03/04/11 Daring Brugge - Wenduine : 2-1 door Bert Denolf
Het is zondagmorgen drie april. Na de recente zwakke 2 op 9 had Daring Brugge iets goed te maken. Vorige week werd immers een einde gemaakt aan onze recordreeks van ongeslagen matchen (206 competitiedagen op rij) en onze titeldroom. Een overwinning is dus noodzakelijk om onze geesten weer aan te scherpen en de sfeer wat op te krikken om voluit voor die tweede plaats te kunnen gaan. Met Wenduine als tegenstander -laatste in de competitie- zou dat geen probleem mogen zijn. Toch hamerde de trainer ons terecht- op het gevaar van overschatting en eiste dat iedereen op tijd in de kleedkamer stond, ten volle geconcentreerd op de wedstrijd. Helaas was dat voor enkelen onder ons weer teveel gevraagd. Guillaume kwam naar goede gewoonte weer een kwartiertje te laat en zelfs Dylan (aan wie volgens sommigen een bizar drankgeurtje hing?) kwam tegen zijn gewoonte in te laat de kleedkamer binnengestrompeld. Wonder boven wonder was Matthias deze keer wel op tijd (oranje schoenen incluis).
Op naar de match nu. Sterspeler Michael Decoussemaecker begon tactisch op de bank waardoor Gilles zijn debuut als kapitein mocht maken. Wenduine raakte na wat rondgebeld te hebben net op tijd aan elf man en mocht aftrappen. Daring begon goed, met veel balbezit en goede combinaties. Wenduine trapte naar goede gewoonte meestal de bal keihard naar voren in de hoop dat hij ooit eens goed valt. Gelukkig stond er met Sander, Gilles & Ozzy een sterke verdediging op het veld, die nauwelijks op een foutje te betrappen was. Daring had duidelijk het overwicht, en dat resulteerde na zon 5 minuten al in een goede kans. Bert stak Jens diep, en die zette na de achterlijn gehaald te hebben mooi voor op Dimitri. Onze nummer tien nam de bal in één tijd op de slof, maar hij knalde met een allesverschroeiend schot nét over de bovenste lat. Het doelpunt van het jaar was hem niet gegund, maar de toon was meteen gezet. Dankzij een hardwerkende Glenn, een alomtegenwoordige Tobias, een beweeglijke Wout en vechtersbaasje Dimitri kwam het middenveld van Wenduine niet meer aan de pas. Na enkele kleine dreigingen diende de volgende grote kans zich aan. Wout slalomde doorheen de volledige verdediging van de groenhemden maar vergat de bal af te geven aan Bert, die volledig vrij stond. De interim-keeper van Wenduine pakte makkelijk zijn gekraakt schot. De trainer vloog even uit zijn dak. Hoeveel keer hebben we immers niet getraind op deze fase? Ontelbare keren, maar Wout had er duidelijk geen kaas van gegeten.
De match ging verder. Wenduine slaagde er maar terloops in het middenveld over te gaan en slaagde er niet in echte kansen te creeëren. Onze verdediging had bijgevolg weinig werk dus besloot Gilles maar eens mee naar voren te gaan. Hij ontving de bal, omspeelde zijn man en haalde toen hard uit vanuit de tweede lijn. Zijn schot stierf echter uiteen op de verste paal. Wout was goed gevolgd (deze keer wel goed de trainingsraad van de trainer opgevolgd) en na enkele omwegen kreeg Tobias de bal in zijn voeten. Ook hij haalde hard uit vanuit de tweede lijn, maar deze keer was de deklat de boosdoener. De voetbalgoden waren ons duidelijk niet gezind! Daring bleef baas, maar scoren blijft het grote probleem de laatste weken. Bert, hard werkend en sterk in de duels, schoot een goeie kans van dichtbij in hoekschop en ook Jens, steeds op de loer en altijd gevaarlijk, geraakte met zijn verradelijke dribbels nét niet voorbij de laatste verdediger en/of keeper. Na een half uurtje was het dan toch zover. Jens ontving de bal van Wout en zette zich goed door. Hij omspeelde de laatste verdediger met een mooie kapbeweging en schoot de bal vervolgens naast de kansloze Wenduine-keeper: de 1-0 voor de thuisploeg was een feit (en meer dan verdiend). Daring kon nog enkele keren dreigen (met kansen voor Wout en Dimitri) maar kon de voorsprong niet uitvergroten. De scheidsrechter floot de 1e helft af met een 1-0 voorsprong op het bord.
Tijdens de rust vertelde de trainer ons dat we goed bezig waren, maar dat het altijd beter kan. Hij hamerde erop dat we nog meer druk moesten zetten op de vijandige verdediging, die niet uitblonk in mooi uitvoetballen, en dat de efficiëntie omhoog moest. De tweede helft startte, en het was tijd om de woorden van de trainer om te zetten in daden. Bert had blijkbaar goed opgelet, want hij sprintte na wat op een verloren bal leek toch naar voren om druk te zetten op de keeper en de laatste verdediger. Deze waren blijkbaar onder de indruk van de aansnellende gedaante, want in zijn haast trapte de keeper de bal tegen de verdediger die op hetzelfde moment de bal ook wou wegtrappen. De bal kaatste naar voren, buiten het bereik van keeper en verdediger. Bert verzilverde vervolgens het typevoorbeeld van efficiënt druk zetten in een doelpunt; hij kon afwerken in een verlaten doel. De trainer glimlachte ongetwijfeld voldaan vanuit zijn dug-out.
Na de 2-0 voorsprong kon Daring het rustiger uitspelen. De trainer bracht grote vedette Michael het veld op, en deze viel meteen op. Niet alleen door zijn fluogele schoenen (geïnspireerd door zijn goede vriend Matthias?), maar ook door zijn voetballend vermogen. De keeper kon zijn afstandschot maar net pareren en in hoekschop werken. Ook Matthias mocht invallen en deze gaf na een mooie rush de bal af aan Bert. Deze was op weg naar zijn tweede van de ochtend maar hij kraakte half zijn schot; de keeper kon zijn schuiver makkelijk klemmen.
Daring bleef de baas over het middenveld, maar moest zich toch eenmaal gewonnen geven. Na een zeldzame counter van Wenduine raakte de bal plots in de voeten van hun diepste man. Guillaume, die tot nu toe weinig werk op te knappen had moest zag de bal net over zijn vingertoppen glippen; Wenduine kon dus toch hun aansluitingstreffer scoren. De wedstrijd was dus nog niet gedaan, en Daring ging op zoek naar een geruststellend derde (en vierde?) doelpunt. Mogelijkheden hiervoor hadden we genoeg, maar Matthias kon tot tweemaal toe een open kans niet scoren (rust er echt een vloek op zijn oranje schoenen?) en ook Wout knalde van dichtbij een wenkende kans ruim over. De wedstrijd liep naar zijn einde, en Wenduine kon geen vuist meer maken. De bejaarde scheidsrechter, die soms wat last had om alles goed te kunnen zien, vond het welletjes en floot de match naar de geschiedenisboeken.
We speelde een goede match en houden verdiend de drie punten thuis. Met meer balbezit, overwicht en kansen en de verdediging en keeper die nauwelijks werk hadden krikten we ons zelfvertrouwen opnieuw de hoogte in. Toen ons ter ore kwam dat Sint-Joris Moerkerke op een gelijkspel hield was de vreugde des te groter; onze titelkansen zijn weer gestegen (we komen virtueel op 2 punten van leider Moerkerke) en met wat gewilligheid van Moerkerke zelf (inhaalmatch) hebben we ons lot nog in eigen handen. Toch moet de efficiëntie naar omhoog willen we onze titelkansen gaaf houden. Het ritueel verbranden van Matthias oranje schoenen zou daarbij een goed begin zijn.
05-04-2011 om 19:18 geschreven door Coach 
Categorie:wedstrijdverslagen
|
