Allerzielen regent zijn huilbuien binnenshuis waar de Jugendstil-klok jeugdjaren voorbij tikt terwijl jij nu als een fossiel onder fragiele vergeet-mij-nietjes ligt.
En de mensen rondom mij begrijpen niet dat ik doodviel de dag dat jij levend werd verbrand tijdens een heldendaad in een ver instabiel land.
Ik hoop dat je ooit gereïncarneerd wordt in 'n voorzichtiger iemand op een wereld zonder haat.
Helikopters op zoek naar een vuiltje aan de lucht en op elke straathoek een agent voor trammelant beducht.
Want de machtigste man ter wereld komt op bezoek naar ons land, hou dus je zakdoek bij de hand en zwaai ermee als de kloeke kerel is geland.
En terwijl de tv alles uitzendt is er geen moment zo fraai als z'n toespraak over de taaie soldaat die voor ons dierbaar vaderland sneuvelde op dit continent.
Bij het oorlogsmonument legt hij gedwee een bloemenkrans neer, wellicht verlangt hij reeds naar thuis en naar zijn bedstee !
Ja, ik leef als 'n god in Frankrijk al woon ik in 'n Parijse klotewijk wellicht klinkt dit gedicht dan ook wat hoogdravend maar het idee is hoopgevend en verslavend.
Ik wil de lezer enkel toelichten hoe een leven zomaar kan ontwrichten.
Want vandaag ben je The King, morgen misschien 'n mislukkeling.
Laten we onze maskers dus in de Seine verdrinken en 't gelaatspoeder van onze gezichten wegschminken.
Moeders vriendin Marieke komt vandaag op visite, ze zal bij de bakker iets halen om straks bij de thee uit te halen naar de elite die haar te forse kredieten doet afbetalen, haar limiet is bereikt ze kan niet meer ademhalen.
Je moet meer relativeren, raadt mijn moeder haar aan en de macht van de hogere klasse accepteren.
Waar is het gebak ? vraag ik Marie ludiek wijzend naar de salontafel.
Er waren er geen momenteel, veinst ze met een kleinburgerlijke tactiek.
Ik kijk haar spotziek aan en vraag: verkochten ze dan ook geen wafels ?
In het jaar 2525 zullen de ruimtevaarders met vliegende steden door de kosmos reizen en zullen de reglementen van de wereldleiders ons verstikken omdat zuurstof te koop zal zijn aan te dure olieprijzen.
Karavaans van alle rassen zullen in de woestijnen van onbekende planeten dorsten naar nog méér land omdat Lucifer de mensen alweer fata morgana's voorspiegelt.
En als U in 2525 dit gedicht ergens in het heelal ontmoet weet dan dat ik U groet.
En weet: het gaat hier niet zo goed maar ik ben getroost omdat U het niet beter doet !
Onlangs stapte ik mijn bank binnen, de stank van geld deed me naar lucht happen maar een gehaaide blondine kwam mij snel kidnappen om losgeld voor dolgedraaide aandelen te innen.
Ik wou nog ontsnappen maar de rekenmachine had mij reeds in haar greep, het was heel zenuwslopend en wreed, ze deed me warmlopen voor één of andere risicobelegging zo blikte ze me in als 'n sardientje.
En bij het buitengaan zag ik nog vele kuddedieren stormlopen, het is een trend blijkbaar om je schaapskleren door routinewolven te laten stropen.
Want ik zie een Jaguar in volle vaart vertrekken die vriendelijk naar me lacht, hij weet immers dat de jacht weer goed is verlopen.
En ik besef dat ik weg wil uit deze benauwde tropen.
Terug naar de tuin van Eden waar ...ik naakt mag lopen.
Bekrompen burgers die blind van woede en jaloezie de voorname edellieden aan hun degen willen rijgen om achter de schermen hun troon te bestijgen, het blauwe bloed de wet te lezen.
Met duivels gehoon zullen ze hen bankroet verklaren om hen daarna te guillotineren. Niets te maren!
Het zijn zo van die kleine dingen waar de lilliputters van leven.
En die mij onrust baren.
Want ook ik ben een scherpschutter als ik in 't nauw word gedreven.
Blijf dus van mijn luttele hectaren!
Waar ik als zoon van een gekrompen reus in probeer te leven.
Het was volle maan toen ik nog een duik nam in de oceaan, ik was even de kluts kwijt want haar prille zomervlinders waren zonet in de golven vergaan, ze zei dat ik teveel Don Juan was.
En in m'n hotelkamer vond ik een envelop met een kort afscheidswoord.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik inderdaad van mooie vrouwen hou.
Ze zijn als oesterparels die ik één voor één koester nadat ik ze heb geproefd en hun zuiverheid aanbad.
Maar toch dacht ik dat mijn vakantieliefje de ware was.
Tot ik haar briefje nog eens goed herlas, daar stond in: Koop jezelf eens een kompas want je bent het noorden kwijt !
En vind eerst je identiteit. Want de vrouwen verdrinken immers in het moeras van jouw valse sentimentalieit !
Mijn broer Pascal is het meest in zijn element als hij met wiskunde fysica en moleculen bezig kan zijn.
Als student aan de universiteit verslond z'n hongerig brein elke formule als marsepein want hij droomde om in 'n ruimtecapsule te reizen naar de maneschijn.
Hij zwemt nu met de grijns van een walvis door de oceaan, ik denk echt dat Blaise hem stuurt in zijn snelle roller-coaster-bestaan !
Dat is nu eenmaal het Leven zegt Freud bloedserieus tegen de Pineut: leef in het heden, in het Nu, want we zijn Mensen die in een ver verleden in de Hof van Eden leefden maar het Paradijs is er nog steeds, in het diepste van je eeuwenoude ziel.
Want sinds de Engel Lucifer uit de hemel viel zijn we allen de Pineut, komen we heel fragiel terecht bij Freud die dan even voor God speelt, het Uber-Ich dat alle liefde en leed deelt.
En de killer in ons zal altijd blijven bestaan want zolang we Mens zijn zullen we af en toe destructief zijn als een orkaan.
Dan wordt het hoog tijd dat God bij de duivel te biecht gaat, zo zal Freud bij de Pineut te rade gaan !
Na zijn bloemlezing en het applaus in de oude varkensschuur te Watou stapte ik wat verlegen naar hem toe gaf hem mijn hekeldicht over de paus.
We liepen samen naar de barbecue in de tuin, sopten ons vlees in de tomatensaus, kletsten wat over de beroemde happy few en spraken zo af voor een volgende rendez-vous in The Clubhouse te Antwerpen.
Maar zover kwam het niet meer want hij overleed op 19 maart.
Op die dag at ik gretig mijn veertigste verjaardagstaart !
Toeval ? Of dacht hij toch aan mij, de goddelijke grijsaard ?
Zonder één cent en zonder trots loop ik in de winterkou met de mensenkudde mee als ik plots op 'n oude bekende bots en heimwee voel naar die goede oude tijd van kasteelfeestjes en losbandigheid op de canapé.
Met hem ga ik nu op café maar de zee van afstand tussen ons twee is zo groot geworden dat bij het betalen van de nescafé ik alleen geld uit m'n portemonnee kan halen.
En de geschiedenis zal zich blijven herhalen, de rijken zijn het gierigst maar daar kan ik enkel als 'n klier om smilen !
Want geen enkele sabel kan m'n goede afkomst neerhalen !
Ja, ik ben Zovas, de rijkste man van de kosmos ooit, ik woon in een vuurbol als een zonnegod terwijl ik munten naar de Aarde gooi waar de mens, mijn eeuwige prooi, zo naar verlangt, zo lok ik hen allen naar mijn gouden kooi.
En wie mij ontrouw is zal ik stenigen met meteorieten, als een serpent zal ik de mensheid in een zwart gat storten, ze zal zonder één cent sterven op een dorre planeet 2000 lichtjaren ver.
Brave zielen zal ik omkopen als hebzuchtige debielen die in mijn kerker voor eeuwig de helrode muren zullen oplopen.
Jaja, ik ben een superster....
Geef dus maar gas, gas, gas ! Want ik zit je op de hielen !
Ik was dertien en hoorde hen voor het eerst in januari toen ik met een blondine meereed in een Ferrari.
De rubberbandlippen knalden uit de radio met een stevig bluesnummer maar de auto begon te slippen toen de drummer haar volle boezem uit de donkerblauwe bloes deed glippen.
Sindsdien waren zij mijn idolen, ik luisterde zo gretig naar het genie met z'n ruige akkoorden en het geblèr van de monkey-man met zijn capriolen.
Na een halve eeuw in the spotlights geven ze eindelijk 'n afscheidsconcert en dan nog wel in de lichtstad Parijs.
Maar ik geeuw al bij de gedachte dat hij zijn songs weer zal verkrachten als een bejaarde pervert, wat 'n rotzooi !
Dus zal ik hen deze keer niet komen aanbidden, neen ik ga bidden dat ik van die saters word verlost want het doek valt niet alleen voor hen maar ook voor mij, hun muziek heeft mij bijna mijn trommelvliezen gekost.
En nu de sterren zijn uitgeblust wacht hen een groot zwart gat.
Waar ze als kiezelsteentjes in zullen rollen...moe en afgemat.
Althans...dat zal ik lezen in het wekelijkse roddelblad.
Ik ben ter wereld gekomen in een doornrozig paradijs maar zonder geldig identiteitsbewijs.
Ik was 'n beteuterde peuter die steeds in z'n neusje peuterde.
Want m'n vader was altijd op reis, z'n fortuin verbrassend aan de casino's in Las Vegas hopend op de hoofdprijs.
Maar toen hij die zomer met z'n versleten strohoed thuiskwam vertelde hij de strafste verhalen over hoe hij de moed bijna opgaf maar ook dat er altijd Iemand was die het rechte pad aangaf........
En nu sta ik bij z'n graf en weet dat God hem z'n fouten vergaf.
