Stel je woont in een binnenstad. In het centrum van Maastricht bijvoorbeeld. Geen voortuin te bekennen, de straat begint - letterlijk - voor je voordeur. Zoals in de meeste binnensteden.
Het is (nog steeds) zomer en je zit van het zonnetje te genieten op een stoel.
In onze van digitale communicatie vergeven maatschappij kun je dan je smartphone of tablet pakken en met je buurman bellen, tweeten, whats-appen of chatten over - bijvoorbeeld - je favoriete voetbalclub.
Je kunt ook gewoon de buurman toeroepen dat het bier koud staat en of hij er eentje komt pakken. Wel ff zelf een klapstoeltje meenemen.
Een uurtje later zit je gezellig met de buren van links, rechts en de overkant de kansen van bijvoorbeeld MVV in het nieuwe seizoen door te nemen. Je vrouw neemt met de overbuurvrouw onder het genot van een wit wijntje de laatste roddels over GTST door en je dochter giechelt met haar hartsvriendin van 3 deuren verder over foto's van Justin Puber, euh, Bieber in de TINA. Foto's worden stevig blozend bewonderd.
Gezellig. Sociaal. Maatschappelijk betrokken. Of toch niet? Oom Agent komt langs en verbiedt je "samen te scholen". Jullie overtreden de wet! Conform de verordeningen mag je niet buiten de door de gemeente aangewezen gebieden samen zitten, laat staan drinken ...
Op straffe van een fikse boete dienen jullie onmiddellijk de openbare ruimte - het stoepje voor je deur dus - vrij te maken. Oom Agent is op deze mooie zomerdag onverbiddelijk. Regels zijn regels. Punt uit. Je mag blij zijn dat Oom Agent niet al gelijk zijn bonnenboekje getrokken heeft.
Vraag: Waar is het misgegaan in deze maatschappij? Hoe is het mogelijk dat datgene wat we het meeste missen, sociale coherentie, gemeenschapsgevoel, bij de wet verboden is? Actief tegengewerkt wordt door de lokale overheid? Is onze maatschappij al niet veel te ver geanonimiseerd, te veel geïndividualiseerd? Een maatschappij waarin naar het lijkt slechts hooligans en motorclubs nog een sterke sociale samenhang kennen?
Samen met je buren kletsen, een biertje drinken, elkaar opvangen in zware tijden, elkaar een handje helpen. En samen feesten bij een huwelijk, kampioenschap of gewoon een buurtbarbecue. 50 jaar geleden bestond het nog. Kon het nog.
Kom op! Het kan nu ook. Het vereist aanpassing van de regelgeving, het vereist flexibiliteit van de wetshandhavers. Het vereist empathie, inlevingsvermogen en inzicht in onze leefgemeenschap van onze bestuurders.
Pas de wet aan: verbied slechts beroepsmatige verkoop van drank in en uitbaten van de publieke ruimte. Agenten leid je op, leer ze mensen en het sociale leven te begrijpen. Leer ze meer dan handhaver en toeschouwer te zijn. Leer ze participeren.
Bestuurders, begeef je temidden van je stadsgenoten. Pak een biertje, luister en praat mee.
Laten we samen de binnenstad weer van en voor de bewoners maken!
