Gisteren, donderdag, de Ferry genomen in Wellington voor de oversteek naar het Zuideiland. Zuid klinkt warm maar is hier net als het draaien van de zon omgekeerd. Op de boot stak een forse ijskoude wind op en deed de warmte verdwijnen. De aankomst in Picton blijft hoe dan ook fabelachtig mooi. Je vaart het laatste eind door een web van fjorden. Met onze camper op naar Nelson waar we willen kajakken tussen de robben en dolfijnen?? Het is hier nu uur in de morgen en het zonnetje doet weeral moeite om door te breken. De Jan heeft daar weeral voor gezorgd. Onze planning wordt dagelijks aangepast want hier is gewoon veel te veel schoons te ontdekken. C U later....
Maandag aangekomen aan een of ander idylisch meer in de nabijheid van Tongariro. We slapen op een verlaten weg tussen de eerste sandflys en trekken er dinsdagmorgen op uit om de Tongariro-crossing te doen. We houden halt in het visitor center om een topokaart te kopen. We vertrekken met mooi weer op de prking voor een tochtje van enkele uren. Op de col gekomen valt ons meteen een pijl op richting Mount Ngauruhoe (lees Mount Doom)... Dit kunnen we toch niet laten liggen. We zetten de tocht aan en merken al snel dat er geen enkele bewegwijzering is.. We gaan verder op onze bergervaring en klauteren over de lavavelden, langs een rotskam naar boven. Allemaal geen probleem ware het niet dat de mist snel kwam opzetten. We belandden voor we het wisten in een heus erwtensoep. Ik markeerde enkele punten op mijn GPS om de terugweg zeker terug te vinden. Na een 4-tal uren klimmen kwamen we op de kraterwand van de Mount Doom. We horen nog net hoe Sauromon zijn adem inhoudt. Smeagle krijgt de poepers en verdwijnt in de mist. Als in een film verdwijnt nu de nevel en maakt plaats voor een adembenemd uitzicht in het hol van de vulkaan. We ruiken de zwaveladem van deze berg waarin de ring verdween... Saraumon nam wraak en stuurde een dichte nevel op ons af. We waren gedwongen om snel af te dalen naar onze camper... Dagresultaat: 20km met 1430 hoogtmeters, goed om onze Iron-knieen nogmaals goed te treiteren.. Moe maar voldaan overnachten we in het Tongariro National park om vandaag langs de Wanganui-river te cruisen, te zwemmen, te genieten...
Tijd voor emoties was er niet op de dag van onze Ironman. The day after echter kwamen ze als een storm over mij... Na een rustige nacht op een parking in Taupo ging ik 's morgens op een bank langs het meer zitten mijmeren. Een gevoel van ongeloof maakte zich van mij meester ... Yes we did it!! Een dikke dank u wel voor al degenen die dit mee mogelijk maakten. Michel voor de schitterende trainingen, Peter voor de companie tijdens de lange "Hageland trainingen", Den hoop van de Duvellovers voor de looptrainingen... De TriaMo-leden voor de zwemtrainingen en last but not least mijn vrouwtje en mijn kindjes voor het vele geduld als ik weer eens zat te zagen over de zware voorbereidingen,,, Dank u, dank u, dank u....
"This is crazy", was het eerste dat ik kon zeggen tegen de zeer rondborstige Maori-moeder, nadat ik haar stevig had omhelsd. Gewicht bij start: 72.5. Gewicht na aankomst: 72.5. Verbruikte calorien volgens Polar: 8760. Daarvoor onderweg bij benadering 3 trossen bananen, 3 liter cola, enkele bekers zoute sticks en chips, enkele liters sportdrank en evneveel plat water. Onderweg 3 x geplast (neen, niet in mijn broek), steeds mooi (?) helder. This is crazy. Aan een marathon beginnen na 180 km fietsen. Gelukkig waren er die duizenden supporters: "looking good, Luke", en in de laatste K's: "you are going home, Luke". FANTASTIC EXPERIENCE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! But don't try this at home....
Veel geinvesteerd op alle gebieden maar het is er niet uitgekomen, zo kan je het samenvatten. Nochtans ben ik niet ontgoocheld, de club heeft er 2 IronMan'nen bij en dat was mijn voornaamste wens. Kwalificatie heeft er nooit ingezeten, na het zwemmen zat ik op plaats 11. Ik heb 3km meer gereden door het nemen van een verkeerde richting. De seingever stuurde mij erheen, maar ik had het bord moeten zien. Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit. Ik wist genoeg na het fietsen en ik heb in de marathon op behoud gespeeld. Er waren gewoon teveel betere talenten dan ik, Hawaii is niet mijn ding. Mogelijk doe ik nog 1 poging als ik 60 wordt. Genieten nu!!! Tot blogs, Jan.
Klinkt dat stoeferig? Zeker, maar dat mag wel na een avontuur als dit! We dachten dat we het parcours redelijk hadden ingeschat, maar dat was er ferm naast gepakt. Zo zag de dag eruit van deze 3 Ironman:
4.40uur: Opstaan, muessli koken, toilet, drinkbussen en foodbags prepareren, alles insmeren (alles...) 5.30 uur: Drank en food naar de fietsen brengen, nummers op armen en benen laten zetten door een inlandse schone... 6.30 uur: Wetsuit aan en wandelen naar het meer voor de zwemstart. 7.00 uur: Een kanonschot doet de adrenaline een laatste maal (dachten we toen) stijgen naar ongeziene hoogtes. En daar gingen ze. SUPER, FANTASTISCH, HEERLIJK, LEKKER zwemwater. Dit is puur genieten. Onderweg tijd zat om verwonderd te kijken naar de zandtekeningen op de bodem van dit kraakheldere meer. Hier tegen is het Zilvermeer een modderpoel... 8.20 uur: Begeleid door een vriendelijk New Zealander omkleden en de fiets op voor een ritje in de openlucht van 180 km. De zon is van de partij maar de wind blaast ze gewoon van de baan. Dit is geen kop of rugwind maar een dekselse zijwind waar je dus nooit plezier van hebt. Bij momente zo sterk dat hij enkele triatleten in de gracht doet belanden. Ook de heuvels zijn venijniger dan we verwacht hadden. Na 90 km zit alles goed. Jan is niet te houden en rijdt de wind gewoon aan flarden. Hij heeft dan ook een top10 tijd bij het fietsen (ware het niet dat hij een missing maakte en een stuk de verkeerde weg insloeg). Na 180 km zat ik kapot, mijn benen, mijn nek, mijn gat...alles deed pijn. Ik wil van die verdomde fiets af en rustig een rondje gaan joggen..... rond 15.10: Start van de marathon. Rustig een toertje joggen? Vergeet het man... Direct weer bergop en af en nu wel degelijk een kopwind van eerste kwaliteit. We beuken tegen de wind in 10 km aan een stuk. Gelukkig plakte ik mijn petje vast met 'superglue' of ik was het kwijt gespeeld. De adrenaline wordt weer meermaals de hoogte ingeslingerd bij het supportersgeweld van de Kiwi's (zo noemen New Zealanders zich) langs de kant. Na 20 km wil ik naar os moe... Oh my God, waar ben ik aan begonnen... Je zal het afmaken ook Luc. Wat die volgende 10 km door mijn kop spookte ga ik hier niet allemaal vertellen... Bij een marathon staat de man met de hamer rond de 30km maar ik had die gast al 3 keer gezien en hij sloeg er niet naast, dat kan ik je verzekeren... Eindelijk het 32km punt. Het laatste stuk moest ik van Michel mijn hartslag niet meer laag houden en snorde ik de laatste 10 km windaf richting finish! WE MADE IT!
19.42: Aankomst in Taupo, medische controle, zitten, bijna kotsen als je iets wilt eten, niet meer recht kunnen, toch recht moeten.... 21.00 uur: Vlug naar een camping om te douchen 22.00 uur Piza eten met een lekker glaasje wijn 23.30 uur: Naar de Irish pub om wat los te dansen.. 1.00 uur: Champagne drinken in de camper 2.00 uur SLAPEN
Ann, Lies, Lukas, Tom, Saar, Kevin, Karen, Mats, Guy (jammer van moemoe, condoleer je ouders van me) en al de leden van TriaMo, heel veel dank voor alle steun. Met jullie in gedachten moet het zeker lukken!!!!!
Lekker weertje in Taupo, stralende zon en stralend kiwi's. Allemaal geweldig vriendelijke mensen en fantastische organisatie. We hebben juist onze fietsen en bike- en runbags ingeleverd, Ook even naar het zwemparcours gaan kijken: nooit gezien kraakhelder water, omgeven door vulkanische bergen. Nu nog lekker eten naast onze camper, die uiteraard op een idyllisch plekje staat geparkeerd...Vandaag zullen we voor de verandering doorspoelen met plat water.Moet kunnen! Morgenvroeg om 7 uur beginnen we er aan, begeleid door tromgeroffel en Maori-boten.Dat wordt kippenvel in het kwadraat.
Dinsdag hebben we genoten van de Coromandel, waar we zwommen en sliepen aan de `Fisherman`s grave`. Een heerlijk verlaten plek aan het subtropische strand van de Bay of Plenty. Buiten de inheemse surfers, die voor en na hun werk hier hun hart komen ophalen, zie je hier enkel prachtige zeezichten. Woensdag richting Roruroa. Daar vonden we weer een schitterende slaapplaats aan Lake Titikapu. Een track rond het meer was de ideale mogelijkheid om een laatste keer los te lopen. Vandaag, donderdag, hebben we onze nummers afgehaald, fiets, wetsuits en helmen laten checken en nog wat losgefietst. We kwamen met de camper over het fietsparcours naar Taupo. OOOhhh my God!!! Wat een prachtige track!! Door de schitterende natuur, mooi glooiend met toch redelijk wat vals plat. De zenuwen beginnen door mijn lijf te razen. Shit, heb ik wel genoeg getraind?? Het is vandaag `real hot`in Taupo. Zeker 28 graden. Zaterdag zou het een beetje frisser worden met een bries [we rijden dus altijd in open terrein]. Nog twee dagen eten we onze kas vol met volle rijst en ander `good stuff`.
Als het bij jullie vrijdagavond 19.00 uur is, starten wij hier. Het is hier dan 7.00 in de morgen.
Dank u voor jullie aandacht....
Je kan reageren door te klikken op het blauwe (reageer) rechtsonder deze kader.
Jetlag...wat is dat? Wij hebben hem gewoon genegeerd. Een goed pilleke van onze prive dokter en we ruilden gewoon de dag met de nacht. Heerlijk geslapen in het Copthorn hotel in Auckland. Om 9.00 uur worden we opgepikt om onze camper op te halen. Daar zullen we dan de volgende dagen en weken New Zealand mee verkennen. Gisteren onze laatste zonde voor de wedstrijd...namelijk mosselen met friet en stella in het Belgian beer cafe in Auckland.. Dit waren geen jumbo mosselen maar GIGA-mosselen, minstens 100 gr/stuck. Ze in een keer in je mond krijgen was een hele opgave.... Normaal gezien moesten we van trainer Michel op zondag nog 80km fietsen, maar dat stond de crew op het vliegtuig niet toe. Dan straks maar een rondje joggen langs de heerlijke kust van Coromandel..
We zijn in Sydney plaatselijke tijd maandag 8.29uur in de morgen. In Belgie is het nu nog zondag 22.30 uur. Al 31 uur onderweg en nog meer tureluut.....
We zijn al helemaal tureluut... Een ganse nacht gevlogen en nu landen we in Singapore en is het ineens al 19.00 in de avond. Nu nog naar Sidney voor een korte stop en dan op naar Auckland.
Tijdens onze laatste trainingsdagen houden we ons ook bezig om onze spullen te verzamelen voor de wedstrijd. Grootste probleem is dat onze fiets mee moet in een grote doos en dat we niet meer dan 23 kg mogen meenemen op het vliegtuig. Als je weet dat de doos met de fiets, wetsuit, loop- en fietsschoenen, wedstrijdkledij en speciale voeding al gauw 18 kilo wegen, besef je dat we voor gewone kledij niet al te kieskeurig moeten zijn. In onze handbagage stoppen we nog wat extra's en gelukkig is het zomer in New Zealand!
Om te reageren op één van onze berichten kan je het blauwe "reageer (0)" aanklikken rechts onder deze kader. Zo kunnen ook andere bezoekers jullie berichten volgen!
We hebben onze zwaarste trainingen achter de rug. Volgende week nog zwemtrainingen van 2km en 3,5 km; een looptraining van 20km en één van 8 km en een fietstraining van 90km en 60km. Dat wordt heerlijk genieten. We hebben nog wel onze handen vol met het inpakken van materiaal. We mogen slechts 23kg meenemen, fiets inclusief. Mijn fiets in een doos + fiets- en loopschoenen + wetsuit + helm weegt al 17kg. We kunnen dus nog een 4kg klederen meenemen. We gaan dan maar veel aandoen om te vertrekken en we mogen we ook nog 7kg handbagage meesjouwen. Gelukkig verkopen ze in Nieuw zeeland erg goede waspoeder!
Niet alleen de vele trainingsuren zijn nodig om aan de start te geraken van een wedstrijd als deze. Ook qua voeding moeten de nodige regels in acht genomen worden om niet uitgeblust te raken. Ik haal mijn inspiratie uit de macrobiotiek. Sinds mijn tweede rugoperatie in 2002 eet ik "gematigd" macrobiotisch. Dat wil zeggen dat ik de basisprincipes aanhoud maar toch af en toe zondig... Volle rijst, bancha thee, rijstmelk, umeboshi pruimen, miso, azuki bonen en af en toe zeewier staan bijna dagelijks op het programma. Suiker en vlees zijn er nooit bij. In de aanloop naar onze wedstrijd heb ik veel overlegd met Dirk Baelus ( www.seazen.eu ). Dirk bewees dat je met macrobiotische voeding enorm hoge eisen kunt stellen aan je lichaam. Hij won dit jaar zowel de Ironman van Japan als die van Neerpelt. Sportdranken en energierepen met snelle suikers staan niet op ons programma. Wel produkten met volle granen, peulvruchten en complexe suikers als rijststroop, maïsstroop of tarwestroop, veel groentes en sojaprodukten; Dirk ontwikkelde onlangs zelf een volledig macrobiotische sportreep op basis van rijstmeel, miso, shoyusojasaus en ume. Ik test die repen momenteel uit en ze zijn niet alleen lekker maar geven ook lang energie en helpen tegen verzuring. Nu die spullen nog naar Nieuw Zeeland krijgen....
We gaan onze laatste zware trainingsweken in. Deze week staan er nog fietstrainingen op van 120km, 90km, 60km en 160 km. Looptrainingen van 20km,8km,6km en 30 km zwemtrainingen van 3,5km, 3,7km en 2,5 km Als de sneeuw niet vlug verdwijnt, zal er weer veel op de rollen moeten gefietst worden... Maar ja, het kort nu toch af!
Beste mensen, momenteel zijn wij ijverig aan het werk om onze triatlon in Taupo tot een goed einde te brengen. Trainen, trainen, trainen...is de boodschap. Op deze blog kan u de volgende weken het verhaal volgen van Jan en de Lucky's in Nieuw Zeeland.
Jan en de Lucky's in Nieuw Zeeland
We hebben onze zwaarste trainingen achter de rug.
Beste mensen, momenteel zijn wij ijverig aan het werk om onze triatlon in Taupo tot een goed einde te brengen.
