Onze laatste rit! Naast gratis meer gezichtsmassage met vers regenwater dan ons lief is, en de frisse geur van de eucalyptusbossen waar we doorheenrijden, worden we later op de dag getrakteerd op vuile douches veroorzaakt door het vele drukke verkeer bij het naderen van ons einddoel. Als twee weekdieren gaan we moe en vol spanning op zoek naar logies. Niet zo evident! Vervolgens heel geduldig in de rij gestaan om ons "diploma" af te halen. Het is al avond wanneer we eindelijk samen in alle rust op het plein voor de kathedraal toch ontroerd en heel erg dankbaar beseffen dat we Santiago per fiets bereikt hebben. We hebben heel wat gezien, beleefd, ontdekt, geleerd ... Deze tocht blijft op vele vlakken van onschatbare waarde!
Morgen fietsen inleveren voor vervoer naar huis en de stad ontdekken. Zondag de perigino-mis.
Volgende week een heel blij weerzien met allen van wie we houden!
Dit verhaal kunnen en mogen schrijven raakt ons diep!
woensdag 9/06 Triacatela - Ventas de Naron (58 km)
Motivatie om op stap te gaan is niet erg groot: het regent, beter: het giet! Het oudste Monasterio van Spanje in Samos is een enorm gebouwencomplex uit de 6e eeuw, dat we toch even regenvrij kunnen bewonderen. De rest van de dag regent het pijpestelen. De omgeving blijkt heel mooi, doch de lage wolken belemmeren het uitzicht. Vandaag slechts een doel: doorbijten en zo goed mogelijk vooruitgeraken. Ook dat is de Camino ...
donderdag 10/06 Ventas de Naron - Arzua (48 km)
Geen Camino zonder eens een Albergue aan te doen. Als twee totaal uitgeregende, kouwelijke peregrinos strandden we gisternamiddag in een kleine albergue. Kamer voor 2; dat wel, doch douche en toilet met anderen delen is toch echt oninteressant. Goed voor een keer dus. De ganse nacht heeft het water gegoten en voor de derde dag op rij peddelen we zwoegend en klestnat door Galicia; helling op - helling neer. Geen foto's meer, geen zonnige pic-nic plaatsjes meer. Alles wat we bij hebben voelt niet meer echt droog aan - de luchtvochtigheid tast lichtjes ons humeur en de bagage aan. Vanavond slapen we in een pensionnetje. Morgen de laatste etappe. Dan bereiken we Santiago! De laatste loodjes ...
Zonder blikken of blozen durf ik te melden dat we maaar liefst 10 lange uren aan 1 stuk door geronkt hebben. Zelf ontbijt kunnen samenstellen in keukentje van onze gezellige chalet en goed gemutst vertrokken. De lange afdaling richting Ponferrada in het dal is een unieke belevenis: prachtig gewoon. We pikken weer wat kultuur mee vandaag: Tempeliersburcht (zeer goed bewaard) en enkele kerken in barok - en romaanse stijl. We fietsen door het landschap van El Bierzo; heel veel wijngaarden en fruitbomen. Per toeval belanden we vanavond in een kleine Casa Rural die sedert 1 jaar door een Nederlands koppel gerund wordt. Smakelijk gegeten en vooral rustig gegeten! Aangename babbel.
dinsdag 8/06 Trabadelo - Triacastela (48 km)
Het uitpakken 's avonds en inpakken 's ochtends gebeurrt snel en adequaat; zo goed gedrild zijn we na al die tijd op weg. Stipt om 8 uur reeds zijn we de baan op. Met gemengde gevoelens, want het wordt onze koninginnerit: beklimming van O Cebreiro. Zware, laag hangende wolken. We zijn warm aangekleed. De rit is inderdaad zwaar; veelvuldige stops om uit te blazen, doch geen stap te voet moeten doen! Voor de middag nog gaan we letterlijk de mist in - koud en geen schuilplaats voor pic-nic. Op de middag bereiken we de top en gaat het ondertussen ferm regenen. We eten een bord soep in de albergue om op te warmen en dalen (na enkele geniepige klimmetjes) 12 km af. Het giet gewoon en er staat een sterke, gure wind. De regendruppels voelen aan als hagelsteentjes - misschien is het effectief hagel?! Niets gezien van de natuur en als 2 bevuilde en kletsnatte peregrino's (gelukkig zijn we niet de enige) in Triacastela beland. Hopelijk krijgen we tegen morgen alles droog en stijgt de temperatuur een beetje ... Ook dat is Camino ...
Volgens de reisgids is het aangeraden met de bus tot Leon te rijden om de stad te bezoeken want de stad is te druk om erdoor te fietsen. We zijn alweer vroeg op pad en zien veel moois vanochtend! Pas rond 14 uur in de startblokken geraakt om ons geplande fietsprogramma af te werken. Het namiddag - en avondscenario is er een om snel te vergeten! ... Zeer felle wind komt pal uit het westen, wij fietsen die richting uit, dus ´t wordt een heus gevecht. We worden letterlijk van onze pedalen geblazen. Batterij is praktisch plat wanneer we het dorp bereiken waar we logeren. Daar staat alles in rep en roer ... Grote fiesta in het dorp! Drukte alom! Mogelijkheid om verder te rijden op zoek naar andere slaapgelegenheid zien we niet zitten; is nog te veraf.
zon. 6/06 Hospital de Orbigo - El Acebo (65 km)
Na een turbulente nacht; waar de feestvierders erin geslaagd zijn onze slaap te beperken; vertrekken we al om 7 uur. Frisse stille ochtend. We naderen met rasse schreden de Montes de Leon. De Monte Teleno met besneeuwde top houdt ons constant in de gaten. We beginnen aan een klim van 680 m. Regelmatig rust tussendoor om op adem te komen; maar o zo ongelooflijk mooi! Besneeuwde toppen rond ons; bloeiende heide en lavendel langs de bermen ... Een landschap om U tegen te zeggen! We bereiken Cruz de Ferro en leggen er ons steentje neer (zoals zovelen voor ons). Erg betekenisvol! De afdaling naar ons logeeradres is aangenaam; het Casa Rural waar we terechtkomen nog aangenamer! We wanen ons op vakantie in een chalet in de bergen. Zaaaalig !
