Toen ik 24 dagen geleden de eerste voet op Canadese bodem zette, was één van de eerste dingen die ik zag : Inukshuk. Een bizarre constructie van stenen die elkaar in balans hielden. Ik ontmoette Inukshuk de hele reis door. Het is een verzameling stenen die oorspronkelijk door de Inuit van de Canadese North-West Territories gebruikt werden om reizigers de weg te tonen. Het kon ook een aanduiding zijn dat er een voorraad lag.
Het is hoe dan ook een teken van vriendschap. Vriendschap voor die onbekende reiziger aan wie men de weg wil tonen. Ik heb Inushuk in tientallen mensen en vormen ontmoet : gaande van het "do you need some directions ?", over het symbool voor de toekomstige olympics boven op de berg in Whistler, tot aan het beeld van Inukshuk dat in Vancouver aan English Bay opgesteld staat.
Het teken is me zéér dierbaar geworden.
Ik dank alles en allen die zich aan mij hebben laten zien gedurende deze schitterende reis.
Ik dank ook alles en allen die zich niet hebben laten zien.
brengt je naar Vancouver Noord waar je via Lonsdale Quai (spreek uit als het Engelse "key") de bus kunt nemen die je op een km van Lynn Canyon afzet. Lynn Canyon is op zo'n 20km van Vancouver downtown.
Een van de bezienswaardigheden is de hangbrug. De hangbrug "Suspension bridge" is een zusje van Capillano Suspension bridge, maar ze is wel gratis toegankelijk - dit in tegenstelling tot de andere.
Na het oversteken van de hangbrug kun je naar de bronnen gaan. Dit is dan wel dalen - om terug te keren moet je dus... juist klimmen
Geen foto's vandaag wel dankzij de voortdurende lichte regen het bovenvermeld museum bezocht waar ik hoopte een hele verdieping te vinden gewijd aan Emily Carr. Nou ja, er waren drie schilderijen van haar, waaronder "The Raven" - heel blij dit gezien te hebben.
Verder viel te bekijken : Rebecca Belmore : "Rising to the Occasion" (onder meer video-installaties); Zhang Huan : Altered States (rauwe foto's); Canadian Women Modernists : The dialogue with Emily Carr (schilderijen) en uiteindelijk : KRAZY! The Delirious World of Anime + Comics + Video Games + Art.
De frontdesk van de Sunset Inn waar ik logeer hielp me aan het adres van een carwash waar je gewoon je wagen op de band kunt zetten zoals bij ons. Morgen wagen binnenleveren bij Avis op de luchthaven. Ten laatste tegen 23u zegt mijn papier.
De eerste foto hieronder is die van het BC Stadium, de openingsplechtigheid van de Olympics zal hier doorgaan (heb de indruk dat dit anders wel een likje verf kan gebruiken - benieuwd hoe ze dit gaan oplossen).
Foto's eronder zijn van de Dr. Sun Yat Sen garden genomen in Chinatown. Naar verluidt zou het échte Chinatown zich ondertussen verplaatst hebben naar de voorstad Richmond - de wijk had niet zo'n goede reputatie en wie kon verhuizen is verhuisd... zegt men... Feit is dat ik de weg die ik genomen heb om van Chinatown naar Gastown te gaan niemand zou aanraden... Het stukje Vancouver dat ik dáár te zien gekregen heb is nog slechter dan Glasgow eind zeventiger jaren (daar ben ik eens per ongeluk een paar haltes te vroeg van de bus afgestapt en ben toen ook in de achterbuurten terecht gekomen). Bon, voor de liefhebbers : het is het stuk Carrallstreet tussen Waterstreet en W.Penderstreet. In de gidsen die ik gebruik wordt gewaarschuwd voor een aantal delen en straten van de stad, maar dit stuk stond er niet in vermeld... Je kent het verhaal van diegene die wegliep naar Ispahan ???
In Waterstreet in Gastown zijn enkele prachtige galerijen met Native Art kunst. Prachtige werken gezien van onder meer Lewis die een combinatie maakt van inheemse Canadese kunst en Maori-kunst, wat schitterende kunst geeft. Helaas, geen postkaart te koop...
De onderste foto toont de "wereldberoemde" klok van Gastown die op stoom werkt. In het boek "Vancouver, Secrets of the City", blijkt echter dat de klok oorspronkelijk effectief op stoom werkte, maar omdat het systeem niet stabiel was en dat er continu moest aan gesleuteld worden gaf de bouwer van de klok, Ray Saunders, het op en sloot ze gewoon aan op electriciteit
is helemaal omringd door een "seawall". De seawall bestaat uit 2 delen, een deel voor voetgangers en een ander deel voor fietsers en skaters, kortom alles dat zich rollend voortbeweegt. Elk heeft zo'n drie meter ter beschikking. Je kunt van English Bay (niet zo ver van waar ik woon) helemaal tot in Coal Harbour (waar ook grote cruiseschepen toekomen) stappen - het is zo'n 10km. Het is een héérlijke wandeling, prachtige vergezichten en aan de ene kant de zee, aan de andere kant bosgroen.
In Stanleypark staan ook totempalen.
De seawall volgend komt je aan een andere jachthaven van Vancouver dan die van False Creek.
gemaakt in de Public Market : let op de reuzegrote krabbepoten die te koop aangeboden worden. Wat je bij ons ook niet direct zult zien zijn appelen en perzikken in de vorm van donuts... Ze worden ook zo genoemd, donut apples en donut peaches
foto's die je ziet zijn genomen tijdens de overtocht van Vancouver Island (Swarzbay) naar Tsawwassen op het vasteland. Tsawwassen ligt op zo'n dertig kilometer van Vancouver.
De onderste foto toont hoe, net zoals in Victoria op Vancouver Island, er een netwerk van kleine ferrietjes bestaat die je kunt gebruiken om je te verplaatsen. Een rit kost op dit ogenblik 2,5 CAD wat zo'n anderhalve euro is. Er zijn verschillende prijzen al naargelang je senior (vanaf 65), kid of volwassene bent. Er bestaan ook dagpassen aan 12 CAD. Op de onderste foto zie je een ferry die me naar Granville Island bracht. Het is niet echt een eiland, wel een heel leuk deel van Vancouver waar ook de Public Market gevestigd is, overdekt, 7 dagen op 7 open. Verder is in Granville Island een jachthaven, galerijen, eethuisjes, café's met terrassen...
Toen ik 24 dagen geleden de eerste voet op Canadese bodem zette, was één van de eerste dingen die ik zag : Inukshuk. Een bizarre constructie van stenen die elkaar in balans hielden.
