een camping die hoort bij een groot golfresort en Spa, daar zijn we nog niet geweest, maar gaan we morgen even kijken. Toen ik vanmorgen even naar buiten ging, zag ik een Javelina over de camping rennen. Ik heb hem net niet goed kunnen fotograferen, want hij verdween achter een steen. Je ziet alleen zijn achterkant achter de steen vandaan komen.
Dick heeft vandaag uitgeslapen het was voor hem gisteren ook wel een vermoeiende dag om al die mijlen te sturen. We hebben dus rustig aan gedaan en na de lunch zijn we naar het visitor centre gegaan, om informatie te krijgen over de omgeving en alles wat hier te doen is. Dick vroeg gelijk of er een kaart bestaat van de dirt roads, de dirt roads staan aangegeven op de kaart van de omgeving .
Om het park in te rijden en rond te kijken moet er per auto $ 20 worden betaald, maar......... ik heb een seniorpas en dan is het gratis, weer $ 20 verdiend.
We zitten midden in de woestijn en het Big Bend National Park maakt deel uit van de Chisos Mountains . Het hele gebied is ontstaan door vulkaanuitbarstingen. We zijn ons er heel erg van bewust dat je niet zomaar dirt roads kunt gaan rijden of trails kunt gaan lopen. Je moet je aan een aantal spelregels houden, altijd de juiste kleding aan hebben, dus het lichaam geheel bedekt houden, een pet of hoed op, genoeg water meenemen, een verbanddoos en genoeg te eten. Vandaag hebben we heel korte hike gedaan en kwamen mannen tegen die het Big Bend National Park te paard verkennen, helemaal geweldig.
In het National Park zijn 4 campings en wij mogen op geen van de campings verblijven, want we zijn te lang. Als je rijdt met een motorhome van 26 foot is er niets aan de hand, maar wij zijn 35 foot en dat is alleen de motorhome. Het lastige hiervan is dat we buiten het park `wonen` en iedere dag heel veel miles moeten rijden om op de interessante plekken te komen.
Toen we vanmiddag weer terug reden naar de camping zagen we in de verte al een heel donker bui hangen, die als een gordijn langs de hemel trok. We waren net thuis toen de bui losbarstte en als het hier losbarst dan is het ook hevig. Op dit moment is het half negen in de avond en de hemel ziet er weer uit alsof er niets is gebeurd.
|
|
|
|
|
| 13-05-2013 |
| van Del Rio naar Lajitas |
Er wachtte ons vandaag een lange rit van 300 mijl (is 480 km.). We waren bijtijds op (ik 7.30 uur) en dan hebben we toch altijd 2 uur nodig voor we kunnen vertrekken. Toen Dick de motor startte, brandde er een lichtje op het dashbord met de mededeling dat het ABS systeem niet goed werkte. We hadden een lange rit voor de boeg door niemandsland, dus we wilden er wel naar laten kijken. Dick heeft eerst op internet gezocht naar een Freightlinerdealer en die zat bij San Antonio waar wij 1 1/2 week geleden waren. In het allerslechtste geval was het een optie om daar naar toe te gaan. Dick zei dat hij zo'n boodschap al eerder op het display heeft gehad en dat de boodschap na 2 minuten rijden verdween. Ik wilde er toch even naar laten kijken, dus Dick heeft bij de eigenaar van de camping geinformeerd naar een betrouwbare garage en hij kreeg een naam en adres. We hebben samen even overlegd en zijn tot de conclusie gekomen, dat we zouden gaan rijden en als het lampje na 3 minuten uitging zouden we onze weg vervolgen zoals we hadden gepland. Zowaar, het lampje ging uit, dus het zal wel vuil zijn geweest. We vertrokken pas om half elf. Wel moest er nog even getankt worden en alle tanks moesten worden volgegooid, omdat we een groot deel van de dag geen tankstation meer zouden tegenkomen of we moesten voor een gallon diesel $ 4.40 betalen en dat is heel erg duur. We kozen voor de allerlaatste tank in de bewoonde wereld. We konden beide tanken van de motorhome en tegelijkertijd de tank van de Jeep vullen. Een behoorlijk aantal dollars lichter gingen we op pad.
Het landschap was erg eentonig, maar na zo'n 100 mijl gereden te hebben, kwamen we in een heuvelachtig gebied dat zag er al heel anders uit. Onderweg hebben we een aantal keren gestopt om de benen te strekken en we waren echt helemaal alleen op de wereld, bijna geen auto gezien.We zijn weer in de fuik van de "border patrol" gereden. Er stonden weer 2 van die stoere jonge kerels langs de kant van de weg. De een stelde een aantal vragen en de ander ging met de speurhond rond motorhome en Jeep, natuurlijk konden ze niets vinden en we konden weer doorrijden.
Toen we nog 100 mijl moesten rijden zagen we in de verte de bergen van Big Bend State Park (ons doel van vandaag) en dan duurt het toch nog een hele tijd voor je op de plaats van bestemming bent. We passeerden een aantal campings, waarvan ik dacht......we kunnen hier toch ook wel een paar dagen blijven, maar ik heb niets gezegd, want Dick reed zonder morren al die mijlen.
Vanmiddag zijn we ook nog een fuik van de politie ingereden...controle van rijbewijs en verzekeringspapieren. Dick had zijn rijbewijs al bij de hand, maar de verzekeringspapieren van dit jaar had hij niet bij de hand, wel van vorig jaar. Een heel aardige dame controleerde de papieren en Dick legde uit, dat als zei de verzekeringspapieren van dit jaar wilde zien, hij ze even op moest zoeken. Zij vond het allemaal wel goed en we mochten doorrijden.
Om 5 uur kwamen we bij de camping, we hebben hier voor 4 dagen geboekt en dat zou nog wel eens langer kunnen worden. We hebben hier alle aansluitingen, plus internet en een zwembad. We staan op een kale camping, zonder bomen, maar kijken naar de bergen van Big Band State Park, helemaal super.
Vanavond gingen we even kijken wat voor zwembad er hier is en toen we weer bij de motorhome aankwamen, stopte er een Amerikaans echtpaar met de auto en zij vertelden dat we voorzichtig moesten zijn, omdat zij net een zwarte beer waren tegengekomen die in de richting van de camping rende. Er komen hier ook mountainlions voor, dus voorzichtigheid is geboden.
Het schijnt onduidelijk te zijn voor sommige van onze volgers waar we zijn. Op dit moment tot de volgende week bevinden we ons in een heel klein plaatsje "Lajitas" in het meest zuid-westelijke deel van Texas naast het Big Bend State Park. Lajitas ligt echt aan de grens met Mexico.
|
|
|
|
|
| 12-05-2013 |
| Amistad Lake |
Vanmorgen vond ik gezellig 2 moederdagberichten op mijn facebook pagina....dames bedankt, deed me goed, love you.
De ochtend hebben we ingevuld met alweer huishoudelijke zaken en we hebben Ann gebeld om haar een leuke moederdag te wensen en even te kletsen. Na de lunch besloten we naar Amistad Lake te gaan. Eerst even naar het visitor center van het meer. Volgens ons waren wij de enige toeristen van die dag in het visitor center. Een bijzonder aardige mijnheer stond ons te woord. Wij weten nu ook hoe het zit met de lage waterstand van de meren. Een aantal meren zijn reservoirs en het water uit deze reservoirs gaat nu naar de boeren in het zuiden van Texas om hun gewassen te kunnen bevloeien, want zij hebben te weinig water. Ook in Amistad Lake is de waterstand heel erg laag, dat is goed te zien op één van de foto's aan de verkleuringen op de pijlers van de brug. De omgeving van het meer is schitterend. Op een gegeven moment wilde Dick ook foto's maken, meestal is dat in een mooie omgeving waar hij mij wil vereeuwigen. Hij vroeg of ik op een grote rots wilde gaan zitten, gewillig als ik ben plofte ik neer op de rots en........kwam met mijn linker bil boven op een cactus neer, resultaat......3 stekels in mijn bil en ik kan iedereen verzekeren dat dat geen fijn gevoel is, het doet pijn. De stekels moesten er ter plekke uitgehaald worden en dat lukte gelukkig. Bij nader onderzoek was ik gaan zitten op een cactus die uit een speet van de rots groeide. Onderweg besloten we om morgenochtend naar Big Bend State Park te gaan, dus hebben we nog wat boodschappen gedaan, dan hoeven we ons de komende dagen geen zorgen te maken om eten. Toen we bij de motorhome aankwamen ben ik gelijk onze rekening van de afgelopen dagen bij de eigenaresse van de camping gaan betalen. Ik zei tegen Dick dat ik met 10 minuten weer terug zou zijn, maar een uur later kwam ik weer opdagen. Deze mevrouw vond het zo gezellig om even te praten dat het moeilijk was om een eind aan het gesprek te maken. Ze vertelde dat ze over 2 jaar een reis door Europa wilde maken en vroeg of wij dan niet op haar camping konden passen. We mogen in haar huis logeren of onze eigen motorhome meenemen. Ik ben er maar niet op ingegaan, want wij vinden het reizen nou juist zo leuk.
|
|
|
|
|
| 11-05-2013 |
| moederdag |
Wij wensen alle moeders een heel gezellige moederdag.
Het wagenpark zag er vandaag vreselijk uit van de rit en de regen van gisteren. Binnen in de motorhome was het één blubbergedoe. Het was dus vandaag weer grote schoonmaak, ik was verantwoordelijk voor de binnenkant van de motorhome en Dick heeft de Jeep schoongemaakt. Na de lunch heb ik gezellig bijna 20 minuten met Ann gekletst via Skype, daarna zijn we gaan shoppen, lekker naar "Ross Dress voor Less". Dick heeft een overhemd gescoord en ik een wit T-shirt van Guess en nog een truitje en daarna moesten er ook weer allerlei boodschappen gedaan worden om de koelkast en vriezer te vullen. Wij zijn naar een grote H.E.B. gegaan en achteraf was dat op zaterdagmiddag geen goed idee. Het was een H.E.B. met zowaar een non-food afdeling en de supermarkt was afgeladen met Mexicaanse gezinnen die gezellig gingen winkelen met hun kinderen. Nou heb ik daar niets op tegen, dat heb ik vroeger ook gedaan, maar het was zo druk in de winkel dat ik er niet vrolijk van werd. Omdat het morgen moederdag is werden er heel veel taarten en bossen bloemen aangeboden in de meest wanstaltige kleuren. Ik wilde daar foto's van maken voor het blog........doet mijn fototoestel het niet meer. Op het display stond dat de memorycard was geblokkeerd. Deze keer dus geen foto's. Ik zei nog tegen Dick dat het maar goed was dat het zondag moederdag is. Een prima moment om een nieuw fototoestel te kopen. Toen we bij de motorhome kwamen is Dick gelijk gaan kijken wat er met het fototoestel aan de hand was en wat blijkt..........zonder het te weten had ik een heel klein schuifje aan de zijkant van mijn memorycard verschoven en toen was de kaart geblokkeerd. Dit heb ik ook al een keer met mijn computer gehad. Toen was er aan de rechter zijkant ook een heel klein schuifje verschoven en deed de computer het niet meer. Gelukkig heb ik een expert bij de hand die dit allemaal op kan lossen.
|
|
|
|
|
| 10-05-2013 |
| van Falcon State Park naar Del Rio |
Vandaag was een reisdag..... We zijn van Falcon State Park naar Del Rio gereden. Het was wederom een tocht door een eenzijdig landschap van ongeveer 417 km, alleen vanaf Laredo tot bijna bij Del Rio veranderde er iets. Er staan heel veel fabrieken die olie uit de grond halen, hoe ze het doen weten we niet, maar niet via de ja-knikkers, want die zien we niet meer. Er was dus veel verkeer van vrachtwagens en wat opviel was, dat er heel veel campings of RV parken waren en dat was weer om alle werknemers van alle "plants" te huisvesten, die wonen hier in caravans of fifth-wheels. Verder zijn we meer dan 20 auto's tegengekomen van de "border patrol", die het grensgebied heel goed in de gaten houden. Op een gegeven moment reden we echt in een fuik van de "border patrol" en moesten we ook stoppen. Er stonden 2 stoere mannen met de nodige wapens rond het middel en een hond die van alles op moest sporen. Er werd gevraagd of we inwoners van de US zijn, waar we wonen, waar we vandaan komen en waar we naar toegaan. Na alle vragen goed beantwoord te hebben, mochten we door naar de volgende ronde.......doorrijden.
We hadden het nodige oponthoud onderweg, we hebben onder meer een nieuwe telefoon gekocht en we moesten weer tanken met de motorhome. Bij Best Buy waar we de telefoon kochten, troffen we een heel vriendelijke oudere Mexicaan die pas tevreden was als onze telefoon goed werkte. Pas na 3 kwartier stonden we buiten. Bij Pilot waar we diesel gingen tanken was het een grote chaos. Er reden en stonden tientallen trucks, je kon niet zien wat de juiste route was om te tanken en het grappige was ......als de heren hadden getankt, zetten ze de truck met oplegger iets naar voren en gingen vervolgens boodschappen doen. De trucks die na hun kwamen moesten gewoon wachten, er is niemand die klaagt of er iets van zegt, want ze doen het allemaal. De tijd die we kwijt waren aan het volgooien van de tanks.....één uur. Toen we eindelijk door konden rijden, kwamen we in heel slecht weer terecht. De hemel was zwart met lichtflitsen en soms regende het heel hard, vooral in de verte.
Om half zes kwamen we op de camping van onze keuze aan en wat een verademing. De eigenaresse kwam mij tegemoet uit haar huis en zei dat ik in haar golfcar moest gaan zitten, zodat zij een goede plek voor ons kon zoeken en gelijk de schade van het noodweer op kon nemen. Alles was heel erg nat, want een uur ervoor was het noodweer hier losgebroken, maar we hebben een perfecte plek met alle aansluitingen en snel internet voor de soepele somma van $ 13.-- per nacht en we kunnen zolang blijven staan als we willen. Dit allemaal omdat ik ooit lid ben geworden van PassPort America.
|
|
|
|
|
| 09-05-2013 |
| 36 graden Celsius in de schaduw |
Het is nog nooit voor gekomen dat wij op een camping van een State Park hebben gestaan en 4 dagen lang niet door de slagboom zijn geweest. Morgen gaan we hier weg en rijden dan naar het Noorden. We maken één stop van 2 nachten voor we naar het Big Bend State Park gaan. We hopen dat het dan niet meer zo warm is, want vanmiddag was het hier 36 graden Celsius in de schaduw. We hebben de zon de hele dag niet gezien en dat was denk ik maar goed ook, want als je buiten kwam leek het wel of de lucht op je huid brandde.
Het was weer hard nodig om de was te doen, volgens mij staan er geen wasmachines op deze camping, maar Dick had gelezen dat ze in de recreatiehal staan. We waren daar al gaan kijken, maar alle deuren zaten op slot. Ik ben dus gisteren even naar de receptie gegaan en een vriendelijke mijnheer vertelde dat alles op slot zat omdat het seizoen hier over is. Het seizoen loopt hier van november tot april. Mensen overwinteren hier. Hij vroeg wanneer ik wilde wassen, want er zijn wel 2 wasmachines en 2 drogers. Ik wilde de volgende dag (vandaag) wassen en moest dan een sleutel bij de receptie komen halen. Vanmorgen dus met 4 verschillende wassen in manden op naar de receptie, daar stond een bitch van een dame achter de balie. Ik vroeg om de sleutel van de laundery en zij keek mij heel raar aan, wat blijkt.......de wasmachines zijn alleen bestemd voor de werknemers en vrijwilligers van het park. Gelukkig was de aardige mijnheer van gisteren er ook en hij zei dat hij had beloofd dat ik kon wassen. De conversatie onderling ging in het Spaans (allemaal Mexicaanse mensen) en ik begreep dat de bitch het niet eens was met wat de aardige mijnheer mij had toegezegd. Uiteindelijk gingen er 2 mannen met mij mee om de ruimte te openen. Ik kon doen wat gedaan moest worden en na afloop het slot op de deur doen en bij de receptie even melden dat ik klaar was. Ik hoefde voor het wassen en drogen niet te betalen, maar een donatie was welkom.
Als ik dit verhaal nog een keer lees, denk ik ...... wat een onzin allemaal, niemand zit te wachten op die huishoudelijke zaken. Als dat zo is, laat het ons weten en de huishoudelijke beslommeringen laten we in het vervolg achterwege.
Vanavond na het eten zijn we nog een wandeling gaan maken van 3 kwartier en het was nog steeds veel te warm.
|
|
|
|
|
| 08-05-2013 |
| Falcon State Park |
We hebben vandaag niet zoveel gedaan. Het was erg warm en dan is het lastig om iets te ondernemen. We zijn met de auto de hele camping overgegaan en kwamen erachter dat wij en nog een Amerikaans echtpaar de enige gasten hier zijn, verder wonen er nog een aantal mensen die hier werken. We hebben 3 caravans ontdekt van werknemers. We zijn met de jeep over het strand van het meer gereden. In de verte zagen we een coyote, maar hij was te ver weg om een foto van te maken.
|
|
|
|
|
| 07-05-2013 |
| van Rockport naar Falcon State Park |
Zondag was onze laatste dag op de camping in Rockport. We hebben een beetje opgeruimd en s'middags zijn we alle ingredienten gaan halen voor de maaltijd die Dick zou maken...... gebakken gamba's met knoflook. De boodschappen doen we in Texas bij een supermarktketen waar wij nog nooit van hadden gehoord... H.E.B. Deze supermarktketen komt alleen voor in Texas en Mexico. Er wordt geen nonfood verkocht. Het is een vrij grote supermarkt met een meer uitgebreide groentenafdeling dan bij Walmart. In deze H.E.B. was een vers visafdeling waar bij het kijken in de vitrines het water al in de mond kwam. Hier hebben we 1 1/2 pond gamba's gekocht. In het gerecht gaan nog 2 kopjes olijfolie, één hele bol knoflook in plakjes gesneden, 2 hete pepertjes en citroensap. De schalen van de gamba's worden gekookt en gezeefd, wat overblijft is een heerlijke bouillion waar Dick nog een schep gehakte knoflook, peper en een glas wijn doorheen gooit.We hadden zelfs een Frans stokbrood gekocht, koolsalade erbij en de maaltijd was compleet. We hebben fantastisch, heerlijk gegeten. Ik vind het prima als hij regelmatig zo'n diner maakt, alleen als je zoveel knoflook eet maak je volgens mij geen vrienden.
Maandag waren we niet echt vroeg op. We hadden 200 mijl te rijden via Corpus Christi naar Falcon State Park in het zuid-westen van Texas. Dit park hebben we gekozen omdat het aan een meer ligt. We vertrokken om 10.30 uur (voor een reisdag is dat vrij laat). Tot Corpus Christi was het snelweg en daarna werden het alleen highways. Wij hebben geen probleem om highways te rijden, want dat is over het algemeen veel leuker dan de snelweg. Je komt nog eens door een dorpje en ziet van alles. Deze route was anders....vanaf Corpus Christi hebben we alleen over 2 baanswegen gereden met aan weerskanten prikkeldraad en een landschap vol struiken zover het oog reikt. Er lag veel vuil langs de kant van de weg. Onderweg hebben we op een picknickplaats een broodje gegeten en dat was ook geen plek om vrolijk van te worden. Er stond een paal met verkeersbord en in het verkeersbord zaten diverse kogelgaten. Op een gegeven moment stond er een bord langs de kant van de weg met het advies om geen lifters mee te nemen, want dat konden wel eens ontsnapte gevangenen (inmates)zijn. Wij reden de hele weg op korte afstand van de rivier de Rio Grande en dat is de grens met Mexico. De dorpen waar we door heen reden, waren ook grotendeels verlaten. We zagen veel zeer verwaarloosde en half ingezakte huizen. Je vraagt je af waar de mensen, die hier nog wonen, van leven. Af en toe zagen we een prachtig hek met toegangspoort, wat de toegang was tot een heel lange oprit naar een grote ranch, deze ranches lagen heel ver van de weg af. Op een gegeven moment stonden er allemaal oranje pionnen op de weg die zo waren neergezet dat er nog een vrij smalle rijbaan overbleef. We reden in de fuik van de "Border Patrol", aan de kant waar wij reden waren allemaal foto - en videocamera's opgesteld (Big Brother is watching you) we konden wel doorrijden maar heel langzaam. Aan de andere kant moesten de auto's en vrachtwagens stoppen en werden gecontroleerd, zij kwamen ook uit de richting van de Mexicaanse grens. Na de controle post werd de weg weer gewoon 2 baans met aan weerskanten een vluchtstrook. We waren na een tijdje weer helemaal alleen op de wereld geen auto te zien. Dick zei dat er heel in de verte achter ons een vrachtwagen aankwam die ons zou passeren. De vrachtwagen reed heel erg hard, want zo zag je niets en zo zat hij achter ons. Toen hij ging passeren kwam er uit de tegenovergestelde richting achter een heuveltje vandaan een vrachtwagen aan, Dick remde al, maar kon niet te hard remmen want achter ons reed een auto. De auto achter ons reed net als Dick al op de vluchtstrook. De vrachtwagen uit tegenovergestelde richting, was uitgeweken naar de vluchtstrook en het gras en de vrachtwagen die ons passeerde kon er net tussen door. Als je in zo'n situatie zit is het net een film, je ziet wat er gebeurt maar je gelooft het niet. We konden er met ons verstand ook niet bij....een groot deel van de dag rijd je op vrijwel lege wegen en dan op een bepaald moment zijn er 2 vrachtwagens een motorhome en een auto op dezelfde vierkante meters highway, heel bizar. Gelukkig is alles goed gegaan.
Wij kwamen om een uur of 3 aan bij het State Park. Bij het kantoor zaten 2 heel vriendelijke jonge vrouwen, die ons aanraadden eerst een plek te zoeken op de camping (er waren er nog genoeg) en dan te komen betalen. We hoopten op een plek aan het meer, maar de camping ligt een eind van het meer af. we hebben een plek uitgezocht en keken elkaar toen aan, want..............er is hier helemaal niets te doen. We zitten in de "middle of nowhere", geen dorpje in de buurt, geen leuke route te rijden, helemaal niets. We hebben toch besloten om 4 nachten te blijven, er zijn nog wat klusjes te doen en we kunnen hier wel wat trails lopen.
|
|
|
|
|
| 04-05-2013 |
| Nog een paar foto's |
|
|
|
|
|
|
| Rockport en Corpus Christi |
Het was vanmorgen prachtige weer dus het beloofde een heerlijke dag te worden, die door ons nog met activiteiten moest worden ingevuld. We zijn eerst naar de vlooienmarkt voor vissers gegaan, dat bleek ook alleen maar voor liefhebbers van het sportvissen te zijn. Voor veel mensen geweldig maar niet aan ons besteed. Er was ook een veld met stands voor een gewone vlooienmarkt met "home made" ......van alles, sieraden, plantenstandaards, jams, cookies enz. We hebben er even rondgekeken. Het was ook heel leuk dat er een aantal visserschepen de haven binnen kwam, met allerlei soorten vis, krabjes en garnalen. De vangst werd gelijk naar een aantal afnemers aan de haven gebracht, als klant kun je de vis niet verser kopen. Op dat moment besloten we aan het eind van de dag garnalen te kopen en Dick zou de garnalen bakken, dat kan hij geweldig met veel knoflook. Het was nog vroeg en na enig overleg besloten we langs de kust naar de volgende camping te rijden (50 mijl) om te kijken of we dat echt zo leuk vonden. De rit was helemaal geweldig, helder weer, blauwe luchten en een cd op van Coleman Hawkins en onze dag kon niet meer stuk. We hebben ook direct besloten om zoveel mogelijk dagen met een "gouden randje" te verzamelen de komende maanden.
Op een gegeven moment moesten we met de pont over en tijdens de vaart ben ik iemand gaan zoeken die mij kon vertellen of we ook met de motorhome van deze pont gebruik konden maken..... dat kon niet, alleen personenauto's. Wij moeten dus over de snelweg naar de volgende camping.
De camping ligt geweldig voor natuur-en vogelliefhebbers, maar Dick en ik vroegen ons af wat we hier 2 dagen zouden moeten doen. We waren er allebei van overtuigd dat we deze camping over konden slaan. We zijn door gereden naar Corpus Cristie om een indruk van de stad te krijgen en dat viel niet tegen. We hebben heel erg veel Mexicaanse mensen gezien. Het viel ons gelijk op dat er heel veel mensen aan de stoeprand van de hoofdstraat bivakkeerden. Bij een bezinestation heb ik gevraagd wat er aan de hand was......die avond zou er een verlichte parade plaatsvinden en er waren mensen die al vanaf woensdag op hun plek verbleven. Later zagen we dat mensen met een auto met aanhangwagen aankwamen, met daar op een bankstel. De partytenten, tafel, stoeltjes, kinderbedjes, koelboxen en barbecue werden uitgeladen en voorlopig zaten ze hier goed.
We hebben in de stad wat gegeten en zijn toen voor een bezoek naar het oorlogsschip "USS LEXINGTON" gegaan (een vliegdek- en oorlogsschip), dat is afgemeerd in de haven van Corpus Christie en als museum is ingericht.Voor we bij het schip aankwamen op zoek naar een parkeerplaats, kwamen we langs een café met heel veel Harley Davidson rijders. De motoren stonden op de parkeerplaats en achter het hek was het één en al feest. We hebben wel 1 1/2 uur op het schip doorgebracht en het was allemaal heel erg interessant.
We hebben vandaag geen garnalen met knoflook gemaakt, morgen in de herkansing.
|
|
|
|
|
| 03-05-2013 |
| Rockport storm geluwd |
Wanneer na een nacht met storm, de storm aan kracht afneemt en de zon hoog aan de hemel staat, ziet de wereld er ineens veel beter uit. Vannacht zijn we een aantal keren wakker geworden van de hevige storm en het was vanmorgen moeilijk om ons bed uit te komen. Het waaide nog steeds en het was behoorlijk koud. We hebben wat klussen gedaan en na de lunch zijn we naar het "Bay Education Center" gegaan. Daar was te zien welke dieren en planten er allemaal in de baai van Rockport leven. We hebben met 2 bijzonder aardige dames gesproken die hier werken en zij vroegen zich af hoe 2 mensen uit Nederland in hun "paradijs" (Rockport) terecht konden komen......... gewoon een goedkope camping zoeken. Om 2 uur konden we een presentatie volgen over o.a. de invloed die de stromingen van de oceanen hebben op het weer (koude en warme gebieden en droge en regenachtige gebieden). Het was allemaal heel erg interessant, ook omdat de video's door 4 camera's op een grote ronde bol werden geprojecteerd, zodat het leek of de bol een wereldbol was die ronddraaide.
Eén van de dames heeft ons van alles verteld over de omgeving en wat er allemaal te doen is het weekend. Vanmiddag zijn we langs de kust naar "Goose Island State Park" gereden, waar een eik staat die meer dan 1000 jaar oud en daarmee de oudste boom van Texas is.
|
|
|
|
|
| 02-05-2013 |
| BIG BROTHER.......... |
We zijn vandaag van Goliad State Park vertrokken naar Rockport. Het was een rit van 1 1/2 uur door vlak landschap. Met hier en daar een eenzame ja-knikker en Long Horn koeien. We hebben geen foto's kunnen maken onderweg, want er mag nergens gestopt worden.
Rockport ligt aan de Mexicaanse golf en was eigenlijk niet onze eerste keuze. We wilden naar Mustang State Park met een camping bijna op het strand, maar gezien de weersverwachting hebben we voor 4 dagen op deze camping een plek besproken. We hebben hier alle voorzieningen voor $ 18,50 per nacht dus een prima plek om allerlei dingen te doen. Op dit moment stormt het behoorlijk en af en toe regent het. De temperatuur komt niet boven de 18 graden Celsius, maar niemand hoort ons klagen. We hebben een Walmart gevonden dus weer voldoende boodschappen gedaan.
Sinds één of anderhalve week kan ik mijn pasje van Wells Fargo bank niet meer gebruiken. Als ik ergens wilde betalen, meldde het apparaat dat mijn pas was geblokkeerd. Gelukkig konden we dan wel de pas van Dick gebruiken. Het was er nog niet van gekomen om een kantoor van Wells Fargo te bezoeken om te kijken wat er aan de hand was. In Rockport is een kantoor van Wells Fargo gevestigd, dus daar zijn we vanmiddag naar toe gegaan. Eerst melden aan een loket, daar kan men je in zulke gevallen niet helpen. Je moet je dus inschrijven op een formulier en vervolgens komt iemand je halen om te horen wat er aan de hand is. Dit was een bereidwillige dame die van alles in ging voeren in de computer en vervolgens constateerde dat de kaart voor ONZE veiligheid was geblokkeerd. Ze ging een kantoor bellen om te horen wat er aan de hand was. Toen ze aan de medewerker aan de andere kant van de telefoon had verteld wat ons probleem was, wilde deze medewerker de eigenaar van de pas spreken....mij dus. Mij werden een aantal vragen gesteld om me te legitimeren en waar ik over het algemeen betaalde met mijn pas. Ik had alle antwoorden goed beantwoord en was door naar de volgende ronde. Deze persoon kon precies mijn uitgave patroon zien en noemde alle transacties met bedragen op die ik had gedaan en op een gegeven moment kwam hij bij CITGO (een pompstation), daar had ik met mijn pas 214 dollar betaald en dat was verdacht.........hup ......kaart geblokkeerd voor onze veiligheid. Ik heb de man uitgelegd dat wij rondrijden in een motorhome en wanneer onze 2 tanken leeg zijn wij bij een truckstation diesel tanken om 2 tanken tegelijk te vullen en dat dat méér dan $ 200,-- kost. Ook heb ik uitgelegd dat we nog ongeveer een half jaar door de VS zullen rijden, dus nog vaak diesel zullen tanken en niet vrolijk worden van het idee dat iedere keer één van onze passen wordt geblokkeerd. Hij had er alle begrip voor en per direct werd mijn pas weer geactiveerd. Waar ik een beetje van ondersteboven ben is de wetenschap dat medewerkers van de bank precies kunnen zien wat ons uitgavepatroon is.
Wij hebben één of 2 jaar geleden een soort gelijke toestand meegemaakt, toen waren beide passen geblokkeerd, de reden..........we hadden ineens veel geld op onze rekening. Klopt.....we hadden geld overgemaakt vanuit Nederland voor ons levensonderhoud in de VS.
|
|
|
|
|
| 01-05-2013 |
| Dom. dommer, domst |
|
Hoe dom kunnen mensen zijn.......ik kan iedereen verzekeren HEEL DOM. Niet "een beetje dom" zoals onze Koning (volgens zijn vrouw), maar gewoon dom (wij dus). Het zit zo .......wij verblijven al een aantal dagen op deze camping en worden belaagd door rupsen, die het vooral op onze banden hebben voorzien. Het vervelende is dat je ook nergens kunt lopen zonder een rups dood te trappen. Dit terzijde....ons trapje om binnen te komen lag op een gegeven moment vol rode kleine bessen (uit de boom naast de motorhome). Dat is vervelend want je trapt ze stuk en loopt alles naar binnen. We hoorden ook steeds getik op het dak van de motorhome en zeiden tegen elkaar dat het wel uit de boom zou komen. De besjes werden best een probleem, want we moesten steeds onze schoenen aan de onderkant schoonmaken.
Vanmorgen was ik naar de wasserette in het dorp ( ik had me voorgenomen om het deze reis niet te hebben over de was of huishoudelijke bezigheden). Dick zou in die tijd de motorhome schoonmaken. Toen hij mij na 1 1/2 uur op kwam halen en op een bepaalde toon zei.... "Ben je klaar" dacht ik al oh, oh, wat is hier aan de hand. Wat bleek.........Dick wilde op de bovenkant van de motorhome beginnen met schoonmaken en de bovenkant lag vol met kleine bessen. Wat erger is dat deze bessen een paarsachtige vloeistof achterlieten wanneer je de bessen met de spuit ging verwijderen.....er moest dus geboend en geschrobd worden. Het domme is dat we 4 dagen lang hebben gezien dat de mat bij de trap en de trap vol lagen met bessen die je maar moeilijk weg kon krijgen en we hebben nooit beseft dat het dak ook vol zou liggen. Hoe dom kan iemand zijn. Wij zijn de hele middag bezig geweest met spuiten en boenen en uiteindelijk was de motorhome schoon en dit allemaal bij een temperatuur van 28 graden......warm dus. We zijn wel naar een andere plek verhuisd zonder bomen om de laatste nacht door te brengen. Morgen gaan we naar Mustang State Park, aan de Mexicaanse golf.
|
|
|
|
|
| 30-04-2013 |
| Goliad missiepost |
Achter de receptie van dit State Park hadden we al een bijzonder gebouw zien staan met oude muren rondom en vandaag zijn we gaan kijken wat dit voor gebouw is. Het is een missiepost die hier in 1722 is gebouwd door Franciscaanse missionarissen onder leiding en bescherming van de Spaanse kroon om de Karankawa indianen van dienst te zijn. Met andere woorden de Karankawa indianen konden aan het werk voor de missionarissen. Na 1810 kwam er een revolutie die het werk van de missionarissen ondermijnde. In 1830 werden de missiepost en kerk gesloten en de laatste Spaanse priesters trokken zich terug uit Mexicaans Texas. De missiepost heeft meer dan 100 jaar een belangrijke rol in dit gebied gespeeld. Nu is het een klein museum waar men een indruk kan krijgen hoe er destijds in de missiepost werd geleefd.
Volgens de folder van het State Park is er hier ook een groot zwembad, dit zwembad is alleen gedurende de maanden juni, juli en augustus open en wordt onderhouden door de gemeente. We zijn even gaan kijken vandaag en dan blijkt er een heel recreatie -en sportgebied te zijn met inderdaad een zwembad dat niet onder doet voor een sportfondsenbad in Nederland en daar wordt dan maar 3 maanden per jaar gebruik van gemaakt. Het was vandaag prachtig weer en een temperatuur van 29 tot 30 graden, wij hadden dus wel zin om even te zwemmen, maar helaas.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
