Ik dank de mensen van onderweg, de pareltjes die samen met de unieke ervaringen, een lange schitterende ketting vormen : Phuong, Nam, Lan, Rino, Steven, Mika, Singh,Lang, Giang, Kristina en Jörg, Nille, en de Australische danser, en de Taiwanese dame die me alvast welcome in háár land toewenste, de dame uit Texas,de Koreaan die in Maleisië werkte, de twee heerlijke giechelmeiden uit New York, de twee Zweeds sprekende Finse trekkers, de Japanners die met schoonmama erbij op huwelijksreis waren en de vele vele mensen die ik ontmoette on the road en wiens naam me nu ontsnapt of wiens naam ik nooit geweten heb.
Het was een afwisselende boeiende reis die me diep raakte.
Op vele vlakken.
Dank aan jullie lezers, het deed me goed en het was hartverwarmend te weten dat jullie meereisden.
En tot slot: dankbaarheid in de zuiverste vorm om dit allemaal te hebben mogen meemaken.
Toen ik voor het eerst in een powerpointpresentatie beelden zag van Halong Bay werd ik zó geraakt door de schoonheid ervan dat in mij onmiddellijk het verlangen rees dit in het echt te zien.
Op zo'n 100 km van Hanoi bevindt zich wat wel eens als "Halong Bay" te lande wordt genoemd. Het stond hoog op mijn verlanglijstje om dit ooit te mogen zien.
Ik was op weg naar de Temple of Literature, toen ik opeens vlaggen zag, meer nog, het leek zelfs op de Belgische vlag... Het wás de Belgische vlag Ik kan jullie verzekeren dat als je al zo'n tijdje alleen onderweg bent, het zien van dat stukje "thuis" toch wel emotioneel is!
De Ambassade van België in Vietnam is gehuisvest in Hanoi Towers.
Na de nodige aarzeling, vandaag toch maar besloten de Temple of Literature (één van de "musts" van Hanoi) te gaan bekijken. Het is belangrijk voor de geschiedenis van Vietnam. Confucius werd er onderwezen. En verder... niet mijn ding.
Opvallend hier in Hanoi, als je één winkeltje (of stalletje) met gereedschap ziet, krijg je er meteen een 30-tal na elkaar. Idem voor bloemenwinkels en noem maar op - apart verschijnsel. Het is dus niet enkel in de straatjes ten noorden van Hoan Kiem Lake dat ambachten zich verzamelen...
Vandaag ook even binnengewipt bij Koto: je kunt er iets eten of drinken. Het is een non-profit organisatie die kansen creëert voor jonge Vietnamezen die anders uit de boot zouden vallen. Ook in de buurt: Craftlink: een winkel die artisanale producten (sjaals, handtassen, pennezakken in stof - allemaal in levendige kleuren) verkoopt aan fair-trade prijzen om kansen te geven aan de traditionele "tribes" uit het Noorden van Vietnam.
Ook in Hanoi is het zondag: het walmde aardig!!!
In Saigon vertelde Phuong me dat hij 12 vakantiedagen heeft per jaar.
In Cambodja vertelde Rino me dat hij 30 vakantiedagen heeft per jaar.
Morgen de uitstap naar Hoa Lu/Tam Coc - benieuwd hoeveel karstgebergte ik zal zien...
Telt zo'n 3,5 miljoen inwoners en moet het dus duidelijk afleggen tegen zusje Saigon met haar 7,5 miljoen inwoners. Proportioneel zal het aantal brommers wel ongeveer hetzelfde zijn.
Hoan Kiem Lake kun je het centrum van Ha Noi noemen. Ten noorden ervan heb je de interessante "Old Quarter", door de Fransen "cité indigène" genoemd. Een wirwar van straatjes die vroeger de naam kregen van de ambacht die er uitgeoefend werd. Vandaag zit er toch wel een behoorlijke mix in de straten: de bekende backpackers-touroperators (waar ik trouwens vandaag - gevonden in de Lonely Planet - een dagrip naar Halong Bay boekte én een dagtrip naar Tam Coc in de streek van het karstgebergte; beiden stonden op mijn verlanglijstje). In het hotel hier is er ook een tourdesk, uitgebaat door exotissimo. Je begrijpt: exotische prijzen. Voor een tiende van de prijs (écht) die zij vragen ga ik (hopelijk op stap. Touroperators, schoenen, rugzakken, een markt, lokale verkopers van "noem maar op"... Een dynamische buurt met tegen de avond toch wel véél brommertjes-walm...
In het midden van Hoan Kiem Lake staat Thap Rua, een toren ter ere van de de gouden schildpad die het meer deed ontstaan (de legende wil dat een magisch zwaard die gebruikt werd om de Chinezen in de 15de eeuw uit Vietnam te verdrijven. Een dag nadat de oorlog gedaan was, nam de gouden reuzeschildpad het zwaard mee naar de diepte van het meer en gaf het op die manier terug aan zijn rechtmatige goddelijke eigenaars. Sindsdien noemt het meer "het meer van het teruggegeven zwaard".
Met de nodige vertraging weliswaar: Vietnam Airlines (bij deze omgedoopt tot Vietnam Maybe) vond het nodig een hele airbus 321 vol te laten wachten op één passagier die van Shangai moest komeN.
En traffic jam op 20km van Hanoi: men herstelt er een brug over de Rode Rivier. Twee uur vastgezeten. Niet zo erg, 't was toch ik niet achter het stuur!!!
Het is nu 17u30 in HK; ticket op zak om morgen naar de luchthaven te gaan en dan voorgoed bye bye Hong Kong.
Hong Kong was voor mij letterlijk en figuurlijk een verstikkende stad. Dit is geen stad meer op mensenmaat: busy, busy, money, money en zo verschrikkelijk gepollueerd.
De keren dat ik buiten Hong Kong ging heb ik wel het geluk gehad gewone Chinese mensen te ontmoeten. De taal was een barrière, maar het voelde helemaal goed en doet verlangen naar méér authentiek China.
Ik ben blij hier morgen te vertrekken, ook blij van het gezien te hebben.
Ben heel benieuwd naar Hanoi! Is er een verschil merkbaar,voelbaar tussen noord en zuid vietnam?
Vanaf morgen mag ik weer dingedongs gebruiken! Hoera!
ps: de dong is de officiële Vietnamese munteenheid.
Vanuit mijn kamer heb ik zicht op de rivier en de lichtjes van Hong Kong. Helaas kan ook hier het raam niet open. Ben daarnet foto's gaan maken van de lichtjes van Hong Kong vanop "the avenue of stars" - loopt langs de rivier.
Vandaag gebruik gemaakt van de dubbeldektram die dwars door Hong Kong rijdt. Ongewoon voor ons.
Bedacht dat het een goed idee was om helemaal tot het ene eindpunt te rijden en te zien waar ik dan terecht kwam. Het ene eindpunt noemt Kennedy town en ik ben daar uitgestapt met de bedoeling enkele zeer lokale foto's te kunnen nemen. Onder meer gedroogde slang in winkeltjes gezien, maar het voelde niet zo fijn om daar uitgebreid met een camera rond te lopen, ben dus netjes naar een eerdere halte gestapt, een plekje bovenaan gezocht en vanuit een open raam van de dubbeldektram wat foto's gemaakt...
Frontpaginanieuws: de South China Morning Post, een krant die hier iedere morgen voor mijn deur ligt, meldt dat het "Mainland bans private websites". Het Mainland geeft als reden voor deze "ban" zijn bezorgdheid over de wijdverspreide porno die op deze persoonlijke websites te vinden zou zijn. In hetzelfde artikel wordt melding gemaakt van ene William Holden, auteur van het boek "how to make your blog famous", die alvast iedereen oproept om gewoon hun basis te verleggen naar de Verenigde Staten.
Vandaag met metro en bus 23 naar Lantau Island. 's Werelds grootste bronzen zittende Boeddha bevindt zich hier op de top van het Ngong Ping plateau tussen heuvels en bergen. 200 trappen leiden er naar toe. Prachtige busrit! Je kan er ook met een kabelbaan naar toe, maar als ik kan kiezen zit ik liever tussen autochtonen dan tussen toeristen. Ik was inderdaad de enige toerist...
Ook hier weer verschillende trails mogelijk, echt wel de moeite om naar hier te komen - eindelijk adem en natuur!
Een pad van zo'n 15 minuten (Wisdom Path) leidt naar een replica van de eeuwenoude Hart Sutra, een van 's werelds best gekende gereciteerde sutra's door zowel Boeddhisten als Taoisten. De metershoge houten pilaren zijn opgesteld in de vorm van het teken omega (die ik niet op mijn pc vindt)
In het Po Lin Monastery serveren ze heerlijke vegetarische schotels. Wie geen volledige maaltijd wil kan ook terecht in het vegetarisch café.
Het metronet in Hong Kong is zéér goed uitgebouwd, zeer goed georganiseerd en alles staat biezonder goed aangeduid. Zowel in het Engels als in het Chinees. Ik vind het echt biezonder knap dat ze erin slagen niemand verloren te laten lopen. Dit geldt even zeer voor de aanduidingen in de straten als je iets wilt bezoeken. Geen kans om je te vergissen. De trails om te stappen zijn een ander verhaal, die zijn niet altijd even duidelijk welke richting je uit moet, dus best een kaart mee. De Hong Kong Tourism Board (op verschillende locaties in de stad, onder meer aan de Star Ferry) zijn zeer efficiënt met hun hulp. Ik kreeg onder meer een lijst mee van alle bussen die door Hong Kong en aanverwanten rijden, met daarop, alweer gedetailleerd, waar je voorbij komt en wat je er kunt zien.
Hong Kong is méér dan de stad alleen. Het strekt zich uit over 206 eilanden, de bekendste zijn Lamma en Lantau. Binnen de Chinese Volksrepubliek heeft HK het statuut van "Special Administrative Region" of afgekort "SAR". Je hebt naar het noorden toe, ik geloof op zo'n 40km de eigenlijke grens met China, het "mainland". Tussen Hong Kong en China heb je ook nog de New Territories. Deze behoren eveneens bij Hong Kong.
Opvallend is dat er in Hong Kong toch wel gewezen wordt op de gevaren van dengue en van ongedierte in het algemeen. Ik zie het ze in Den Haag, waar net als in alle grote steden regelmatig muizenplagen zijn, nog niet zo snel doen... Over de rattenplaag die de Gentse Sint-Pietersstation buurt teistert, hoor je toch ook nauwelijks iets? (door de grote werken die daar aan de gang zijn werden verschillende gangen blootgelegd en zijn de beestjes op de vlucht geslagen - alle kanten uit natuurlijk).
Het valt mij als vrije democraat toch op dat er hier verschillende dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, niet mogen. In een park mag je noch eten noch drinken. Toen ik vandaag geïnterviewd werd door 2 HK-meisjes vroeg ik hen naar het waarom. Hun verklaring: als mensen mogen eten en drinken in het park dan laten ze hun vuil achter en wordt het park vuil.
Met de nodige heimwee denk ik aan onze Brusselse "Boterhammetjes in het Park" met muziekoptredens en alles erop en eraan. Toch verteld dat het in onze cultuur helemaal anders is...
En nog even over verschil in culturen: Chinezen smakken. Niet één keer, maar continu: smak smak smak smak. Het went niet. Chinezen laten luidruchtig boeren. Niet één keer maar... Het went niet. Chinezen spuwen. Niet één keer, maar... het went niet. Dan moet je weten dat het hier in HK eigenlijk nog meevalt. Ik heb onze Chinese medemens vooral bezig gezien in Cambodja, Vietnam én er zat er eentje achter me in het vliegtuig van Saigon naar HK die de hele vlucht gesmakt heeft. Zou wel graag van hen eens horen wat zij vinden van onze vieze gewoonte om onze neus in onze zakdoek te snuiten en die dan terug op te bergen. Dat doen zij namelijk ook niet...
Wou ik absoluut zien: grote boeddhistische tempel in Diamond Hill, Kowloon, HK. Er zijn prachtige beelden van Sakyamuni Boeddha, de godin van mededogen Guanyin en andere bodhisattvas. Deze prachtige beelden (die helaas niet mogen gefotografeerd worden zijn gemaakt van goud, klei, hout en steen. Práchtig! Verder werd de constructie opgetrokken zonder één nagel te gebruiken, de traditionele Chinese architectuur volgend van de Tangdynastie. De nunnery is het enige gebouw dat zo opgetrokken werd in het moderne Hong Kong.
398 meter hoog. Een weg slingert zich langs de hellingen omhoog. The Peak vooral bekend om de tram die er naar toe gaat (kabeltram). Zelf koos ik voor een doodgewone bus nr.15 die ook omhoog gaat, waar veel minder toeristen op zitten en die veel minder duur is. Een zitje vooraan én bovenaan op deze dubbeldekbus maakte het spektakel compleet!
Vanaf the Peak vertrekken ook enkele trails die je kunt stappen. Heb er eentje gedaan (diegene die gewoon rond de Peak gaat en - als je de weg niet kwijtraakt - een uur duurt). The Peak is een oase van rust vergeleken met het opgefokte, onrustige Hong Kong waar alles rond geld draait.
Het is ongeveer 1 uur vliegen van Siem Reap naar Saigon. In Siem Reap moet je een departure tax betalen van 25 USD. In Cambodja zijn alle prijzen aangeduid in USD.
Je kunt vanuit Saigon ook rechtstreeks met de bus naar Phnom Penh, deze toch duurt ongeveer 12 uur. Er wordt onderweg enkele keren gestopt. Deze reis kost ongeveer 12 USD.
Ik koos om met Sinhbalo Adventure en met boot de Mekongdelta te zien en onderweg naar Phnom Penh 2x te overnachten. Ik verwijs naar de website van www.sinhbalo.com voor meer info - ik kan hen zeker aanbevelen, ze zijn zéér professioneel (ze zijn ook een van de weinigen die bvb de killing fields in Phnom Penh NIET standaard aanbieden, wat ik ten zeerste waardeerde). Naast mezelf deden er nog twee Duitsers de tocht mee tot in Phnom Penh. We waren dus een groepje van drie die een gids en chauffeur ter beschikking hadden. Ik was de enige die doorreisde naar Siem Reap en had eenmaal daar aangekomen een chauffeur en gids voor mij alleen... Met Sinhbalo kun je zelf kiezen waar je wilt overnachten. Ze hebben standaard een aantal hotels waar ze mee werken, maar zullen je zeker adviseren als je iets anders wilt. De Victoria-hotels waar ik tijdens het Vietnamese gedeelte van de tocht overnachtte zijn Frans en koloniaal geïnspireerd. Daar waar je op veel plaatsen in Vietnam hotels hebt die geen ramen hebben die open kunnen kan in de Victoria hotels alles. Dit heeft wel tot gevolg dat er muggen en gekko's zitten. In de kamers is een apparaat tegen muggen ter beschikking. In de tropen moet je met Gekkootjes leren leven. Ze eten spinnen en muggen op, zijn dus heel nuttige beestjes en op deze manier behoeden ze je.
Het is ongeveer 2u vliegen van Saigon naar Hong Kong.
Toch nog even vermelden dat ik eigenlijk geen flauw benul heb of ik vanuit Hong Kong zal kunnen bloggen. In het verleden deden er regelmatig (al dan niet "wilde") verhalen de ronde over websites die niet meer toegankelijk waren... Ik weet dat google sommige websites soms moest blokkeren, maar ik kan me niet voorstellen dat "bloggen" daar bij zou horen Afwachten dus...
Na een 6-uur durende boottocht vertrok ik aansluitend daarop voor het bezoek in Siem Reap aan de tempel van Angkor Thom. Bayon: iedere boeddha heeft 4 gezichten, indrukwekkend als je er tussen staat. Van Angkor Thom ging het naar Phnom Bakheng ("Phnom" betekent "heuvel") voor de zonsondergang. Heel hoge, dunne steile trappen om helemaal boven te geraken dit na een klimmetje naar de top van de heuvel. Het was werkelijk klauteren. Daarna naar een buffet met klassieke dans gebracht - de Cambodjaanse versie van de Folies Bergères?
Gisteravond kon ik onmogelijk het blog bijwerken - doodop.
Vandaag om 8u30 vertrokken richting Banteay Srei, een kleinere tempel, maar heel mooi. De Cambodjaanse kunst is biezonder mooi: artiesten in het bewerken van steen. Helaas werden er reeds heel wat Shiva's, Boeddha's vernield of onthoofd Het is moeilijk uit te maken welke rol wie hierin speelde: waren het echt de Hindu's die de boeddha's onthoofden om er hindubeeldjes voor in de plaats te zetten? Zijn het écht kunstjatters die fortuinen uitgeven om zo'n authentiek beeld te bezitten? En wat deden de Khmer Rouges hierin? Misschien iets voor een volgende aflevering van CSI???
Na Banteay Srei naar Ta Prohm. De afgelopen maand was Ta Prohm het paswoord van mijn pc in Brussel - om maar te zeggen hoezeer ik er naar uitzag om deze tempel te zien! Schitterend die wortels die de stenen vernielen
Na Ta Prohm deze namiddag naar Angkor Watt. Eveneens biezonder mooi...
Morgen staan er nog wat tempels op het programma. Ik heb echter besloten om morgen "vrijaf" te nemen. Ik zou héél graag naar het stadje Siem Reap gaan en daar wat rondhangen. Lekker rondhangen: geen tempels, geen chauffeur, geen gids. Lijkt me heerlijk! De afgelopen dagen waren zo gevuld en zoveel op zo'n korte tijd dat het de laatste 2 dagen wel werken leek - en dat is er voor mij dan net over... Uitgelegd aan chauffeur en biezonder charmante gids dat het niets met hen te maken heeft - ik had wel de indruk dat ze het snapten.
Mijn vlucht woensdag naar Saigon en donderdag naar Hong Kong is herbevestigd, dus morgen lekker genieten, opstaan wanneer ik wil en mijn dag invullen zoals ik zelf helemaal wil!
Het bezoek aan Phnom Penh is veel te snel moeten gaan doordat de speedboot (what's in a name) anderhalf uur vertraging had door veel langer dan voorzien te moeten stoppen aan de grens: eerst iedereen uit de boot aan de Vietnamese grens, iedereen er terug in en 300 meter verder hetzelfde maar dan om Cambodja binnen te komen.
Cambodja is een koninkrijk, een koning die vooral een protocolaire functie heeft. Cambodja is een nog zeer jonge democratie: het strekte zich vroeger uit over Thailand, Laos, Vietnam. Merkwaardig is dat ze als het over Zuid-Vietnam hebben ze nog de oude provincie-naam Kampuchea gebruiken en dit geldt evenzeer voor de andere landen, ze gebruiken de oude namen. Jonge democratie want tot 1953 werden ze "geregeerd" door de Fransen aan wie ze belastingen moesten betalen. Iedereen herinnert zich het regime nog van Pol Pot? Een aantal hoge topfunctionarissen in Cambodja nú zijn vroegere Rode Khmer-soldaten... Sedert 1997 is de rust teruggekeerd in het land.
Wat ik tot nog toe zag van de Cambodjaanse kunst is overweldigend mooi. De gids had het over pre-Angkor, Angkor en post-Angkor. Het zijn ongelooflijke kunstenaars in het bewerken van steen, hout, zilver en goud. In veel van hun kunstwerken komt de slang. De slang is behoeder, de slangenstaart de verbinding tussen hemel en aarde. De leeuw komt ook veel voor: kracht en behoeder. Cambodja was vroeger anemistisch. Tegenwoordig is het een combinatie van Hindoeïsme, Boeddhisme en anemisme. Officieel zijn ze boeddhisten, maar dat is de theorie. Als je een gunst van de goden wilt, "good luck" zoals hier ook wel gezegd wordt, dan ga je naar een tempel bij een boeddhabeeld vragen om die gunst. Wordt de gunst vervuld dan breng je lotusbloemen, fruit...
Morgen vaar ik met nog een andere speedboot (voorziene vaartijd 6u) naar Siem Reap om de tempels van onder meer Angkor Watt te zien. Zie er heel erg naar uit om Ta Prohm te zien (jullie moet maar eens googlen-images daarop), maar dat zou voor overmorgen zijn. Gelukkig blijf ik vanaf morgen 3 nachten in hetzelfde hotel - OEF!
Schreef ik al hoe lekker het eten zowel in Vietnam als Cambodja is?
Doordat men in de buurt van Chau Doc de rijst aan het oogsten is komen de muggen nu massaal de stad in. Als dit maar goed afloopt!
Enkele vlottende markten gezien, een viskwekerij, een bird sanctuary waar de meeste vogels pas 's avons terugkwamen en er dus weinig te zien viel; wierookstokjes zien maken en vooral gevaren hé!
Beetje te ingewikkeld om nu foto's toe te voegen - ben vanavond ook al moeten "bevrijd" worden van het terras waar ik op stond, het onderste slotje van de terrasdeur was naar beneden gevallen en ik kon niet meer in mijn kamer Pfffffffffffffffffffffffffffff en dat met al die muggen... Bovendien had ik netjes de kamerdeur aan de binnenkant vergrendeld... Pffffffffffffffffffffffffffff Blijkbaar ben ik écht niet de eerste die dit overkomt want ze waren biezonder snel en handig om me te komen bevrijden. Had op het terras "hello" staan roepen ("help" wou ik niet gebruiken, niet kunnen inschattend wat me dán zou overkomen) en plots riep iemand hello terug, een andere hotelgast en die heeft dan de receptie verwittigd...
Vanavond is het goodbye Vietnam en morgen Hello Cambodia!
De boot vertrekt om 7u30 en ik zou rond 12u30 in Phnom Penh moeten zijn...
Vandaag met de bus van Saigon naar Cat Be. In Cat Be de boot genomen, de Mekong op, lunchstop midden de natuur, zo heerlijk rustig na het hectische Saigon. Elephant Ears Fish gegeten: weet niet of hiervoor een Nederlandse naam bestaat??? Locals gezien die rijstpapier maakten en droogden, superheerlijke coconutsnoepjes zien maken (je kunt ze met papier en al opeten want ze zijn verpakt in rijstpapier), longodong gegeten bij locals (dat was nadat we met zijn drieën naar een kleinere sampan overgestapt waren en een zijkanaaltje invaarden en... toen liep de boot vast omdat er te weinig water was en moesten we te voet verder . Longdong lijkt op Ramboetan (hebben ze hier ook - superheerlijk!) die op zijn beurt een beetje op lychee lijkt. Bananen zien groeien, jackfruit, papaya's gegeten met een soort chili met viskruim, heel interessant allemaal! Uiteindelijk in Vinh Longh terug aan wal gegaan, met het busje naar Can Tho waar ik overnacht.
De Vietnamese economie is booming. Voor volgend jaar wordt een groei van 6,5 à 7% voorspeld.
Vietnam: 1ste land om zwarte peperkorrels te exporteren. Vietnam: Nummer 2, na Brazilië, om koffie te exporteren.
In 2000 trad Vietnam toe tot de WTO (World Trade Organization). Het konnu producten onder de naam "made in Vietnam" uitvoeren. De uitvoer van, bvb. rijst gaat voornamelijk naar Indonesië en de Filippijnen en enkele Afrikaanse landen. De Europese markt is "moeilijk" zeggen ze. Het klopt dat Europa bepaalde eisen stelt in verband met het gebruik van pesticiden... om maar één iets te noemen...
In 1997 was er een recessie. De Chinezen hadden een overproductie van brommertjes, plakten er de naam Honda, Yamaha of eender welk ander Japans merk op en boden dit tegen dumpingprijzen aan op de Vietnamese markt. Saigon telt 7.000.000 inwoners. 4 miljoen daarvan hebben een brommertje.
Om het verkeer in Saigon (en hiermee de stad) leefbaarder te maken, zou Vietnam graag een metro bouwen om op die manier het openbaar vervoer aantrekkelijker te maken en een deel brommers uit het stadsbeeld te doen verdwijnen. Ze zullen hiervoor echter financieel moeten geholpen worden. (de Australiërs bijvoorbeeld financierden een brug over de Mekong, waardoor het vrachtvervoer niet meer moet aanschuiven voor de ferry). Zelf twijfel ik of dit invloed zal hebben op het gebruik van de brommer. Heb de indruk dat wat de auto bij ons is, de brommer in Saigon is (en ik houd mijn hart vas als die 4.000.000 brommertjes ooit door wagens vervangen worden...). Andere maatregel: vanaf 1 januari 2010 mogen de brommers niet meer op de pas aangelegde ring (ze zijn er nog volop aan aan het werken) mogen rijden. Deze ring heeft zo'n beetje de functie als een snelweg bij ons.
Bijkomend iets: door de snelle boom van de brommertjes was en is er een tekort aan brommertjes-rijscholen en hel wat Vietnamezen hebben geen licentie om met een 100cc te rijden (licentie nodig vanaf 100cc). Enne, als ze gepakt worden dan "kopen" ze een licentie... Nog een hele weg te gaan hé?!
Broeierig, heet, Saigon is Saigon. 33° in de schaduw. Geen mug te zien. Volgens mij doodgevallen van de hitte.
Vandaag de "musts" gezien: Reunification Palace, de naam zegt genoeg... Ooit zetel van de Zuidvietnamese regering, waar in 1975 een eind aan kwam. De Notre Dame Cathedrale, de Chinese markt Cholon waar duizenden miljoenen gedroogde vissen te koop zijn en verder álles wat je maar kunt bedenken.
Ben ook naar de Giac Lam Pagode buiten Saigon geweest. Héél mooi, met een prachtig aangelegde vijver met wel honderd miniatuurbeeldjes.
Vietnamezen in Saigon zijn zeer vriendelijk. Vrouwen toveren een stralende "hallo" te voorschijn als ze je zien. Mooi!!! Door mannen wordt je aangeklampt om een verplaatsing te doen met hun tuctuc.
De TGV komt toe in de luchthaven zélf. Terminal 2. Groot ruim luchtig gebouw - de signalisatie laat veel ruimte voor creativiteit en eigen initiatief. Van op niveau 5 vertrekken shuttle-busjes naar "aangesloten" hotels die zich merendeels in Roissy bevinden. Zelf zit ik in de Marriott, schuin tegenover staat het Mercure. In de rubriek "mensjes kijken": in het Marriott kleedt driekwart van de dames zich in avondkledij. De resterende kwart loopt er casual bij zoals ik. Een aantal dames lijkt zó weggelopen van de cover van "Elle". Niet gefotoshopt! Het hééft wel iets al die modellen - die bovendien supervriendelijk zijn. Sorry folks géén foto van hen.
Toen ik 24 dagen geleden de eerste voet op Canadese bodem zette, was één van de eerste dingen die ik zag : Inukshuk. Een bizarre constructie van stenen die elkaar in balans hielden. Ik ontmoette Inukshuk de hele reis door. Het is een verzameling stenen die oorspronkelijk door de Inuit van de Canadese North-West Territories gebruikt werden om reizigers de weg te tonen. Het kon ook een aanduiding zijn dat er een voorraad lag.
Het is hoe dan ook een teken van vriendschap. Vriendschap voor die onbekende reiziger aan wie men de weg wil tonen. Ik heb Inushuk in tientallen mensen en vormen ontmoet : gaande van het "do you need some directions ?", over het symbool voor de toekomstige olympics boven op de berg in Whistler, tot aan het beeld van Inukshuk dat in Vancouver aan English Bay opgesteld staat.
Het teken is me zéér dierbaar geworden.
Ik dank alles en allen die zich aan mij hebben laten zien gedurende deze schitterende reis.
Ik dank ook alles en allen die zich niet hebben laten zien.
brengt je naar Vancouver Noord waar je via Lonsdale Quai (spreek uit als het Engelse "key") de bus kunt nemen die je op een km van Lynn Canyon afzet. Lynn Canyon is op zo'n 20km van Vancouver downtown.
Een van de bezienswaardigheden is de hangbrug. De hangbrug "Suspension bridge" is een zusje van Capillano Suspension bridge, maar ze is wel gratis toegankelijk - dit in tegenstelling tot de andere.
Na het oversteken van de hangbrug kun je naar de bronnen gaan. Dit is dan wel dalen - om terug te keren moet je dus... juist klimmen
Geen foto's vandaag wel dankzij de voortdurende lichte regen het bovenvermeld museum bezocht waar ik hoopte een hele verdieping te vinden gewijd aan Emily Carr. Nou ja, er waren drie schilderijen van haar, waaronder "The Raven" - heel blij dit gezien te hebben.
Verder viel te bekijken : Rebecca Belmore : "Rising to the Occasion" (onder meer video-installaties); Zhang Huan : Altered States (rauwe foto's); Canadian Women Modernists : The dialogue with Emily Carr (schilderijen) en uiteindelijk : KRAZY! The Delirious World of Anime + Comics + Video Games + Art.
De frontdesk van de Sunset Inn waar ik logeer hielp me aan het adres van een carwash waar je gewoon je wagen op de band kunt zetten zoals bij ons. Morgen wagen binnenleveren bij Avis op de luchthaven. Ten laatste tegen 23u zegt mijn papier.
De eerste foto hieronder is die van het BC Stadium, de openingsplechtigheid van de Olympics zal hier doorgaan (heb de indruk dat dit anders wel een likje verf kan gebruiken - benieuwd hoe ze dit gaan oplossen).
Foto's eronder zijn van de Dr. Sun Yat Sen garden genomen in Chinatown. Naar verluidt zou het échte Chinatown zich ondertussen verplaatst hebben naar de voorstad Richmond - de wijk had niet zo'n goede reputatie en wie kon verhuizen is verhuisd... zegt men... Feit is dat ik de weg die ik genomen heb om van Chinatown naar Gastown te gaan niemand zou aanraden... Het stukje Vancouver dat ik dáár te zien gekregen heb is nog slechter dan Glasgow eind zeventiger jaren (daar ben ik eens per ongeluk een paar haltes te vroeg van de bus afgestapt en ben toen ook in de achterbuurten terecht gekomen). Bon, voor de liefhebbers : het is het stuk Carrallstreet tussen Waterstreet en W.Penderstreet. In de gidsen die ik gebruik wordt gewaarschuwd voor een aantal delen en straten van de stad, maar dit stuk stond er niet in vermeld... Je kent het verhaal van diegene die wegliep naar Ispahan ???
In Waterstreet in Gastown zijn enkele prachtige galerijen met Native Art kunst. Prachtige werken gezien van onder meer Lewis die een combinatie maakt van inheemse Canadese kunst en Maori-kunst, wat schitterende kunst geeft. Helaas, geen postkaart te koop...
De onderste foto toont de "wereldberoemde" klok van Gastown die op stoom werkt. In het boek "Vancouver, Secrets of the City", blijkt echter dat de klok oorspronkelijk effectief op stoom werkte, maar omdat het systeem niet stabiel was en dat er continu moest aan gesleuteld worden gaf de bouwer van de klok, Ray Saunders, het op en sloot ze gewoon aan op electriciteit
is helemaal omringd door een "seawall". De seawall bestaat uit 2 delen, een deel voor voetgangers en een ander deel voor fietsers en skaters, kortom alles dat zich rollend voortbeweegt. Elk heeft zo'n drie meter ter beschikking. Je kunt van English Bay (niet zo ver van waar ik woon) helemaal tot in Coal Harbour (waar ook grote cruiseschepen toekomen) stappen - het is zo'n 10km. Het is een héérlijke wandeling, prachtige vergezichten en aan de ene kant de zee, aan de andere kant bosgroen.
In Stanleypark staan ook totempalen.
De seawall volgend komt je aan een andere jachthaven van Vancouver dan die van False Creek.
gemaakt in de Public Market : let op de reuzegrote krabbepoten die te koop aangeboden worden. Wat je bij ons ook niet direct zult zien zijn appelen en perzikken in de vorm van donuts... Ze worden ook zo genoemd, donut apples en donut peaches
foto's die je ziet zijn genomen tijdens de overtocht van Vancouver Island (Swarzbay) naar Tsawwassen op het vasteland. Tsawwassen ligt op zo'n dertig kilometer van Vancouver.
De onderste foto toont hoe, net zoals in Victoria op Vancouver Island, er een netwerk van kleine ferrietjes bestaat die je kunt gebruiken om je te verplaatsen. Een rit kost op dit ogenblik 2,5 CAD wat zo'n anderhalve euro is. Er zijn verschillende prijzen al naargelang je senior (vanaf 65), kid of volwassene bent. Er bestaan ook dagpassen aan 12 CAD. Op de onderste foto zie je een ferry die me naar Granville Island bracht. Het is niet echt een eiland, wel een heel leuk deel van Vancouver waar ook de Public Market gevestigd is, overdekt, 7 dagen op 7 open. Verder is in Granville Island een jachthaven, galerijen, eethuisjes, café's met terrassen...
In grote lijnen is de stad opgedeeld in downtown (=centrum) Vancouver, de buitenwijken, de voorsteden en Noord en West- Vancouver die zich aan de overkant van het water bevinden. Je kunt er naar toe hetzij gewoon via de weg of je kunt ook de zeebus nemen.
Net als in Victoria zijn ook hier kleine bootjes die transport verzekeren : om naar Granville te gaan bijvoorbeeld, een deel van Vancouver. Granville was trouwens de oude naam van Vancouver, tot een brand de houten huizen van de stad allemaal verwoestte in 1876 ?, waarna de huizen helemaal in steen heropgebouwd werden. In Granville is er dagelijks een public market, vanop mijn 9de verdieping in de Sunset Inn ziet het er heel gezellig uit...
Vandaag zijn ook hier veel bouwwerken in het kader van Vacouver 2010, de Olympics...
Op de foto's hieronder een eerste indruk van "Van" : de countdown naar de Olympics bij het Vancouver Art Museum, de mounties die ik sedert Calgary nergens meer gezien heb (dus dit keer wél op de foto!); het zicht op Noord en West-Vancouver vanop Canada Place (dat aan het water ligt).
Vandaag wordt een 27° graden voorspeld, vanaf morgen "Belgisch" weer : lichte regen en 20° en dit tot en met zaterdag.
Het Royal British Columbia Museum heeft een afdeling met totempalen die ook van buitenaf te zien is. Sommigen werden "aangekocht", anderen werden "overgebracht" van hun oorspronkelijke plek. De symboliek van de totempalen is vrij ingewikkeld voor een neofiet zoals ik : er kan een deel inheemse mythologie in verweven zitten; sommige elementen verwijzen naar iets (vb ringen in hoofddeksel verwijst naar hoog aanzien) en nog veel meer... Binnen een bepaalde groep van mensen heb je ook clans. Bij de Haida heb je ook de clan van de frogs, dus ik vermoed dat het gedeelte van de totempaal verwijst naar de clan van de frogs...
Eronder zie je een beest dat verzot is op vis...
Morgen vanuit SwartzBay naar Tsawwassen ofte anders gezegd : met de ferry naar Vancouver !!!
De "wereldberoemde" totempalen van het Royal British Columbia museum staan er een beetje wezen-loos bij. Victoria is voor mij moeilijk te vatten, ik heb junkies gezien, daklozen, maar ook "Fisherman's Warf" een bonte verzameling van houten huisjes op het water en uiteraard een visje gegeten bij de incontournable "Barb's fishshop"...
Vanuit Horse Shoe Bay kun je de ferry nemen naar Vancouver Island. De overtocht duurt zo'n anderhalf uur. Je wordt heel goed gegidst van het ogenblik dat je de ferry-line nadert door mensen van BC Ferries die je duidelijk maken waar je moet staan met je wagen, welke line je moet nemen. Ik had gekozen om niet vooraf te reserveren : ik had geen idee hoe lang ik er over zou doen om van Whistler naar Horse Shoe Bay te rijden. Op de Sea-to-Sky-highway zoals de weg genoemd wordt die van Whistler naar Vancouver gaat zijn volop wegverbredingswerken bezig. Dit kadert in de voorbereiding van de Olympics 2010. Het is op zich al niet de makkelijkste weg, maar de wegenwerken maken er een Sea-to-Hell van... Was biezonder opgelucht eindelijk aan de ferry te zijn. Om de ferry te nemen rijd je Vancouver niet binnen en zie je er ook niks van. Dit houdt het spannend ! Hoewel de weg naar de ferry eigenlijk al spannend genoeg was
Qualicum Beach ligt zo'n 60km noordwaarts van Nanaimo, een rustige plek. Het is hier 30°, stralende zon, tijd om een late namiddag en avondje gewoon een beetje "te zijn". Ik heb een achttal pockets mee - nog geen blad in gelezen. Er is zoveel te zien, zoveel te ervaren dat er eigenlijk geen blad bij kan
In Whistler is sedert anderhalve week een prachtig ruim gebouw geopend waar de cultuur van de Squamish en de Lil'wat, twee First Nations volkeren uitgelegd wordt. Heel wat regalia te zien ook. Mooi is het verhaal van de visser die de eerste gevangen vis terug in het water gooit. Dan zal hij er méér vangen...
De wegenwerken in de nabijheid van Whistler kosten fortuinen aan de Canadese belastingbetaler. De eigenaar van de Sandpebbles Inn waar ik momenteel verblijf zei dat Montreal nog steeds de gemaakte schulden van de Olympics in de jaren '70 aan 't afbetalen is. De voorziene kredieten zijn reeds lang opgesoupeerd en er worden telkens nieuwe aan toegevoegd. Waar heb ik dat nog gehoord ???
Hier worden in 2010 de Olympische Winterspelen gehouden. Blackomb Mountain is prachtig : voor 21 Canadese Dollars gebruik je 3 gondola's en 1 snowcoach om tot helemaal op de top te komen. Prachtig onderweg en er wordt nog geskied... Whistler is een ideale plek voor de montainbikers, de rafters, de snowboarders onder ons... Voeg er toch enkele foto's aan toe omdat het boven op de berg prachtig is, alleen, als je helemaal boven bent (7th heaven wordt het genoemd) staat er een berghut en wordt je verwelkomd door de geur van gebraden worst en hamburgers... De Gentse Feesten zijn nabij
Op de onderstaande foto zie je de kronkelende, bochtige weg die Kamloops met Whistler verbindt. Prachtige weg, maar wordt nauwelijks gebruikt omdat het zo lastig rijden is... 350 km bochten, één-wagen-bruggetjes... Langs de weg een grote katachtige gezien, ik vermoed een coyote. De andere foto toont het Duffey Provincial Park, ik was rustig de tekst en uitleg aan het lezen toen helemaal op het einde vermeld stond dat het Park de "thuis" was voor beren, zowel grizzly's als zwarte, voor wolven... en nog veel veel meer. Dit had ik niet verwacht, de wagen stond behoorlijk ver - het was héééééééééél spannend
Kruispunt van vele wegen binnen British Columbia. Je merkt aan de foto dat hier een ander klimaat heerst, semi-arid. In augustus wordt het hier makkelijk 40°. Met 26° vinden de inwoners het hier koud voor de tijd van het jaar.
Ik heb er twee gezien : toen de weg omhoog ging zag ik opeens een vreemd bruin halfrond "iets" boven de volgende helling op de weg. Helaas, heb ik toen de strikte veiligheidsregels opgevolgd, nl. ramen van wagen dicht doen en toen ik een foto wou maken was ie weg. Weliswaar na nog even achterom gekeken te hebben. Nog een beetje en hij wuifde )))
De tweede was een zwarte - beiden in Wells Gray park - ik was zodanig van mijn apropos dat ik bevend als een riet foto's maakte. Het is ongelooflijk hoe elegant die beren zijn, niks plomps aan, ze lijken nauwelijks de aarde te raken. Spirit ?
Het blijft een merkwaardig fenomeen : in Blue River is het avond en 20u44, in België is het reeds 5u44 in de ochtend van de dag nadien. Ik moet nog gaan slapen en jullie staan al op...
Parcs Canada wil heel graag het wild, wild houden. Het is een voort-durende evenwichtsoefening om ruimte voor het wildlife als om ruimte voor de mens die van de natuur wil genieten te creëren. In Jasper National Park bijvoorbeeld is een speciaal programma ontwikkelt om beren ongewenst gedrag af te leren. En met ongewenst gedrag wordt hier wel degelijk gedrag bestempeld waarmee er een zekere gewenning aan de mens is ontstaan die als onderdeel van het decor wordt beschouwd. Beren blijven echter gevaarlijk. Het blijven wilde dieren met tot op zekere hoogte onvoorspelbaar gedrag. De toerist, vertederd door de eekhoorn, de Bighorn Sheep, de beer... voedert hen. Het is illegaal en strafbaar. Het veroorzaakt ook overlast (beren die dorpen binnentrekken en agressief zijn) en het brengt het ecosysteem in gevaar waar ieder diertje, hoe groot of hoe klein ook een rol vervult.
De foto's van Banff 2 zijn gemaakt op de top van Sulphur Mountain in Banff. De gondola ofte kabelaan brengt je er naar toe. Kost zo'n 25 euro. Eenmaal boven kun je nog een hike doen naar het meteorologisch station waar onder meer stralingen gemeten worden. Van op de top heb je een prachtig uizicht over de Bow Valley River, de bergen - onaards mooi.... De foto van het eekhoorntje is gemaakt tijdens een hike naar Bow waterfalls (langs de rivier naar de watervallen).
Door het downloaden van het programma Photo Gadget zou ik makkelijker een foto moeten kunnen toevoegen.
Hier alvast het eerste experiment, foto genomen in Banff aan de oever van de Bow rivier. De Bow rivier doorkruist de Rockies. Ze kreeg de naam "Bow" omdat het hout van de bomen die langs de rivier staat door de autochtone bevolking of de "First Nations" gebruikt werd om bogen van de maken. Bow=boog.
Inchecken in Zaventem zou een fluitje van een cent moeten zijn
Groot was mijn verbazing toen de dame van de luchtvaartmaatschappij (British Airways) die me naar Londen/heathrow zou brengen vooraleer, met een andere luchtvaartmaatschappij (Air Canada) naar Calgary te vliegen, dat ik enkel geboekt was tot Londen en of dit mijn eindbestemming was ? Neen dus Heel bedenkelijk kijkend zei ze me dat ze wel mijn bagage wou inchecken tot Calgary, maar dat ik mijn bagageticket wél in Londen bij de andere luchtvaartmaatschappij moest tonen en dat het toch maar zeer de vraag was of mijn bagage in Calgary zou toekomen.
Ahum, zéér geruststellend begin van een vakantie JJJ
Is hier een verborgen oorlogje aan de gang tussen luchtvaartmaatschappijen ?
In Londen bij de balie van Air Canada bagageticket getoond met het verhaal van British Airways erbij. Geruststelling zoekend vroeg ik of ze me konden verzekeren dat mijn bagage er in Calgary zou zijn ? De dame antwoordde dat dit zo zou zijn indien British Airways mijn bagage aan Air Canada zou willen overhandigen.
Dág geruststelling
Beseffend dat alles wat hier gebeurde totaal buiten mijn macht lag om iets te veranderen kon ik loslaten en enkel hopen dat mijn bagage er zou zijn.
De voor mij belangrijkste spullen, zijnde Witje mijn laptopje, mijn fototoestel , de voorbereide reisroute + gidsen, zaten immers in mijn handbagage
Dat de veiligheidsmaatregelen in Groot-Brittannië zeer groot zijn kon ik ondervinden toen ik, tegen alle adviezen van Air Canada in over het onvoldoende tijd hebben, in Heathrow buien het vliegveld ging om een sigaretje te roken (ja ja ik rook jammer genoeg nog steeds) en nadien opnieuw de procedure moest doorlopen. Naast een biep als je effectief iets bij je hebt, gaat er ook at random een signaal af bij het door de poort gaan.
Na het sigaretje was ik de sigaar J
In het vliegtuig zat er een jonge Canadese vrouw naast me : ze was bezig met op 1 dag Calgary-Londen en terug te doen
De romantica in me hoopte op een heerlijk liefdesverhaal Bleek echter dat ze nanny wou zijn in Londen. Ze had er naast gegrepen, maar zou binnen 2 weken een nieuw poging doen.
Ik heb niet achterhaald wat iemand bezielt om er zoveel voor over te hebben, zodanig dat de romantica in mij toch nog rustig verder kan fantaseren over meiden van goede komaf die ergens bij koningen, prinsen, kortom de adel, nanny willen worden met in het achterhoofd alle voordelen van een huwelijk met zo iemand J Of gewoon weg willen uit Canada ?
Spannend was het in Calgary : zou mijn bagage wel of niet van de band rollen ?
Het begon de allures van een thriller te krijgen toen ongeveer iedereen zijn bagage al had en ik samen met een tiental anderen nog hoopvol stond te wachten.
De andere negen vonden het even spannend De verhalen over Heathrow, bagage en en terminal 5 zijn natuurlijk niet van die aard dat je er simpelweg gerust in bent.
Opeens, ja hoor !!!! Mijn reiszak !
Terwijl ik het schrijf voel ik opnieuw de opluchting
In Londen vertrokken we met 1 uur vertraging - we zaten al in het vliegtuig - het was rijtje schuiven op op te stijgen wat de vluchtduur op 10,5 uur bracht in plaats van de voorziene
9,5 uur.
Ik kreeg mijn vegetarische maaltijd en snack zoals ik bij het boeken gevraagd had.
Hoewel je twijfels kunt hebben of bonen en linzen serveren in een gesloten ruimte wel verstandig is, kan ik enkel zeggen dat het zeer lekker was.
10,5 uur vliegen doet je enkels opzwellen.
Calgary-Airport is een kleine onpersoonlijke luchthaven, enkel drie transportbanden voor de bagage en - je houdt het niet voor mogelijk - nóg trager dan Zaventem.
Bij de paspoortcontrole wordt je gevraagd wat je in Canada komt doen de man vroeg me zelfs waar ik werkte in België en waar ik naar toe ging.
In de luchthaven staan supervriendelijke mounties om je te helpen. Dank zij hen was het supereenvoudig de taxistandplaats te vinden en door een vriendelijke Pakistaan naar het hotel gebracht te worden.
De rit kostte 37 Canadese dollar.
Het is de gewoonte om als je tevreden bent de taxichauffeur een tip te geven.
Ik koos voor een taxi, het was immers 4u30 Belgische tijd toen ik in Calgary toekwam. Een andere mogelijkheid is naar de balie van Sundogtours te gaan en daar een ticket te kopen voor de shuttle die je naar de hotels in downtown Calgary brengt.
Dit kost 15 dollar.
Goedkoper dus, nadeel is dat de bussen maar op het uur en 30 vertrekken, maar als je nog fris genoeg bent of het economisch wil houden is dit zeer zeker een valabel alternatief.
Wel opletten bij het nemen van een taxi : vlak voor de uitgangsdeur staan de Sedan types taxi, deze zijn duurder, als je iets meer naar links gaat zie je de gewone taxis staan.
Het Sandman hotel is gewoon een hotel zoals er zoveel zijn.
Prettig is de kleine koffiezet die ter beschikking staat. Nieuw voor me was dat de koffie al gereed in de filter zit en dit alles samen in een plasticverpakking.
Er is in iedere kamer draadloos netwerk ter beschikking hoewel mijn laptop aangeeft dat er weinig of geen bereik is.
Hoewel ik bij de meeste geboekte hotels vooraf checkte of de ramen open konden, blijk ik dit hier niet gedaan te hebben. Ramen kunnen niet open, wat het management verklaart door de aanwezige airco, maar het blijft heel vervelend
Gelukkig slaap ik hier maar 2 nachten.
Ik zou trouwens iedereen adviseren om vanuit Calgary Airport meteen transport te boeken naar Banff en Calgary te laten voor wat het is : hoogbouw en business center.
Veel appartementen, opvallend is het gebrek aan een fleurig balkonnetje. Het is duidelijk hun gewoonte niet om de bloemetjes buiten te zetten.
De stad is ingedeeld in vier kwadranten, waarbij central Street de scheidingslijn is tussen oost en west terwijl de Bow river de scheiding vormt tussen noord en zuid.
Avenues lopen van Oost naar West, Streets van Noord naar Zuid. Zo kom je aan namen zoals 6th Avenue SW - om er maar een te noemen.
Eigen aan Noord-Amerika : alle straten zijn recht op recht.
Mooi is het stuk Calgary aan de Bow river
Veel publiciteit wordt er voor de outlook tower gemaakt , 525 meter hoog :
In Calgary ook mijn eerste wildlife gezien : eekhoorn en Canadese ganzen
Het afhalen van de gereserveerde wagen verliep niet zo vlot.
Onbegrijpelijk voor een wagen die gereserveerd was sedert januari : ik moest wachten hij moest nog toekomen
Na een uur wachten werd het me duidelijk : het was een wagen met British Columbia nummerplaat (ik zet de wagen af in Vancouver) waar ze op wachtten. Hoogstwaarschijnlijk toeristen die de omgekeerde rit gedaan hadden nl. Vancouver- Calgary en aan wie ze óók drop-off kosten zullen gerekend hebben (zon 225 Canadese dollars).
Foei Avis !
Misschien dat iemand anders een gat in de lucht zou gesprongen hebben bij het zien van de wagen, maar ik in ieder geval niet. Ik had een kleine wagen besteld en stond opeens voor een grote Toyota Camry, met heel veel elektronische tierlantijntjes aan, idem voor de sleutel.
Beste mensen, thuis rijd ik met een Toyota Starlet die 10 jaar oud is, die het perfect doet, 230.000 km op zijn actief heeft.
Dus U ziet het verschil ???
Ik kreeg de sleutels in handen en geen woord uitleg.
Ik wist niet eens hoe ik die sleutel met drukknopjes moest hanteren
Service beneden alles.
Ik ga hier niet publiekelijk schrijven hoe ik me hierbij voel
Dit volstaat wellicht
Het is met heel veel opluchting dat ik Calgary verlaat. Ik zou iedereen aanraden om meteen met de airportshuttle transport te boeken naar Banff.
Banff ligt zon 180 km van Calgary. De wegen zijn goed. Een vijftal kilometer voor je aan Banff komt kun je de Transcanadian Highway verlaten om Lake Minnewanka en Two Jacks Lake te bezoeken.
De route is ook gekend onder de naam the Minnewanka loop.
Het meer is práchtig !!!
Je wordt stil bij zoveel pracht
Woorden schieten tekort en zelfs deze beelden vertellen het niet
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Toen ik 24 dagen geleden de eerste voet op Canadese bodem zette, was één van de eerste dingen die ik zag : Inukshuk. Een bizarre constructie van stenen die elkaar in balans hielden.
Het blijft een merkwaardig fenomeen : in Blue River is het avond en 20u44, in België is het reeds 5u44 in de ochtend van de dag nadien. Ik moet nog gaan slapen en jullie staan al op...
