Een week geleden het moment van het liturgisch jaar: Pasen, Verrijzenis van Christus!! Een heel intens feest dat ik met hart en ziel in vrede kan beleven. Jammer wanneer ik rondom me kijk, er maar heel weinig voeling meer is met dit gebeuren. Velen verheugen zich op de verrassingen en het zoeken naar eieren, maar waar blijft de kern? Christendom en feesten gaan mooi hand in hand en ja... ze zijn ingesteld door de mens op TIJD, maar werd beleefd door een historisch en goddelijk persoon Jezus Christus. Ik vraag me keer op keer af waarom verdwijnt er zoveel moois wat diepere betekenis heeft aan het leven en wordt het oppervlakkige een bijna 'wonder-ervaring'. Ik denk aan het shopping gedrag, verre dure reizen, belang van eigen schoonheid,... Vandaag wordt het een dag met gebed gericht op de hoop dat mensen naast hun dagelijks doen en laten wat zeker een fijne verrijking is, ook weer geraakt mogen worden door het wonder van Jezus zijn aanwezigheid en de kracht van God die uitermate barmhartig is Wie staat ons bij in alle emoties van de dag en begrijpt dit?!?
