De laatste week is ingegaan! Nog 3,5 dag en onze maand vakantie
kan beginnen en nog 5 dagen tot onze grote dag.
Ondertussen was alles wel in
orde, behalve nog enkele kleine prul- en checkwerkjes.Op 24 augustus hadden we een afspraak met de
deken en de pastoor om de muziek in de kerk te testen en nog enkele laatste
zaken af te spreken. Net voor we moesten vertrekken, zag Bart op zijn voicemail
een gemiste oproep van de deken met de melding dat zijn doopbewijs nog niet in
orde was. Ja lap..en we hebben nog maar een paar dagen. Toen we even later aan
de kerk aankwamen, gaven we (nogmaals) de juiste informatie door over het
doopsel van Bart en werd ons verzekerd dat het doopbewijs nog wel in orde zou
komen. Nu onze muziek eens checken We hadden deze heel behoedzaam uitgekozen en nu we ze door de
kerk hoorden galmen, kregen we beide kippenvel. Dit was echt zoals we het
wilden!! Al wachtende op de pastoor konden we meteen de deken helpen om onze
zitjes vooraan in de kerk en de rode matten klaar te leggen. Het begon steeds
echter te worden! Even later was de pastoor er ook en werd ons misboekje ook
door hem goedgekeurd (oef!).
Donderdag moesten we beide maar
een halve dag werken en konden we ons echt beginnen voorbereiden! We kropen
vroeg onder de wol, want op vrijdag moesten we er vroeger uit dan je op een
vrije dag zou willen
Ondertussen zijn we al augustus en is het dus nog minder dan
een maand tot onze grote dag! Maar er moest nog heel wat gebeuren.
Bart had al wat ideetjes op
internet opgedaan om een mooi bruidsboeketje te kiezen voor Sarah (zodat hij
zeker binnen zou mogen als hij zou aanbellen :o) ).
Op 7 augustus stapte hij, gewapend met een gesloten kaft met een foto van Sarah
in haar trouwkleed, richting de bloemenwinkel om over deze ideetjes te
brainstormen en het perfecte bruidsboeketje voor zijn bruidje te kiezen. Lastig
toch dat iedereen van de bloemenzaak de foto mocht zien behalve onze
toekomstige bruidegom. Na het bekijken van enkele voorstellen van de bloemist,
is Bart er naar eigen zeggen toch in geslaagd om een speciaal boeketje voor
zijn (toekomstig) vrouwtje te kiezen en is hij er zelf van overtuigd dat hij
binnen zal mogen!
Bart was de bloemenwinkel nog
niet goed buiten of hij kreeg een berichtje van Vera met de melding dat onze
trouwringen gearriveerd waren! We konden al niet wachten om ze nog eens te gaan
passen!! s Maandags trokken we ongeduldig richting de Kapellestraat met toch
een beetje zenuwen of onze ringen zouden passen. Gelukkig was het op dat moment
niet druk in de winkel van Vera en konden we meteen onze ringen bewonderen!
Onmiddellijk zweefden we terug.. en jawel hoor, ze pasten nog als gegoten!
Vanaf nu werd ons geduld nog meer op de proef gesteld, want het werd toch wel
verleidelijk om te nu al te dragen
Vanaf nu moesten we ook beginnen denken
aan onze misboekjes. Het ontwerp hadden we een tijdje geleden al gemaakt, zodat
we enkel nog moesten printen en nieten. In de week van 16 augustus begonnen we
tussen alle drukte door met knutselen. Het doel was om het laatste boekje klaar
te hebben op zondag 22 augustus. En door het geweldige teamwerk (en de
geweldige nietjesmachine van Leen en Petra) lukt het ons om zaterdagavond het
laatste boekje klaar te hebben!
Zaterdag 21 augustus, net een
week voor ons huwelijk, stond ook nog heel wat op de planning. In de voormiddag
ging Bart zijn coupe laten bijwerken, terwijl Sarah samen met 2 juryleden
richting Hemiksem trok voor de 3de en laatste pas van haar
trouwkleed. Gelukkigzat de jurk nog
steeds als gegoten en was ze dus klaar op opgestreken te worden, zodat ze de
dag voor onze trouw netjes klaar zou hangen in de winkel om opgehaald te worden.
In de namiddag trokken we met zen allen richting Hof van Nazareth om de eerste
spulletjes te gaan brengen: menukaarten, thema voor de tafels van het
avondfeest, definitieve gastenlijst etc etc. Toen we op het domein kwamen,
begonnen we alweer te zweven en zagen ons al klaar staan om onze gasten te
verwelkomen.
Het wordt nog een drukke week,
maar het kan niet snel genoeg komende zaterdag zijn!
Ondanks we zelf onze kerkelijke
trouw op 28 augustus beschouwen als onze echte trouwdag, wilden we van onze
burgerlijke trouw toch ook een gezellige dag maken met de dichte familie en
beste vrienden.
Bart had enkele maanden op
voorhand al verklapt dat hij een verrassing had, maar eentje waar we toch
allebei van konden genieten. De enige mysterieuze tip die Sarah had gekregen,
was dat het iets verfrissend was En of het een verrassing was!! Vrijdagavond
moest Sarah toen ze thuis kwam van het werk iets moois aantrekken, maar niet
te chic. We gingen dus ergens naartoe.. Toen we op de straat kwamen zei Bart
dat we niet met onze auto zouden gaan. Sarah haar eerste idee was Oh nee, toch
niet met onze moto!! En ik sta hier in een rok!. Maar nee, het was niet met de
moto, maar met een heel mooie zwarte auto die Bart had gehuurd voor het
weekend. Toen we instapten zag Sarah het mooie zwartlederen interieur en dat er
ook een dakraam aanwezig was. En of dat nog niet genoeg was, plotseling ging
heel het dak van de auto open.. het was een CABRIO!!! Met zen tweetjes gingen
we een ritje maken met onze cabrio en nadien gezellig eten om onze (officiële) laatste
avond als vriendje en vriendinnetje te vieren.
Dan was zaterdag eindelijk
aangebroken! Allebei hadden we maar matig goed geslapen, maar dat was dan
voornamelijk geweest door onze overvolle maag van de avond voordien. Om 8u ging
onze wekker en sprongen we vol enthousiasme uit bed. Eerst gezellig samen
ontbijten en dan ons volledig in tenue zetten om elkaar voor de eerste keer ons
ja-woord te geven. Een paar minuten voor 10u maakten we onze entree met onze
cabrio aan kasteel Steytelinck, waar al een deel van onze supporters stond te
wachten. Dan was om 10u30 het moment aangebroken om de trouwzaal van kasteel
Steytelinck te betreden, waar we na een tiental minuten dan mannetje en
vrouwtje werden verklaard! Als afsluitertje werd als test of we echt wel bij
elkaar passen onze Chinese horoscoop voorgelezen en werden we benoemd tot rat
(Bart) en buffel (Sarah). Tijdens de plechtigheid had het pijpenstelen
geregend, maar toen we buiten kwamen begonnen de wolken open te trekken en kwam
een gezellig zonnetje tevoorschijn.
Tijd om onze fotograaf Bert aan
het werk te zetten. Als brave leerlingetjes voerden we perfect uit wat hij
vroeg en werden er een heleboel groepsfotos getrokken. Nadien werden er nog
minstens evenveel fotos getrokken van ons pasgehuwd koppeltje. Uiteraard
hadden we van al dit poseren enorm veel dorst gekregen, dus gingen we met zen
allen op ons appartementje wat flessen bubbeltjes kraken. Na een mooie speech
van mama Vanderheyden vertrokken we opnieuw in onze cabrio richting het Tolhuis
in Schelle om er geweldig lekker te eten en een fantastische namiddag te
beleven!
Bedankt aan iedereen die deze
mooie dag met ons deelde!!
Om zich mentaal goed voor te
bereiden op onze 2 trouwdagen, ging Sarah een weekje voor onze burgerlijke
trouw zich nog eens volledig in tenue
voor 28 augustus laten zetten. De vorige pas was ondertussen al 2 maanden
geleden en was ook zonder aangepaste make-up en kapsel geweest. Gelukkig moest
Bart dat weekend werken, zodat hij zijn gedachten wat kon verzetten en niet
enkel zou denken aan hoe zijn bruidje er zou uitzien.
Om 11u werd Sarah bij de kapper
verwacht, waar ze na een uur volledig opgemaakt weer buiten kwam. Nu snel
richting Hoboken om in speed-tempo enkele boterhammetjes te eten en met haar
strenge jury richting boektiek Maya te vertrekken. Om stipt 13u gingen we met
zen viertjes de winkel binnen, want de ondertussen-niet-meer-babybolle-zus was
er ook terug bij om haar kleine zus aan een strenge keuring te onderwerpen.
Toen was het moment daar waar
Sarah opnieuw zo hard naar had uitgekeken! Daar was de jurk!Als kers op de taart mocht Sarah na het
showen voor de spiegel nog even door de winkel paraderen om te kijken dat alles
echt wel als gegoten zat. En aan de blikken van de strenge juryleden te zien,
was dit toch wel het geval. Uiteraard stond papa Steenackers vanaf de eerste
moment klaar om opnieuw een mooie fotoreportage te maken, die goed verstopt is
opgeslagen voor Bart :o).
Ondertussen weet Bart nog steeds
van niets, want (geloof het of niet) hij stond er zelf op dat Sarah alle
make-up en haarspeldjes zou verwijderen tegen dat hij die avond thuis kwam! Zo
is de verrassing binnen een maandje des te groter!
Op 15 juli was het D-day om te
kiezen hoe onze dag in Hof van Nazareth er zou uitzien.
Om 20u hadden we een afspraak om
samen met onze (schoon-)ouders enkele knopen door te hakken. De keuze van de
formule voor de receptie was zeer eenvoudig en op enkele minuten geregeld. Toen
begon het moeilijke gedeelte het avondfeest! De super-enthousiaste kok bleef
maar met geweldig lekkere ideeën komen zodat het steeds moeilijker werd om te
beslissen. Gelukkig waren we niet alleen en met zen zessen kwamen we tot een
menu waar het water van in onze mond kwam!
Ook voor de wijnen hadden we fantastische
hulp van onze 2 (schoon-)papa experten, zodat wij hier ons hoofd niet over
moesten breken.
Na een 2-tal uurtjes wisten we perfect hoe
alles in elkaar zou passsen. Nu nog afwachten wat onze gasten ervan zullen
vinden!
Gezien Sarah ook een andere
outfit heeft voor onze burgerlijke trouw dan voor onze échte grote dag, wilde
Bart ook op zoek naar een tweede outfit. Met zen tweetjes trokken we gezellig
de stad in, op zoek naar hét kostuum waar Bart er opnieuw onweerstaanbaar (maar
net iets minder dan op 28 augustus!) zou uitzien! Na enkele winkels in en uit
te zijn gegaan, vonden we in de rekken een super mooi kostuum! Snel haasten we
ons naar de paskamer om te kijken hoe fantastisch mooi Bart er zou uitzien.
Jammer maar helaas de maat klopte niet (behalve als Bart heel de dag met zijn
broek open zou lopen). Gelukkig waren het al solden, waardoor er nog een
heleboel niet-gesoldeerde kledingstukken achter de winkel gestockeerd waren. En
jawel, een maatje groter en het kostuum zat als gegoten! Nu nog op zoek naar
het perfecte hemd.. en we zijn helemaal klaar voor onze burgerlijke trouw!
Een weekje later hadden we de
kriebels terug te pakken en gingen we samen op zoek naar een hemd zodat we ook
qua kleuren een supermooi koppeltje zouden zijn! Ook dit bleek moeilijker dan
verwacht.. maar de volharder wint en we vonden dus het perfecte hemd. Het
oorspronkelijke plan was dat Bart een das zou aandoen die hij jaren geleden van
Sarah gekregen had, moest het niet zo zijn dat we toevallig op een das botsten met
exact dezelfde kleur van streepje in als
Bart zijn gloednieuwe hemd. Ach ja, we trouwen maar 1 keer he (hoewel..
eigenlijk trouwen we op een paar weken tijd 2 keer).
Vaak wordt de huwelijkskaars
vanuit de kerk geleverd, maar we wilden toch wel een uniek exemplaar dat we zo
mooi vinden dat ze nog jaren later op onze kast zou staan. Van onze
ceremoniemeester hadden we al wat adressen van kaarsengieterijen gekregen, maar
jammer genoeg waren die allemaal vrij ver van Wilrijk. Dus gingen we zelf op
zoek, tot we plots (heel toevallig) een website ontdekten van een winkeltje in
Sint-Niklaas waarje zelf een kaars kon
laten samenstellen voor gelijk welke gelegenheid. Op het eerste zicht kon je
enkel bestellen via internet, maar toch wilden we zelf even een kijkje gaan
nemen.. want wie weet hadden ze nog wel meer dan hetgeen op de website was
voorgesteld. Op 10 juli trokken we dus richting Sint-Niklaas, en gelijk hadden
we. In de winkel was werkelijk alles mogelijk: groot, klein, rond, vierkant,
theelichthouders met alle mogelijk versiering en teksten. Even stonden we met
onze mond vol tanden Maar zoals bij veel zaken die al hebben geregeld, startte
de ene en vulde de andere aan tot we de perfecte combinatie hadden. Op dat
moment was het gelukkig niet erg druk in de winkel, waardoor men meteen kon
starten aan het maken van onze kaars. En we hadden nog meer geluk, want op dat
moment was er kermis op de Grote Markt van Sint-Niklaas zodat wachttijd voorbij
vloog boven een lekker pakje smoutebollen voor Sarah en een hamburger voor
Bart. Een uurtje later gingen we zoals afgesproken terug naar de winkel, waar
onze kaars stond uitgestald op een tafel. Allebei waren we meteen in de wolken!
Zon supermooie kaars met ONZE namen en ONZE datum!
Ondertussen staat deze kaars nu al op de kast te
pronken tot we ze op 28 augustus in het bijzijn van familie en vrienden voor
het eerst mogen aansteken!
Ondertussen is het al 6 juli en is
het nog maar 3 weken tot we voor de wet trouwen, dus werd het wel tijd om hier
ook wat aan te werken. We hadden al besloten dat we dit heel beperkt wilden
vieren met onze suite, grootouders en beste vrienden en er gewoon allemaal
samen een gezellige dag van wilden maken. Uiteraard moest iedereen hier ook een
aparte uitnodiging voor krijgen, maar we vonden de inspiratie (en tijd) niet
meer om een andere uitnodiging in elkaar te knutselen dan de uitnodiging voor
onze echte trouwdag. Gelukkig vonden we tijdens onze zoektocht van Bart zijn
kostuum leuke, voorgedrukte uitnodigingen die we voor deze dag konden
gebruiken.
Om deze dag later ook niet te
vergeten, hadden we ook graag wat fotos gehad. Zonder twijfel zullen er die
dag een aantal mensen aanwezig zijn die zeer enthousiast een hele fotoreportage
zouden vastleggen (inclusief de bruidegom zelf! :o)), maar toch hadden we al
deze mensen graag mee op de fotos gehad. Gelukkig had nog niet zo lang geleden
Bert, een vriend van Sarah en Bart, gepronkt met zijn nieuw fototoestel en hun
een heel deskundige uitleg gegeven. Dus waarom verder zoeken? Snel een
telefoontje naar Bert gepleegd die dit, ondanks de hele verantwoordelijkheid,
met plezier wilde doen! MERCI BERT!!!
In de namiddag zouden we met heel
de bende iets gaan eten. Na wat zoekwerk en verschillende restaurants tegen
elkaar te hebben afgewogen, besloten we om richting het Tolhuis in Schelle te
trekken. Sarah belde snel om hun plaatsjes al te reserveren maar blijkbaar zag
de man van het Tolhuis dit iets groter dan Sarah en Bart dit deden en wilde hij
afspreken om de menu te bespreken. Oké.. dan doen we dit he.
Woensdag 21 juli trokken we met
zen tweetjes richting het Tolhuis waar we door een enthousiaste kok werden
ontvangen. En weer werd bevestigd hoe groots hij dit feestje zag, want er werd
ons voorgesteld hun feestzaal te gebruiken. Gezien we het liever allemaal wat
relaxed wilden laten verlopen en onze echte grote feest eind augustus is, kozen
we ervoor om onze diner op het terras te laten doorgaan. Na heel wat
lekkernijen te horen, maakten we een keuze voor een overheerlijk menu.
Binnen 10 dagen is het zover! Nu
kunnen we echt aftellen (zoals bij nieuwjaar): 10, 9, 8, , 3, 2, 1, 0!!
Nee, nee.. we gaan al niet
scheiden! :o) Maar gezien we eind deze maand al voor de wet trouwen, moeten we ten
laatste binnen een 2-tal weken weken het bewijs van ons huwelijkscontract binnenleveren
bij de burgerlijke stand. Eind juni hadden we al eens samen gezeten met de
notaris om uitleg te krijgen over de verschillende mogelijkheden.. en 6 juli
was het de grote dag om dit document te gaan ondertekenen.
Wauw, weer een bewijs dat heel
deze droom toch werkelijkheid is! Nu kunnen we echt beginnen aftellen naar onze
burgerlijke trouw en van zodra die er is, is het nog maar enkele weken tot
onze echte trouw!!!
Om iedereen tijdig (dus voor de
grote vakantie) op de hoogte te stellen waar ze op welke dag om hoe laat zouden
moeten zijn omonze grote dag mee te
vieren, werd het hoog tijd om te starten aan onze uitnodigingen. We hadden al
lang besloten om ons hier zelf met te amuseren en deze zelf in elkaar te
knutselen maar hoe moesten we hier aan beginnen? We hadden elk al een aantal
ontwerp-uitnodigingen gemaakt, maar voorlopig was geen enkele écht zoals we
het wilden. Ook was Sarah reeds eind april al op zoek geweest naar bruikbaar
materiaal, maar dit had voorlopig niet meer veel hulp geboden.
Op 22 mei trokken we met zen
tweetjes richting Ava om tussen de papierrekken inspiratie op te doen. (Degene
die hier al geweest zijn, begrijpt zeker onze eerste reactie hoe moeten we
hieraan beginnen?) Uiteindelijk kregen we toch steeds een beter idee over hoe
we onze uitnodigingen wilden. We namen wat testmateriaal mee en startten nog
diezelfde avond met uitproberen. Tot laat op de avond probeerden we dingen uit,
tot we bijna ter plekke in slaap vielen. Ook de dag erna ging het uitproberen verder,
tot we hét ontwerp hadden waar we al zo lang achter zochten! Snel alles op de
computer opslagen, zodat het later enkel print-, snij-, plak- en stempelwerk
zou zijn. Twee dagen later ging Sarah het nodige materiaal kopen om te starten
aan onze 200 uitnodigingen. Door de drukte konden we pas het volgende weekend
verder knutselen. We waren nog maar net gestart met printen tot oh nee de
afdrukmarges van een deel van onze opgeslagen sjabloon klopte niet meer!
Gelukkig konden andere delen wel geprint worden, waardoor we niet volledig vast
zaten. Terwijl Bart trouw zijn werkplicht ging vervullen, ging Sarah vol goeie
moed verder met het opnieuw opzoeken van de juiste marges. Na verschillende
pogingen, waren de marges nog steeds niet zoals ze voordien geweest waren! *
zucht* Dan maar manueel alles aftekenen duurt wel iets langer, maar dan is het
tenminste naar onze zin.
Begin juni werd het tijd om de
eerste uitnodigingen uit te reiken. Zaterdag 5 juni kregen de ouders van
Sarah hun uitnodiging. Dat moest uiteraard gevierd worden met een spetterend
flesje roze bubbels (mopje voor insiders :o) )!
De dag erna was het aan 2 van de 3 koppels van het gezin Vanderheyden. Ook hier
overhandigden we glunderend van trots onze uitnodigingen. Jammer genoeg nam dit
glunderen nogal snel af toen een superalerte Griet opmerkte moet het tijdstip
van jullie huwelijksmis nergens vermeld worden? OH NEE!!! En alle 200
binnenkanten waren al geprint!!! Tsja, dan zat er niets anders op dan nogmaals
richting Ava te rijden en nieuw papier voor de binnenkanten te kopen. Na alles
opnieuw geprint en versneden te hebben en na nog ettelijke uren tekenen,
snijden, plakken en stempelen, waren eindelijk onze 195 uitnodingen af. En
trots dat we erop zijn!!
Ondertussen zijn alle uitnodigingen
rondgedeeld of onderweg met De Post
.. en wachten wij vol spanning af
wie met ons wil komen meevieren op 28 augustus!
Na lang en ongeduldig wachten is op 8 juni om
22u30 een klein wondertje geboren:
Lucas
Oh wat zijn we blij met Sarah haar metekindje, Bart zijn
neefje en ons 4de bruidskindje (in gedachten dan toch, want in
werkelijkheid zal hij daar nog iets te klein voor zijn )!!
Ondertussen waren we dus 2 weken
na onder tweede ondertrouw. We hadden al wat gesleuteld aan de muziek en de
teksten van onze huwelijksmis, maar nu moesten we nog even checken of mijnheer
pastoor dit ook wel allemaal zag zitten. De avond voordien hadden we nog een
aantal knopen doorgehakt over teksten waar we nog tussen twijfelden en we waren
er dus helemaal klaar voor om ze door pastoor Claessens te laten keuren.
Toen we op 25 mei bij hem binnen
kwamen, was hij opnieuw even hartelijk als bij onze eerste ontmoeting. Samen
namen we de teksten door en kregen we hier en daar nog een kleine tip. Maar
over het algemeen hadden we toch al onze best gedaan en zag het er al heel goed
uit! Ziezo.. dat is ook geregeld!
EINDELIJK, EINDELIJK!! Na bijna
een half jaar te wachten was de dag aangebroken waarop Sarah voor het eerst haar
trouwkleed mocht gaan passen. Nu hopen
dat men de opgeschreven borst-, buik- en heupomtrekken goed had gelezen en dat
de jurk dus als gegoten zou zitten. Om half 10 werden we ten huize boetiek
Maya verwacht. Deze keer waren er slechts 2 juryleden om streng te komen
keuren, gezien het 3de jurylid haar babybolle buik moest gaan showen
op een trouwfeest van de schoonfamilie. Mooi op tijd kwamen we bij de winkel aan,
papa Steenackers geladen met zijn fototoestel.
We mochten meteen verder doorlopen naar de paskamer, waar de assistente van
Maya Sarah in de jurk hielp. Meteen schoot papa Steenackers in zijn
startblokken om een hele fotoreportage te maken. Op dit moment kwam Maya binnen
die ook zeer tevreden was over hoe het kleed bij haar bruidje paste. De
omtrekken waren dus absoluut in orde.. nu nog de lengte! Na het steken van
tientallen speldjes en heel wat links, rechts en teruggedraai was ook de lengte
zoals ze hoort te zijn. Uiteraard moest papa Steenackers hier ook nog een flink
aantal fotos van trekken, terwijl mama Steenackers goedkeurend vanaf de kant
van de kamer zat te kijken. Jammer maar helaas, maar na nog een tijdje genieten
voor de spiegel moest het kleed ook opnieuw uitgetrokken worden zodat de lengte
aangepast kan worden. Gelukkig is het nu minder lang wachten dan vorige keer
tot de volgende pas! 24 juli is het opnieuw zover en gaat ook de
dan-niet-meer-babybolle-zus opnieuw mee (als het kleintje het toelaat aan de
mama :o))!
VANDAAG IS HET NOG EXACT 100 DAGEN TOT ONS HUWELIJK!!!!
Uiteraard moesten we dit vieren! Gelukkig moesten we allebei maar een half dagje werken. Hierdoor konden we zalig in het zonnetje op een terrasje op de Grote Markt in Lier met een biertje/glaasje rosé klinken op onze 100 dagen! Nadien gingen we nog even een kijkje nemen in de omgeving van het begijnhof gezien we hier onze huwelijksreportage doorgaat. We zagen onszelf al, helemaal in tenue, staan poseren. Nu maar hopen dat het op onze datum even mooi weer is als deze namiddag.
Een onweerstaanbare bruidegom
moet uiteraard vergezeld worden door een oogverblindende mannelijke suitehelft.
Bij het kiezen van het kostuum van Bart, hadden we ook meteen hét kostuum
gezien voor onze mannen.En wie konden
we voor het showen ervan beter meenemen dan onze (schoon-) papas (en uiteraard
ook (schoon-)mamas voor de extra goedkeuring)? Zoals uiterst ervaren
topmodellen showden ze elk hun kostuum en kregen, van zodra de juiste maat
gevonden was, van zowel ons bruidskoppeltje als van de (schoon-)mamas een zeer
goedkeurende blik. Nu moesten we nog op zoek gaan naar de juiste das om van het
kostuum een perfect geheel te maken. Gezien papa Vanderheyden als laatste zijn
kostuum aan had, was hij ook de Chinese vrijwilliger om de dassen op uit te
proberen. Das, na das, na das werd uitgeprobeerd terwijl papa Vanderheyden
kritisch gekeurd werd door 5 toekijkende, strenge juryleden. Uiteindelijk waren
we het er alle zes over eens en werd de mooiste das uit de collectie gekozen.
Vanaf nu kunnen de andere mannen van de suite komen passen.. en uiteraard hun moves
oefenen om net zoals onze (schoon-)papas op 28 augustus als echte topmodellen
rond te paraderen :o)
Na onze laatste afspraak met de
deken, had deze ons aangeraden om stilaan een afspraak met de pastoor te maken.
Deze afspraak ging dus door op 11 mei. We werden om 20u bij hem thuis verwacht
en wisten eigenlijk helemaal niet wat we moesten verwachten.
Vol verwachting belden we aan, en
gelukkig deed enkele seconden later een hartelijk man de deur open. Vanaf het
eerste moment hadden we een goed gevoel bij deze man. We namen plaats aan de
tafel en het eerste wat hij checkte was onze doopbewijzen. En aiaiai blijkbaar
was er toch nog iets mis. Wij dachten dat onze beide doopbewijzen waren
toegekomen, maar pastoor Claessens vond plots het doopbewijs van Bart niet meer
tussen de andere papieren. Geen probleem, hij zou dit nog wel eens bij de deken
checken (en wij zullen dat ook nog wel eens bij de deken checken).
Dan volgde het serieuze werk. Plots
haalde de pastoor hetgeen boven wat de voornaamste reden was waarom we naar hem
waren toegekomen: het blad dat ons bij de deken thuis zweetdruppeltjes op ons
voorhoofd veroorzaakt (oeps, waren we al vergeten!). Op dit blad stonden 3
vragen over onze waarden en of deze waarden overeen komen met deze van Jezus
en het Evangelie SLIK! Rustig begon de pastoor deze vragen voor te lezen Hierbij
wisselden we even een snelle (misschien een klein beetje angstige) blik uit:
wat moesten we hier nu op antwoorden? Gelukkig laste de pastoor na de eerste
vraag een korte pauze in, waarbij hij meteen ook zei dat we niet echt op deze
vragen moesten antwoorden, maar dat we hier enkel voor onszelf over moesten
nadenken. OEF! Hierna ging hij dus verder met voorlezen en kwamen we aan het
echte belangrijke deel: het moment dat we onze handtekening moesten plaatsen om
aan te geven dat we in vertrouwen en uit vrije wil met elkaar willen trouwen.
TUURLIJK WILLEN WE DAT!! Snel plaatsten we alle drie onze handtekening,
waardoor we dus nu ook voor de kerk in ondertrouw waren!
Pastoor Claessens had blijkbaar
ook verwacht dat we al (de aanzet tot) onze huwelijksmis bij ons hadden. Weer
wisselden we even een angstige blik uit.. want dit hadden we uiteraard niet
meegebracht. Met een bang hartje biechtten we op dat we al wel verschillende
teksten hadden gekozen, maar dat dit nog niet definitief was en dat we dit ook
niet hadden meegebracht. Gelukkig stelde hij ons snel gerust dat dit absoluut
geen probleem was en maakten we een afspraak voor 2 weken later. To be
continued
Hoera!! We zijn eruit geraakt!
Deze namiddag zijn we onze trouwringen gaan kiezen (en mooi dat ze zijn!).
Nadat we vorige keer naar Vera waren gegaan, hadden we nog ettelijke uuuuren de
verschillende mogelijkheden bekeken. Uiteindelijk ging het nog tussen 2
(soortgelijke) koppeltjes. Na deze 2 nog een keertje hebben gepast, was de
definitieve keuze gemaakt!
Hierbij nog eens bedankt aan Vera
en Mario voor de persoonlijke coaching!
Natuurlijk willen we als
pasgehuwd koppeltje zo snel mogelijk na ons huwelijk op honeymoon. Onze
voorkeur ging al een tijdje naar Kreta.. dusmoesten we hier maar eens wat informatie over gaan vragen. Na advies te
hebben gevraagd aan een reisagent hier in Wilrijk, kregen we een aantal
boeken met informatie mee om zelf eens uit te pluizen. Tussen alle drukte door
vonden we hier en daar toch de tijd om dé locatie uit te zoeken om een
fantastische huwelijksreis te hebben! We wilden graag op 2 verschillende
locaties logeren op Kreta, eerst in het oosten en later in West-Kreta, om zoveel mogelijk van dit mooie eiland te ontdekken.Een kleine week later hadden we 2 hotels
gekozen en trokken we opnieuw richting het reisbureau om hiervan een offerte te
laten maken. Gelukkig zaten we op stevige stoelen of we waren er letterlijk
afgevallen. Ongelooflijk, wat een hoge prijs! We vonden nu wel dat onze
honeymoon speciaal moest zijn, maar we mochten nadien toch ook geen spijt
hebben van al het geld dat we hadden verspild. Met het excuus we komen later
nog wel eens terug verlieten we het reisbureau. We moesten toch ook leuke
hotels op Kreta vinden, waar we geen fortuin moesten betalen? Dus besloten we
om zelf op zoek te gaan..
Het belangrijkste was dat we op
Kreta zouden geraken, dus de eerste taak was op zoek gaan naar een vlucht. Na
een beetje vergelijkend werk te hebben gedaan (en na enkele goeie tips te hebben
gekregen), boekten we onze vluchten. Nu moesten we nog op zoek naar 2 mooie
hotelletjes. Na opnieuw wat zoekwerk vonden we hetgeen we zochten. Dus het ligt
vast: 16 dagen Kreta! Eerst logeren we 9 nachten in een suite met zeezicht in
Oost-Kreta en dan blijven we nog 7 nachten in een typisch Grieks hotelletje in West-Kreta.
Wat moet een mens nog meer hebben?
Sinds enkele weken hadden we een
afspraak gemaakt op 19 april om de dagplanning te bespreken met onze
ceremoniemeester. Na een kleine vertraging kwam hij bij ons aan. Samen namen we
nog een keer de vragenlijst door die we hadden gekregen bij onze eerste
ontmoeting. Gezien we deze al enkele weken geleden hadden ingevuld en
doorgemaild, konden er toch nog een aantal zaken aan worden toegevoegd.
Later maakte Eddy een kladversie
op van hoe onze trouwdag zal verlopen. Enkele dagen later kregen we deze dan
via mail toegestuurd. Zo weten we nu dus ook al hoe vroeg we zullen moeten opstaan,
wanneer Sarah ongeduldig haar bruidegom staat op te wachten, wanneer we als
bijna-getrouwd koppeltje (elk apart) naar de kerk vervoerd zullen worden,
wanneer we als getrouwd koppeltje buiten de kerk zullen komen etc etc!
Vanaf nu lijkt het nog echter dan
voordien! We blijven ongeduldig de dagen aftellen!
Sarah had al sinds lang haar
droomjurk gevonden.. maar nu moesten we er nog voor zorgen dat onze bruidegom
niet in zijn jeansbroek aan het altaar zijn bruid zou staan opwachten. Samen
met Sarah en mama Vanderheyden ging hij op 17 april op stap om een
onweerstaanbaar kostuum te zoeken. De voorkeur ging naar De Ceremonie. Jammer
genoeg was de service in deze winkel niet zoals we verwacht hadden, waardoor we
ons dus vrij snel terug naar buiten begaven. Dan maar eens gaan horen bij
Ducheynne. Hier werden we met open armen ontvangen en kon onze bruidegom alle
mogelijke kostuums, gilets en dassen uitproberen. Na wat gepas was DE outfit
gevonden
En bij deze kan ik (Sarah) wel
verkondigen dat hij er absoluut onweerstaanbaar uitzag en dus ook zal uitzien op onze trouwdag!!