Het deed nog eens deugd om niet meer om 10 m² samen te moeten leven, te kunnen douchen in je eigen kamer en niet meer buiten of op een chemisch toilet te moeten gaan.
Na te hebben ontbeten, onze excursie (Great Barrier Reef) voor morgen te hebben geboekt, zijn we langs de esplanade naar het centrum gewandeld. Langs de esplanade heb je een grote speeltuin (Muddys). Hier heeft Jolien zich opnieuw kostelijk kunnen amuseren. Vervolgens zijn we verder gewandeld naar de lagoonpool. Het is vandaag bewolkt, maar omstreeks de middag kwam het zonnetje toch piepen. Ook hier hebben we enkele uren doorgebracht. Op onze terugweg naar het hotel weer de verplichte stop aan de speeltuin. Het is fijn om te zien hoeveel nieuwe dingen Jolien op deze reis al geleerd heeft, zowel qua kennis als vaardigheden.
Het is hier momenteel 19.00 uur (in België dus 11.00 uur) en Jolien ligt al van 17.30 uur te slapen. Een hele dag in de buitenlucht eist zijn tol!
Vandaag (26/5) was de dag waarop onze camper terug moest ingeleverd worden in het depot. We hebben ongeveer 3300 kilometer gereden van Sydney tot Cairns. Na alles terug in de koffers gestopt te hebben en de camper gekuist te hebben, was het slechts 10 minuutjes rijden tot aan het KEA depot. Na een korte inspectieronde hebben we de sleutels van ons huisje terug overhandigd.
We zijn echt wel opgelucht dat, na onze ervaringen met de politie in Sydney, we niets aan de hand gehad hebben. Enkel het waarschuwingslampje van de remblokjes dat 1400 kilometer gebrand heeft, maar volgens Kea was er (zolang we niks hoorden) niets aan de hand!
Een taxi heeft ons dan naar het hotel gebracht waar we zullen verblijven tot donderdagmorgen.
en het niet gestopt is met regenen vandaag om 12.00 uur. Regenen konden we dit eigenlijk niet noemen, één langgrechte grote stortbui was het. Toni en ik hebben amper kunnen slapen van het lawaai van de regen.
Gelukkig dat onze camping hoger gelegen was, want toen we vanmorgen onze camping verlieten merkten we dat de straat aan onze camping afgesloten was. De (half opgedroogde) rivier die we over moesten bij aankomst op onze camping was nu veranderd in een kolkende massa water. Op weg naar Cairns stroomde het water op bepaalde plaatsen als kleine watervallen langs de bergflanken naar beneden.
Op de camping in Cairns kwamen we terug de Duitse mensen tegen die we exact twee weken eerder hadden leren kennen in Hervey Bay. Vooral Jolien was blij haar vriendinnetje Yulia terug te zien. Terwijl Jolien samen met Yulia speelde, hebben wij genoten van een glaasje cava en nog wat bij gebabbeld over onze avonturen sinds Hervey Bay.
Vanmorgen (24/5) zag het er naar uit dat het een mooie dag zou worden. Het zonnetje scheen toch al toen we opstonden, maar nog geen twee uur later pakten de donkere wolken alweer samen.
In de voormiddag besloten we een uitstap te maken naar de Daintree river. Vanuit een bootje op deze rivier kan je krokodillen en slangen spotten. We hadden Jolien wel gewaarschuwd van haar handjes binnen de boot de houden, want de boot hing namelijk redelijk laag in het water. En we hadden geluk, we waren nog niet goed vertrokken of we zagen al een slang in de bomen (genietend van het zonnetje) en een beetje verder op zagen we onze eerste grote krokodil van de dag. Nu ja groot, deze krokodil was maar 2 meter lang en volgens onze gids leven er in de rivier exemplaren van wel 7 meter lang. Tijdens deze 1 ¼ uur durende boottocht hebben we nog een aantal kleine babykrokodillen (ca. 40 cm), een tweede grote (mama)krokodil en een slang gezien. De gids wist ons heel wat verhalen te vertellen over zijn ervaringen met krokodillen op deze rivier, en ook al mocht de helft ervan nog maar waar zijn, dan ben ik toch echt wel blij dat het geen kweekseizoen bij de krokodillen was en we maar enkel de kleinere krokodillen gespot hebben. We zullen jullie, als we weer thuis zijn, wel enkele van deze verhalen vertellen.
In de namiddag zijn we op de terugweg naar Port Douglas gestopt bij de Mossman Gorge. Langs de Mossman rivier kan je een mooie wandeling door het regenwoud maken, maar omdat Jolien ondertussen in slaap was gevallen zijn we om de beurt eventjes naar de rivier gewandeld (waar je weer in kon zwemmen).
Vervolgens zijn we in Port Douglas gewandeld naar het uitzichtpunt over Four Mile Beach. In optimale omstandigheden zie je dan een prachtig zandstrand met een koraalblauwe zee en op de achtergrond het regenwoud, maar het weer zat ons niet mee zodat we een woest bruine zee en heel wat mist over de bergen zagen hangen.
Aangekomen op de camping ben ik nog eventjes met Jolien in het zwemband gesprongen, net op tijd voordat het begon te regenen om 16.30 uur
En ja hoor, vanmorgen (23/5) begon het dus opnieuw te regenen. Via een omweg besloten we naar Port Douglas te rijden. Via deze omweg zouden we langs de kust via Cairns naar het één uur noordelijkere Port Douglas rijden. Maar eerst moesten we dus vanuit Lake Tinaroo naar Cairns. Deze weg was één grote afdaling met op het einde heel wat haarspeldenbochten. Vanuit de passagierskant kon ik regelmatig de steile afgrond zien en door de hevige regenval was het dus oppassen geblazen. Ik was echt wel opgelucht toen we terug beneden waren.
Na een pauze van twee uurtjes zijn we omstreeks 14.00 uur doorgereden naar Port Douglas. Onderweg zijn we even gestopt aan Ellis Beach. Bij betreding van het strand zagen we niet alleen waarschuwingsborden voor stingers maar ook voor krokodillen. Het is eigenlijk wel gek, Australië heeft zoveel kilometers kustlijn maar je kan maar de helft van het jaar stingervrij zwemmen en dan moet je in het noorden van Queensland en het Northern Territory ook nog eens opletten voor krokodillen.
Omstreeks 16.00 uur zijn we aangekomen op onze camping. Aangezien het hier de laatste dagen veel regent (volgens locals niet echt gewoon voor de tijd van het jaar) blijft het hier wel warm, ca. 25 graden. Jolien heeft dan toch nog wat kunnen spelen in het zwembad.
en vanmorgen (22/5) regende het dus nog steeds. Vandaag stond een rondrit door de Atherton Tablelands op het programma. De Atherton Tablelands worden ook wel eens de Cairns Highlands genoemd. Deze highlands liggen op een gemiddelde hoogte van 750 meter.
Nabij Millaa Millaa begint het Waterfall Circuit. Deze lus van ongeveer 15 kilometer verbindt drie watervallen. De eerste waterval die we bezochten was de Millaa Millaa waterfall. Dit is één van de bekendste (meest gefotografeerde) watervallen van Australië. Zelfs Qantas gebruikt deze waterval in zijn reclamecampagnes. De waterval zelf is ongeveer 12 meter hoog, maar door het slechte weer hebben we er jammer genoeg niet in kunnen zwemmen. Toch hadden we door de vele buien door enkele opklaringen. De tweede waterval was de Zillie waterfall. Deze waterval kon je van boven uit bewonderen. De derde waterval hebben we niet bezocht. Bij aankomst aan de waterval zagen we waarschuwingsborden voor de cassowary en door de vele regen was het pad naar deze waterval moeilijk toegankelijk.
Vervolgens zijn we verder gereden naar de Curtain Fig Tree. Dit is een boom die oorspronkelijk op de takken van een andere boom (= de gastboom) is ontstaan. De wortels van de boom hebben een weg naar beneden (de bodem) gezocht waardoor de gastboom onder het gewicht is omgevallen en vervolgens is weggerot. Rond de boom heeft men een verhoogd wandelpad aangelegd zodat je de boom van alle kanten kunt bewonderen.
Uiteindelijk zijn we naar onze kampplaats gereden aan Lake Tinaroo. Gelukkig was het ondertussen gestopt met regenen zodat we toch nog een beetje buiten konden spelen met Jolien.
De regenbuien van vannacht voorspelden weinig goeds, maar desondanks zag het weer er vanmorgen behoorlijk uit. Om 8.20 uur werden we opgepikt aan onze camping om naar onze boot (catamaran) in de haven te gaan. Om 09.00 uur stipt vertrokken we. De kapitein beloofde ons toch een woelige zee aangezien we recht op een aantal regenwolken afvaarden. Na 10 minuten kregen we de eerste buien al over ons heen. De regen leverde ons echter een aantal mooie regenbogen op.
Op Daydream Island, onze eerste stop van de dag, konden we gebruiken maken van de faciliteiten van het eilandresort. Na een stevige bui van een half uur, trok de hemel weer open en konden we wat spelen in het zwembad spelen met Jolien. Vervolgens zijn we door het regenwoud gewandeld naar de andere kant het eiland waar we mochten gaan eten. Onderweg zijn we een kleine kangoeroe tegengekomen, maar we waren net te laat om het dier te fotograferen. Aangezien ik toch niet zo zot ben van de dieren (slangen, spinnen, ...) hier in Australië ben ik al stampvoetend (kwestie van de dieren weg te jagen) door het regenwoud gewandeld.
Na onze lunch gingen we terug de boot op om naar Whiteheaven Beach te varen. Jolien was ondertussen in slaap gevallen, maar voor de kust van Whiteheaven Beach lag een nieuwe regenzone op ons te wachten. Maar alsof de goden ons gunstig gezind waren, was deze regenzone over toen we aanlegden aan Whiteheaven Beach. Whiteheaven Beach staat gekend om zijn kilometers lang wit zandstrand en zou volgens sommigen behoren tot de top-10 van de mooiste stranden ter wereld. Omdat zwemmen enkel toegestaan was met een stingersuit, heb ik mij toch maar in eentje gewrongen. Jolien heeft zich op het strand kostelijk geamuseerd met haar bal en met het bouwen van zandkastelen.
Om 16.30 was het tijd om terug te varen naar Airlie Beach. Ondanks de enkele regenbuien was het toch een plezante dag.
Vandaag 15/5 zijn we naar Mackay, het hart van de suikerrietteelt gereden. Onderweg zijn we veel dode kangoeroes tegengekomen. Deze rit heeft ongeveer 5 uren geduurd. Tijdens onze middagstop hebben we een heerlijke hamburger gegeten. Het was wel grappig om Jolien zo'n grote burger naar binnen te zien werken. Ik moet toegeven, hamburgers maken kunnen ze hier wel in Australië.
In Mackay aangekomen zijn we eerst door gereden naar het strand. Het was echt zalig weer, ca. 25 graden, maar er was amper iemand (enkel wat Europese toeristen) op het strand te zien. Waarschijnlijk vinden de Aussies het te koud. Overal staan ook waarschuwingsborden voor stingers (soort kwallen die soms maar een duim groot zijn) waarvan de beet dodelijk kan zijn. Je mag enkel zwemmen in een wetsuit of in een stingervrije zone.
Vanmorgen was het nog altijd aan het regen. Er stond een bezoek aan de Josephine Falls en aan het Wooroonooran National Park op het programma. Na een korte rit waren we aangekomen bij de Josephine Falls. Deze watervallen liggen aan de voet van de hoogste berg van Queensland, de Bartle Ferre (ca. 1620 meter hoog). Aangezien het nog altijd aan het regenen was, hebben we even getwijfeld of we deze wel zouden bezoeken. Maar we waren er toch en avontuurlijk als we zijn, zijn we aan de 600 meter lange klim naar de waterval begonnen.
Normaal gezien kan je zwemmen in deze waterval, maar door de hevige regenval was dit nu echt niet aan te raden en zelfs levensgevaarlijk. In het regenwoud waren we toch redelijk beschermd tegen de regen. enmaal terug in de camper waren we behoorlijk nat, maar teevreden dat we de waterval gezien hadden.
Na wat gegeten te hebben, zijn we verder gereden naar het Wooroonooran NP. Hier kan je een wandeling door de boomtoppen maken en heb je een aantal uitkijkposten over het nationale park. Alleen jammer dat de hevige regen wat roet in het eten strooide waardoor de bergtoppen redelijk in mist gehuld waren. Terug naar de uitgang begon het echter te stortregenen zodat Toni en ik kletsnat waren. Jolien had gelukkig wat bescherming tegen de regen in haar koets.
Omstreeks 16.45 uur kwamen we aan op onze slaapplaats in Millaa Millaa. Moe maar voldaan van een natte dag zijn we allen omstreeks 20.00 uur in slaap gevallen. Ondertussen bleef het maar regenen ....
Onderweg naar Mission Beach hebben we de vegetatie duidelijk zien veranderen. Je merkt goed dat dit het gebied van de Wet Tropics is, het is hier opmerkelijk groener. Bovendien ligt Mission Beach in Cassowarygebied. Overal vind je waarschuwingsborden. Je mag deze dieren niet voederen en als je ze tegenkomt, moet je goed oppassen want ze zijn behoorlijk agressief.
Onze camping lag op 100 meter van de zee, maar deze was door de stevige wind behoorlijk ruw. Gelukkig was er op de camping een klein zwembadje. Mission Beach zelf is een klein hippie dorpje. In de namiddag zagen we de donkere wolken al aankomen en rond 17.30 uur begon het te regenen. Door de regen kwamen de gecko's te voorschijn en deze ( voor mij vieze dieren) kropen overal op de muren van de dames wc's en douches. Toni vraagt zich soms af wat ik in Australië kom doen aangezien ik zo schrik heb van de vele dieren hier. Op de camping hebben we voor het eerst in weken Vlaams gehoord. Een koppel uit Tremelo kwam er hun zoon bezoeken die een jaar in Australië verbleef.
Aangezien er door de regen maar weinig te beleven viel, zijn we vroeg in ons bed gekropen.
Vanmorgen hebben we eerst wat geluierd. Op het gemak hebben we ontbeten en ons dan klaar gemaakt om een bezoekje aan de stad te brengen. Eerst hebben we Reef HQ bezocht. Het Reef HQ is een aquarium dat vooral aandacht heeft voor de vissen die leven in het Great Barrier Reef.
Daarna hebben we langs 'The Strand' gewandeld. Dit is een promenade langs het strand. Onderweg vind je speeltuinen voor kinderen, een waterpark voor kinderen (wat jammer genoeg gesloten was) en aan het einde van de promenade is er een lagoonpool. Townsville is bovendien de stad met hoogste aantal huidkankeraandoeningen in Australië. Overal wordt dan ook via waarschuwingsborden gevraagd om veilig te zonnen.
Vanmorgen vroeg vertrokken voor onze laatste lange (toch nog een 3u30) rit van deze reis.Townsville is de laatste grote stad voor we aankomen in Cairns. Aangezien de campings toch soms redelijk buiten de stad gelegen zijn, hebben we eerst nog wat inkopen gedaan. De twee grote supermarktketens in Australië zijn Coles en Woolworths. Aangezien het toch al middag was, besloten we in een brasserie in het shoppingcentra iets te gaan eten. De naam van de brasserie was 'Café Bambini' en het had zijn naam niet gestolen. De pasta die Toni en ik kregen was even groot als Jolien haar kinderpasta. Ik denk dat als ik één keer met mijn vork in het bord had rondgedraaid al de pasta erop zat. Op de camping in Townsville was er een leuk zwembad met een glijbaan en waterspeeltuigjes. Ideaal om een beetje af te koelen na een warme, zwoele dag.
Vanmorgen (16/5) was de eerste morgen dat we niet wakker werden onder een stralende zon. Vandaag stond onze trip naar Arlie Beach op het programma. Airlie Beach is de toegangspoort tot de Whitsundays, een eilandengroep ontdekt door James Cook op Pinksteren. Aangezien je ook hier niet echt veilig in de zee kunt zwemmen, trokken we naar een 'lagoonpool'. Deze zwembaden met kleine strandjes vind je in verschillende steden langs de kust.
De wolken van deze morgen werden onheilspellender en ja ... onze eerste regenbui van deze vakantie was een feit. Aangezien zwemmen niet langer mogelijk was zijn we maar naar een supermarkt gegaan om daar nog wat inkopen te doen. Morgen zouden we immers vroeg moeten vertrekken (en laat terug op de camping zijn) voor onze trip naar Daydream Island en Whiteheaven Beach.
