Natuurlijk willen we als
pasgehuwd koppeltje zo snel mogelijk na ons huwelijk op honeymoon. Onze
voorkeur ging al een tijdje naar Kreta.. dusmoesten we hier maar eens wat informatie over gaan vragen. Na advies te
hebben gevraagd aan een reisagent hier in Wilrijk, kregen we een aantal
boeken met informatie mee om zelf eens uit te pluizen. Tussen alle drukte door
vonden we hier en daar toch de tijd om dé locatie uit te zoeken om een
fantastische huwelijksreis te hebben! We wilden graag op 2 verschillende
locaties logeren op Kreta, eerst in het oosten en later in West-Kreta, om zoveel mogelijk van dit mooie eiland te ontdekken.Een kleine week later hadden we 2 hotels
gekozen en trokken we opnieuw richting het reisbureau om hiervan een offerte te
laten maken. Gelukkig zaten we op stevige stoelen of we waren er letterlijk
afgevallen. Ongelooflijk, wat een hoge prijs! We vonden nu wel dat onze
honeymoon speciaal moest zijn, maar we mochten nadien toch ook geen spijt
hebben van al het geld dat we hadden verspild. Met het excuus we komen later
nog wel eens terug verlieten we het reisbureau. We moesten toch ook leuke
hotels op Kreta vinden, waar we geen fortuin moesten betalen? Dus besloten we
om zelf op zoek te gaan..
Het belangrijkste was dat we op
Kreta zouden geraken, dus de eerste taak was op zoek gaan naar een vlucht. Na
een beetje vergelijkend werk te hebben gedaan (en na enkele goeie tips te hebben
gekregen), boekten we onze vluchten. Nu moesten we nog op zoek naar 2 mooie
hotelletjes. Na opnieuw wat zoekwerk vonden we hetgeen we zochten. Dus het ligt
vast: 16 dagen Kreta! Eerst logeren we 9 nachten in een suite met zeezicht in
Oost-Kreta en dan blijven we nog 7 nachten in een typisch Grieks hotelletje in West-Kreta.
Wat moet een mens nog meer hebben?
Sinds enkele weken hadden we een
afspraak gemaakt op 19 april om de dagplanning te bespreken met onze
ceremoniemeester. Na een kleine vertraging kwam hij bij ons aan. Samen namen we
nog een keer de vragenlijst door die we hadden gekregen bij onze eerste
ontmoeting. Gezien we deze al enkele weken geleden hadden ingevuld en
doorgemaild, konden er toch nog een aantal zaken aan worden toegevoegd.
Later maakte Eddy een kladversie
op van hoe onze trouwdag zal verlopen. Enkele dagen later kregen we deze dan
via mail toegestuurd. Zo weten we nu dus ook al hoe vroeg we zullen moeten opstaan,
wanneer Sarah ongeduldig haar bruidegom staat op te wachten, wanneer we als
bijna-getrouwd koppeltje (elk apart) naar de kerk vervoerd zullen worden,
wanneer we als getrouwd koppeltje buiten de kerk zullen komen etc etc!
Vanaf nu lijkt het nog echter dan
voordien! We blijven ongeduldig de dagen aftellen!
Sarah had al sinds lang haar
droomjurk gevonden.. maar nu moesten we er nog voor zorgen dat onze bruidegom
niet in zijn jeansbroek aan het altaar zijn bruid zou staan opwachten. Samen
met Sarah en mama Vanderheyden ging hij op 17 april op stap om een
onweerstaanbaar kostuum te zoeken. De voorkeur ging naar De Ceremonie. Jammer
genoeg was de service in deze winkel niet zoals we verwacht hadden, waardoor we
ons dus vrij snel terug naar buiten begaven. Dan maar eens gaan horen bij
Ducheynne. Hier werden we met open armen ontvangen en kon onze bruidegom alle
mogelijke kostuums, gilets en dassen uitproberen. Na wat gepas was DE outfit
gevonden
En bij deze kan ik (Sarah) wel
verkondigen dat hij er absoluut onweerstaanbaar uitzag en dus ook zal uitzien op onze trouwdag!!
Op 31 maart hadden we een
afspraak gemaakt om de laatste zaken in orde te brengen met de deken van onze
kerk alvorens we een afspraak konden maken met de pastoor. We wisten absoluut
niet wat er nog allemaal geregeld moest worden.. maar blijkbaar moesten we
enkel kijken, luisteren en ja-knikken terwijl er enkele papieren werden
ingevuld.
Als afsluitertje vroeg de deken
of het lang geleden was dat we de kerk gezien hadden. Dat was inderdaad zo,
gezien we nu niet braaf elke week naar de zondagsmis gaan en de laatste
communieviering die we er hadden gezien ook al 2 jaar geleden is
Of we ze nog eens wilden zien??
Tuurlijk! Na ongeduldig te kijken hoe alle deuren werden geopend en te wachten
tot het licht van de kerk aan was (het was dan ook 9u s avonds), kregen we de
plaats te zien waar we elkaar officieel ons ja-woord zullen geven. Geen van ons
beide hoefde iets te zeggen, de blikken die we met elkaar uitwisselen vertelden
alles. Een hele avond, tot zelfs dagen nadien, zweefden we. Nu kunnen we zeker niet
meer wachten tot 28 augustus er eindelijk is!
27
maart: D-day om onze bruidskindjes nog schattiger te maken dan ze al zijn! Om
half 11 hadden we met zen tienen afgesproken om de mooiste tenues van de winkel
te ontdekken. Mama Vanderheyden kwam iets later, want die had die ochtend al
tot half 11 hard gewerkt. Om het wat vlotjes te laten verlopen ontfermde de
vrouwelijke helft van het gezelschap zich eerst over de outfit van ons
bruidsmeisje, terwijl de mannelijke helft de zoektocht startte naar de outfits
voor onze bruidsjongetjes. Al snel werd een outfit gevonden waar ook Anyana
haar oogjes van gingen stralen. Toen ze met mama Anouchka uit het pashokje kwam,
was het wel duidelijk dat dit voor haar dé tenue was. Al zwierend voor de
spiegel konden we het ons helemaal inbeelden hoe ze veel harten zou veroveren
op onze grote dag! Nu nog voor onze bruidsjongetjes. De mannelijke helft was uiteraard
zeer blij met de hulp van de vrouwelijke helft. En dus ook hier werd snel iets
gevonden.. maar toch ontbrak er nog iets. Gelukkig lopen er in winkels heel
vriendelijke verkoopsters rond die ons maar al te graag ter hulp snelden. En zo
werd bij de jongetjes het ontbrekende stuk nog gevonden. Na ook hier een
pasbeurt, en wat geswitch van maten, werd ook hier de keuze gemaakt!
Ondertussen arriveerde ook mama Vanderheyden en die zag dat het goed was. Nog
snel iedereen de gsm/videocamera omhoog om dit schitterende plaatje vast te
leggen.
Van
al dat kiezen en passen had iedereen natuurlijk razende honger gekregen.
Gelukkig zaten we in het midden van de stad en moesten we niet ver lopen om met
zen allen nog gezellig s middags een hapje te gaan eten en mee te vieren dat
we weer een stapje verder zijn!
Na al enkele uurtjes op zoek te
zijn geweest naar mooie teksten voor in onze huwelijksmis, begon het te
kriebelen om ook wat te sleutelen aan de muziek voor tijdens de ceremonie. Er
waren al 2 liedjes die we er zeker in wilden hebben.. nu beslissen op welk
moment ze het best pasten en nog eens goed peinzen over de andere nummers. Sarah
had op een avond al wat opzoekwerk gedaan en eens op een trouwsite gaan
spieken wat andere bruidskoppels hadden gespeeld. Na op een avond samen nog
eens wat cds door te zappen en op internet te zoeken, waren we zo doodop dat
er toch niet veel meer van zou komen. Maar enkele dagen erna begonnen we terug
vol goeie moed opnieuw alle cds door te zappen en heel het internet af te
zoeken. Uiteindelijk waren we er bijna uit.. maar het moeilijkste vonden we toch
wel de liedjes voor de intrede van de suite en de intrede van de bruid. We
wilden zeker geen cliché nummer, maar wel zo één dat iedereen de neiging had
om vol verwachting achterom te kijken. Wat een geluk dat Bart op dat moment in zijne
goeie was. Plots vond hij een nummer dat we allebei fantastisch vonden om onze
suite op naar binnen te laten wandelen. Nu nog eentje voor de intrede van de
bruid. Net toen Sarah de zoveelste cd in de cd-speler wilde steken, hoorde ze
Bart zeggen ik heb het.. Het liedje begon te spelen en Sarah kreeg spontaan
tranen in haar ogen van ontroering. Dus dat is het geworden! Voor degene die
willen weten welk liedje het is: allemaal komen naar Sint-Jan Vianney op 28
augustus om 11u!
Leve de overuren! Op woensdag 10
maart was het voor Sarah tijd om een namiddagje de stad in te trekken om alle
mogelijke winkels af te schuimen om ideetjes op te doen voor DE tenue waarin
onze bruidskindjes absoluut onweerstaanbaar zouden zijn. Kuierend over de Meir
in een zalig lentezonnetje winkel in, winkel uit.. Het idee groeide meer en
meer, nu nog een datum om ze alledrie tezamen te krijgen. Uiteraard wilden we
ook graag onze ouders erbij.. dus na even wat over-en-weer gemail en gebel toch
een datum kunnen prikken: 27 maart is D-day!
Nu de drukke
maand februari voorbij is, kunnen we ons terug te volle richten op al hetgeen
nog moet gebeuren. We waren half februari al eens langs Vera gegaan (lees:
tante van Bart) die haar juwelierszaak in de winkelstraat van Aartselaar heeft
om ideetjes op te doen voor onze trouwringen. Jammer genoeg waren we uit het
oog verloren dat het toen enkele dagen voor Valentijn was.. met een drukte van
jewelste tot gevolg. Daarom hadden we afgesproken om op maandagavond 1 maart
nog eens terug langs te gaan om rustig te kunnen kijken en passen (toch handig
he, zon privé-service!). Man, man.. wat is dat moeilijk! Zoveel keuze en
zoveel mooie ringen! Uiteindelijk twijfelden we nog tussen 4 verschillende
ringen maar we kunnen moeilijk 4 trouwringen kopen he! We zullen het nog maar
even laten bezinken, regelmatig eens in het foldertje kijken dat we hebbeen
meegekregen en eind april nog eens teruggaan om ze allemaal nog eens goed te
bekijken. Gelukkig hebben we nog wat tijd om te twijfelen
Uiteraard horen
bij een spiksplinternieuwe trouwjurk ook spiksplinternieuwe schoenen, dus
gingen Sarah en mama en papa Steenackers op 6 maart een bezoekje brengen aan
Van Look in Zandhoven. Dit was een zaterdagnamiddag.. en we vreesden dus het
ergste voor het massa volk dat er zou zijn. Bij het binnenkomen trokken we een
nummertje: 11.. dat viel goed mee, dachten we! Jammer genoeg stond er
aangegeven dat men bezig was met klant nummer 67! Ach ja, dan zetten we ons
rustig neer en kijken we even naar wat al de andere klanten kopen (en hoe erg
sommige van hen kunnen twijfelen!). Uiteindelijk was het dan aan ons. Na even
een korte toelichting te hebben gegeven over het trouwkleed en de verwachtingen
van de schoenen, verdween de verkoopster en kwam even later terug met een
gigantische stapel schoendozen. Eerst een keuze maken van de juiste kleur, dan
van de juiste hakhoogte en dan schoen-in, schoen-uit en paradeer van hier naar
daar om dan een definitieve keuze te maken! Nu nog zien dat Sarah deze
schoenen kan inlopen zonder dat Bart deze ziet!
Al onze familieleden, vrienden,
collegas enz. zijn ondertussen al een hele tijd op de hoogte van de heugelijke
gebeurtenis die er staat aan te komen.. maar natuurlijk kunnen we niet trouwen
zonder dat de wet hier ook weet van heeft.
Op vrijdag 19 februari zijn we
dus langs het districtshuis van Wilrijk geweest om de datum en het uur van onze
burgerlijke trouw vast te leggen. We hadden al vanaf de eerste avond van onze
verloving besloten dat we wet en kerk op verschillende dagen wilden, zodat het
geen race tegen de tijd zou worden. En omdat in augustus onze ouders en
schoonouders nog gaan genieten van een deugddoende vakantie (en we hen er wel
graag bij hebben op onze burgerlijke trouw :o) ), wilden we dit graag op zaterdag 31
juli. Gezien een burgerlijke trouw maximum een half jaar op voorhand geboekt
kan worden en wij dus 3 weken na de ingang van dit half jaar al stonden te
springen om een datum vast te leggen, waren we uiteraard het eerste koppel dat
zich aanmeldde voor deze dag. En dus hiermee lag het zo goed als vast, enkel
nog gaan tekenen en het is echt officieel dat we gaan trouwen!
Twee weken later, op 4 maart,
zijn we dus opnieuw naar het districtshuis geweest om onze handtekening te
plaatsen, waarmee we verklaren dat we bereid zijn om vanaf 31 juli om 10u30
(maar voor ons eigenlijk maar vanaf 28 augustus) in kasteel Steytelinck ons
leven te starten als man en vrouw!
De voorbereidingen gaan verder (wel even op een lager pitje)!
Tussen alle drukte door, hebben
we hier en daar toch nog een gaatje gevonden om verder te werken aan alle
voorbereidingen. Begin februari hebben we de DJ geboekt die ervoor moet zorgen
dat onze genodigden zich zeker niet vervelen op ons avondfeest. Bij deze kunnen
we meteen wat reclame maken voor ons
forum: iedereen die een liedje kent waarvan hij/zij zoiets heeft van met
dit liedje, zal jullie avondfeest gegarandeerd een super leuk feest zijn die
kan dit steeds posten door op de rechterzijde van deze blog te klikken op muziek op het avondfeest. We zouden
zeggen: laat jullie volledig gaan!
Ondertussen waren ook de mamas
en schoonmamas op zoek naar een mooie outfit om hun kersverse schoonzoon
/-dochter binnen een goed half jaar te ontvangen. Mama Steenackers had al wat
opzoekwerk gedaan in boekjes en op internet en had op 13 februari ook graag een
mini-jury (papa Steenackers en Sarah) ter beschikking om haar outfit te keuren.
Dus nu was het haar buurt: paskamer in, paskamer uit, kleed aan, kleed uit,
draai links, draai rechts.. en nog ff stiekem poseren voor de foto waarvan
mevrouw de verkoopster niet mocht doorhebben dat die getrokken werd.
Uiteindelijk dacht ze de droomoutfit te hebben gevonden.. of toch niet? Neenee,
inderdaad toch niet! Toen Bart en Sarah op 19 februari het punt stonden om op
een sneeuwweekendje Ardennen te vertrekken met de Vanderheydens en aanhang
was ze nog eens in een andere winkel gaan rondneuzen. Daar had ze nog eens
een outfit aangedaan die ze eigenlijk die 13de februari ook had
gepast en die volgens de mini-jury heel mooi was, maar waar ze zelf niet
helemaal overtuigd van was. Achteraf bekeken kan dit ook zijn geweest door het tent-effect
(lees: de outfit was zon maat of 4 te groot ), want toen ze een iets gepastere
maat had aangedaan waren zijzelf als de verkoopster dolenthousiast! Gelukkig
was de winkel niet ver van waar Sarah en Bart waren.. dus kon Sarah nog heel
snel mee naar de winkel om mee te gaan keuren en te zien dat het goed was!
Ook Sarah moest nog wat
regelingen treffen om er, afgezien van de jurk, die dag uit te zien als een
echte bruid. Op 9 februari maakte ze een afspraak bij Studio Joyce om 2 weken
later een proefkapsel en proefmake-up te laten doen. Op 18 februari was het zo
ver.. en diezelfde avond werd het resultaat, boven een pakje lekkere frietjes
van de frituur, gekeurd door dezelfde jury als die van de trouwjurk. Ook had
Sarah een heleboel fotos doorgestuurd gekregen, zodat ze nog eens rustig
verder kon kijken en ideetjes opdoen voor de volgende proefbuurt in juli. Wel
eens leuk om behandeld te worden zoals een filmster!
Op 6 februari werd het tijd om
met de familie en schoonfamilie eens rond tafel te zitten om de indeling van de
dag eens te bespreken. Om 18u werd iedereen verwacht ten huize Steenackers. Het
werd een gezellige avond met kaas en wijn en nog een heleboel ander lekkers.
Uiteraard werd er ook over degrootste reden waarom we samen zaten gepraat:
onze trouw! En wat een glaasje wijn of cola,
of fruitsap, of gewoon twee prettig gestoorde schoonbroers (ja Joeri en Yves..
voel jullie aangesproken :o))
al wel niet kan doen want er is toch heel wat gelachen en er zijn een aantal
leuke ideetjes uit de bus gekomen.
Nu alles nog in een mooi geheel gieten en
dan wordt het echt een onvergetelijke dag! Wij kijken er alvast enorm hard naar uit!
Ondertussen hadden we nog steeds
geen kerk.. dus dit was het volgende werkpunt. Sint-Jan Vianney vonden we zelf
een heel mooie kerk. Onze fotograaf bevestigde dit alleen maar , gezien deze
kerk een glazen koepel heeft en dit door het natuurlijk daglicht heel mooie
fotos geeft. Nu hopen dat deze nog vrij is. Na een kort telefoontje met de
deken maakten we een afspraak op 14 januari en checkten we of de kerk nog vrij
is.. En gelukkig, ze is nog vrij op onze datum! Ondanks wij dachten dat je de
kerk volledig mocht kiezen, ging de deken er toch vanuit dat we deze kerk
hadden gekozen omdat we in deze parochie wonen. Ach ja, maakt niet uit.. we
hebben ze!
Samen met de deken vulden we
formulieren in om onze doopbewijzenaan
te vragen.. en waren we er getuige van dat onze namen in het groot in de agenda
van Sint-Jan Vianney geschreven werden. Joehoe, het staat vast!! Binnen een
tweetal weken moeten we even telefoneren om na te gaan of onze doopbewijzen
waren toegekomen en dan kon er meteen een afspraak gemaakt worden voor een
gesprek met de pastoor. Deze zal dan nagaan waarom we kiezen voor een kerkelijk
huwelijk en polsen of onze waarden overeen komen met deze van de kerk. We zijn
benieuwd!
Zoals veel verloofde koppels
wilden we ook wel eens ervaren hoe een trouwbeurs er aan toegaat. Gezien Trouw/Mariage
in Antwerpen enkel in oktober is, moesten we op zoek naar een andere locatie.
Gelukkig staat deze trouwbeurs ook in andere steden en was ze op 17 januari in
Kortrijk Expo. Na een uurtje rijden waren we gearriveerd en na nog een ommetje
rond de Expo (lees: we vonden de correcte zaal niet meteen), liepen we over de
rode loper en naast het grootste bruidsboeket ter wereld richting de beurs. Al
snel kregen we door dat we er helemaal niet zo slecht opstonden. Constant
werden we aangesproken Hebben jullie al een zaal?, Hebben jullie al een
fotograaf?, Hebben jullie al vervoer?, Hebben jullie al blablabla? en elke
keer moesten we antwoorden Jaja, hebben we al, bedankt, Ja, hebben we ook al,
En ja, dat hebben we ook al. Wat wel eens leuk was, was een standje met boeken
vol met voorbeelden van uitnodigingen. Zo konden we hier ook al eens ideetjes
over opdoen.. Na ook een nieuwe voorraad bruidstijdschriften aan te schaffen en
even toe te kijken hoe het haar van andere toekomstige bruidjes werd
opgestoken, besloten we om terug richting Antwerpen te rijden. Eigenlijk hadden we gepland om het volgende
weekend naar een andere trouwbeurs gaan.. maar we veranderen maar van idee
omdat we al genoeg ja, hebben we al hadden gezegd voor de volgende weken. Op
naar het volgende!
Donderdag 7 januari: vlug, vlug,
vlug van het werk naar Hoboken.. want we moeten nog gaan tekenen voor onze
fotograaf! Zo kon Bart ook meteen eens door een voorbeeldalbum bladeren en
ideetjes opdoen hoe wij onze album willen laten maken. Ook Bart had meteen een
heel goed gevoel bij de Marc.. deze man zal er wel voor zorgen dat we mooi op
onze trouwfotos staan (naast het feit dat we zelf al zullen stralen van geluk).
Zo, dat is ook geregeld.. en nu snel naar huis om een hapje te eten en dan
richting den Eddy in Broechem.
Na een klein ommetje te hebben
gemaakt (Wilrijk Oelegem Wijnegem Broechem) door een foute afrit te
nemen, kwamen we iets later dan verwacht bij den Eddy aan. Gelukkig kon deze
wel lachen met onze stoot en werden we heel hartelijk ontvangen met een tasje
thee en koffie. We kregen meteen al een heleboel tips voor alle zaken die we
nog moeten regelen en welke mogelijkheden er nog waren om onze dag helemaal
onvergetelijk te maken. Tegelijk hoorden we niets anders dan lof over de dingen
die we al geboekt hadden (oef!). En hij was dus inderdaad even enthousiast als
aan de telefoon. Onze korte kennismaking had maar liefst al meer dan 2 uur
geduurd maar we wisten het nu wel zeker: deze man willen we onze dag laten
regelen! Jammer genoeg zal den Eddy op onze dag niet zelf aanwezig zijn omdat
de dag dat wij hem anderhalve week terug hadden gebeld al een ander koppel was
komen intekenen. Maar hij verzekerde ons wel dat hij alle voorbereidingen tot
in de puntjes zal uitvoeren en dat zijn collega ons met hetzelfde enthousiasme zal
begeleiden. En daar zijn we inderdaad wel van overtuigd!
Oké.. ondertussen is iedereen op
de hoogte, hebben we een fantastische zaal geboekt, een spontane fotograaf en
ceremoniemeester en keistoer vervoer op het oog. Nu wordt het tijd om nog een
aantal zaken echt vast te leggen. Op 4 januari hadden we s avonds een afspraak
om met zen tweetjes naar ons droomvervoer te gaan kijken. Sarah was al zwaar
onder de indruk en heel benieuwd om Bart zijn oogjes te zien fonkelen als hij het
live kon zien. En Sarah werd niet teleurgesteld Bart was even hard onder de
indruk als zijzelf toen ze in de hangar binnenkwamen waar alle
vervoersmiddelen tentoongesteld stonden. Nog even proberen hoe comfortabel we zelf en onze suite
zullen zitten op ons grote dag..en dan
dé keuze gemaakt. En hebben we dat goed
gedaan.. zoals een bijna-gehuwd koppel moet doen, met geven en nemen.. dus
hebben we elk iets gekozen! Bart het vervoer van bruid en papa en later van bruid
en bruidegom en Sarah het vervoer voor de suite. (Dus bij deze weet de suite
ook wie ze naar haar voeten moeten geven als ze niet tevreden zijn over hun
vervoer ;o) ) Joehoe, weer een stapje dichter om er een onvergetelijke dag van
te maken!
Dan werd hetook tijd om onze ceremoniemeester te boeken.
Diezelfde avond gebeld om een afspraak te maken om elkaar te ontmoeten en te
ontdekken of we hem ons vertrouwen willen geven om onze dag in goede banen te
leiden. Drie dagen later mochten we al langs den Eddy.Hopelijk is hij even hartelijk en spontaan in
het echt als aan de telefoon. We zijn benieuwd .
1 januari 2010: de start van ons
trouwjaar!! Er valt nog heel wat te regelen.. maar gelukkig hebben we nog een
hele tijd om alles rustig in orde te maken. Morgen is het trouwens ook een
grote dag: het kiezen van Sarah haar droomjurk! Gelukkig heeft ze een heel
enthousiaste jury (namelijk papa, mama, grote zus en klein neefje/nichtje in de
buik van grote zus) die met plezier mee wilden gaan keuren en (na wat
aandringen) toch hun mening te geven. Bart natuurlijk ook heel benieuwd.. maar
de traditie moet gerespecteerd worden, dus hij mocht braaf thuis blijven :o)
2 januari: afspraak om 10u bij boetiek
Maya in Hemiksem. De modeshow in oktober hadden we gemist.. maar leve het
internet waar ook alle nieuwe collecties van bruidsjurken te vinden zijn. Op
voorhand had Sarah al heel geniepig, met de computer heel onopvallend in de
andere richting gedraaid, wat opzoekwerk gedaan om Maya (en dus zeker niet Bart) een idee te geven in
wat voor soort jurk ze zichzelf wel ziet ronddartelen op 28 augustus. Aangekomen in de winkel begon
Maya, vastberaden als ze is, meteen allerlei jurken aan te dragen. De ene nog
mooier dan de andere, enkele (die je toch maar eens moet proberen) dus
helemaal niet hetgeen ik zocht. De belangrijkste spelregel was om maximum 3
trouwjurken als misschien opzij te hangen en vanaf er een nummer 4 kwam,
moest er dan ook 1 misschien-jurk weg. De strenge jury met 3 op een rijtje
(met nummer 4 dus nog steeds veilig in grote zus haar buik), de aanstaande bruid kleed in, kleed uit,
trapje op, trapje af, poseer links, poseer rechts en Maya lopend tussen de
paskamer en de winkel. Na een tijdje hadden we zoveel jurken gezien (en Sarah
dus gepast) dat het NOG moeilijker werd.. Van 1 misschien-jurk waren 2 (3?)
van de 3 (4) strenge maar rechtvaardige juryleden (meer bepaald: mama, Ellen en
klein neefje/nichtje in de buik?) meteen weg.. Maar ook Maya was streng en 4 misschien-jurken
was echt niet toegestaan! Dus jammer, maar helaas, de jurk ging (tot grote
teleurstelling van de 2 (3?) juryleden) terug naar de winkel. Nu ging het dus
nog tussen 3 kandidaat-droomjurken of niet? De voorkeur van Sarah en het
papa-jurylid ging al een tijdje naar 1 van de misschien-jurken. Maar wie had
dat gedacht het mama-jurylid durfde in te gaan tegen de strenge spelregels van
Maya door te vragen of Sarah toch niet nog eens die andere misschien-jurk
mocht proberen die ondertussen terug in de winkel hing. En rarara nadat ze
deze nogmaals had gepast, waren zowel Sarah als het papa-jurylid toch niet
meer zo zeker van hun eerste kandidaat-droomjurk. Tsja, dan zit er niets anders
op dan.. nogmaals te passen. Jurk in, jurk uit en opnieuw om dan uiteindelijk
een keuze te maken. En het is dus de jurk geworden die dankzij het strenge mama-jurylid terug uit de winkel is gehaald.
Tot grote teleurstelling van
velen stopt het verhaaltje over het kiezen van de bruidsjurk hier. Om te weten
welke het is geworden, zullen jullie dit zelf moeten komen ontdekken op onze
droomdag!!
Vanaf 29 december zijn we eropnieuw ingevlogen. We hadden al van verschillende fotografen informatie
aangevraagd, dus nu werd het tijd om hun werk wel eens in de praktijk te gaan
bezichtigen. Vandaag bezocht Sarah de 2 favo-fotografen. De eerste was een super
leuke man, heel spontaan en vriendelijk met heel leuke ideeën voor vereeuwigen
van onze eerste dag als man en vrouw! De tweede fotograaf was jammer genoeg al
volzet..maar bleek ook een heel stuk minder interessant dan via mail leek. s
Avonds dus snel overleg met Bart om al mijn enthousiasme te delen.
Meteen diezelfde middag ook al eens een telefoontje gepleegd
met een kandidaat-ceremoniemeester. Vanaf de eerste woordwisselingen klikte dit
meteen en vertrouwden we hem zo dat we hem de organisatie van ons huwelijk wel
wilden toevertrouwen.We kregen al
meteen een massa aan informatie en advies over vervoer, fotografen en andere
belangrijke huwelijksdagzaken, terwijl we hier helemaal niets over hadden
gevraagd. Meer nog.. er was gewoon geen speld tussen te krijgen. Zon
enthousiaste man, die er klaarblijkelijk volledig voor gaat.. zo iemand zoeken
we toch?? Maar, opnieuw.. we moesten toch ook wel eens wat vergelijken met andere
kandidaten. Na een mini vergelijkende studie, werd ons vermoeden toch maar
steeds meer bevestigd dat we echt geen betere ceremoniemeester zouden vinden!
We gaven onszelf toch nog enkele (onnodige) bedenkdagen.. Uiteindelijk had hij
ons toch al (ook ongevraagd) een optie gegeven.
Gezien het met een trouwkleed en trouwkostuum nogal lastig
is om van Wilrijk naar Lier te wandelen, moesten we nog op zoek naar leuke
vervoersmiddelen. Op woensdag 30 december had Sarah een afspraak gemaakt om al
wat ideetjes op te doen waarin we op 28 augustus vervoerd wilden worden en
waarin we dachten dat onze suite vervoerd wilde worden. Na het eerste bezoek
was Sarah (opnieuw, het wordt wat ééntonig..) weer helemaal in de 7de
hemel want ze had zojuist haar droomvervoer gezien!!! Dolenthousiast opnieuw
met Bart overlegd en nog geen kwartier later een afspraak gemaakt om alles nog
eens met zen tweetjes te gaan bezichtigen (lees: Bart was ook al een beetje aan
het zweven door de fotos die men ons op voorhand had doorgestuurd . en dan
moest hij ze nog in het echt zien!)
Ondertussen was het alweer 31 december. Tijd om in de keuken
te kruipen om er een supergezellige oudjaarsavond van te maken en ons
huwelijksjaar goed in te zetten!
Donderdagavond 24 december, begin van een weekje vakantie!
Voor Sarah toch, want Bart zit met zijn neus boven de boeken om binnen 1,5 week
examen te gaan afleggen. De eerstvolgende dagen waren een aantal superleuke
kerstfeestjes gepland, waardoor de voorbereidingen een paar dagen op hold
stonden zodat er voldoende tijd was om onze pakjes uit te delen en open te
maken. :o)
Op 25 december was er het kerstfeestje bij de bomma(lees: bomma Vanderheyden). Gezien Bart sinds
dit jaar opnieuw student is, hoort hier ook opnieuw een nieuwjaarsbrief voor
zijn meter bij. Met een klein hartje en bibberende handjes begon hij te lezen:
Liefste meter,
De kerstman is alweer gekomen
metpakjes waar we al lang van dromen.
Oh, wat is het toch fijn,
om hier allemaal samen te zijn.
Ook het nieuwe jaar staat weer voor de
deur,
datmoeten we vieren met een glaasje schuimwijn of likeur.
Wie weet waarom zullen we nog allemaal
feesten
en uit de bol gaan als beesten.
Ik wil dan ook graag dat jullie 1 datum
al noteren,
zodat jullie hem zeker niet zullen
vergeten.
Laten we daarom 28 augustus reeds
afspreken,
zodat jullie zeker niet op onze huwelijksdag
ontbreken!
Vanaf de laatste alinea begon er bij sommige familieleden al
een belletje te rinkelen..waardoor op de achtergrond al een aarzelende, maar
hoopvolle ja .. ja.. klonk. Van zodra de nieuwjaarsbrief ten einde was,
gingen alle glazen bubbels de lucht in en klonk een oorverdovende
jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!
.......... Kippenvel
Vanaf nu is bijna iedereen op de hoogte van ons oh-zo-groot
nieuws!! Eindelijk zullen we binnenkort vrijuit kunnen spreken over hoe hard we
uitkijken naar het einde van de grote vakantie!
Twee dagen nadien gingen we meteen op stap om onze
eerste (en favoriete feestzaal) te gaan bezichtigen. De ontvangst was super en
de zaal was nog mooier dan ze op de fotos leek. We waren er meteen weg van..
maar uiteraard moesten we nog wel eens wat andere zalen gaan bekijken. Op
dinsdagavond een tweede feestzaal (Hof Van Beatrijs) gaan bezichtigen, waar we
over de zalen en zeker over de ontvangst al een heel stuk minder enthousiast
waren. Op donderdag door (sneeuw)weer en wind nog een derde zaal (Hof Van
Reyen) bekeken met ook een leuke gastheer en een mooie zaal, maar die toch iets
minder leuke formules had dan onze grote favoriet. Nog even aantal
brainstormmomenten met de mamas en papas, waarna werd beslist om op zondag 20
december het koetshuis in Hof Van Nazareth te gaan boeken. Yippie! De eerste
stap (na de verloving dan natuurlijk) was gezet! Nu op naar de rest.
We hadden ook al heel wat informatie aangevraagd
over mooie autos en goede fotografen. Nu konden we starten met hier wat dieper
op in te gaan, nu we eindelijk een datum hadden!
Door alle drukte, slaagden we er pas in om op
vrijdagavond iedereen op de hoogte te brengen. Eerst naar Sarah thuis om te
gaan aperitieven en nog eens bij te praten. Toen het juiste moment was
aangebroken, zei Sarah dat Sinterklaas dit jaar een heel leuk cadeautje had
gebracht. Hierdoor kwam er op mama en papa hun gezicht al meteen één en al
verbazing. Om hun niet te lang in spanning te houden, liet Sarah haar
oh-zo-mooie ringetje zien waarbij ze uitriep WIJ ZIJN VERLOOFD!!. Beiden
waren heel enthousiast, mama toch een klein beetje geschrokken. Maar blijkbaar
had papa toch al een vaag vermoeden dat er binnenkort nog wel eens een trouwfeest
zou kunnen volgen. En gelijk had hij! Na het klassieke kus-kus-kus werd er een
fles bubbels gekraakt en werd er wild gespeculeerd over wanneer de grote feest
zou zijn en hoe de dag er zou uitzien.
Daarna rond 21u naar Bart thuis om de boor te gaan
halen. Jammer genoeg merkten we hier dat er slechts de mama thuis was. Griet
was gaan volleyballen en papa gaan supporteren. Geen probleem, we wachten wel
tot iedereen terug thuis is, want Bart moest toch nog wat uitleg hebben over
het gebruik van de boor. Uiteindelijk om half 12 kwamen de andere huisgenoten
dan thuis. Na een kort verslag van de match van Griet, zaten Bart en Sarah
helemaal op hete kolen om hun enthousiasme te delen. Uiteindelijk was het
moment daar en zei Bart dat Sinterklaas was langsgeweest. Ook hier was er op
alle gezichten één en al verbazing te lezen. Toen liet Sarah haar ring zien.. met
een uitbundige aaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh tot gevolg. Ook hier volgde het
klassieke kus-kus-kus, waarna Griet zo snel ze kon naar Yves belde om het grote
nieuws te vertellen. Ook Yves zat vol enthousiasme en hij sprong zo snel
mogelijk uit zijn bed, in zijn kleren en in de auto (na een snelle roep naar
zijn ouders Bart en Sarah gaan trouwen!) en was er dus een kwartiertje later
ook om mee te vieren. Ondertussen was papa op zoek naar een fles champagne.. en
wat voor één! Een unieke fles roze champagne die had hij bewaard voor een
speciale gelegenheid.Griet was niet te
stoppen en belde ook meteen naar Annelies. Annelies nam op en Griet zei Bart
moet iets vertellen en gaf hierbij haar gsm door aan Bart. Deze was even
overdonderd, maar zei dan toch Wij hebben een nieuwtje wij gaan trouwen.
Opnieuw een overweldigende aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh, das keigoe!!! waarbij
ze meteen Kathleen inlichtte die naast haar stond op de kerstmarkt. En rarara..
opnieuw voluit met 2 aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh. Ondanks we het die avond niet
al te laat gingen maken, hebben we nog lekker doorgevierd tot 3u (maar toch was
dan ook zo gezellig!). Diep in de nacht kropen we overgelukkig in ons bedje
Nu moesten Ellen en Joeri nog ingelicht worden. Kwam
dit goed uit dat Joeri tijd en zin had om die zondagavond met Bart op de
playstation te komen spelen, terwijl Ellen en Sarah gingen tennissen. Sarah
dacht om Sinterklaas ook hier als inleiding te gebruiken en vroeg of de Sint
bij hen was geweest. Hierop volgde een hele uitleg (waarop we nu niet echt
gehoopt hadden..) maar toen Ellen en Joeri eindelijk uitgerateld waren, kon
Sarah ook aan hen haar oh-zo-mooie ringetje laten zien. Rara (het wordt wat
eentonig) ook hier een dolenthousiaste reactie met de klassieke kus-kus-kus en
een knuffel. Vanaf nu was het officieel en konden we echt starten met de
voorbereidingen.