Ik zal maar niet weer beginnen met 'het is een eeuwigheid geleden' want dat zou gewoon te stom voor woorden zijn. Er zijn anders wel in die korte paar maand dat ik niet meer op deze blog geweest, grote veranderingen gebeurt in mijn leven. Niet alleen op schoolvlak, maar ook op liefdesvlak. Zo staat er eindelijk een punt achter mijn vorige relatie van 2jaar en half en of dat nog niet alles is zit ik ook alweer in een totaal nieuwe en andere relatie. Eindelijk iemand die mij begrijpt. Laat jullie nooit niet tegenhouden door de gewoonte om er een punt achter te zetten. Maak aub niet dezelfde fout. Ik ben zo opgelucht nu dat die relatie erop zit en dat ik nu in een nieuwe relatie zit met iemand totaal anders die mij eindelijk wel begrijpt en waardeert. Want ik had zo genoeg van mijn vorige relatie, al die ruzies, die misverstanden en dan blijkbaar ook nog heel veel bedrog waar ik niets van afwist terwijl ik met hem samen was.. Nu moet ik zeggen dat mijn nieuwe relatie nu ook niet direct 'perfect' is gestart. Ik ben namelijk toen wij (ik en mijn nieuwe vriend) een weekje samen waren voor 5 dagen naar Londen geweest met een paar vrienden (wat btw echt awesome was). Maar toen ik terugkwam had ik minder nieuws. Ik wist dat hij had afgesproken met zijn ex-vriendin om dingen uit te praten want dat was nog niet gebeurt en voor ik het wist had hij me bedrogen. Hij heeft het wel opgebiecht en oprecht gezegd dat het hem speet en dat hij zoiets nooit meer zou doen. Ben ik nu naief om het hem te vergeven? Tgoh ik weet het niet. Het enige dat ik weet is dat we al 2maand verder zijn en dat ik nog nooit zo verliefd ben geweest. Natuurlijk als ik alleen ben denk ik er nog wel eens aan en dat geeft me wel een vies gevoel dus uiteindelijk zal ik het hem nog niet volledig vergeven hebben. Maar ik denk dat dat nog wel even tijd nodig heeft.. Ik heb hem nog een kans gegeven omdat ik weet dat hij het echt wel meende zijn spijt aangezien hij er echt om huilde. Maar dat terzijde. Even ter verduidelijk ik ben echt heel gelukkig met hem dus twijfels heb ik niet. Gewoon jammer dat dat gebeurt is..
Nog iets, in die paar maand heeft mijn pa in het ziekenhuis gelegen door een hartinfarct. Hij is nu terug beter al hoewel hij soms toch nog last heeft van hartkloppingen. Maar de verdere test hebben niks uitgewezen dus de dokters kunnen niet meer doen dan enkel medicijnen voor te schrijven.
Ook op school vlak zit ik nu even op een ander niveau, natuurlijk na die break-up ben ik volledig gefaald op mijn eerste trimesterexamens aangezien ik gedumpt werd net voor mijn blokperiode. Maar niet alleen dat, ik was ook mijn richting wat beu dus ik heb een kleine aanpassing gedaan en studeer geen frans meer enkel nog spaans. Momenteel ben ik zelfs aan het studeren want ik heb morgen het eerste deel van een examen.
