i just found out that 7.4% of all the visitors of this blog, are Japanese people. i really really really really really really really really really really really want to visit Japan .. within 4 months i wanna be there actually :)
heb ik de laatste dagen zo zomers gedaan ?
ik voel me verkouden worden, en net als andere jaren is dit wel 'mijn periode van het jaar'.
dat beetje meer zon, dat beetje minder kleren, en ik die verkouden wordt ...
na het werk moest ik door naar Brussel, UNICEF vierde zijn 60e verjaardag op een mooie plaats (Koninklijk Conservatorium) met straffe klassieke muziek (oa. Rachmaninov). mensen gezien waarvan ik alleen de stem kende, niet veel later naar het Justitiepaleis gestapt. waar 'n vriendin stond te wachten om nog snel-snel iets te gaan drinken.
echt 'n must-do : de lift van het Justitiepaleis naar de Marollen nemen. best in de regen. beneden komen, paraplu's open doen, praten en lachen. wat je ook mag doen, is rond 23u nog 'n Quick binnen stappen. en 'n menu bestellen. op voorwaarde dat je een half uur later, weer de regen instapt.
het leuke is dat op maandagen, Brussel behoorlijk rustig is. dan kan je door 'n grootstad lopen, zelfs gek doen, zonder dat iemand het echt in de gaten heeft. en dat deden we. even later besloten we niet te wachten tot het groen werd, maar na goed kijken 'zomaar' de straat over te steken. 'zomaar' de plassen door, dus kregen we 'zomaar' natte voeten, geraakten we 'zomaar' langs een militaire post waarvan één militair ons 'zomaar' toelachte.
gisteren in Antwerpen, liep ik zo rond 20u30 richting station/Antwerpen-Centraal toen ik al van ver een liedje hoorde :
ik zeg u geen vaarwel mijn vriend, dra zien welkander weer, en zo voort. op viool, maar dat leerde ik enkele stappen later pas.
een op-en-top scoutsliedje, daarna nog wel eens gebruikt/misbruikt voor anere doeleinden.
de Meir was zowat leeg, hier en daar stapte of fietste nog wel iemand, ik ging verder richting station.
hoorde meer en meer viool, beter en beter.
nog even en ik was er.
ok, kom, handschoenen uit, portemonnee checken op dat beetje kleingeld.
gevonden, naar de violist gestapt, mijn kleingeld bij het andere gegooid.
en de Aziatisch-uitziende violist stopte met spelen, bukte zich naar n klein doosje met chocolaatjes in.
ik nam er dan maar eentje.
maar is dat nu niet geweldig ?
of probeer je dat eens voor te stellen ?
op zon momenten wil ik dat er iemand na mij stapt, verder dan mij hoort dat de violist is gestopt en zich afvraagt waarom.
ik hoop dan wel dat degene na me meer tijd had, en vroeg wat die violist daar nog deed.
en waarom en zo ...
NEW YORK - Politieagenten in New York hebben maandag een man neergeschoten die in de lucht schietend met een machinegeweer door een drukke winkelstraat liep.
Het incident speelde zich rond 17.45 uur af in de Jamaica-buurt in het stadsdeel Queens. Toegesnelde agenten schoten de man op een parkeerplaats neer toen hij weigerde zijn wapen neer te leggen.
Hij werd gewond naar een ziekenhuis afgevoerd. Drie mensen die met hem mee waren gelopen werden voor verhoor meegenomen naar het politiebureau.
de Brusselse Zuidmarkt op zondag is leuk. ik was er vandaag. handschoenen aan, petje op, en genieten van mensen die mandarijntjes aanprijzen, kisten kiwi's proberen te verkopen en ananassen van 1 euro t stuk mooi schikken. wel geen mango's gezien. de reden waarom ik eigenlijk ging ..
maar ongelooflijk wat voor mensen je daar ziet. ik denk dat ik dit weekend wel een groot deel van de wereld heb gezien : vrijdag dansers uit Griekenland, Spanje en Italië. gisteren met iemand uit Vietnam afgesproken. vandaag dan : 'n klein Afrikaans meisje op de tram (met rode slierten in haar haren), haar mama telt ook mee, dan op de Zuidmarkt zelf nog wat Indiërs die kleren verkochten.
op het einde van m'n dag reed m'n trein ook nog eens langs Brussels National Airport, een man uit Frankrijk / met een label van Nice aan z'n reistas vroeg of de trein naar Luik reed. ('non').
het zou dus wel eens kunnen, dat ik alle mensen van de wereld heb gezièn. zeer letterlijk te nemen :)
gisteren stapte ik na m'n werk de lift in. er stond al iemand in die lift, die naar buiten wilde stappen, die dacht dat we al op 0 waren. 'neen, we zijn hier op het 2e verdiep', zei ik. en de man stapte weer de lift in. hij had een fototoestel om z'n schouder hangen, en had iets geks in zijn handen. ik vroeg wat het was. 'een pompelmoes', zei de man. 'echt waar ?', vroeg ik. 'echt waar', zei die man, 'en als je wil krijg je de pompelmoes. ik at er zo al één op.' 'dank u', zei ik dan maar toen de lift open ging en de pompelmoes van handen was gewisseld.
de man was reclamefotograaf, kwam van het 6e verdiep. en de pompelmoes ? die zou ik wel eens ergens zien staan, binnenkort, samen met nog een andere. pompelmoes kwam van een Japans restaurant.
Samen met de Genkse jazzcomponist en pianist Michel Bisceglia gaat het Kolenspoorfestival in het project Cité Musique op zoek naar de muziek, de poëzie en dans van de tuinwijken van de koolmijnen. Deze wijken zitten boordevol internationale muzikale traditie en talent.
Cité Musique wil de culturele en vooral muzikale bagage vinden die de gastarbeiders hebben meegebracht. Letterlijk en figuurlijk: instrumenten, partituren, herinneringen, orkesten en al dan niet ontdekte talenten. Cité Musique is een sociaal en artistiek creatieproject dat het historische verhaal van de mensen van de Mijnstreek zal voorstellen vertrekkende vanuit de culturele en artistieke rijkdom van de streek, waar muziek en dans een belangrijke rol in spelen. Cité Musique moet de inwoners van de Mijnstreek en de inwoners van de mijncités in het bijzonder op een fijne manier confronteren met hun eigen geschiedenis: waar zijn we zelf van gekomen, wat doen we hier nu met elkaar, en wat heeft het leven in deze streek gekruid en gemaakt tot de moeite waard om voor te blijven gaan? Cité Musique moet een feest van de diversiteit worden. Deze typische mijnwerkerswijken zijn verzamelingen van de Europese en Noord Afrikaanse volkeren, waarin historisch een samenlevingsmodel is opgelegd door de mijndirecties, maar waarbinnen zich een gigantische boven- en onderstroom van artistieke en sociaalartistieke activiteit heeft ontplooid. Er zijn alle mogelijke verenigingen ontstaan en tot bloei gekomen, maar ook en vooral, er zijn tientallen sterke artiesten, vaak muzikanten opgegroeid in de cités. Cité Musique wil de zonen en dochters van de cité terug brengen naar het milieu dat hen gekenmerkt heeft: de culturele smeltkroes van de cité.
(info van http://209.85.129.104/search?q=cache:bYJd-vx9zcUJ:212.123.1.105/web/kolenspoorfestival/design/downloads/20060822CiteMusique.pdf+%22dans+uit+de+cités%22&hl=nl&gl=be&ct=clnk&cd=2, foto van http://www.kolenspoorfestival.be/web/kolenspoorfestival-old/web/citémusique.html)
Stel dat je werkt en een telefoontje verwacht dat wel eens niet zo leuk kan zijn.
Neem dan op met hallo, met (jouw naam).
De persoon aan de andere kant van de lijn zegt zijn/haar naam, waarop je heel snel vraagt en hoe is het met u ?.
Heel enthousiast !
Waarschijnlijk is die persoon dan niet meer zo lastig ..
Uitvoerders : Oya Capelle, Nazmiye Oral, Meral Polat Regie, tekst en concept : Adelheid Roosen Dramaturgie : Dirkje Houtman Regie- & productieassistente : Marjolein Polman Muziek : Mustafa Bostanci Dé theaterhit in Nederland, deze voorstelling deed meer stof opwaaien dan De Vaginamonologen. Met de originele Nederlandse cast !!!
De in Nederland wonende vrouw met islamitische achtergrond staat, gewild of ongewild, veel in de belangstelling. Maar wat weten we nou wérkelijk van haar? Dat is wat theatermaker Adelheid Roosen zich afvroeg.
In 2001 speelde Roosen zelf in De Vagina Monologen van Eve Ensler. Zij zag in dit concept een verregaande mogelijkheid om in contact te komen met deze islamitische vrouwen. Tolereren kúnnen we in Nederland maar wanneer verdiepen we ons in hun verhalen, hun rituelen, hun schoonheid en hun pijn.
Je ziet een andere vrouw, gewikkeld in een andere klederdracht dan de onze en je hebt een oordeel. Om naast dat oordeel ook een veel zachtere blik op de ander te werpen, ging Roosen in 2002 in Nederland op pad en interviewde vele vrouwen. Allen in een islamitisch land geboren, maar inmiddels wonend in Nederland.
Reizend door Afrika, waar Roosen 9 jaar geleden een documentaire maakte over de kracht van Afrikaanse vrouwen, zei een Malinese vrouw tegen haar: Er zijn elke keer vier mensen aanwezig bij een gesprek. Dat bent u, dat ben ik, dat is degene die ik van u maak en degene die u van mij maakt. En dat is wederom haar inspiratie geweest dit project te starten.
Het resultaat van deze interviews is verwerkt in twaalf indringende en intieme monologen. De monologen worden vertolkt door een vaste cast vrouwen afkomstig uit een moslimcultuur. Uit de wereld van politiek en literatuur zal een aantal vrouwen van Marokkaanse, Turkse, Somalische, Arabische en Nederlandse afkomst, een gastrol vervullen. Zij worden muzikaal begeleid door een Turkse saz-speelster.
POL ARIAS (De Bond) : Je valt van de ene verbazing in de andere want hier worden onthutsend intieme zaken verteld. Een fantastisch, rijke voorstelling die zoals de titel laat vermoeden, gaat over islamitische vrouwen . Hier blijft niets verborgen, openlijk en bloot wordt daarover verteld afwisselend amusant en venijnig. Hier worden veel taboes doorbroken. Daardoor zit er een didactisch aspect aan deze voorstelling, maar geen enkel ogenblik is ze belerend. De humor haalt het op de tragiek, de poëzie op de ruwe realiteit, tussen verhalen wordt er gezongen of getokkeld op de luit. Er wordt ontsluierd met kennis en talent. Een verrukkelijk warme voorstelling, geestig en tegelijk enorm interessant.
ik stam af van een beer, denk ik. of van een eekhoorn, een vleermuis, een marmot, een egel of een mol.
feit is dat ik hamster. en dat ik echt altijd aan eten denk.
- aan marsepein,
- aan chocolade,
- aan frangipanekes,
- aan mandarijntjes,
- aan mango,
- aan chips,
- aan prince-koeken met vanille-vulling,
- aan bananentaart,
- aan witte chocomousse,
- aan het stukje cake bij thee,
- aan speculoos met chocolade,
- aan de marsepeinen praline van Leonidas,
- aan lasagna,
- aan pasta met scampi's,
- en aan noten.
-> @ Fitnessen says: (2:01:26 PM) ach. opnieuw : waar is den tijd ? -> @ Fitnessen says: (2:02:17 PM) wel grappig als je daar zo op terugdenkt -> @ Fitnessen says: (2:02:51 PM) oooooooooooh nu denk ik aan iets terug van vroeger -> @ Fitnessen says: (2:03:01 PM) haha -> Me says: (2:03:02 PM) wat dan ? -> @ Fitnessen says: (2:03:11 PM) mja durf het amper te zeggen -> Me says: (2:04:13 PM) pleaassse ? -> @ Fitnessen says: (2:04:43 PM) ma weet je nog dat het ooit es 'aan geweest' is tussen ons? 3de middelbaar. We kwamen terug van de één of andere uitstap op een vrijdag. En onder druk van de rest van de klas heb ik het toen met u aangevraagd. En toen zei ge ja. Ma de maandag erna kwam je al af dat het mss toch niet zo een goed idee was -> Me says: (2:05:04 PM) oei .. euhm .. echt waar ? -> @ Fitnessen says: (2:05:19 PM) Ja!!! -> @ Fitnessen says: (2:05:32 PM) Seg gij weet da nie meer da wij ooit een relatie hebben gehad ofwa ? -> @ Fitnessen says: (2:05:34 PM) ?? -> Me says: (2:05:49 PM) euhm .. -> Me says: (2:05:56 PM) ik denk na, vaag heel vaag, maar dat ik 'ja' zei ? -> @ Fitnessen says: (2:06:15 PM) seg merci hè -> Me says: (2:06:48 PM) ik herinner me alleen Wesley nog -> @ Fitnessen says: (2:07:19 PM) Wesley? -> Me says : (2:07:44 PM) meer weet ik dan ook weer niet meer -> @ Fitnessen says: (2:10:21 PM) wel grappig eigenlijk zo dieje tijd van 'het aanvragen'
snel wat neerpennen, daar ben ik het best in. tof bandje leren kennen ! Van She. hun liedje 'Kelly' is leuk.
(http://www.modularpeople.com/03/vanshe/kelly_vid.htm) is blijkbaar hun eerste single, kga ze wel 'n beetje in't oog houden. hmm .. denk dat ze t gaan maken. en dat laat ik staan. geef me binnen 4 maanden maar dik ongelijk als het zou moeten ....
verder : druk. druk ! ongelooflijk hoe m'n leven de afgelopen dagen aan me voorbij ging. ik loop van hier naar daar en weer terug. met tussenstops wel.
snel die dagen op een rijtje zetten. vooral voor mezelf. ik begin vanaf donderdag.
donderdag, werkdag, met 's avonds een avant-premiere van Borat met de collega's. vertrek vanuit Leuven, richting Brussel, de ring op. waar je dan zo om de 5 minuten een vliegtuig ziet opstijgen. geweldig. ik denk dan altijd aan enkele van die mensen die wel eens op dat vliegtuig zouden kunnen zitten, en wat die zouden kunnen gaan doen, naar waar ze zouden gaan, hoe warm het zou kunnen zijn op de plaats waar ze naartoe zouden kunnen gaan etc. maar dit heet 'afwijken'. kort ? de film Borat is slecht. en niet grappig. iets anders daarom. een ex-lief van zo'n 5 jaar geleden. ik was via de snelweg gereden, de collega's via de kleine baantjes. ik was dus eerder dan hen in Metropolis, maar ook wat laat : 19u48 bv. als de film om 20u begon. ik zet me op de 3 rij, omdat er nergens meer plaats was. 19u50, ik hou de binnenkomende mensen in de gaten zonder echt te kijken. ik merk een broer op van die iemand die ik lang geleden beetje bij beetje leerde kennen. bijna anderhalf jaar lang zelfs. 19u52, er komt iemand naar me toe. ok, ik zag er goed uit in m'n nieuwe kleedje en met m'n botten aan, maar waarom ? en waarom als de film om 20u begint. laat het dan toch. please. maar neen, een vragensalvo met onder andere 'hoe is het met u ?' ('goed.') 'waar werkt ge nu ?' ('in Leuven.') 'en woont ge daar dan ook ?' ('neen, ik woon thuis.) 'ik kocht een appartementje in Vilvoorde maar waarom woont gij nog thuis ?' (in één adem !). en als je dan zegt 'ik weet het allemaal nog niet', en hij je heel vreemd aankijkt, weet je weer waarom je toen al van hem weg moest :) als dan je collega's net op tijd toekomen, en de Borat-film start, kan je beginnen genieten. vooral van de lach van de man naast je ....
maar gelukkig zijn er vrijdagen zoals gisteren. en buurmeisjes waarmee je groot werd. en sangria met vers fruit, nootjes, en fijne verhalen. dan vertel je met plezier en twinkeloogjes 'het gaat eigenlijk wel goed met mij', zij luistert naar 'de waarom', waarop jij luistert naar waarom het eigenlijk wel goed gaat met haar.
zaterdagen als vandaag zijn gemiddeld. en herhaling van wat elke zaterdag is : op de schoolbanken zitten. zomaar eigenlijk. aftellen ! tot juni 2007, en elke keer weer tot 16u ongeveer, dan sluip ik nog even Hasselt-stad in. en Hasselt is best mooi. vriendelijke mensen, lieve verkoopsters. maar het lukte me echt niet om 'n bril te kiezen ondanks het engelengeduld van één van die verkoopsters.
Ma las op hln.be dit artikel, en dacht dat het jou zou interesseren!
Artikel: Droogte drijft om de vier dagen Australische boer tot zelfmoord
Klik op de titel om het artikel te lezen!
Ma stuurt je volgende boodschap:
Oost west, ... .
Met vriendelijke groeten,
Het Laatste Nieuws
en snel hier het volledige artikel copy/pasten :
Droogte drijft om de vier dagen Australische boer tot zelfmoord
Een belangrijk waterreservoir in de buurt van Sydney staat droog.
Elke vier dagen pleegt er een Australische boer zelfmoord. De meestal koelbloedige landbouwers zijn tot wanhoop gedreven door de droogte die nu al zes jaar duurt. Dat zegt het Australisch instituut voor geestelijke gezondheid Beyond Blue.
Een woordvoerder van het instituut verklaarde op de Australische radio te vrezen voor stijging van het aantal zelfmoorden, aangezien de situatie op het platteland steeds nijpender wordt. Slechts 10 procent van de bevolking van 20 miljoen woont op het platteland. Dat percentage neemt steeds verder af.
gisteren stapte ik na m'n werk de lift in. 
Samen met de Genkse jazzcomponist en pianist Michel Bisceglia gaat het Kolenspoorfestival in het project Cité Musique op zoek naar de muziek, de poëzie en dans van de tuinwijken van de koolmijnen. Deze wijken zitten boordevol internationale muzikale traditie en talent.
Cité Musique wil de culturele en vooral muzikale bagage vinden die de gastarbeiders hebben meegebracht. Letterlijk en figuurlijk: instrumenten, partituren, herinneringen, orkesten en al dan niet ontdekte talenten. Cité Musique is een sociaal en artistiek creatieproject dat het historische verhaal van de mensen van de Mijnstreek zal voorstellen vertrekkende vanuit de culturele en artistieke rijkdom van de streek, waar muziek en dans een belangrijke rol in spelen. Cité Musique moet de inwoners van de Mijnstreek en de inwoners van de mijncités in het bijzonder op een fijne manier confronteren met hun eigen geschiedenis: waar zijn we zelf van gekomen, wat doen we hier nu met elkaar, en wat heeft het leven in deze streek gekruid en gemaakt tot de moeite waard om voor te blijven gaan? Cité Musique moet een feest van de diversiteit worden. Deze typische mijnwerkerswijken zijn verzamelingen van de Europese en Noord Afrikaanse volkeren, waarin historisch een samenlevingsmodel is opgelegd door de mijndirecties, maar waarbinnen zich een gigantische boven- en onderstroom van artistieke en sociaalartistieke activiteit heeft ontplooid. Er zijn alle mogelijke verenigingen ontstaan en tot bloei gekomen, maar ook en vooral, er zijn tientallen sterke artiesten, vaak muzikanten opgegroeid in de cités. Cité Musique wil de zonen en dochters van de cité terug brengen naar het milieu dat hen gekenmerkt heeft: de culturele smeltkroes van de cité.
