na een lang seizoen van zwemmen, fietsen en lopen, zijn Bart deknudt en ikzelf de laatste rechte lijn ingedraaid richting barcelona. volgende week woensdag is het zover, dan vertrekken we met ons tweeen naar malgrat de mar, alwaar we als twee grauwe heremieten ons in alle sereniteit en passende soberheid gaan focussen op onze wedstrijd op zondag.
via dit blog kunnen jullie ons avontuur op de voet volgen, de uitslag en commentaren van de atleten zelf gaan jullie normalitair kunnen zien zondagavond in sportweekend.
bart en ikzelf vinden het dan ook een beetje jammer dat er tijdens de wintermaanden geen aandacht is besteed aan de broodnodige mediatraining. voor bart zal dat echter van minder belang zijn dan voor mezelf of het moeten zijn dat hij zich zal moeten verantwoorden omwille van het gebruik van verboden midddelen....
enfin misschien is die mediatraining wel iets die voor het volgende seizoen zal worden voorzien
soit in ieder geval we gaan er nog een ferme lap opgeven en hopen jullie mbv dit blog een beetje de sfeer van onze trip kunnen weergeven
alweer een dag dichter bij het vertrek alweer een dag dichter bij de wedstrijd...
vanmorgen evenwel opgestaan met een pijnlijke keel, lichte oorpijn, pips..een steeds terugkerend fenomeen waneer een wedstrijd nadert...stress??? wie weet...echter beter nu dan volgende week
straks nog zwemmen, laag intensief voornamelijk de techniek onderhouden enkel wanneer bart in de baan naast me zwemt ietwat doortrekken, intimideren van de tegenstand noemen ze dat.... ....ik zal alle zeilen moeten bijtrekken wil ik mijn trainer voorblijven...ik vrees echter het ergste...
maar eerst is er aanstaande zondag nog, een wedstrijd in diksmuide... de generale repetitie voor volgende week, nog even de moraal optrekken met een goed resultaat, ik hoop er een podiumplaats te bemachtigen in het algemen klassement...
vanavond tevens mijn nieuwe tijdrithelm ophalen, en morgen laten spuiten in clubkleuren....als we afgaan, gaan we af in stijl!
Triatlon Team Roeselare is laagdrempelig zowel inzake inschrijvingsgeld als inzake sportief niveau, maar de instapdrempel is soms,alle inspanningen van het bestuur ten spijt, te hoog voor sommigen. En dat werd me gisteren pijnlijk duidelijk....
een miezerige avond gisteren, winderig, de ondergrond nog drassig van de vele plensbuien overdag. toch verplicht ik mezelf tot een duurloop. teneinde blessures en overbelasting te vermijden kies ik ervoor naar rumbeke te rijden, om aldaar enkele toertjes op de zweeds piste te vervolmaken. de zachte piste kronkelt omheen enkele voetbalvelden alwaar de voetbalploegen van SV Rumbeke aan het trainen zijn. het haantjes gedrag van sommigen is duidelijk merkbaar, aan het steeds nadrukkelijker verbale opeisen van de bal.
echter tussen het lappendeken van club brugge-truitjes,barcelona-outfits en ronaldo-relikwieen, in de schaduw van de trainende meute, ontwaar ik een eenzame jongen van 13, misschien 14 jaar, geen blitse outfit, geen voetbalschoenen van het soepelste rundsleder....neen, een sjofele bruine wollen trui, een veel tekorte jeansbroek en tot op de draad versleten schoenen vormen zijn povere vestiment...
ik sla de jonge knaap gedurende mijn training constant gade, zijn gedrevendheid en inzet is helaas niet in evenredigheid met zijn voetbaltalent, hij loopt maar wat doelloos rond, balletje in het ijle te trappen...een bal die nooit terugkomt...want niemand daar....
als op het einde van mijn training de knaap nog steeds aan het sjotten is, stap ik op hem af...ik roep hem iets toe...ietwat schichtig antwoord de jongen...ik knoop met de jongen een gerpek aan ...
ik lieg en loof hem omwille van zijn prachtige traptechniek, zijn gedrevenheid en snelheid....het tovert een trotse glimlach op zijn gezicht...het mannetje groeit ...
ik vraag hem of hij ook aangeloten is bij een voetbalclub, het blijkt niet het geval...moeder woont in brugge..vader in roeselare..moeilijk dus, jammer vond hij....op mijn vraag of hij niet graag ook es zou meetrainen antwoord de jongen positief, echter hij heeft enkel één voetbal truitje een broekje kreeg hij niet..mama en papa hebben niet echt veel geld...de jongen zat in het BUSO, wilde dolgraag loodgieter worden zei hij....ik vertelde hem dat hij dat zou worden maar dat zou niet makkelijk te combineren zijn met een profbestaan bij club brugge, waarna hij meteen een schot naar het lege doel loste ...
ik feliciteerde hem en liet hem alleen in de donkere avond,
terwijl er zich een traan over mijn wang een weg naar mijn kin baande dacht ik, triatlon voor iedereen? neen, toch niet....
toegeven de organisatie in spanje heeft een klare kijk op de zaak, ze hebben mij ingedeeld bij de elite...bart mag dan starten een uurtje na mij.... aankomst van bart voorzien 1u10 min na mij...
In de schaduw van fluppe de conditie nog es getest in de triatlon van dikmsuide.....
na een ietwat tegenvallende zwemprestatie waar ik als 8e uit het water kwam, met een behoorlijke fietsinspanning opgeklommen naar een vierde plaats en door nog één atleet te pakken tijdens het lopen behaalde ik voor het eerst in mijn jonge sportcarriere een podiumplaats in het algemeen klassement van een triatlon....niet hawaii, dat zal voor volgend jaar zijn
naast dit feit nog meer goed nieuws want ik werd door meerdere atleten aangesproken met vragen ivm TTR en enkele hebben hun lidmaatschap reeds toegezegd...
na een lang seizoen van zwemmen, fietsen en lopen, zijn Bart deknudt en ikzelf de laatste rechte lijn ingedraaid richting barcelona. volgende week woensdag is het zover, dan vertrekken we met ons tweeen naar malgrat de mar, alwaar we als twee grauwe heremieten ons in alle sereniteit en passende soberheid gaan focussen op onze wedstrijd op zondag.
....ik zal alle zeilen moeten bijtrekken wil ik mijn trainer voorblijven...ik vrees echter het ergste...
In de schaduw van fluppe de conditie nog es getest in de triatlon van dikmsuide.....
