Donderdag 19 april was het hier de feestdag van 'los treinta y tres Orientales'. Lang lang geleden, was er op deze dag een slag met Artigas (de Uruguayaanse held) en 33 Orientales (Oriental is de oude naam van Ururguay) met Brazilië en Portugal voor de onafhankelijkheid van Uruguay. Op deze feestdag gaan de Katholieken ook een heuvel beklimmen in de stad Minas, waar bovenop het beeld van 'de Maagd van Verdun' staat.
Er wordt één trein ingelast vanuit Montevideo tot in Minas, 3 uur rijden (in die tijd hebben we heel België met de trein doorkruist) en één trein die 's avonds terug rijdt. Het was een prachtige zonnige herfstdag en Lorena, Carolina, Romina (6-jarig nichtje) en ik zaten in het station van Peñarol te wachten op de trein die ons om 8.30u zou oppikken. Om 10u kwam hij er door en pikte vervolgens in nog een 10-tal andere stationnetjes mensen op. Al gauw zat de oude trein stampvol en reed op een uruguayaans tempo (op't gemakske dus) verder tot in de stad Minas. Gelukkig dat de trein hier niet zo doosjeest als bij ons want je kan de deuren hier gewoon opendoen en er af springen wanneer je wil.
Eens aangekomen zijn we met z'n vieren tot boven gewandeld. De ene had het al wat gemakkelijker als de andere, maar met een temperatuur van boven de 30 graden was het zelfs voor dat half uurtje stijgen zweten geblazen. De mensen laten aan de voet van het beeld op de berg bloemen of kaarsen achter en bidden voor iets of iemand die ze kennen. Daar 'boven op de berg', heb je ook een prachtig zicht over de heuvels van Minas, die je wat kan vergelijken met onze Ardennen maar dan zonder al te veel bomen. Om 17.30u vertrok de trein weer richting Montevideo, stampvol en snikheet. Een uurtje later was de zon onder gegaan en was het eigenlijk best wel gezellig in de trein zonder verlichting. Het was een aangename dag, zoals er hier wel meer zijn, waarbij ik weer een stukje meer van Uruguay heb ontdekt! Ik amuseer me hier goed en heb het hier naar m'n zin tussen al de Uruguayanen die ik al heb leren kennen, maar mis België toch ook wel een beetje.
En nu ... nu tuimel ik alweer in een nieuw avontuur, want morgen (maandag) vertrek ik voor 2 weken met Carolina naar Chili! 30 uur op de bus tot in Santiago de Chile, das een eindje maar naar't schijnt wel een héél mooie reis. Argentinië doorkruisen en het Andesgebergte. In Chili verblijven we in de hoofdstad in een huis van de zusters van Calcuta. Iedereen hier die al in Chili geweest is zegt dat het ginder prachtig is. Wel, we zullen zien wat de reis ons brengt!
