|
Dinsdag was het zover,
onze trip naar LA is begonnen! Na zo'n 2,5u vliegen zagen we het
Hollywood sign in de bergen staan. Het bleek kleiner dan verwacht. Na
het landen gingen we op zoek naar de huurauto die Bart geregeld had
en reden we naar Santa Monica Beach. Onderweg stopten we in een
supermarkt waar de diversiteit aan producten nog veel groter bleek
te zijn dan het aanbod in VC en kochten er water, vers geperste
groentesapjes, nootjes voor onderweg en ananas. Eenmaal aangekomen
in Santa Monica was het prachtig weer, liepen we even rond op het
strand (o.a. Muscle beach waar mannen en vrouwen uitgebreid trainden)
, zagen we de pier (met de carroussel maar die was op dat moment nog
niet geopend), enkele strandwachterscabines en een grote variëteit
aan inwoners: gespierde, afgetrainde mensen, vs erg dikke mensen. Een
frappant zicht. We aten uiteindelijk in het restaurant van een hotel
met uitzicht op strand en zee en genoten er onder andere van geweldig
lekker brood. De ober hier was 'over the top' vriendelijk.
Dit blijkt hier de normale gang
van zaken te zijn maar is, zo nuchter dat ik ben, niet aan mij
besteed en kan Bart, gelukkig, een dergelijk spelletje zonder enige
moeite meespelen waardoor hij het meeste gecommuniceerd heeft met de
plaatselijke bevolking.
Na onze lunch reden we
naar Beverly Hills waar Bart een winkel kende die zonnebrillen
verkocht voor een aanvaardbare prijs. Mits ik er zeker eentje nodig
had, was dit een goede gelegenheid hier langs te gaan. Deze klus was
snel geklaard en konden we op zoek naar ons hotel Downtown. Onderweg
hier naartoe zagen we hoeveel armoede er heerst in LA: heel veel
dakloze mensen, heel erg om te zien.
Aangekomen in ons hotel
zette de overdreven vriendelijke host van het hotel de trend verder
betreffende ongeloofwaardige interesse. Hij deed zijn uiterste best
een tip vast te krijgen... Het hotel waar we verbleven bleek een
omgebouwd theater te zijn waar af en toe de theaterzaal nog gebruikt
wordt om een kleinschalig concert in te geven. Het is een van de
hipste hotels in LA welke onder andere bekend staat voor zijn 'Jesus
Saves' verlichtte letters. Een dergelijk hotel is ook te vinden in
NYC en Londen. We hadden meteen al het gevoel dat het een hotel was
voor meer alternatieve opkomende nieuwe artiesten (dit is dan ook het
thema van het hotel) maar ook vooral een plaats waar mensen 's avonds
naartoe gaan om ' te kunnen zeggen dat ze daar zijn geweest' om er
gezien te worden.
Soit, het bed sliep goed dus daar konden we niet
van klagen. Kort nadat we onze spulletjes wat hadden uitgepakt,
gingen we de buurt van het hotel wat wat verkennen. Dit bleek druk
te zijn waar ook veel arme mensen rond liepen die hun hele hebben en
houden in een rolstoel of een winkelkar hadden zitten, intrieste
taferelen. Wel vonden we een origineel ijsboerke waar je, als je wat
wilde bijverdienen, room kon opkloppen door middel van te fietsen. Er
was een systeem voorzien dat de machine aangedreven werd door een
fiets, origineel toch? We genoten van ons ijsje en toch was het
enerzijds ook moeilijk om er helemaal van te genieten omdat aan de
andere kant van de straat armoede overheerste.
's Avonds gingen we
opnieuw naar Beverly Hills, naar een restaurant dat Lucque heette en
daar had Bart de topper van het huis en ik de flopper, we konden dus
duidelijk van een evenwicht spreken. De auto parkeren blijkt tevens
een moeilijke taak te zijn in een grote stad als deze. In plaats van
een parkeerplaats te zoeken, is het bij het aankomen bij een
restaurant of hij het hotel, de gewoonte voor de deur uit te stappen,
de sleutel van de auto af te geven en betalen wanneer de auto weer
voor de deur van het restaurant wordt gereden. Je hebt in de
tussentijd geen benul van waar je auto zich bevind...
Dit was onze eerste dag,
we waren moe en kropen op een mooi uur ons bedje in.
17-04-2014 om 22:13
geschreven door T. 
|
