Gedachten en gedichten Leef intens,
doe een wens,
blijf altijd dromen,
en een lach zal komen.
19-08-2014
Verloren in gedachten, het ergste te verwachten. Verdriet en pijn, doordringen mijn zijn. Bang en verdwaald, de tijd omhaalt. Geen zin om te voelen, niet weten wat ze bedoelen. Stemmen in mijn hoofd, tranen zijn verdoofd. Mijn angsten voor ogen, ga ik onder pijn gebogen. Het niet meer weten, Pijnlijk vergeten.
Het is vermoeiend, pijnlijk en zwaar.
Want wat ik dacht blijkt niet waar.
Een fout, een slechte keuze, een stomme vergissing,
ligt misschien aan de basis van je domme beslissing.
Iedereen doet wel eens domme dingen,
waarbij wroeging en verdriet zich een weg door wringen.
Ik hoop nog steeds dat je lacht, dat je rust en geniet,
Dat je keuze je geluk en leven biedt.
En al zal ik het nooit met zekerheid weten,
het blijft een zwaar gevoel, verdriet, om nooit te vergeten.
Een gedachte, een persoon, niet te
doorgronden.
Toch in tijd en in hart met elkaar verbonden.
Een weg, een splitsing, elk een eigen pad gegaan,
Toch geen idee wat ieder heeft doorstaan.
Zo lang geleden, lang niet gezien,
Zo'n onverwachts afscheid, het was niet voorzien.
Ik zal nooit begrijpen, ik hoef het niet te weten,
Maar Iemand zoals jij, is nooit te vergeten.
Je keuze, zo onherroepelijk en zo stil,
Een keuze, voor iedereen een groot verschil.
Ik hoop dat je rust, dat je lacht en geniet.
Dat je keuze je geluk en leven biedt.
Ik moet je zeggen, dit afscheid valt me zwaar.
Jou keuze, voor mij onvoorstelbaar ...
Vele woorden, weinig zin. Wat is het einde en wat is het begin? Een waas voor mijn ogen, want wat is waar en wat gelogen? Mijn leven danst voorbij, het lijkt wel te leven zonder mij. Is het aan mij om in te grijpen, om mijn eigen keuzes te begrijpen? Want niet weten wat het is, waar ik me in vergis, geeft een schaduw over mijn gedachten. Niet wetend wat de pijn kan verzachten,
In mijn hart daar ben jij. Want je bent nog steeds belangrijk voor mij. In mijn dromen zie ik jou, omdat ik na al die tijd nog steeds zo van je hou. Al is het niet zo heel vlug, ik zie jouw wel weer terug! Ik zal je echt nooit vergeten, lieve oma, ik moest je dit gewoon even laten weten...
Ik wil je niet storen Mij toch laten horen Vertellen wat er scheelt Niemand die deze wonde heelt Niemand die het begrijpt Een meisje vol met spijt Vol met verdriet Het vormt een eindeloos lied Akkoorden die vallen Woorden die knallen Leegte en pijn Zo zal ik zijn.
Kleine meisjes worden groot Er is niets of niemand die de tijd doodt Het lijkt wel of ze steeds versnelt Het is elke seconde die telt Ik ben maar een gewone meid En ik ben iemand dierbaar kwijt Daarom ben ik soms droevig en ben ik soms triest Een gewoon meisje dat haar oma mist Nu ben ik haar echt kwijt Er is nog zoveel dat me spijt Ik kan het haar nu niet meer vertellen Dat is iets wat me zal blijven kwellen Toch ben ik ook vrolijk en ben ik ook blij Want in mijn hartje, ja, daar is zij Ze was een Gods geschenk Daarom dat ik nog steeds aan haar denk Ik vertel nog steeds alles tegen jou Gewoon omdat ik zo van je hou Ik zou er echt alles voor geven Maar nu heb je een beter leven Nee, je bent daar niet alleen Met zoveel liefde om je heen Niemand die doodt de tijd Ik ben je niet voor altijd kwijt Ik zie jou nog wel terug Ook als is dat niet zo vlug Ons sprookje is nog niet gedaan Want ooit kom ook ik eraan Want kleine meisje worden groot en er is niets of niemand die de tijd doodt.
Er is vandaag een ster verdwenen Niet in de hemel maar in mijn hart. De ster heeft plaats gemaakt voor een herinnering. Een herinnering aan een persoon die ik zal koesteren, die ik zal liefhebben en waarvan ik zal houden, diep, diep in mijn hart. De ster doofde zachtjes, niet aan de hemel, niet in mijn hart. Maar voor mij blijft ze licht geven in donkere tijden. Ook al zie ik haar niet meer... Ik zal haar nimmer vergeten. Daarom is ze meer dan herinnering. Het is een kleine herinnering, die veel betekent. Het is een kleine herinnering die veel inhoud. Het is een kleine herinnering aan mijn oma. Je zal atlijd in mijn hart zijn. Slaap zacht ....