Ik lig in bed, voldaan van de dag die straks alweer geschiedenis zal zijn. Ik ben recentelijk 31 lentes oud geworden. Of 30+, dat klinkt jonger: de tijd gaat al snel genoeg.

Moe, maar weigeren om echt te slapen. Morge heb ik een vrije dag, maar toch zal ik mijn wekker zetten. Het negatiefste puntje van mijn job is dat je midden in de nacht kan worden opgebeld om toch je botten te komen afdraaien. Iets plannen op een losse vrije dag is dus living on the edge, zwaar doorzakken al helemaal Russian Roulette.

Bruce Springsteens 'Glory Days' is op de radio en ik mijmer over mijn leuke, maar toch veeleisende werkdag. Ik heb twee jonge vrouwen geholpen: de ene had zichzelf buitengesloten en had telefoon noch autosleutels bij; de tweede zat in het grind in de berm van een havenweg. Ze was gevallen met de fiets en niemand stopte om te helpen. Haar eerste werkdag op een nieuwe job naar de knoppen, net als haar mooie broek.

Ook qua eten geen excessen vandaag. Ontbijt: 3 belegde boterhammen. Overdag 3 pistolets die mijn vriendin daags voordien had belegd, aangevuld met een gratis gekregen currubroodje. Een mens moet al van staal zijn om dat te weigeren. Vanavond zelfgemaakte pitta's met gyros. Een eerste goede zonder meer dag dus, ook op dat vlak.

Ik ga toch goed kunnen slapen nu, Donovan op Spotify. Slaap ze!