Door alle drukte, slaagden we er pas in om op
vrijdagavond iedereen op de hoogte te brengen. Eerst naar Sarah thuis om te
gaan aperitieven en nog eens bij te praten. Toen het juiste moment was
aangebroken, zei Sarah dat Sinterklaas dit jaar een heel leuk cadeautje had
gebracht. Hierdoor kwam er op mama en papa hun gezicht al meteen één en al
verbazing. Om hun niet te lang in spanning te houden, liet Sarah haar
oh-zo-mooie ringetje zien waarbij ze uitriep WIJ ZIJN VERLOOFD!!. Beiden
waren heel enthousiast, mama toch een klein beetje geschrokken. Maar blijkbaar
had papa toch al een vaag vermoeden dat er binnenkort nog wel eens een trouwfeest
zou kunnen volgen. En gelijk had hij! Na het klassieke kus-kus-kus werd er een
fles bubbels gekraakt en werd er wild gespeculeerd over wanneer de grote feest
zou zijn en hoe de dag er zou uitzien.
Daarna rond 21u naar Bart thuis om de boor te gaan
halen. Jammer genoeg merkten we hier dat er slechts de mama thuis was. Griet
was gaan volleyballen en papa gaan supporteren. Geen probleem, we wachten wel
tot iedereen terug thuis is, want Bart moest toch nog wat uitleg hebben over
het gebruik van de boor. Uiteindelijk om half 12 kwamen de andere huisgenoten
dan thuis. Na een kort verslag van de match van Griet, zaten Bart en Sarah
helemaal op hete kolen om hun enthousiasme te delen. Uiteindelijk was het
moment daar en zei Bart dat Sinterklaas was langsgeweest. Ook hier was er op
alle gezichten één en al verbazing te lezen. Toen liet Sarah haar ring zien.. met
een uitbundige aaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh tot gevolg. Ook hier volgde het
klassieke kus-kus-kus, waarna Griet zo snel ze kon naar Yves belde om het grote
nieuws te vertellen. Ook Yves zat vol enthousiasme en hij sprong zo snel
mogelijk uit zijn bed, in zijn kleren en in de auto (na een snelle roep naar
zijn ouders Bart en Sarah gaan trouwen!) en was er dus een kwartiertje later
ook om mee te vieren. Ondertussen was papa op zoek naar een fles champagne.. en
wat voor één! Een unieke fles roze champagne die had hij bewaard voor een
speciale gelegenheid.Griet was niet te
stoppen en belde ook meteen naar Annelies. Annelies nam op en Griet zei Bart
moet iets vertellen en gaf hierbij haar gsm door aan Bart. Deze was even
overdonderd, maar zei dan toch Wij hebben een nieuwtje wij gaan trouwen.
Opnieuw een overweldigende aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh, das keigoe!!! waarbij
ze meteen Kathleen inlichtte die naast haar stond op de kerstmarkt. En rarara..
opnieuw voluit met 2 aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh. Ondanks we het die avond niet
al te laat gingen maken, hebben we nog lekker doorgevierd tot 3u (maar toch was
dan ook zo gezellig!). Diep in de nacht kropen we overgelukkig in ons bedje
Nu moesten Ellen en Joeri nog ingelicht worden. Kwam
dit goed uit dat Joeri tijd en zin had om die zondagavond met Bart op de
playstation te komen spelen, terwijl Ellen en Sarah gingen tennissen. Sarah
dacht om Sinterklaas ook hier als inleiding te gebruiken en vroeg of de Sint
bij hen was geweest. Hierop volgde een hele uitleg (waarop we nu niet echt
gehoopt hadden..) maar toen Ellen en Joeri eindelijk uitgerateld waren, kon
Sarah ook aan hen haar oh-zo-mooie ringetje laten zien. Rara (het wordt wat
eentonig) ook hier een dolenthousiaste reactie met de klassieke kus-kus-kus en
een knuffel. Vanaf nu was het officieel en konden we echt starten met de
voorbereidingen.
Dit is ons eerste berichtje op onze blog. Hiermee willen we jullie mee op de
hoogte houden van alle vorderingen die onze grote dag tot een topdag gaan
maken!
De "oorzaak" dat jullie hier deze blog kunnen raadplegen is dat Bart
het heeft aangedurfd om op 6 december op zijn knie te gaan zitten. Het gebeurde
allemaal toen we s avonds thuis kwamen na de housewarming van Annelies en
Kathleen. Vlak voor we die namiddag vertrokken, was Bart boven zijn
portefeuille vergeten en moest per toeval toch nog even naar het toilet
terwijl Sarah nietsvermoedend in de garage stond te wachten. Het oorspronkelijk
plan was een aantal dagen voordien in het water gevallen, gezien het
tennisuurtje dat Sarah elke zondagavond met haar zus speelde niet doorging en
Bart en Sarah dus samen thuis zouden komen. Die bewuste Sinterklaasavond kwamen we rond
22u30 thuis; Bart nog opvallend wakker, Sarah al geeuwend verlangend naar hun
warm bedje. Van zodra Bart de voordeur van ons appartement had geopend zei hij
dat Sarah even in het halletje moest wachten, want hij had het verrassing voor
haar. Resultaat: Sarah haar slaap verdween meteen en maakte vliegensvlug plaats
voor nieuwsgierigheid en toch ook een beetje hoop op . Sarah dus braaf
wachtend in de hal, terwijl Bart vol stress binnen de laatste zaken in orde
bracht (lees: vol stress en met volgens hemzelf veel geklungel de kaarsjes
probeerde aan te steken). Seconden leken minuten.. en dan ging de deur van de
living open! Binnen speelde zacht de cd met al onze liedjes en stond een
verzameling van theelichtjes in een hartjesvorm met in het midden een klein
doosje met een oh-zo-mooie ring! Allebei hadden we tranen in onze ogen, maar we
waren er (en zijn er nog steeds) absoluut zeker van: de periode
"vriendje-vriendinnetje" wordt binnenkort opgevolgd door een
eeuwigdurende periode van "mannetje-vrouwtje".
Ondanks het al bijna 23u was en het de dag erna een werkdag was, konden we het
toch niet laten om meteen achter de computer te kruipen om op zoek te gaan naar
een supermooie feestzaal waar we ons geluk met onze familie en vrienden kunnen
delen. Diezelfde avond/nacht hadden we dan ook al van enkele zalen informatie
aangevraagd. En op welke datum willen we trouwen? Een specifieke voorkeur
hadden we niet voor een datum, maar we hoopten toch dat we onze trouw in 2010
konden regelen. Liefst in de zomer, maar we moesten wel met een aantal zaken
rekening houden:
1e: dat het al december was en het voorbereiden van een huwelijksfeest toch
langer dan een week duurt.
2e: dat we vanaf september allebei terug met onze neus in de boeken zitten en
mogelijk weinig tijd hebben voor een huwelijk, laat staan een huwelijksreis.
3e: dat we toch graag het zonnetje erbij hebben op onze grote dag en dat de
kans op zon in (en na) oktober toch een stuk kleiner is dan in augustus en
september.
Uiteindelijk besloten we om ons te focussen op de feestzalen
en in tweede instantie te kijken naar de datum.Van alle informatie die we hadden
aangevraagd ging onze voorkeur eigenlijk al meteen naar Hof Van Nazareth in
Lier. Maar we moesten toch eerst onze (toekomstige schoon-)ouders en
(schoon-)zussen op de hoogte brengen voor we zalen gingen bezichtigen.
Omdat er toch wel wat komt kijken
bij het regelen van een huwelijksdag, besloten we om onze ervaringen neer te
schrijven en met iedereen te delen die ze wil lezen. En hier is hij dan.. onze
blog!
