Zo, onze voorlaatste ochtend is aangebroken.

Het is een beetje moeizaam opstaan voor iedereen. Het begint zwaar door te wegen, zo elke dag maar rond bratsen. Ik krijg nog moeilijk iedereen gemotiveerd om deze laatste stap dag in Tsjechië in te zetten. De neus begint stilaan op "naar huis gaan" te staan.

En toch wil ik, kranig als ik ben natuurlijk, deze dag nog een mooi avontuur aangaan. Want ik had natuurlijk al op het internet gezien wat ons zou te wachten staan.

Een lekker stevig ontbijt en de stemming begon al te veranderen. We hadden plannen, die achteraf toch weer zouden gaan veranderen.

Ik had als laatste dag in Tsjechië, Tiské Steny in Tisà uitgekozen. Het zou een pracht worden, daar was ik al bijna zeker van. Ik had stiekem al wat plaatjes gezien hier en daar. En ik had op het Tsjechisch forum al van iemand een tip gehad -dank daarvoor- dat het er onvergetelijk mooi zou zijn. Zeker voor een beetje avonturiers als wij dan zijn. En dat bleek ook achteraf. Ofwel durfde je niet boven gaan wandelen, ofwel durfde je dit wel, maar dan voorzag je beter toch wat reserve-ondergoed!

Dus ... wij weg ... gps op Tisà en rijden maar. Het was een heel stuk rijden, maar ook onderweg was het de moeite waard. Een heel mooie weg.

Daar aangekomen, was het eigenlijk heel rustig in het dorpje Tisà. Het leek zelfs of je in een afgelegen, verlaten spookstadje aankwam. Maar hier en daar zag je toch wat beweging ... zelfs heel snel als we onze auto geparkeerd hadden. Van waar ze komen, of waar ze zitten, ik weet het nog niet. Maar je auto ligt nog niet stil of ze zijn al daar om parking te betalen. Maar soit ... het hoort erbij.

We hadden even rondgekeken maar zagen zo direct niet waar we naartoe moesten. We zagen wel de herkenbare rotsen, maar niet direct waar we moesten beginnen. Daarom vroeg ik aan de vriendelijke dame van de parking ... in mijn beste Duits ... "waar kan ik een kaart kopen? Wandelkaart?" "Huh? Kaart?" Dat kende ze niet dus draaide ze zich maar om, om weer als een weerlicht te verdwijnen. Maar plots kwam ze breed lachend terug gelopen ... haar Tsjechische Kroon was gevallen, denk ik ... " Ah, mapy? Info?" Ja, ze had het begrepen!!! Ze wees naar een gebouwtje, iets verderop in de straat. Info, knikte ze heftig van ja! Info dort!!

Dus, wij met ons allen, gepakt en gezakt, eerst naar het info kantoor. Toen we het gebouwtje naderde, vroegen we ons af, waar dat info-kantoortje dan wel was, want wij zagen niets. Tot de jongste dochter plots, boven een deur, INFO, zag staan .... maar het kantoortje was LEEG! Er stond een tafeltje en een lege boekenrek. Daar was ooit wel een info-kantoortje, maar nu, volgens ons, al jaren verlaten en gesloten!!

Dan maar op goed geluk vertrekken, hé.  Ik merkte wel dat mijn gezelschap niet zo enthousiast was als anders. Anja vertelde me achteraf, dat ze zoiets had, van ... pfff, ik heb het eigenlijk wel gehad nu, met al die rotsen. Die heb ik nu wel genoeg gezien. Maar ze gingen toch allemaal mee.

We moesten alleszins naar boven, naar de rotsen. Het eerste stuk was een stevig klimmetje!! Achter een kerkhof door, waar dan plots iets meer volk te zien was. Toen we boven aankwamen, wisten we meteen dat we goed zaten. Daar stond het vertrouwde houten barakje "KASSA". Ja, je betaalt hier overal om de natuur in te gaan!! En het gekke is, dat deze barakjes en ook de parkingbarakjes allemaal bezet worden door bijna-bejaarde dames en heren! Vooral deze dame was nog een echt-kranige oud-communistische dame. Je ging echt niet langs haar barakje zonder te betalen, hoor!!

Grappig was ook: er kwam een Duits gezinnetje -papa, mama en dochtertje- van de andere kant gewandeld. Dus eigenlijk hadden zij de wandeling tussen de rotsen al gedaan. Maar dat was buiten ons kranig dametje gerekend!! Zij riep op deze man en zei dat hij nog moest betalen. Maar hoe? Betalen? Wij konden aan de andere kant van de wandeling zo doorlopen?? Waarom dan hier betalen? Ah, zei ons dametje, het vrouwtje van de andere kant is ziek vandaag, daarom dat de kassa daar gesloten is. Maar hier moet je betalen!!!! Hahahaha... te gek gewoon!!! Dit kan alleen in Tsjechië, toch?

Dan maar de wandeling aangevangen. Vertrekken tussen nauwe kloven onderaan de rotsen, langs rotstrappen stevig naar boven, en dan boven ... WAUW ... wat een uitzicht over al die rotsformaties. Wel tricky daarboven, zeg!! Er stond een stevige wind ... met momenten héél stevige wind ... en dan daarboven op die rotsen ... 150 meter hoog ...brrrr .... serieuze afgronden, hoor! Maar het was weer een prachtige creatie van de natuur. Tussen de rotsen, over de rotsen, zelfs onder de rotsen door soms ... prachtig.

Plots zag Lissa een houten plankje hangen met daarop: 60 m. Chata -> . Ze kent niet veel Tsjechisch, maar wist wel dat Chata "hut" betekent en "hut" betekent voor Lissa  "warme chocomelk en rusten". Hahaha.

We besloten om inderdaad naar de chata te wandelen om even iets te drinken en te plassen. Tot onze verbazing was de chata geen "hutje" maar een heus hotel met een supergezellig restaurant aan. Aan dit restaurant was een nog gezelligere veranda aangebouwd met een onbetaalbaar uitzicht over de rotsformaties. Een heel vriendelijke dame kwam de menu brengen, en hoorde meteen dat we Belgen waren. "Ah," zei ze "Belgien? Mit Atomium en kleines pee-man!! Sehr schön!!" Ja, duh ... Atomium en manneke Pis mooi? Hoe noemt zij dan die prachtige rotsen naast haar deur!!

Toen we de kaart bekeken om iets te drinken, bleek dat het eten daar nog goedkoper was dan in de stad waar we anders gingen eten. En plots ... zomaar vanzelf ... wijzigde onze plannen. We besloten om daar te eten i.p.v. 's avonds in Decin. Lekker en zeer betaalbaar!

De terugweg was zeker zo mooi. Je liep echt door de rotsen en onder de rotsen door. De kinderen maakten er een spelletje van om hun in de kloven en nissen te verstoppen en barstten telkens in lachen uit, als we hen weer eens gepasseerd waren, zonder dat we hen gezien hadden. Van vermoeidheid was geen sprake meer. Dit keer waren we wel tijdig terug vertrokken, maar toch was het alweer pikdonker als we beneden aankwamen.

Daar was het nu wel heel druk. Naast de parking was een café'tje en daar was een -late- Halloween party aan de gang. Kinderen waren nog volop bezig met pompoenen uit te hollen, ouders waren "drakenbloed" aan het drinken, heksen liepen af en aan .... hehehehehe... leuk!

We hebben daar dan nog iets gedronken ... warme chocomelk hadden ze er niet meer, maar in de plaats daarvan kregen de kids hete melk en een chocoladeblokje op een stokje. Konden ze zelf chocolademelk maken. Lekker!

En dan zat de dag er weer op ... de laatste ... morgenvroeg inpakken, en richting België!

Staf