Ik wil je niet storen Mij toch laten horen Vertellen wat er scheelt Niemand die deze wonde heelt Niemand die het begrijpt Een meisje vol met spijt Vol met verdriet Het vormt een eindeloos lied Akkoorden die vallen Woorden die knallen Leegte en pijn Zo zal ik zijn.
Niet hier, niet daar, niet te vinden wat ik voel.
Niet te verwoorden, niet te begrijpen wat ik bedoel.
Vlinders die vliegen,tranen die vallen.
Heen en weer moet ik wiegen.
Zeg me wat ik moet, zeg me wat ik wil...
Want dit wil ik niet en straks wordt het stil.
Kleine meisjes worden groot Er is niets of niemand die de tijd doodt Het lijkt wel of ze steeds versnelt Het is elke seconde die telt Ik ben maar een gewone meid En ik ben iemand dierbaar kwijt Daarom ben ik soms droevig en ben ik soms triest Een gewoon meisje dat haar oma mist Nu ben ik haar echt kwijt Er is nog zoveel dat me spijt Ik kan het haar nu niet meer vertellen Dat is iets wat me zal blijven kwellen Toch ben ik ook vrolijk en ben ik ook blij Want in mijn hartje, ja, daar is zij Ze was een Gods geschenk Daarom dat ik nog steeds aan haar denk Ik vertel nog steeds alles tegen jou Gewoon omdat ik zo van je hou Ik zou er echt alles voor geven Maar nu heb je een beter leven Nee, je bent daar niet alleen Met zoveel liefde om je heen Niemand die doodt de tijd Ik ben je niet voor altijd kwijt Ik zie jou nog wel terug Ook als is dat niet zo vlug Ons sprookje is nog niet gedaan Want ooit kom ook ik eraan Want kleine meisje worden groot en er is niets of niemand die de tijd doodt.
Een ster, mooi en glinsterend. Zo wil ik zijn. Ze zijn heel groot, maar lijken piepklein. Daar, een klein stipje aan de hemel. Je raakt er maar niet bij. Zo'n stipje, precies iets voor mij. Gewoon naar de wereld kijken en bewonderen. Mij ver van de anderen afzonderen. Geen beslissingen meer nemen. Hadden ze zo'n leven maar aan mij gegeven.
Jij mijn verleden tijd, een ander pad. Maar nu niets meer dan een kleinigheid. Vanaf nu, mijn eigen weg volgen. Heel hoog klimmen, al ligt mijn weg verborgen. Want jij was mijn gisteren, niet mijn vandaag. Ik weet niet wat mijn morgen brengen zal. Blijven klimmen denk ik, maar ik weet wat dat hij mijn hartje stal!
Zo moeilijk te begrijpen, zo moeilijk te verstaan. Waarom is alles zo oneerlijk? Niet gewoon met arm en rijk gedaan? En dat is niet het enige, want zoveel andere dingen. Teveel om op te noemen, gewoon niet aan te beginnen. De ene hard werken, de andere plots beroemd. Dan heel veel geld verdienen, terwijl de andere tot arbeid is gedoemd. Het ene kind vervelend en verwent, een ander mishandeld en slaag. Ik kan er niets aan veranderen al doe ik het zo graag. Eigenlijk heb ik het hier best wel goed, en hoef ik echt niet te klagen. Toch wil ik steeds maar meer, en hoor je me altijd zagen. Ik kan het maar op 1 manier beschrijven, het klinkt net als poëzie. Het is een heel vervelend gevoel, en dat gevoel heet jaloezie!
Er is vandaag een ster verdwenen Niet in de hemel maar in mijn hart. De ster heeft plaats gemaakt voor een herinnering. Een herinnering aan een persoon die ik zal koesteren, die ik zal liefhebben en waarvan ik zal houden, diep, diep in mijn hart. De ster doofde zachtjes, niet aan de hemel, niet in mijn hart. Maar voor mij blijft ze licht geven in donkere tijden. Ook al zie ik haar niet meer... Ik zal haar nimmer vergeten. Daarom is ze meer dan herinnering. Het is een kleine herinnering, die veel betekent. Het is een kleine herinnering die veel inhoud. Het is een kleine herinnering aan mijn oma. Je zal atlijd in mijn hart zijn. Slaap zacht ....
ROOD is liefde ORANJE is rust ROZE is de kleur voor als je iemand kust PAARS is voor woede BLAUW is heel koel elk kleurtje zijn eigen gevoel GEEL is heel zonnig GROEN heel neutraal elk kleurtje heel geniaal WIT is voor maagd ZWART is heel kil hoofd en bijkleuren, wat is het verschil zeg tegen een blinde, de zon is geel weet die nu genoeg, weet die nu veel? een kleur beschrijven dat lukt me niet ik ben heel blij dat je alle kleurtjes ziet!
Uno Momento 
