Mama-njam-njam!

Mijn kleine ventje wordt deze week 5 maand en krijgt nog steeds 3 keer per dag borstvoeding. (mama-njam-njam). Als ik dat vertel aan mensen die ik tegenkom dan krijg ik de meest uiteenlopende reacties van “amaai” met een gefronste wenkbrauw en ondertoon van is dat nu echt wel nodig tot “amaai, leuk, fijn, goed” met bewonderende blikken en alle reacties tussen de twee.

Dat ik borstvoeding wou geven wist ik al van voor ik zwanger was, het leek me fijn om op die manier heel erg dicht bij de baby te zijn en hem ineens ook een zeer goede start in het leven te kunnen geven.

De eerste weken waren horror en ik heb meermaals de handdoek in de ring willen gooien. Na een superlange bevalling waren zowel ik als de baby helemaal uitgeput en duurde het dus eventjes voor ukje kracht genoeg had om te drinken én hij viel nogal af de eerste dagen en de vroedvrouwen in het ziekenhuis kwamen allemaal met zeer goedbedoelde maar zo tegenstrijdige raad af dat ik het niet meer wist. Gelukkig had ik kraamzorg geboekt op voorhand en met veel goede raad van die lieve dames én een fantastische vroedvrouw aan huis heb ik het volgehouden de eerste weken. De vroedvrouw zei, als je wil stoppen, denk dan altijd, ik wacht nog tot morgen en dan stop ik. En zo heb ik het een paar weken gedaan, telkens ik het een moment niet meer zag zitten heb ik gezegd, neen, tot morgen, en op een dag was alle miserie gedaan en kwam ik tot de ontdekking dat ik al een maand mijn kleine uk “in leven gehouden had” met moedermelk. En vanaf dan was het alleen maar genieten.

Toen pruts 4 maand was en de dag dichterbij kwam dat ik terug moest gaan werken moest ik natuurlijk overschakelen op iets anders. En ik zag dat helemaal niet zitten. Dat eerste flesje was een ramp en dat lag voornamelijk aan mama die helemaal van streek was en huilend probeerde om ukje een fles te geven. De tweede fles ging al wat beter en vanaf de derde was het routine. En mama heeft vlug ook de voordelen ontdekt, ik kon nu rustig eens naar de kapper of gaan winkelen en de pruts bij oma en opa achterlaten zonder dat ik constant op het uur moest letten. Ukje is er tevreden mee en slokt dat flesje binnen aan een tempo dat je niet voor mogelijk houdt en ondertussen gaat ook de groentepap al heel vlot binnen.

Maar de mama-njam-njam momenten worden hier nog héél erg gekoesterd en voorlopig gaan we dus op hetzelfde elan verder, het afbouwen is vlot gegaan en mijn lichaam past zich wonderwel aan aan de verminderde vraag. Zolang beide partijen zich happy voelen is er geen reden om te stoppen!

11-02-2008 om 00:00 geschreven door mama van tiemen en maren  

is de vervangmama voor mijn kleine uk in de créche.

Dankzij haar hele lieve onthaal afgelopen donderdag was de bittere pil van het eerste keer naar de creche brengen van de kleine man heel wat gemakkelijker dan ik me had voorgesteld. T’is een echte moederkloek die mijn venteke onmiddellijk met warme knuffels en heel veel liefde opving en ook mij een heel warm gevoel gaf. Kheb hem met een heel klein hartje maar met een dappere glimlach achtergelaten en ook mijn kleine pruts keek me met een big smile op zijn gezichtje achterna. Mama gerust dus. Toen ik hem s’avonds weer oppikte was ik het zeker: hier zit hij goed, Martine had 2 bladzijden vol geschreven in zijn heen-en weer schriftje zodat mama de eerste dag goed mee kon volgen en haar enthousiaste verhaal van de dag heeft me moed gegeven voor de volgende. En de uk, hij heeft het prima gedaan en verwelkomde me met een even grote smile als ik hem ‘s morgens achtergelaten had!

En mijn herintrede op het werk was ook heel leuk, bloemekes van mijn baas en van één van de meters van junior op mijn buro... enthousiaste reacties van collega’s dat ik er terug was en mijn vervangster die heel goed werk geleverd heeft zodat ik vlot terug kon overnemen.

De volgende weken wordt het vast en zeker nog lastig om een juist ritme te pakken te krijgen maar met de hulp van al die fantastische mensen om me heen zal dat vast en zeker lukken!

05-02-2008 om 00:00 geschreven door mama van tiemen en maren