Maandag (28/5) hebben we een excursie gemaakt naar Green Island gelegen in het Great Barrier Reef. Het was een zonnige dag, maar er stond redelijk veel wind waardoor het een woelige trip was. Jolien vond het natuurlijk allemaal geweldig zon boot die op en neer wiebelde, dit in tegenstelling tot een aantal andere toeristen die boven hun kotszakje hingen.
Morgen (31/5) beginnen we aan onze lange terugreis naar België. Om 11.25 uur Australische tijd (03.25 uur Belgische tijd) vertrekt onze eerste vlucht om dan vrijdag (01/06) om 11.00 uur in Zaventem te landen. We zullen dan in totaal 32 uren onderweg zijn (Cairns Darwin Singapore Londen Brussel).
Ons Australisch avontuur zal er dan op zitten. We hebben onderweg verschillende mooie plaatsen gezien en samen hebben we vele leuke momenten beleefd. We hopen dan ook dat jullie via deze blog een beetje mee van onze avonturen hebben kunnen genieten.
Het deed nog eens deugd om niet meer om 10 m² samen te moeten leven, te kunnen douchen in je eigen kamer en niet meer buiten of op een chemisch toilet te moeten gaan.
Na te hebben ontbeten, onze excursie (Great Barrier Reef) voor morgen te hebben geboekt, zijn we langs de esplanade naar het centrum gewandeld. Langs de esplanade heb je een grote speeltuin (Muddys). Hier heeft Jolien zich opnieuw kostelijk kunnen amuseren. Vervolgens zijn we verder gewandeld naar de lagoonpool. Het is vandaag bewolkt, maar omstreeks de middag kwam het zonnetje toch piepen. Ook hier hebben we enkele uren doorgebracht. Op onze terugweg naar het hotel weer de verplichte stop aan de speeltuin. Het is fijn om te zien hoeveel nieuwe dingen Jolien op deze reis al geleerd heeft, zowel qua kennis als vaardigheden.
Het is hier momenteel 19.00 uur (in België dus 11.00 uur) en Jolien ligt al van 17.30 uur te slapen. Een hele dag in de buitenlucht eist zijn tol!
Vandaag (26/5) was de dag waarop onze camper terug moest ingeleverd worden in het depot. We hebben ongeveer 3300 kilometer gereden van Sydney tot Cairns. Na alles terug in de koffers gestopt te hebben en de camper gekuist te hebben, was het slechts 10 minuutjes rijden tot aan het KEA depot. Na een korte inspectieronde hebben we de sleutels van ons huisje terug overhandigd.
We zijn echt wel opgelucht dat, na onze ervaringen met de politie in Sydney, we niets aan de hand gehad hebben. Enkel het waarschuwingslampje van de remblokjes dat 1400 kilometer gebrand heeft, maar volgens Kea was er (zolang we niks hoorden) niets aan de hand!
Een taxi heeft ons dan naar het hotel gebracht waar we zullen verblijven tot donderdagmorgen.
en het niet gestopt is met regenen vandaag om 12.00 uur. Regenen konden we dit eigenlijk niet noemen, één langgrechte grote stortbui was het. Toni en ik hebben amper kunnen slapen van het lawaai van de regen.
Gelukkig dat onze camping hoger gelegen was, want toen we vanmorgen onze camping verlieten merkten we dat de straat aan onze camping afgesloten was. De (half opgedroogde) rivier die we over moesten bij aankomst op onze camping was nu veranderd in een kolkende massa water. Op weg naar Cairns stroomde het water op bepaalde plaatsen als kleine watervallen langs de bergflanken naar beneden.
Op de camping in Cairns kwamen we terug de Duitse mensen tegen die we exact twee weken eerder hadden leren kennen in Hervey Bay. Vooral Jolien was blij haar vriendinnetje Yulia terug te zien. Terwijl Jolien samen met Yulia speelde, hebben wij genoten van een glaasje cava en nog wat bij gebabbeld over onze avonturen sinds Hervey Bay.
Vanmorgen (24/5) zag het er naar uit dat het een mooie dag zou worden. Het zonnetje scheen toch al toen we opstonden, maar nog geen twee uur later pakten de donkere wolken alweer samen.
In de voormiddag besloten we een uitstap te maken naar de Daintree river. Vanuit een bootje op deze rivier kan je krokodillen en slangen spotten. We hadden Jolien wel gewaarschuwd van haar handjes binnen de boot de houden, want de boot hing namelijk redelijk laag in het water. En we hadden geluk, we waren nog niet goed vertrokken of we zagen al een slang in de bomen (genietend van het zonnetje) en een beetje verder op zagen we onze eerste grote krokodil van de dag. Nu ja groot, deze krokodil was maar 2 meter lang en volgens onze gids leven er in de rivier exemplaren van wel 7 meter lang. Tijdens deze 1 ¼ uur durende boottocht hebben we nog een aantal kleine babykrokodillen (ca. 40 cm), een tweede grote (mama)krokodil en een slang gezien. De gids wist ons heel wat verhalen te vertellen over zijn ervaringen met krokodillen op deze rivier, en ook al mocht de helft ervan nog maar waar zijn, dan ben ik toch echt wel blij dat het geen kweekseizoen bij de krokodillen was en we maar enkel de kleinere krokodillen gespot hebben. We zullen jullie, als we weer thuis zijn, wel enkele van deze verhalen vertellen.
In de namiddag zijn we op de terugweg naar Port Douglas gestopt bij de Mossman Gorge. Langs de Mossman rivier kan je een mooie wandeling door het regenwoud maken, maar omdat Jolien ondertussen in slaap was gevallen zijn we om de beurt eventjes naar de rivier gewandeld (waar je weer in kon zwemmen).
Vervolgens zijn we in Port Douglas gewandeld naar het uitzichtpunt over Four Mile Beach. In optimale omstandigheden zie je dan een prachtig zandstrand met een koraalblauwe zee en op de achtergrond het regenwoud, maar het weer zat ons niet mee zodat we een woest bruine zee en heel wat mist over de bergen zagen hangen.
Aangekomen op de camping ben ik nog eventjes met Jolien in het zwemband gesprongen, net op tijd voordat het begon te regenen om 16.30 uur
En ja hoor, vanmorgen (23/5) begon het dus opnieuw te regenen. Via een omweg besloten we naar Port Douglas te rijden. Via deze omweg zouden we langs de kust via Cairns naar het één uur noordelijkere Port Douglas rijden. Maar eerst moesten we dus vanuit Lake Tinaroo naar Cairns. Deze weg was één grote afdaling met op het einde heel wat haarspeldenbochten. Vanuit de passagierskant kon ik regelmatig de steile afgrond zien en door de hevige regenval was het dus oppassen geblazen. Ik was echt wel opgelucht toen we terug beneden waren.
Na een pauze van twee uurtjes zijn we omstreeks 14.00 uur doorgereden naar Port Douglas. Onderweg zijn we even gestopt aan Ellis Beach. Bij betreding van het strand zagen we niet alleen waarschuwingsborden voor stingers maar ook voor krokodillen. Het is eigenlijk wel gek, Australië heeft zoveel kilometers kustlijn maar je kan maar de helft van het jaar stingervrij zwemmen en dan moet je in het noorden van Queensland en het Northern Territory ook nog eens opletten voor krokodillen.
Omstreeks 16.00 uur zijn we aangekomen op onze camping. Aangezien het hier de laatste dagen veel regent (volgens locals niet echt gewoon voor de tijd van het jaar) blijft het hier wel warm, ca. 25 graden. Jolien heeft dan toch nog wat kunnen spelen in het zwembad.
en vanmorgen (22/5) regende het dus nog steeds. Vandaag stond een rondrit door de Atherton Tablelands op het programma. De Atherton Tablelands worden ook wel eens de Cairns Highlands genoemd. Deze highlands liggen op een gemiddelde hoogte van 750 meter.
Nabij Millaa Millaa begint het Waterfall Circuit. Deze lus van ongeveer 15 kilometer verbindt drie watervallen. De eerste waterval die we bezochten was de Millaa Millaa waterfall. Dit is één van de bekendste (meest gefotografeerde) watervallen van Australië. Zelfs Qantas gebruikt deze waterval in zijn reclamecampagnes. De waterval zelf is ongeveer 12 meter hoog, maar door het slechte weer hebben we er jammer genoeg niet in kunnen zwemmen. Toch hadden we door de vele buien door enkele opklaringen. De tweede waterval was de Zillie waterfall. Deze waterval kon je van boven uit bewonderen. De derde waterval hebben we niet bezocht. Bij aankomst aan de waterval zagen we waarschuwingsborden voor de cassowary en door de vele regen was het pad naar deze waterval moeilijk toegankelijk.
Vervolgens zijn we verder gereden naar de Curtain Fig Tree. Dit is een boom die oorspronkelijk op de takken van een andere boom (= de gastboom) is ontstaan. De wortels van de boom hebben een weg naar beneden (de bodem) gezocht waardoor de gastboom onder het gewicht is omgevallen en vervolgens is weggerot. Rond de boom heeft men een verhoogd wandelpad aangelegd zodat je de boom van alle kanten kunt bewonderen.
Uiteindelijk zijn we naar onze kampplaats gereden aan Lake Tinaroo. Gelukkig was het ondertussen gestopt met regenen zodat we toch nog een beetje buiten konden spelen met Jolien.
De regenbuien van vannacht voorspelden weinig goeds, maar desondanks zag het weer er vanmorgen behoorlijk uit. Om 8.20 uur werden we opgepikt aan onze camping om naar onze boot (catamaran) in de haven te gaan. Om 09.00 uur stipt vertrokken we. De kapitein beloofde ons toch een woelige zee aangezien we recht op een aantal regenwolken afvaarden. Na 10 minuten kregen we de eerste buien al over ons heen. De regen leverde ons echter een aantal mooie regenbogen op.
Op Daydream Island, onze eerste stop van de dag, konden we gebruiken maken van de faciliteiten van het eilandresort. Na een stevige bui van een half uur, trok de hemel weer open en konden we wat spelen in het zwembad spelen met Jolien. Vervolgens zijn we door het regenwoud gewandeld naar de andere kant het eiland waar we mochten gaan eten. Onderweg zijn we een kleine kangoeroe tegengekomen, maar we waren net te laat om het dier te fotograferen. Aangezien ik toch niet zo zot ben van de dieren (slangen, spinnen, ...) hier in Australië ben ik al stampvoetend (kwestie van de dieren weg te jagen) door het regenwoud gewandeld.
Na onze lunch gingen we terug de boot op om naar Whiteheaven Beach te varen. Jolien was ondertussen in slaap gevallen, maar voor de kust van Whiteheaven Beach lag een nieuwe regenzone op ons te wachten. Maar alsof de goden ons gunstig gezind waren, was deze regenzone over toen we aanlegden aan Whiteheaven Beach. Whiteheaven Beach staat gekend om zijn kilometers lang wit zandstrand en zou volgens sommigen behoren tot de top-10 van de mooiste stranden ter wereld. Omdat zwemmen enkel toegestaan was met een stingersuit, heb ik mij toch maar in eentje gewrongen. Jolien heeft zich op het strand kostelijk geamuseerd met haar bal en met het bouwen van zandkastelen.
Om 16.30 was het tijd om terug te varen naar Airlie Beach. Ondanks de enkele regenbuien was het toch een plezante dag.
Vandaag 15/5 zijn we naar Mackay, het hart van de suikerrietteelt gereden. Onderweg zijn we veel dode kangoeroes tegengekomen. Deze rit heeft ongeveer 5 uren geduurd. Tijdens onze middagstop hebben we een heerlijke hamburger gegeten. Het was wel grappig om Jolien zo'n grote burger naar binnen te zien werken. Ik moet toegeven, hamburgers maken kunnen ze hier wel in Australië.
In Mackay aangekomen zijn we eerst door gereden naar het strand. Het was echt zalig weer, ca. 25 graden, maar er was amper iemand (enkel wat Europese toeristen) op het strand te zien. Waarschijnlijk vinden de Aussies het te koud. Overal staan ook waarschuwingsborden voor stingers (soort kwallen die soms maar een duim groot zijn) waarvan de beet dodelijk kan zijn. Je mag enkel zwemmen in een wetsuit of in een stingervrije zone.
Vanmorgen was het nog altijd aan het regen. Er stond een bezoek aan de Josephine Falls en aan het Wooroonooran National Park op het programma. Na een korte rit waren we aangekomen bij de Josephine Falls. Deze watervallen liggen aan de voet van de hoogste berg van Queensland, de Bartle Ferre (ca. 1620 meter hoog). Aangezien het nog altijd aan het regenen was, hebben we even getwijfeld of we deze wel zouden bezoeken. Maar we waren er toch en avontuurlijk als we zijn, zijn we aan de 600 meter lange klim naar de waterval begonnen.
Normaal gezien kan je zwemmen in deze waterval, maar door de hevige regenval was dit nu echt niet aan te raden en zelfs levensgevaarlijk. In het regenwoud waren we toch redelijk beschermd tegen de regen. enmaal terug in de camper waren we behoorlijk nat, maar teevreden dat we de waterval gezien hadden.
Na wat gegeten te hebben, zijn we verder gereden naar het Wooroonooran NP. Hier kan je een wandeling door de boomtoppen maken en heb je een aantal uitkijkposten over het nationale park. Alleen jammer dat de hevige regen wat roet in het eten strooide waardoor de bergtoppen redelijk in mist gehuld waren. Terug naar de uitgang begon het echter te stortregenen zodat Toni en ik kletsnat waren. Jolien had gelukkig wat bescherming tegen de regen in haar koets.
Omstreeks 16.45 uur kwamen we aan op onze slaapplaats in Millaa Millaa. Moe maar voldaan van een natte dag zijn we allen omstreeks 20.00 uur in slaap gevallen. Ondertussen bleef het maar regenen ....
Onderweg naar Mission Beach hebben we de vegetatie duidelijk zien veranderen. Je merkt goed dat dit het gebied van de Wet Tropics is, het is hier opmerkelijk groener. Bovendien ligt Mission Beach in Cassowarygebied. Overal vind je waarschuwingsborden. Je mag deze dieren niet voederen en als je ze tegenkomt, moet je goed oppassen want ze zijn behoorlijk agressief.
Onze camping lag op 100 meter van de zee, maar deze was door de stevige wind behoorlijk ruw. Gelukkig was er op de camping een klein zwembadje. Mission Beach zelf is een klein hippie dorpje. In de namiddag zagen we de donkere wolken al aankomen en rond 17.30 uur begon het te regenen. Door de regen kwamen de gecko's te voorschijn en deze ( voor mij vieze dieren) kropen overal op de muren van de dames wc's en douches. Toni vraagt zich soms af wat ik in Australië kom doen aangezien ik zo schrik heb van de vele dieren hier. Op de camping hebben we voor het eerst in weken Vlaams gehoord. Een koppel uit Tremelo kwam er hun zoon bezoeken die een jaar in Australië verbleef.
Aangezien er door de regen maar weinig te beleven viel, zijn we vroeg in ons bed gekropen.
Vanmorgen hebben we eerst wat geluierd. Op het gemak hebben we ontbeten en ons dan klaar gemaakt om een bezoekje aan de stad te brengen. Eerst hebben we Reef HQ bezocht. Het Reef HQ is een aquarium dat vooral aandacht heeft voor de vissen die leven in het Great Barrier Reef.
Daarna hebben we langs 'The Strand' gewandeld. Dit is een promenade langs het strand. Onderweg vind je speeltuinen voor kinderen, een waterpark voor kinderen (wat jammer genoeg gesloten was) en aan het einde van de promenade is er een lagoonpool. Townsville is bovendien de stad met hoogste aantal huidkankeraandoeningen in Australië. Overal wordt dan ook via waarschuwingsborden gevraagd om veilig te zonnen.
Vanmorgen vroeg vertrokken voor onze laatste lange (toch nog een 3u30) rit van deze reis.Townsville is de laatste grote stad voor we aankomen in Cairns. Aangezien de campings toch soms redelijk buiten de stad gelegen zijn, hebben we eerst nog wat inkopen gedaan. De twee grote supermarktketens in Australië zijn Coles en Woolworths. Aangezien het toch al middag was, besloten we in een brasserie in het shoppingcentra iets te gaan eten. De naam van de brasserie was 'Café Bambini' en het had zijn naam niet gestolen. De pasta die Toni en ik kregen was even groot als Jolien haar kinderpasta. Ik denk dat als ik één keer met mijn vork in het bord had rondgedraaid al de pasta erop zat. Op de camping in Townsville was er een leuk zwembad met een glijbaan en waterspeeltuigjes. Ideaal om een beetje af te koelen na een warme, zwoele dag.
Vanmorgen (16/5) was de eerste morgen dat we niet wakker werden onder een stralende zon. Vandaag stond onze trip naar Arlie Beach op het programma. Airlie Beach is de toegangspoort tot de Whitsundays, een eilandengroep ontdekt door James Cook op Pinksteren. Aangezien je ook hier niet echt veilig in de zee kunt zwemmen, trokken we naar een 'lagoonpool'. Deze zwembaden met kleine strandjes vind je in verschillende steden langs de kust.
De wolken van deze morgen werden onheilspellender en ja ... onze eerste regenbui van deze vakantie was een feit. Aangezien zwemmen niet langer mogelijk was zijn we maar naar een supermarkt gegaan om daar nog wat inkopen te doen. Morgen zouden we immers vroeg moeten vertrekken (en laat terug op de camping zijn) voor onze trip naar Daydream Island en Whiteheaven Beach.
Aangezien we gisteren vroeg in ons bed lagen, werden we vanmorgen al om 06.00 wakker. Ideaal om op tijd te kunnen vertrekken naar Rockhampton, de rundveehoofdstad van Australië. Het zou een lange, lange rit worden. De afstand bedroeg ongeveer 360 km en we hebben hier ongeveer 6 uur over gedaan. Overal werden we opgehouden door wegenwerken (en dat op een zondag).
Bovendien moet je weten dat de snelweg hier te vergelijken is met de Hasseltweg (zonder de vele winkels dan). Heel vaak is het gewoon een tweebaansweg en de maximale snelheid bedraagt hier 100 km/uur. De wegen zijn hier ook niet echt in goede staat waardoor je achteraan in de camper flink heen en weer geschud wordt!
In de late namiddag zijn we aangekomen op de camping. Morgen gaan we een bezoekje brengen aan Rockhampton.
Vandaag was echt een luierdagje. Vanmorgen zijn we op het gemak opgestaan en hebben onze blog een beetje bijgewerkt. In de voormiddag hebben we de bus genomen naar het centrum, maar dit centrum stelde niet veel voor, dus zijn we maar weer terug gekeerd naar het shopping centra in de buurt van onze camping. Hier hebben we iets gegeten en vervolgens een beetje rondgewandeld. Het is gek om te zien, maar hier wordt overal de nieuwe wintercollectie getoond. Het is hier vandaag 30 graden. Morgen koelt het terug een beetje af ... naar ca. 25 graden. Jolien was ondertussen in de buggy in slaap gevallen. Zo konden wij op het gemak wat inkopen doen. Het leven is hier echt wel veel duurder in vergelijking met België. Terug op onze camping besloten we ons wat te verfrissen in het zwembad, maar het water was te koud. Een voorbijgangster had ons nochtans gewaarschuwd hiervoor, het was dan ook bijna winter. Ik zou hier echt niet in de zomer willen wonen. We zitten hier dan ook pal op de Steenbokskeerkring. Vanaf deze plaats begint het tropische gedeelte van Queensland.
Morgen staat alweer een lange rit op het programma, nl. naar Mackay, het hart van de suikerrietteelt. Dit is gelukkig wel de laatste lange rit van deze reis. De ritten daarna zullen maximaal 2,5 uur duren.
Om 7.30 uur kwam de bus ons ophalen om vandaar uit door te rijden naar de ferry die ons naar Fraser Island zou brengen. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het is ca. 120 km lang en 15 km breed. Het is de enige plaats waar het regenwoud op een zandbodem groeit. Het eiland is alleen te berijden met een 4WD. Het zou dus een bumpy ride worden. Het eiland wordt ook bevolkt door een grote kolonie dingos (waar we zeer goed voor moesten oppassen).
In de voormiddag hebben we eerst een korte wandeling gemaakt doorheen het regenwoud en vervolgens zijn we naar de kust gereden. Langs de kust (75 mile beach) hebben we een aantal plaatsen bezocht, oa. Eli Creek (waar je in kon wandelen/zwemmen) en het Maheno scheepswrak (ligt hier al ongeveer 70 jaar). Tijdens de middag konden we genieten van een lunch in een hotel aan de kust. In de namiddag hebben we dan nog een tocht gemaakt naar Lake McKenzie, waar we een uurtje de tijd hadden om te zwemmen. Omstreeks 16.30 uur moesten we de ferry terug nemen en tegen 18.00 waren we terug aan onze camping.
Zowel Toni als ik waren een beetje ontgoocheld in deze (toch wel dure) excursie. Het was opnieuw vaak in de bus zitten en de plaatsen die we echt wilden zien (Lake McKenzie) hebben we te kort kunnen bezoeken. Bovendien bezochten we dit meer pas in de late namiddag, waardoor het effect van de zon op het meer een beetje verloren ging.
Aangezien het een lange dag was geweest, en zeker voor Jolien, lagen we al op 19.00 uur in ons bed.
s Morgens hebben we nog wat gespeeld met Jolien aan de oevers van deze rivier. Omstreeks 10 uur was het tijd om naar onze volgende bestemming, Hervey Bay, door te rijden. In de vroege namiddag kwamen we aan op onze camping. Na onze excursie, Fraser Island, voor de volgende dag te hebben geboekt, hebben we eventjes een korte wandeling naar het strand gemaakt. Aangezien het zeewater voor Jolien een beetje te wild was, hebben we een duik genomen in het zwembad van onze camping. s Avonds zijn we iets gaan eten in een plaatselijk restaurantje. Jolien koos voor de spaghetti en Toni en ik hebben er een heerlijke T-bone steak gegeten. Omstreeks acht uur lagen we in ons bed omdat we de volgende morgen al vroeg uit de veren moesten voor onze excursie naar Fraser Island.
Het is alweer een aantal dagen geleden dat we nog iets op onze blog geschreven hebben, maar de internetverbindingen op de verschillende campings zijn niet altijd optimaal.
Donderdag 10/ 5 zijn we uit Brisbane vertrokken met opnieuw een zalige dag in het vooruitzicht. Een goed uur rijden ten noorden van Brisbane ligt Australia Zoo. Deze zoo wordt gerund door de familie Irwin. Steve Irwin The Crocodile Hunter stierf in 2006 door de beet van pijlstaartrog terwijl hij een documentaireOceans Deadliestaan het filmen was.
Dit was echt een magnifieke zoo. Volledig gelegen in het groen kan je bijna in alle rust, ondanks het feit dat je zeker niet de enige bent in de zoo, de verschillende dieren bekijken: verschillende soorten krokodillen, koalas, kangoeroes, Tasmanian devils, cassowaries (grote gevaarlijke vogels te vergelijken met struisvogels), dingos, tijgers, olifanten, slangen, verschillende vogelsoorten, wombats. Op verschillende tijdstippen kan je naar shows gaan kijken of mag je de dieren aaien of ermee op de foto (tegen betaling natuurlijk). We konden het park natuurlijk niet verlaten zonder een koalaknuffel (mama en kind)voor Jolien te kopen. Jolien heeft deze An en Elke gedoopt! (An en Elke, wij hebben hier echt niets mee te maken. Jolien kwam spontaan met deze namen af)
Tegen drie uur zijn we verder gereden naar onze eindbestemming Noosa. Deze camping was gelegen aan een rivier. Dit is tot nu toe de mooiste camping (qua ligging) waar we verbleven hebben. Met ons drietjes hebben we er genoten van een prachtige zonsondergang. Eenmaal donker hoorde je honderden vogels in de bomen, natuurlijk lieten die s morgens bij zonsopgang (ca. zes uur) opnieuw van zich horen.
Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Brisbane, de hoofdstad van de staat Queensland. Aangezien het met de camper niet te doen is naar het centrum te rijden, hebben we de bus genomen. Op een klein half uurtje stonden we in het centrum van de stad. Medepassagiers op bus toonden ons tot waar vorig jaar de Brisbane River buiten zijn oevers was getreden. Ongelooflijk dat een jaar later hier niets meer van te zien is.
Vervolgens zijn we de rivier overgestoken naar de South Banks, een recreatiezone in het centrum vlak langs de rivier. Hier zijn we eerst het reuzerad ingegaan die ons tot op een hoogte van 60 meter bracht. Op de Southbanks Banks vind je ook een kunstmatig aangelegd strand met zwemgelegenheid. Er zijn zelfs echte 'life guards' aanwezig! Hier heeft jolien zich kunnen uitleven. Er was een apart kindergedeelte met allerlei fonteinen en natuurlijk ... een speeltuin. Na wat laatste inkopen gedaan te hebben, zijn we terug gekeerd naar onze camping. Jolien was ondertussen voldaan in slaap gevallen.
Vanavond hebben we iets kleins gegeten op de camping. Toni en Jolien hadden de lasagna besteld, ik de spaghetti. We trokken nogal ogen open toen we de lasagna kregen, er werden zelfs frieten bij geserveerd!
Morgen trekken we verder naar Noosa. Onderweg maken we nog een stop aan Australia Zoo, de dierentuin van wijlen Steve Irwin! Sommigen zeggen dat dit de mooiste dierentuin is van Australië.
