Vandaag was het een regenachtige dag. Met een sjaal, een regenjas en wandelschoenen trok ik er vandaag op uit. Helemaal alleen mits Bart naar de universiteit moest om te gaan werken. Hij had nog een vrijkaartje voor de Art Gallery dus heb ik daar enkele uurtjes doorgebracht. Enkele indrukwekkende foto's gezien. Ik mocht er echter geen foto's maken... Om daar te geraken nam ik de metro en ja natuurlijk, de verkeerde kant op, gelukkig kreeg ik bij de volgende stop al meteen de mogelijkheid me te corrigeren... oeps!
Daarna ben ik, in mn uppie, een koffietje gaan drinken in een druk bezochte bistro en had ik mijn plattegrondje van Vancouver City op mijn tafeltje liggen. Naast mij zat een man van zo'n 50 jaar die dit had opgemerkt en was aan mijn tafeltje komen bij zitten en stelde zich voor als John, een advocaat. Hij heeft me enkele tips gegeven omtrent wat nog te bezoeken in de stad en wilde, als ik dat wou, een rondleiding geven in het gerechtsgebouw. Ik ben braafjes mee gegaan en heb een kijkje genomen in een indrukwekkend mooi (maar niet functioneel) gebouw. Als ik wou kon ik een trial volgen, deze waren immers toegankelijk voor publiek (tenzij anders aangegeven) maar dit heb ik niet gedaan want ik wilde rond wandelen in de stad. En zo gezegd, zo gedaan, een beetje rond gewandeld en genoten van de grote indrukwekkende gebouwen. Ik vergat zelfs te eten 's middags en heb dan in de buurt van Bart's studio een zalig broodje gegeten, naar de supermarkt geweest (wat een aanbod! het blijft verbazen...)
Om half 6 was ik weer thuis, helemaal doorweekt, zalig warme douche genomen, me klaar gemaakt om te gaan eten want nu was het grote moment daar... Ik zou het vriendje van mn broer ontmoeten... Sam
We gingen eten in een sushi bar hetgeen op zich al een openbaring was mits ik nog nooit sushi gegeten had in die mate dat je er een hele maaltijd mee vulde. Het was zalig lekker, hier wil ik opnieuw naartoe!
En ja... Sam... een zalig lieve jongen, hij is goedgekeurd door de grote zus!
Nadien gingen we nog een koffietje drinken vergezeld met macarons en tiramisu... Wat een verwennerij!
Dan afscheid nemen en naar huis...
04-04-2014 om 21:53
geschreven door T.
Enkele bedenkingen over het leven in Vancouver
Het is niet enkel de vriendelijkheid dat de mensen hier siert maar het is opvallend wat een gezonde levensstijl hier gehandhaafd wordt, iedereen gaat joggen of doet yoga, de meeste mensen gaan op tijd slapen om zeker te zijn dat ze dag nadien fit zijn. Ook de manier waarop ze praten is steeds in de positieve zin. Ik heb hier nog niemand iets horen zeggen in de trend van 'watch out!' of enige scheldwoorden... echt nooit. Op deze manier wordt het leven hier veel 'lichter' en aangenamer. De meeste mensen luisteren daarbovenop geïnteresseerd naar wat je te vertellen hebt, zijn bereid je te helpen en hebben begrip voor je mening. Zoals mijn broer mooi verwoordde: 'iedereen is interessant op zijn of haar eigen manier'.
Een erg relaxte manier van leven maar totaal niet lui, iedereen is hier erg begaan met zijn / haar gezondheid, daarom al de mogelijkheden tot sporten (en heel erg veel yogastudios), de bio supermarkten... Een wereld van verschil.
Opvallend verder is het stratenplan: alles loodrecht op elkaar georiënteerd, hetgeen het bijna onmogelijk maakt verloren te lopen. Verkeersagressie is hier, denk ik, een onbekend iets. Volgens mij hebben ze zelfs geen 'claxon'! Elke bestuurder stopt voor de voetgangers en zal niet nog snel inschieten of de voetganger laten wachten, nee, integendeel. Ook opvallend: wanneer het licht op rood staat en je moet met je auto rechts afslaan, mag je dit doen zonder te wachten op het groene licht...
En natuurlijk de verschillende coffee shops waar allerlei lekkere koffietjes en gebakjes zijn te verkrijgen (ik heb de beste gids van de stad geloof ik...). Mensen komen hier een koffietje 'to go' halen of zetten zich, met laptop aan een tafeltje om hun werk te doen. Twitter en Instagram doen tevens ook veel meer mee in dagelijkse leven dan bij ons (of misschien ligt dit gewoon aan mijn persoonlijke levensstijl en situatie...).
Deze bedenkingen wilde ik even kwijt...
04-04-2014 om 21:39
geschreven door T.
04-04-2014 om 07:44
geschreven door T.
04-04-2014 om 07:43
geschreven door T.
04-04-2014 om 07:42
geschreven door T.
03-04-2014
Een dagje Bowen Island
Vandaag kreeg ik van mn broertje een klassieker als ontbijt: spek met ei. Nee hoor, je hoort me niet klagen
Op de planning staat een dagje Bowen Island: eerst nemen we de metro, dan de bus en dan een stukje met de ferry. Wat een uitzicht van op de boot! We hadden geluk met het weer: geen wolkje aan de lucht, zalig! En onze jassen die konden we gerust thuis laten!
Eenmaal daar aangekomen, kregen we een plattegrondje en klommen we de berg omhoog, op zoek naar Artisan Lane. Hier zaten verschillende kunstenaars samen, met of zonder winkeltje en met of zonder atelier waar we binnen konden een kijkje nemen. Opnieuw deden de mensen telkens een praatje met ons, ongelooflijk! Je kan het je niet voorstellen hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Je komt ergens binnen en het eerste wat ze zeggen 'Hello, how are you today?". Gewoonweg zalig, dit maak ik in ons Belgenlandje niet mee... Ofwel kom ik nooit op de juiste plaats... hmm, stof tot nadenken...
En toen was het natuurlijk weer tijd voor een terrasje (Artisan Eats Cafe & Bakery) waar we enkele gerechtjes gedeeld hebben en die alweer stuk voor stuk zalig waren! Enkel het drankje was een misser: een soort van frisdrank met hoestsiroop smaak... Nee, dat was'm niet.
Nadien deden we een fikse klim en kwamen we terecht op een uitkijkpost... What a view!We keken naar de zee, de bergen, de lucht, aten een geheime picknick en gingen terug richting de ferry waar we eerst nog zalig mosselen hebben gegeten in Rustique Bistro waar we frans spraken met het personeel.
Op de terugweg op de ferry zagen we zeehonden!!! Wat een prachtig beeld! Jammer genoeg heb ik hier geen foto's van...
Toen we eenmaal aankwamen in Vancouver, zijn we naar de documentaire / film geweest: The discovery of Vivian Maier. Een prachtig verhaal: een onbekende nanny krijgt, bij toeval, postuum een enorme waardering voor haar foto's die ze maakte tijdens haar leven. Een echte aanrader.
Moe maar voldaan kruipen we ons bedje in...
03-04-2014 om 00:00
geschreven door T.
02-04-2014
PS: nationaal gerecht... SPEK!
02-04-2014 om 19:14
geschreven door T.
De eerste dag den toerist uithangen
Na een nachtje slapen op de zetel (die veel beter ligt dan de opgeblazen luchtmatras en mèt behulp van een 'relaxatiepilletje' (ZALIG!)) was ik er helemaal klaar voor om Vancouver City te ontdekken. Maar eerst een home made bio ontbijtje klaargemaakt door mn broertje: griekse yoghurt met muesli, goji bessen, honing, lijnzaad en braambessen, ZALIG!
En dan... let's hit the road!
We vertrokken te voet richting Science World, een prachtig gebouw waar kinderen allerlei proefjes kunnen uitvoeren. Onderweg gingen we een Liquor Store binnen waar ze Belgische bieren (en ook andere bieren van over de rest van de wereld) verkochten. Blijkbaar is de verkoop van bieren, wijnen, sterke dranken verboden in de supermarkten, daarom zijn er hier verschillende drankenhandels. We keken rond, zagen Jupiler, St Bernardus bier en Heineken en gingen verder.
Science World is een prachtig rond gebouw met erg uitnodigende kleuren die tot de verbeelding spreken van alle kinderen (zie foto).
Ook opvallend: kleding van de Canadezen: sportieve kledij, strakke joggings; heel veel joggers, geen oversize weight mensen, allemaal goed getraind en ONGELOOFLIJK vriendelijk, bij elke ontmoeting 'hi, how are you?', ondanks het feit dat je die persoon niet kent en als je weg gaat 'have a nice one!'. Een beetje stroperig als je dit niet gewoon bent maar het geeft wel een erg gerust en feel good gevoel.
Aan de andere kant, toen we verder wandelden en de politie hun motoskills zagen oefenen, zagen we aan de rand van het water een lichaam liggen (lijk?!). Dat was even schrikken. Toen Bart 's avonds ging joggen was 'het' weg.
We wandelden langs het water in de zon, prachtig weer was het toen en zagen een grote stad, water en bergtoppen op de achtergrond, wat een prachtig beeld! Onderweg deden we een 'terraske' in de Pirates Bar en dronk ik een lokaal biertje. Een ok biertje maar aan Belgisch bier kunnen ze niet tippen...
Verder genoten we nog van de Inuksuk, een beeld gemaakt door de Inuiten, de vroegere inwoners van Vancouver.
Uiteindelijk staken we het water over met een klein bootje en kwamen we terecht in Granville Island waar onze lunch gepland was. Dit gedeelte was meer toeristisch dan andere delen van de stad maar zeker gezellig, er waren allerlei kleine winkeltjes, een overdekte markt en restaurantjes.
Onze lunch ging door in Edible Canada, een zalig gezellig restaurant waar we een drie gangen menu hebben verorberd: zalig! Er was een open keuken en een klein winkeltje in gesitueerd waar ik Maple Syrop en hartige koekjes kocht. Wat we ook ontdekten: een bezemstelen winkeltje... Stel je voor!! Een winkel vol bezemstelen!
Na een bezoekje aan de overdekte markt, zetten we onze wandeling verder en genoten we nog van de zon. Eenmaal aangekomen in de studio van mn broer, is mn broertje gaan joggen en ben ik nog even op mn uppie een stukje gaan wandelen, mijn boekje meegenomen en in de zon op een bankje, zitten lezen. Ja, dit is vakantie.
Nadien hebben we samen gekookt, hebben we nog een bezoekje aan de bio supermarkt gebracht, zalig al die producten die hier beschikbaar zijn! Het uitgebreide assortiment bio producten is ongelooflijk. Eenmaal aangekomen aan de kassa... Bart betaalde de rekening en ik taste automatisch de producten in een tasje toen de kassierster plots zie 'thank you for helping me'. Ik wist eerst niet goed watr er aan de hand was maar blijkbaar is dit de taak van de kassierster... Hier was ik me helemaal niet van bewust... OEPSIE!
Terug thuis hebben we nog heel eventjes een beetje TV gezien en dan op tijd weer in bed gekropen want die jetlag was nog niet helemaal uit mijn lijf...
02-04-2014 om 19:13
geschreven door T.
01-04-2014
01-04-2014 om 00:00
geschreven door T.
31/3/2014
Eindelijk is het zover!
De dag waar ik al lang naar aftel is aangebroken, ik vertrek vandaag naar mijn broer(tje) in Vancouver, Canada!! 's Morgens hebben we de kindjes afgezet op school, gelukkig zonder afscheidstraantjes maar toch met een kleine brok in de keel want 2 weken zonder kindjes zal een aanpassing zijn... Soit, mijn zonen zijn flink en zullen het naar hun zin hebben met papa de eerste week en met oma en opa de tweede week... Daar moet ik me nu geen zorgen meer over maken.
Eenmaal aangekomen in Amsterdam kon ik zonder problemen op zoek naar de juiste gate. Onderweg nog een koffietje van Starbucks en ja hoor, ik was vastberaden: mijn vakantie is begonnen!!
Eenmaal op het vliegtuig werd ik toch geconfronteerd met het feit dat het bijna 11 jaar geleden was dat ik nog gevlogen had en dat het toch een gevoel was waar ik aan moest wennen. Ja, klamme handjes hoorden er ook bij. Gelukkig had ik een goed boek bij en zat er een erg brave vrouw naast me. Het vliegtuig was niet erg groot en moest ik mijn claustrofobie onderdrukken hetgeen me goed gelukt is. Toen we aankwamen in München was de stress voor een groot deel verdwenen en kon ik opnieuw op zoek naar de volgende gate. Ook hier vond ik snel de weg en heb ik rondgewandeld tot zo'n 10 minuutjes voor boarding time. Eenmaal op het vliegtuig, hetgeen veel groter was, ontdekte ik dat ik naast de oudste man van het vliegtuig moest plaats nemen. Hij stelde zich voor als een missionaris *HELP??* die op zeer veel verschillende plaatsen mensen was gaan helpen en hiervoor naar 27 verschillende landen was gereisd. Hij had een hoorapparaat in en een hoed die de gehele vlucht is blijven opstaan... Daarbovenop kwam het feit dat hij tijdens de gehele vlucht aan't vechten was met zijn TV'tje en op die manier ook telkens de 'emergency buttom' indrukte tot ergernis van de stewardessen toe.
We vlogen boven de wolken en boven Groenland totdat we aankwamen in Canada, Vancouver. De steward wenste me een leuke vakantie toe en zei me 'Jij hebt het ook niet makkelijk gehad deze vlucht he...'. Tja, laat ons stellen dat het inderdaad niet de aangenaamste buurman was maar goed, mijn koptelefoon heeft regelmatig opgestaan en dan liet hij me gerust, OEF! Het was weer echt iets dat alleen mij kon overkomen
We zijn er, Canadees grondgebied, paspoort controle, bagage ophalen en daar stond hij dan, mijn broertje!! Wat een leuk weerzien na bijna 1,5 jaar!
We nemen de metro naar zijn studio, eten nog iets kleins (een zalig broccoli soepje want na al dat junk food van op het vliegtuig, had ik echt behoefte aan een licht verteerbare voeding...) en dan ga ik op tijd naar bed want het was toch een vermoeiende dag...
Eindelijk is het zover!
