 |
|
|
| |
 |
|
| 10-05-2013 |
 van Falcon State Park naar Del Rio |
Vandaag was een reisdag..... We zijn van Falcon State Park naar Del Rio gereden. Het was wederom een tocht door een eenzijdig landschap van ongeveer 417 km, alleen vanaf Laredo tot bijna bij Del Rio veranderde er iets. Er staan heel veel fabrieken die olie uit de grond halen, hoe ze het doen weten we niet, maar niet via de ja-knikkers, want die zien we niet meer. Er was dus veel verkeer van vrachtwagens en wat opviel was, dat er heel veel campings of RV parken waren en dat was weer om alle werknemers van alle "plants" te huisvesten, die wonen hier in caravans of fifth-wheels. Verder zijn we meer dan 20 auto's tegengekomen van de "border patrol", die het grensgebied heel goed in de gaten houden. Op een gegeven moment reden we echt in een fuik van de "border patrol" en moesten we ook stoppen. Er stonden 2 stoere mannen met de nodige wapens rond het middel en een hond die van alles op moest sporen. Er werd gevraagd of we inwoners van de US zijn, waar we wonen, waar we vandaan komen en waar we naar toegaan. Na alle vragen goed beantwoord te hebben, mochten we door naar de volgende ronde.......doorrijden.
We hadden het nodige oponthoud onderweg, we hebben onder meer een nieuwe telefoon gekocht en we moesten weer tanken met de motorhome. Bij Best Buy waar we de telefoon kochten, troffen we een heel vriendelijke oudere Mexicaan die pas tevreden was als onze telefoon goed werkte. Pas na 3 kwartier stonden we buiten. Bij Pilot waar we diesel gingen tanken was het een grote chaos. Er reden en stonden tientallen trucks, je kon niet zien wat de juiste route was om te tanken en het grappige was ......als de heren hadden getankt, zetten ze de truck met oplegger iets naar voren en gingen vervolgens boodschappen doen. De trucks die na hun kwamen moesten gewoon wachten, er is niemand die klaagt of er iets van zegt, want ze doen het allemaal. De tijd die we kwijt waren aan het volgooien van de tanks.....één uur. Toen we eindelijk door konden rijden, kwamen we in heel slecht weer terecht. De hemel was zwart met lichtflitsen en soms regende het heel hard, vooral in de verte.
Om half zes kwamen we op de camping van onze keuze aan en wat een verademing. De eigenaresse kwam mij tegemoet uit haar huis en zei dat ik in haar golfcar moest gaan zitten, zodat zij een goede plek voor ons kon zoeken en gelijk de schade van het noodweer op kon nemen. Alles was heel erg nat, want een uur ervoor was het noodweer hier losgebroken, maar we hebben een perfecte plek met alle aansluitingen en snel internet voor de soepele somma van $ 13.-- per nacht en we kunnen zolang blijven staan als we willen. Dit allemaal omdat ik ooit lid ben geworden van PassPort America.
|
|
|
|
|
| 09-05-2013 |
| 36 graden Celsius in de schaduw |
Het is nog nooit voor gekomen dat wij op een camping van een State Park hebben gestaan en 4 dagen lang niet door de slagboom zijn geweest. Morgen gaan we hier weg en rijden dan naar het Noorden. We maken één stop van 2 nachten voor we naar het Big Bend State Park gaan. We hopen dat het dan niet meer zo warm is, want vanmiddag was het hier 36 graden Celsius in de schaduw. We hebben de zon de hele dag niet gezien en dat was denk ik maar goed ook, want als je buiten kwam leek het wel of de lucht op je huid brandde.
Het was weer hard nodig om de was te doen, volgens mij staan er geen wasmachines op deze camping, maar Dick had gelezen dat ze in de recreatiehal staan. We waren daar al gaan kijken, maar alle deuren zaten op slot. Ik ben dus gisteren even naar de receptie gegaan en een vriendelijke mijnheer vertelde dat alles op slot zat omdat het seizoen hier over is. Het seizoen loopt hier van november tot april. Mensen overwinteren hier. Hij vroeg wanneer ik wilde wassen, want er zijn wel 2 wasmachines en 2 drogers. Ik wilde de volgende dag (vandaag) wassen en moest dan een sleutel bij de receptie komen halen. Vanmorgen dus met 4 verschillende wassen in manden op naar de receptie, daar stond een bitch van een dame achter de balie. Ik vroeg om de sleutel van de laundery en zij keek mij heel raar aan, wat blijkt.......de wasmachines zijn alleen bestemd voor de werknemers en vrijwilligers van het park. Gelukkig was de aardige mijnheer van gisteren er ook en hij zei dat hij had beloofd dat ik kon wassen. De conversatie onderling ging in het Spaans (allemaal Mexicaanse mensen) en ik begreep dat de bitch het niet eens was met wat de aardige mijnheer mij had toegezegd. Uiteindelijk gingen er 2 mannen met mij mee om de ruimte te openen. Ik kon doen wat gedaan moest worden en na afloop het slot op de deur doen en bij de receptie even melden dat ik klaar was. Ik hoefde voor het wassen en drogen niet te betalen, maar een donatie was welkom.
Als ik dit verhaal nog een keer lees, denk ik ...... wat een onzin allemaal, niemand zit te wachten op die huishoudelijke zaken. Als dat zo is, laat het ons weten en de huishoudelijke beslommeringen laten we in het vervolg achterwege.
Vanavond na het eten zijn we nog een wandeling gaan maken van 3 kwartier en het was nog steeds veel te warm.
|
|
|
|
|
| 08-05-2013 |
| Falcon State Park |
We hebben vandaag niet zoveel gedaan. Het was erg warm en dan is het lastig om iets te ondernemen. We zijn met de auto de hele camping overgegaan en kwamen erachter dat wij en nog een Amerikaans echtpaar de enige gasten hier zijn, verder wonen er nog een aantal mensen die hier werken. We hebben 3 caravans ontdekt van werknemers. We zijn met de jeep over het strand van het meer gereden. In de verte zagen we een coyote, maar hij was te ver weg om een foto van te maken.
|
|
|
|
|
| 07-05-2013 |
| van Rockport naar Falcon State Park |
Zondag was onze laatste dag op de camping in Rockport. We hebben een beetje opgeruimd en s'middags zijn we alle ingredienten gaan halen voor de maaltijd die Dick zou maken...... gebakken gamba's met knoflook. De boodschappen doen we in Texas bij een supermarktketen waar wij nog nooit van hadden gehoord... H.E.B. Deze supermarktketen komt alleen voor in Texas en Mexico. Er wordt geen nonfood verkocht. Het is een vrij grote supermarkt met een meer uitgebreide groentenafdeling dan bij Walmart. In deze H.E.B. was een vers visafdeling waar bij het kijken in de vitrines het water al in de mond kwam. Hier hebben we 1 1/2 pond gamba's gekocht. In het gerecht gaan nog 2 kopjes olijfolie, één hele bol knoflook in plakjes gesneden, 2 hete pepertjes en citroensap. De schalen van de gamba's worden gekookt en gezeefd, wat overblijft is een heerlijke bouillion waar Dick nog een schep gehakte knoflook, peper en een glas wijn doorheen gooit.We hadden zelfs een Frans stokbrood gekocht, koolsalade erbij en de maaltijd was compleet. We hebben fantastisch, heerlijk gegeten. Ik vind het prima als hij regelmatig zo'n diner maakt, alleen als je zoveel knoflook eet maak je volgens mij geen vrienden.
Maandag waren we niet echt vroeg op. We hadden 200 mijl te rijden via Corpus Christi naar Falcon State Park in het zuid-westen van Texas. Dit park hebben we gekozen omdat het aan een meer ligt. We vertrokken om 10.30 uur (voor een reisdag is dat vrij laat). Tot Corpus Christi was het snelweg en daarna werden het alleen highways. Wij hebben geen probleem om highways te rijden, want dat is over het algemeen veel leuker dan de snelweg. Je komt nog eens door een dorpje en ziet van alles. Deze route was anders....vanaf Corpus Christi hebben we alleen over 2 baanswegen gereden met aan weerskanten prikkeldraad en een landschap vol struiken zover het oog reikt. Er lag veel vuil langs de kant van de weg. Onderweg hebben we op een picknickplaats een broodje gegeten en dat was ook geen plek om vrolijk van te worden. Er stond een paal met verkeersbord en in het verkeersbord zaten diverse kogelgaten. Op een gegeven moment stond er een bord langs de kant van de weg met het advies om geen lifters mee te nemen, want dat konden wel eens ontsnapte gevangenen (inmates)zijn. Wij reden de hele weg op korte afstand van de rivier de Rio Grande en dat is de grens met Mexico. De dorpen waar we door heen reden, waren ook grotendeels verlaten. We zagen veel zeer verwaarloosde en half ingezakte huizen. Je vraagt je af waar de mensen, die hier nog wonen, van leven. Af en toe zagen we een prachtig hek met toegangspoort, wat de toegang was tot een heel lange oprit naar een grote ranch, deze ranches lagen heel ver van de weg af. Op een gegeven moment stonden er allemaal oranje pionnen op de weg die zo waren neergezet dat er nog een vrij smalle rijbaan overbleef. We reden in de fuik van de "Border Patrol", aan de kant waar wij reden waren allemaal foto - en videocamera's opgesteld (Big Brother is watching you) we konden wel doorrijden maar heel langzaam. Aan de andere kant moesten de auto's en vrachtwagens stoppen en werden gecontroleerd, zij kwamen ook uit de richting van de Mexicaanse grens. Na de controle post werd de weg weer gewoon 2 baans met aan weerskanten een vluchtstrook. We waren na een tijdje weer helemaal alleen op de wereld geen auto te zien. Dick zei dat er heel in de verte achter ons een vrachtwagen aankwam die ons zou passeren. De vrachtwagen reed heel erg hard, want zo zag je niets en zo zat hij achter ons. Toen hij ging passeren kwam er uit de tegenovergestelde richting achter een heuveltje vandaan een vrachtwagen aan, Dick remde al, maar kon niet te hard remmen want achter ons reed een auto. De auto achter ons reed net als Dick al op de vluchtstrook. De vrachtwagen uit tegenovergestelde richting, was uitgeweken naar de vluchtstrook en het gras en de vrachtwagen die ons passeerde kon er net tussen door. Als je in zo'n situatie zit is het net een film, je ziet wat er gebeurt maar je gelooft het niet. We konden er met ons verstand ook niet bij....een groot deel van de dag rijd je op vrijwel lege wegen en dan op een bepaald moment zijn er 2 vrachtwagens een motorhome en een auto op dezelfde vierkante meters highway, heel bizar. Gelukkig is alles goed gegaan.
Wij kwamen om een uur of 3 aan bij het State Park. Bij het kantoor zaten 2 heel vriendelijke jonge vrouwen, die ons aanraadden eerst een plek te zoeken op de camping (er waren er nog genoeg) en dan te komen betalen. We hoopten op een plek aan het meer, maar de camping ligt een eind van het meer af. we hebben een plek uitgezocht en keken elkaar toen aan, want..............er is hier helemaal niets te doen. We zitten in de "middle of nowhere", geen dorpje in de buurt, geen leuke route te rijden, helemaal niets. We hebben toch besloten om 4 nachten te blijven, er zijn nog wat klusjes te doen en we kunnen hier wel wat trails lopen.
|
|
|
|
|
| 04-05-2013 |
| Nog een paar foto's |
|
|
|
|
|
|
| Rockport en Corpus Christi |
Het was vanmorgen prachtige weer dus het beloofde een heerlijke dag te worden, die door ons nog met activiteiten moest worden ingevuld. We zijn eerst naar de vlooienmarkt voor vissers gegaan, dat bleek ook alleen maar voor liefhebbers van het sportvissen te zijn. Voor veel mensen geweldig maar niet aan ons besteed. Er was ook een veld met stands voor een gewone vlooienmarkt met "home made" ......van alles, sieraden, plantenstandaards, jams, cookies enz. We hebben er even rondgekeken. Het was ook heel leuk dat er een aantal visserschepen de haven binnen kwam, met allerlei soorten vis, krabjes en garnalen. De vangst werd gelijk naar een aantal afnemers aan de haven gebracht, als klant kun je de vis niet verser kopen. Op dat moment besloten we aan het eind van de dag garnalen te kopen en Dick zou de garnalen bakken, dat kan hij geweldig met veel knoflook. Het was nog vroeg en na enig overleg besloten we langs de kust naar de volgende camping te rijden (50 mijl) om te kijken of we dat echt zo leuk vonden. De rit was helemaal geweldig, helder weer, blauwe luchten en een cd op van Coleman Hawkins en onze dag kon niet meer stuk. We hebben ook direct besloten om zoveel mogelijk dagen met een "gouden randje" te verzamelen de komende maanden.
Op een gegeven moment moesten we met de pont over en tijdens de vaart ben ik iemand gaan zoeken die mij kon vertellen of we ook met de motorhome van deze pont gebruik konden maken..... dat kon niet, alleen personenauto's. Wij moeten dus over de snelweg naar de volgende camping.
De camping ligt geweldig voor natuur-en vogelliefhebbers, maar Dick en ik vroegen ons af wat we hier 2 dagen zouden moeten doen. We waren er allebei van overtuigd dat we deze camping over konden slaan. We zijn door gereden naar Corpus Cristie om een indruk van de stad te krijgen en dat viel niet tegen. We hebben heel erg veel Mexicaanse mensen gezien. Het viel ons gelijk op dat er heel veel mensen aan de stoeprand van de hoofdstraat bivakkeerden. Bij een bezinestation heb ik gevraagd wat er aan de hand was......die avond zou er een verlichte parade plaatsvinden en er waren mensen die al vanaf woensdag op hun plek verbleven. Later zagen we dat mensen met een auto met aanhangwagen aankwamen, met daar op een bankstel. De partytenten, tafel, stoeltjes, kinderbedjes, koelboxen en barbecue werden uitgeladen en voorlopig zaten ze hier goed.
We hebben in de stad wat gegeten en zijn toen voor een bezoek naar het oorlogsschip "USS LEXINGTON" gegaan (een vliegdek- en oorlogsschip), dat is afgemeerd in de haven van Corpus Christie en als museum is ingericht.Voor we bij het schip aankwamen op zoek naar een parkeerplaats, kwamen we langs een café met heel veel Harley Davidson rijders. De motoren stonden op de parkeerplaats en achter het hek was het één en al feest. We hebben wel 1 1/2 uur op het schip doorgebracht en het was allemaal heel erg interessant.
We hebben vandaag geen garnalen met knoflook gemaakt, morgen in de herkansing.
|
|
|
|
|
| 03-05-2013 |
| Rockport storm geluwd |
Wanneer na een nacht met storm, de storm aan kracht afneemt en de zon hoog aan de hemel staat, ziet de wereld er ineens veel beter uit. Vannacht zijn we een aantal keren wakker geworden van de hevige storm en het was vanmorgen moeilijk om ons bed uit te komen. Het waaide nog steeds en het was behoorlijk koud. We hebben wat klussen gedaan en na de lunch zijn we naar het "Bay Education Center" gegaan. Daar was te zien welke dieren en planten er allemaal in de baai van Rockport leven. We hebben met 2 bijzonder aardige dames gesproken die hier werken en zij vroegen zich af hoe 2 mensen uit Nederland in hun "paradijs" (Rockport) terecht konden komen......... gewoon een goedkope camping zoeken. Om 2 uur konden we een presentatie volgen over o.a. de invloed die de stromingen van de oceanen hebben op het weer (koude en warme gebieden en droge en regenachtige gebieden). Het was allemaal heel erg interessant, ook omdat de video's door 4 camera's op een grote ronde bol werden geprojecteerd, zodat het leek of de bol een wereldbol was die ronddraaide.
Eén van de dames heeft ons van alles verteld over de omgeving en wat er allemaal te doen is het weekend. Vanmiddag zijn we langs de kust naar "Goose Island State Park" gereden, waar een eik staat die meer dan 1000 jaar oud en daarmee de oudste boom van Texas is.
|
|
|
|
|
| 02-05-2013 |
| BIG BROTHER.......... |
We zijn vandaag van Goliad State Park vertrokken naar Rockport. Het was een rit van 1 1/2 uur door vlak landschap. Met hier en daar een eenzame ja-knikker en Long Horn koeien. We hebben geen foto's kunnen maken onderweg, want er mag nergens gestopt worden.
Rockport ligt aan de Mexicaanse golf en was eigenlijk niet onze eerste keuze. We wilden naar Mustang State Park met een camping bijna op het strand, maar gezien de weersverwachting hebben we voor 4 dagen op deze camping een plek besproken. We hebben hier alle voorzieningen voor $ 18,50 per nacht dus een prima plek om allerlei dingen te doen. Op dit moment stormt het behoorlijk en af en toe regent het. De temperatuur komt niet boven de 18 graden Celsius, maar niemand hoort ons klagen. We hebben een Walmart gevonden dus weer voldoende boodschappen gedaan.
Sinds één of anderhalve week kan ik mijn pasje van Wells Fargo bank niet meer gebruiken. Als ik ergens wilde betalen, meldde het apparaat dat mijn pas was geblokkeerd. Gelukkig konden we dan wel de pas van Dick gebruiken. Het was er nog niet van gekomen om een kantoor van Wells Fargo te bezoeken om te kijken wat er aan de hand was. In Rockport is een kantoor van Wells Fargo gevestigd, dus daar zijn we vanmiddag naar toe gegaan. Eerst melden aan een loket, daar kan men je in zulke gevallen niet helpen. Je moet je dus inschrijven op een formulier en vervolgens komt iemand je halen om te horen wat er aan de hand is. Dit was een bereidwillige dame die van alles in ging voeren in de computer en vervolgens constateerde dat de kaart voor ONZE veiligheid was geblokkeerd. Ze ging een kantoor bellen om te horen wat er aan de hand was. Toen ze aan de medewerker aan de andere kant van de telefoon had verteld wat ons probleem was, wilde deze medewerker de eigenaar van de pas spreken....mij dus. Mij werden een aantal vragen gesteld om me te legitimeren en waar ik over het algemeen betaalde met mijn pas. Ik had alle antwoorden goed beantwoord en was door naar de volgende ronde. Deze persoon kon precies mijn uitgave patroon zien en noemde alle transacties met bedragen op die ik had gedaan en op een gegeven moment kwam hij bij CITGO (een pompstation), daar had ik met mijn pas 214 dollar betaald en dat was verdacht.........hup ......kaart geblokkeerd voor onze veiligheid. Ik heb de man uitgelegd dat wij rondrijden in een motorhome en wanneer onze 2 tanken leeg zijn wij bij een truckstation diesel tanken om 2 tanken tegelijk te vullen en dat dat méér dan $ 200,-- kost. Ook heb ik uitgelegd dat we nog ongeveer een half jaar door de VS zullen rijden, dus nog vaak diesel zullen tanken en niet vrolijk worden van het idee dat iedere keer één van onze passen wordt geblokkeerd. Hij had er alle begrip voor en per direct werd mijn pas weer geactiveerd. Waar ik een beetje van ondersteboven ben is de wetenschap dat medewerkers van de bank precies kunnen zien wat ons uitgavepatroon is.
Wij hebben één of 2 jaar geleden een soort gelijke toestand meegemaakt, toen waren beide passen geblokkeerd, de reden..........we hadden ineens veel geld op onze rekening. Klopt.....we hadden geld overgemaakt vanuit Nederland voor ons levensonderhoud in de VS.
|
|
|
|
|
| 01-05-2013 |
| Dom. dommer, domst |
|
Hoe dom kunnen mensen zijn.......ik kan iedereen verzekeren HEEL DOM. Niet "een beetje dom" zoals onze Koning (volgens zijn vrouw), maar gewoon dom (wij dus). Het zit zo .......wij verblijven al een aantal dagen op deze camping en worden belaagd door rupsen, die het vooral op onze banden hebben voorzien. Het vervelende is dat je ook nergens kunt lopen zonder een rups dood te trappen. Dit terzijde....ons trapje om binnen te komen lag op een gegeven moment vol rode kleine bessen (uit de boom naast de motorhome). Dat is vervelend want je trapt ze stuk en loopt alles naar binnen. We hoorden ook steeds getik op het dak van de motorhome en zeiden tegen elkaar dat het wel uit de boom zou komen. De besjes werden best een probleem, want we moesten steeds onze schoenen aan de onderkant schoonmaken.
Vanmorgen was ik naar de wasserette in het dorp ( ik had me voorgenomen om het deze reis niet te hebben over de was of huishoudelijke bezigheden). Dick zou in die tijd de motorhome schoonmaken. Toen hij mij na 1 1/2 uur op kwam halen en op een bepaalde toon zei.... "Ben je klaar" dacht ik al oh, oh, wat is hier aan de hand. Wat bleek.........Dick wilde op de bovenkant van de motorhome beginnen met schoonmaken en de bovenkant lag vol met kleine bessen. Wat erger is dat deze bessen een paarsachtige vloeistof achterlieten wanneer je de bessen met de spuit ging verwijderen.....er moest dus geboend en geschrobd worden. Het domme is dat we 4 dagen lang hebben gezien dat de mat bij de trap en de trap vol lagen met bessen die je maar moeilijk weg kon krijgen en we hebben nooit beseft dat het dak ook vol zou liggen. Hoe dom kan iemand zijn. Wij zijn de hele middag bezig geweest met spuiten en boenen en uiteindelijk was de motorhome schoon en dit allemaal bij een temperatuur van 28 graden......warm dus. We zijn wel naar een andere plek verhuisd zonder bomen om de laatste nacht door te brengen. Morgen gaan we naar Mustang State Park, aan de Mexicaanse golf.
|
|
|
|
|
| 30-04-2013 |
| Goliad missiepost |
Achter de receptie van dit State Park hadden we al een bijzonder gebouw zien staan met oude muren rondom en vandaag zijn we gaan kijken wat dit voor gebouw is. Het is een missiepost die hier in 1722 is gebouwd door Franciscaanse missionarissen onder leiding en bescherming van de Spaanse kroon om de Karankawa indianen van dienst te zijn. Met andere woorden de Karankawa indianen konden aan het werk voor de missionarissen. Na 1810 kwam er een revolutie die het werk van de missionarissen ondermijnde. In 1830 werden de missiepost en kerk gesloten en de laatste Spaanse priesters trokken zich terug uit Mexicaans Texas. De missiepost heeft meer dan 100 jaar een belangrijke rol in dit gebied gespeeld. Nu is het een klein museum waar men een indruk kan krijgen hoe er destijds in de missiepost werd geleefd.
Volgens de folder van het State Park is er hier ook een groot zwembad, dit zwembad is alleen gedurende de maanden juni, juli en augustus open en wordt onderhouden door de gemeente. We zijn even gaan kijken vandaag en dan blijkt er een heel recreatie -en sportgebied te zijn met inderdaad een zwembad dat niet onder doet voor een sportfondsenbad in Nederland en daar wordt dan maar 3 maanden per jaar gebruik van gemaakt. Het was vandaag prachtig weer en een temperatuur van 29 tot 30 graden, wij hadden dus wel zin om even te zwemmen, maar helaas.
|
|
|
|
|
| 29-04-2013 |
| Goliad historisch centrum |
Het is hier vreselijk weer......regen en onweer. Gisteren zagen we op televisie dat er een groot gebogen front ....van de westkust, langs de Mexicaanse golf tot aan de staat New York ligt.... met regen- en onweersbuien. In sommige delen van Houston staat het water zo hoog in de straten dat nog net de motorkap van de auto,s niet onder water staat. We zijn dus erg blij dat we daar op tijd zijn vertrokken. We hebben vandaag wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt gehaald en verder moeten we ons maar zien te redden. We zijn nog even door het historische centrum van Goliad gelopen, maar met regen en zoveel water overal, ziet alles er erg triest uit. Er staan wel wat oude gebouwen, gebouwd in de helft van de 18e eeuw en wat wij dan weer niet begrijpen is, dat er ziet zorgvuldiger met deze gebouwen wordt omgegaan. Alles ziet er verveloos en haveloos uit. Dat geldt niet alleen voor dit stadje, maar dat geldt voor heel Amerika. Men is hier niet zuinig op zijn erfgoed.
|
|
|
|
|
| 28-04-2013 |
| Goliad State Park |
We hebben 100 mijl (160 km) afgelegd over het glooiend landschap van het zuiden van Texas. Het is voornamelijk landbouwgrond met hier en daar grote ranches met "long horne" koeien. Ons doel was Goliad State park, er bestaat ook een plaatsje Goliad met een inwoneraantal van 1908 inwoners, niet groot dus. Ik begrijp niet hoe mensen hier kunnen wonen. De dichtsbijzijnde Walmart is 32 mijl hier vandaan, meer dan 50 km. We moeten dus leven van de boodschappen die we in huis hebben. We hebben geboekt voor 4 nachten, dus donderdag vertekken we naar de kust van Texas. We kunnen hier wel het hele wagenpark schoonmaken en dat is wel nodig ook. We moeten ook wat klussen doen, want de waterdruk is 0,0 en dat komt door vuil in de leidingen. Dick heeft vandaag de druk in de wastafel al op orde gebracht. Morgen is de kraan in de keuken aan de beurt. Vanmiddag zaten we met onze Ereaders buiten en het viel ons op dat er wel heel veel rupsen door het gras naar onze motorhome wandelden, toen we op onderzoek uit gingen, bleek dat ze het vooral voorzien hadden op onze banden, die zijn na mijlen rijden natuurlijk lekker warm.
|
|
|
|
|
| 27-04-2013 |
| San Antonio |
We hebben vanmorgen eerst Julie gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag. Om 11.00 uur waren we in San Antonio. San Antonio is een plaats met veel Mexicaanse invloeden en er wonen veel Mexicaanse mensen. Dick had van te voren op internet een parkeerplaats gevonden waar je voor $ 2.50 de hele dag kon staan. We moesten wel een stukje lopen naar het centrum van de stad, maar dat is niet erg. San Antonio kwam op ons over als een bruisende stad en dat komt waarschijnlijk ook omdat er de hele week al feest was en dit was het laatste weekend van de feestweek. Het was heel erg druk met bezoekers, veel Amerikaanse toeristen en héél veel Mexicanen. We zijn de hele stad doorgesjouwd, langs allemaal interessante gebouwen, maar overal stond een lange rij om de gebouwen van binnen te bekijken dat hebben we maar niet gedaan. Wel hebben we de riverwalk een eind afgelopen. Het was er heel erg gezellig met allemaal terassen, maar wel erg druk. Op een plein in de stad stond een tent met live-music, ze speelden rock and roll muziek o.a. van Chuck Berry. Voor mij is dat jeugdsentiment en ik wil dan altijd met iemand dansen, maar er zijn geen mensen meer die lekker kunnen swingen en Dick heeft nog nooit gerockandrolled. Om 4 uur vonden we het mooi geweest en zijn naar de camping gereden. We hebben een heerlijke dag gehad.
|
|
|
|
|
|
| Julie Jarig |
Vandaag 27 april is onze jongste kleindochter 13 jaar geworden. We wensen haar een heel fijne verjaardag toe en sturen haar heel dikke kussen en knuffels.
|
|
|
|
|
| 25-04-2013 |
| Houston |
Houston is een heel grote stad (de oppervlakte). Wij stonden op een camping ten oosten van Houston en moesten naar het westen over Interstate 10, wanneer je dan in een wirwar van wegen een afslag mist (ja, oké ...mijn schuld) ben je zomaar een half uur kwijt tot je de juiste richting weer te pakken hebt. Onze indruk van Houston is, ........druk, grote oppervlakte, een wirwar van wegen waar iedere automobilist zijn eigen weg moet zien te vinden, rommelig en onoverzichtelijk. Op de route naar deze camping (in de buurt van San Antonio) hebben we meermalen gedacht dat we in een Hollands landschap reden. Dit deel van Texas is vlak.
We willen heel graag eens een week of zo op een camping staan. We hebben een aantal dingen te doen en ik wil gewoon een keer uitslapen, dat is er nog niet van gekomen.
Morgen gaan we naar San Antonio.
|
|
|
|
|
| 24-04-2013 |
| Van Breaux Bridge naar Houston |
|
Van Breaux Bridge zijn we naar Houston gereden. Het weer was wat beter, maar het was erg koud dus truien en sokken aan. Toen we op de camping bij Houston aankwamen was het mooi weer en de temperatuur steeg ook gelijk. Ik had bij de RV reviews gelezen dat deze camping maar 20 dollar per nacht zou kosten, maar ik had zo mijn bedenkingen, dat klopte ook het kostte ons 36 dollar per nacht met korting van Good Sam, maar dat vinden wij veel teveel. Het was een prachtige camping, alles goed verzorgd, maar wij vinden dit toch te duur voor één nacht. We zijn maar één nacht blijven staan, omdat er in de buurt geen alternatief was en het was al laat. Het was ons afgeraden om veel tijd aan Houston te besteden. Morgen vertrekken we naar San Antonio en blijven daar 2 nachten. San Antonio is een heel leuke stad en dat gaan we dan eens onderzoeken.
|
|
|
|
|
| 23-04-2013 |
| koud |
Om 6.00 uur werden we wakker van een aardig onweer en slagregens. We konden niet meer slapen en zijn maar gaan douchen en ontbijten. Het was inmiddels aardig koud geworden, dus de korte broek hebben we maar omgeruild voor een lange en sokken en een trui aan gedaan. Om een uur of twaalf was het droog en zijn we weggegaan. We hebben eerst een broodje "Pow Boy" gegeten, het was erg lekker. Dick had een broodje met vis en ik een broodje met shrimps. Daarna zijn we naar Lake Martin gegaan met de bedoeling om een stuk langs het meer te rijden en alligators te zoeken. We vonden alleen een kleintje. Op een gegeven moment zat er een mevrouw, op een leeg vat met haar camera in de aanslag, die een gebaar naar mij maakte. We zijn gestopt en zij wees mij een nest met haviken aan, er zouden 4 jongen in zitten en zij zat op wacht tot ze uit gaan vliegen. Het maakte haar niet uit hoelang dat zou duren, ze had ook de bouw van het nest gevolgd en op camera vastgelegd. We hebben even met haar gesproken en dat vinden we nou van die leuke momenten.
|
|
|
|
|
| 22-04-2013 |
| Breaux Bridge |
Vanmorgen toen we weg wilden rijden bij de camping, kwam mijn nieuwe vriendin (van de stroopwafels) aanrijden. Zij wilde nog even gedag zeggen en vroeg of we volgend jaar weer terug wilden komen.
We hebben vandaag een afstand gereden van 400 km. en zijn aangekomen op een camping bij Breaux Bridge in het zuiden van Louisiana (Cajun Country). Dit is een camping voor vissers, er zijn een aantal meren (vijvers) en rondom de meren staan alle campers en motorhomes. Elk weekend is de camping vol. Deze camping wordt geleid door 2 dames en zij hebben aardig de touwtjes in handen, alles is prima geregeld. Er is een zwembad (klein), prima internet, een laundery en alles is goed onderhouden en we betalen hier 18 dollar per nacht met alle aansluitingen. We hebben voor 2 nachten geboekt. Vanmiddag zijn we naar de Walmart geweest en Dick reed even Breaux Bridge in. Alles kwam heel erg bekend voor, wat bleek........we zijn hier vorig jaar ook geweest en hebben hier ons eerste broodje "Pow Boy" gegeten. We vinden het helemaal geweldig in "Cajun Country". We beseffen dat er nog niet veel foto's op het blog staan, maar beloven dat daar verandering in komt.
|
|
|
|
|
| 21-04-2013 |
| Truck Centre |
|
Vorig jaar heb ik op deze camping een gesprek gehad met een mevrouw die voor het onderhoud op de camping mede verantwoordelijk was. Zij vertelde dat haar dochter in Amsterdam op de Kostverlorenkade heeft gewoond. Zij heeft daar ook een tijdje gelogeerd en zei dat ze helemaal verslaafd was aan stroopwafels. Ik wist bijna zeker dat we in 2013 weer op deze camping zouden staan en beloofde haar stroopwafels mee te nemen.
Vanmorgen hadden we gepland om met de motorhome naar een "truck centre" te rijden voor een beurt aan de motorhome. Toen we weg wilden rijden zag ik de betreffende dame aankomen in haar golfcar en heb haar geroepen. Toen ze me zag herkende ze me gelijk en vroeg hoe het met ons ging. Ik heb haar 2 pakken stroopwafels gegeven en zij was helemaal gelukkig, ze vroeg of ze ze moest betalen....natuurlijk niet, het was een kadootje.
Om half elf kwamen we bij het "truck centre" aan en hebben moeten wachten tot half vier tot de motorhome een beurt had gehad. Balen natuurlijk. Het wagenpark is dus helemaal in orde. We denken erover om morgen een dag bij te boeken, omdat het dan nog mooi weer is hier. Overmorgen gaan we naar het zuiden.
|
|
|
|
|
| 20-04-2013 |
| Goshen Springs Campground |
|
Van de 24 uur reizen hebben we toch aardig wat last gehad, ons dag- en nachtritme was goed verstoord. In Mobile zijn we om 9 uur al naar bed gegaan omdat we steeds in slaap vielen en vervolgens waren we om twee uur klaar wakker. We zijn nog blijven liggen tot 5 uur en zijn toen maar gaan douchen en ontbijten. Om half 8 kwamen we buiten het hotel en het was héél erg koud 10 graden Celsius, de dag ervoor was het 32 graden, dus i.p.v. de airco hadden we de verwarming aan in de auto. Na een tijdje begon het zachtjes te regenen en dat ging over in een plensbui van 2 uur toen werd het weer droog, maar het bleef heel koud (9 graden). Om 11 uur kwamen we bij de stalling waar de motorhome stond. Dick heeft de kabels van de accu's vastgemaakt, draaide de sleutel om .......en zowaar de motor liep gelijk als een zonnetje. Wat een opluchting. We hebben de Jeep aangekoppeld en Dick stuurde de hele handel weer als een volleerd vrachtwagenchauffeur door het verkeer. Na 8 mijl rijden kwamen we aan bij de camping. Ook nu hadden we geluk, er was nog één plek over. We hebben voorlopig geboekt voor 4 dagen om de boodschappen te doen, wat klussen op te knappen enz. Vannacht heb ik 12 uur geslapen dus ben weer helemaal uitgerust.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
