Ik snap Nederlanders soms niet meer. Gisteren las ik een stukje over een enquete van de Telegraaf waar ik met mijn pet niet bij kan.
Oké, de Telegraaf is niet veel meer dan een Privé maar dan dagelijks in plaats van wekelijks uitgebracht en met een (naar ik dacht) uitstekend financieel katern. Maar het is wel de grootste krant van Nederland. Dus met duidelijk een bepaalde mate van invloed op de Nederlandse maatschappij.
Wat heeft de Telegraaf nu op zijn geweten? Het volgende. Naar verluidt heeft het katern "Vrouw" aan 5000 vrouwen de vraag voorgelegd met wie ze het liefste vreemd zou gaan.
Even vooraf: ik reageer nu hetzelfde als wanneer de vraag aan 5000 mannen gesteld zou zijn.
Als eerste: wat voor seksuele moraal, wat voor normen en waarden heb je als medium, als je vreemdgaan als een doodnormale keuze ziet.
Wat zegt dat over de insteek van alle andere artikelen? Hoe kan ik (bijvoorbeeld) de mening in een financieel artikel in de Telegraaf nog vertrouwen als tegelijkertijd dit medium vreemdgaan als de gewoonste zaak van de wereld beschouwt?
Als tweede: in wat voor wereld leven wij als 5000 vrouwen doodgemoedereerd aangeven vreemd te willen gaan met een leuk uitziende man. Let wel: je kunt alleen vreemd gaan als je een partner hebt.
Geen woord van afkeuring, geen stellingname tegen het idee, geen seconde de overweging "wat doe je jouw partner aan".
Als laatstejaars ik jullie: is seks verworden tot een ruilmiddel? Tot een verslaving, waarbij je gewoon de spuit omruilt voor je een nieuwe shot neemt?
Waar blijft dan nog het vrijen met liefde voor elkaar, met tederheid en intimiteit, met het delen van liefde, geluk en genot, uniek en alleen tussen jou en je partner?
Betalen we nu de prijs voor de ongelimiteerde impliciete verwijzingen naar seks in bijna elke reclame uiting, bij elk entertainment (behalve de open dag van de EO)? Alles moet sexy zijn.
Brengen we sex terug tot het banale dierlijke en vergeten we de menselijke toegevoegde waarde Liefde?
Experimenteer met sex als je vrij bent. Als je niemand aan je gebonden hebt. Vindt uit wat je wilt, waar je gelukkig mee bent. Homo, lesbisch, hetero, dat maakt niet uit. Maar blijf mens: blijf trouw aan je partner, geef hem/haar je liefde en respect zolang je een partner hebt. En ja, je zult fouten maken; maar hopelijk zul je je schamen, er van leren en vergeeft je partner je. Dat hoort bij een mens zijn.
TsoaC zwijgt hier niet over.
TsoaC is ook te volgen op thesmileofaclown.wordpress.com
Armoede is dit jaar een deel van mijn belevingswereld geworden. Ik help sinds maart als vrijwilliger twee ochtenden per week mee bij Stichting Leergeld.
Deze stichting biedt in het hele land via lokale vrijwilligersorganisaties aan arme kinderen de mogelijkheid op een klein stukje sportief/sociaal leven (zwemles, lidmaatschap sportclub) of beperkte steun bij de aanschaf van elementaire behoeftes voor school: een simpele fiets, schoolboeken of een oude, door de stichting opgeknapte pc.
En geloof me, je komt tot de ontdekking dat je je gewoon geen voorstelling maken kunt van de omstandigheden waarin een grote groep mensen in ons eigen rijke Nederland verkeren.
En nu zie ik deze week een artikel in de Volkskrant op internet over armoede bestrijding. Ik lees het met stijgend onbegrip en boosheid.
Het artikel gaat over een bizar standpunt van de politiek: "Wij nemen geen subsidie aan van de EU voor armoede bestrijding in Nederland." De reden?
Kabinet en tweede kamer vinden "dat armoedebeleid een nationale kwestie is."
En: men "wil niet bijdragen aan het zinloos rondpompen van geld." Alle lidstaten dragen namelijk bij aan het fonds en alle lidstaten kunnen er een beroep op doen.
Hallo, dames en heren politici (en ja, ook jullie, de adviserende ambtenaren op de departementen), hebben jullie acute hersenverweking!?
Hebben jullie niet door wat een ongelofelijke arrogantie jullie tentoonspreiden? Vinden jullie het gek dat vele Nederlanders het idee hebben dat jullie volkomen los staan van de realiteit?
Armoede DIENT NU EN OP ELKE DENKBARE WIJZE bestreden te worden. Ook in dit internationaal vergeleken toch zo geweldig presterende landje, zoals onze gelauwerde MP zo duidelijk wist op te sommen in zijn recente H.J Schoo lezing.
Dames en heren politici, vele duizenden kinderen gaan met honger naar school.
Oh, helaas behoort dat niet tot uw persoonlijke ervaringswereld?
Tienduizenden kinderen kunnen alleen nog meedoen aan een sociale of sportieve activiteit, dankzij de liefdadigheid van derden.
Ach, U doet bij elke collecte aan de deur braaf een Euro in de collectebus?
Zeventigduizend gezinnen - dit aantal groeit elke dag - in Nederland worden wekelijks door 150 voedselbanken van voedsel voorzien.
Fijn, dat u uit solidariteit nog maar één keer per maand uit eten gaat!
Honderdduizenden zogenaamde ZZP'ers leven noodgedwongen zonder vangnet voor arbeidsongeschiktheid, zonder pensioenopbouw en met een inkomen wat niet eens de steeds maar stijgende vaste lasten dekt.
Wow, U heeft uw werkster pas nog een Euro per uur salarisverhoging gegeven?
Maak onmiddellijk gebruik van de mogelijkheid die de EU biedt met dit hulpfonds. Geen fout nationalisme meer. Geen braafste jongetje van de klas geleuter meer.
Voor 2013 was er in de EU 500 miljoen aan voedselhulp te verdelen uit dit fonds. Circa 40 miljoen Europeanen lijden aan 'materiële ontberingen (bron: dagelijks bestuur EU). 19 EU landen hebben er een beroep op gedaan (voorbeeld: België 12 miljoen). Zijn de Belgen zoveel armer dan wij? Nee. Ze zijn slimmer.
En wat betreft de keuze van onze politici hoe het gigantische probleem wel aan te pakken (ik citeer:) "Een intensieve samenwerking tussen voedselbanken, bedrijven en gemeenten om voedselverspilling tegen te gaan. (Woordvoerder staatssecretaris J. K. van Sociale Zaken)."
Mijn God, wat een armoedig idee. Maar wel kenmerkend voor de huidige generaties politici.
Speculanten en Rating Agencies: een nieuwe, subjectieve en oncontroleerbare machtsfactor
TsoaC zegt:
Speculanten en Rating Agencies: een nieuwe, subjectieve en oncontroleerbare machtsfactor.
De afgelopen paar jaar heeft zich een fenomeen ontwikkeld tot een machtsfactor dat zijn weerga niet kent.
In het verleden was de economische macht redelijk helder verdeeld. Na de industriële revolutie ontwikkelden technologische bedrijven zich tot spelers van formaat. Met het voortschrijden van de techniek ontwikkelde de internationale handel zich verder en ontstonden ook hier spelers van importantie. Centrale banken werden na de invoering van de gouden standaard, maar meer nog na het loslaten van de volledige dekking van het papiergeld een partij die de economie (mede) stuurde. En regeringen konden in de tweede helft van de 20e eeuw via hun monetair beleid ook invloed uitoefenen op de economische ontwikkeling.
De huidige globalisering en de digitale revolutie, welke beider ontwikkeling de laatste decennia nauw samenhangen, hebben echter onvoorziene consequenties. Informatie gaat razendsnel de wereld over. Media hebben zeer vergaande invloed op het economisch sentiment. Steeds meer nieuwe spelers kunnen 24/7 via oude media (tv, radio, krant, weekblad) en de nieuwe media (blogs, tweets, youtube, skype, whatsapp, etc. via laptop, tablet, smartphone) hun meningen geven. Negatief nieuws gaat tegenwoordig als een "wave" de wereld door. Het is niet meer belangrijk of het feiten betreft; wat telt is hoeveel publicity gegenereerd wordt. We leven in de emotie maatschappij.
En dit is nu spekkie voor het bekkie voor de nieuwe machtsfactor. Speculanten bepalen de richting van beurskoersen, de prijs van olie, de prijs van voedsel, etc, met hun termijn-transacties. Korte termijn winst is hun doel. Rating Agencies communiceren hun "onderzoeken" en de daaruit door henzelf getrokken conclusies en bepalen daarmee welke rente een land moet betalen voor de financiering van hun schulden. Hoe veel een international voor vreemd vermogen dient te betalen. Wat een macht! En macht levert opdrachten op, levert omzet op.
Ziehier, 2 groepen machthebbers welke onvoorstelbaar veel voordeel kunnen hebben bij samenwerking. Onrust en emotie levert beiden enorme winstmogelijkheden op. De economische markten reageren wel. De klassieke partijen (de staat, gemeenten, woningcorporaties, beleggingsfondsen, bedrijven, pensioenfondsen, etc.) doorzien de gewijzigde spelregels op de financiële markten onvoldoende. Herkennen de consequenties niet.
Het wordt hoog tijd om beperkende maatregelen te nemen. Om zorg te dragen dat niet een individueel belang gediend wordt, maar het algemeen belang. Te beginnen met controle op rating agencies. Te vervolgen met stabilisering en maximale ranges waarin rente mag fluctueren. Met bestrijding van buitenproportionele speculatie. Laten we de wereld wat mooier maken voor alle mensen. Want wie betaalt anders de rekening? Uiteindelijk altijd en alleen wij: via hogere belastingen, lagere pensioenen, hogere prijzen (denk aan benzine, voedsel, energie, woonplaatsen, gemeentelijke belastingen, btw), sociale onrust en hogere werkeloosheid.
