Hey iedereen ! Het is al even geleden dat ik nog iets op mijn blok zette maar ik heb het dan ook zo druk gehad met het genieten van de laatste dagen zomervakantie ! Alé niet dat die dagen nu al over zijn want ik heb nog een maandje ! Maar de laatste week van de normale vakantie is toch wel altijd zeer druk. Veel feestjes om aan te duiden dat de vakantie erop zit en feestjes kan ik natuurlijk niet laten gaan ! Ik heb vorige week de één kater na de andere gehad mja dat maakt duidelijk dat het goede nachten zijn geweest. Ik heb me echt super goed geamuseerd en het was lang geleden dat ik nog zoveel ben weggeweest met mijn girlies. Ik zit hier nu rustig in de zon op mijn terras te denken aan hoe zalig het weer wel niet is. Want echt het weer is f-a-n-t-a-s-t-i-s-c-h en zeker om in België te wonen. Als ik nu terug naar school zou moeten gaan zou ik zeggen : typisch dat het school weer begint en dat er 1000 zonnen stralen. Maar gelukkig heb ik daar nu geen last van. Wat ik wel kan zeggen is : typisch dat de er nu 1000 zonnen stralen als ik morgen op vakantie vertrek. WANT JAAA ik vertrek morgen met mijn vriendinnen op vakantie, la France.. hhmmm zalig. Heb er al zoveel zin in. Het enigste nadeel is wel dat we met de vlieger gaan en tgoooh ik heb daar zoveel bang voor. De laatste keer dat ik heb gevlogen zaten wij in de grootste storm in jaren in dat gebied en hadden wij heel veel last van luchtzakken wat dus enorm eng is als je zo klein bent (ik was toen 8jaar). Gelukkig dat mijn vriendinnen mij een beetje proberen gerust te stellen. Ik hoop dus echt dat ik morgen heel kalm op het vliegtuig kan zitten anders gaat dat een helvlucht worden. In ieder geval, ik ben blij dat ik morgen vertrek en kan gaan zwemmen want met dit weer in de zon zitten zonder verfrissing is niet te doen. *enjoy life
gisteren was mijn mama jarig. Ze is 50jaar geworden! We zijn lekker met de familie iets gaan eten en het was mega gezellig. Zelfs zo gezellig dat ik hier nu met een klein katertje zit hehe. We hebben voor haar verjaardag een boom van rijkdom (zo heet die boom) gegeven en dat is nog niet alles want aan die boom hebben wij allemaal envelopjes gehangen met daarin een boodschap. 52 envelopjes, voor elke week één! Mijn mama heeft het de laatste tijd moeilijk dus we dachten, we geven haar iets waar ze een heel jaar steun aan heeft. Ze was er helemaal van ontroerd en heeft wel een halfuur zitten huilen. Ik heb me ook deze week een beetje nuttig bezig gehouden, ik ben terug muziek beginnen maken want dat was toch al een tijdje geleden en muziek is echt mijn passie. Ik had er gewoon allemaal geen zin meer in. Het zijn harde maanden geweest maar dat wil wel zeggen dat het alleen maar beter kan gaan dus ik bereid me al voor .
Morgen ga ik eindelijk terug weg met één van mijn vriendinnen want met al die herexamens zit ik hier maar éénzaam te wezen. Gelukkig heeft er morgen al ééntje gedaan en kan ik nog eens een 'girlsavondje uit' doen. Want na een tijdje begin je dat toch wel te missen. Over 2 weken ga ik naar Frankrijk met de girls. Ha, heb er zoveel zin in! Mijn vriendje gaat trouwens als ik in Frankrijk zit alleen trekken, misschien gaat zijn zus mee maar ik denk niet dat dat zal doorgaan. Ik ben is benieuwd wat dat gaat geven, hij helemaal alleen op stap. Zo leer je jezelf toch wel beter kennen op zo'n reis. Volgend jaar ga ik mee met hem trekken, lekker ver. Het is weer genoeg geweest voor vandaag en als je van de duivel spreekt, ik moet eens vertrekken naar hem want anders mis ik mijn bus!
Dag iedereen! Alles is terug goed tussen mij en mijn vriend. Ik heb hem gezegd dat het volledig zijn keuze is en dat we wel zullen zien hoe het verder gaat. Natuurlijk heb ik nog altijd een beetje schrik, maarja wat is een leven zonder een beetje spanning? :) Ik heb het gevoel dat het vandaag een goede dag gaat worden. Ken je dat gevoel? Dat je gewoon even gelukkig kan zijn met de simpele dingen, de zon die schijnt, een kamer die er netjes uitziet, de geur van de zomer! Voor mij is het één van die zalige dagen. Ik heb mijn lessenrooster al voor volgend jaar en het ziet er echt enorm tof uit, ik wil nu al beginnnen! Nieuwe mensen leren kennen vind ik altijd het leukste aan een nieuwe start, wie weet wat voor mensen ik nu ga tegenkomen. Soms vraag ik mij wel is af wat het is om iemand anders te zijn, gewoon om eens te kunnen vergelijken. Als ik door de straten loop kan ik er soms echt eens bij stilstaan van ''overal in deze appartementen wonen er mensen met een ander leven, andere problemen en andere avonturen''. Want ja de wereld is zo groot. Het is een fijn gevoel dat je weet dat je niet de enige bent met problemen en dat er zoveel ergere dingen zijn dan wat jij meemaakt. Het is schandalig hoeveel keer ik in de krant lees dat er weer een ouder zijn kinderen heeft vermoord. Zo'n dingen begrijp je toch niet? Allemaal zeer eng. Hoe mensen toch soms zo hard in de put kunnen zitten? Ik heb zelf ook veel dipjes gehad maar altijd kon ik mij wel ergens aan optrekken en momenteel is dat mijn vriend. Hij is er echt elke dag van die 2 jaar er al voor mij geweest, ik kan er alles tegen vertellen, of toch bijna alles want niet alles is voor hem geschikt. Maar daar misschien later nog meer over. Alvast nog een fijne dag en je weet het . *Just enjoy life*
Dag iedereen, vandaag mijn derde blog!!! *exciting*. Gisteren ben ik met mijn ouders, een vriend van mijn pa en mijn vriendje op café geweest. Ik heb al 2jaar een vriend waar ik nog altijd dolverliefd op ben, ik heb echt van die momentjes dat ik als ik aan hem denk ik nog vlindertjes in mijn buik voel. Natuurlijk hebben wij zoals elk koppel af en toe eens discussies en we zijn zelfs al is op een korte break geweest (wat ik toch wel enorm eng vond, maar eigenlijk wel mijn keuze was). Soms moet dat eens, natuurlijk niet echt een pauze in de relatie, maar wel is een weekje dat je kan zeggen tegen je partner van nu is het even vriendinnen tijd. Om even wat op jezelf terug te komen want als je voordurend bij elkaar zit herken je soms jezelf niet meer, je zit dan zo in een patroon van opstaan,ontbijten, wandelen, tv kijken, avondeten, en slapen dat je op een gegeven moment er gewoon genoeg van hebt en even op jezelf wilt zijn. Wij wonen nog niet samen, ik woon nog bij mijn ouders en hij ook bij zijn ouders. Hij wil wel al graag gaan samenwonen (hij is dan ook 4jaar ouder dan mij en werkt al) maar hij heeft er gelukkig wel begrip voor dat ik nu net begin te studeren en dat dat nogal moeilijk is financieel voor mij. Mijn vriend is een hele lieve jongen ondanks zijn wispelturig karakter, maar daar weet ik momenteel wel al met om te gaan 'soms'. Maar deze week zei hij toch iets verontrustend. (Alé niet echt verontrustend, gewoon iets dat ik niet zo leuk vond). Hij wilt een neuspiercing, maar echt zo een ring. Op zich vind ik dat niet zo erg, ik ken hem ook al heel goed en ik weet dat hij dat na 2maand al terug weg wil. Toen ik met hem samen ging wist ik ook al dat ik zo'n dingen kon verwachten aangezien hij heel veel tattoos al heeft en een lippiercing (die hij gelukkig al heeft weggedaan). Maar die neuspiercing zat toch wel wat ertegen voor mij. Ik vind dat echt afschuwelijk voor jongens en ik heb hem dat toen ook gezegd, maar gisteren nadat café (had ik wel een glaasje teveel op) en stuurde hij me s'avonds dat hij er toch eens voor ging horen, terwijl hij wist hoe ik erover dacht. Dus natuurlijk, dramaqueen dat ik ben als ik zat ben, werd ik heel kwaad en stuurde ik als een zot berichten naar hem (en daar kan hij echt niet tegen, zeker niet als ik boze berichten stuur). Met als gevolg dat ik hem nu alleen nog maar kwader heb gemaakt. Eerlijk gezegd zou mij dat niet echt storen die piercing, oké ik vind dat lelijk maar waarschijnlijk wen ik daar wel aan na een tijd. Het is gewoon vooral mijn ouders, die zouden echt enorm boos zijn op mij. Omdat die al moesten wennen aan het idee dat hun dochter een vriend had met piercings en tattoos (aangezien ik niks van dat alles heb) en het enigste dat mijn ma echt afschuwelijk ordinair vindt is een jongen met een neusring (een 'koering' noemt ze dat altijd). Mijn ouders, vooral mijn pa dan, probeert er eigenlijk al zoveel aan te doen om hem uit mijn hoofd te praten dus als dat er nog eens bijkomt mag die niet meer bij ons thuis binnenkomen vrees ik. Ik ben wel een beetje bang, want ik vrees dat hij dat toch gaat doen met zijn koppig karakter. Als die iets wilt doet die dat gewoon en dan ga ik die moeten proberen verbergen voor mijn ouders de komende maanden tot hij doorheeft dat dat echt niet mooi is en hem uiteindelijk er uithaald. HmmHmm ben benieuwd wat hij gaat doen. *Enjoy your life, it's to short*
Hebben jullie je ooit al eens kwaad gemaakt omdat niet alles gaat zoals je het hoopte? Of omdat het leven niet eerlijk is? Wel, ik denk dat iedereen dit wel al eens heeft gedacht. Zo dus de conclusie is dat het leven helemaal niet eerlijk is en er veel niet loopt zoals je het hoopte. Maar is dit een reden om ongelukkig te zijn? Ik weet het niet, het leven is te kort om te mijmeren. Er gebeuren ergere dingen dan mijn problemen denk ik altijd. Natuurlijk ga ik mij niet uitspreken over wat jullie hebben meegemaakt want er zijn echt wel dingen die niet eerlijk zijn en verschrikkelijk zijn zoals iemand verliezen. Een onderwerp waar toch bijna iedereen bang heeft om over te praten en toch overkomt het iedereen. Er niet over praten helpt niet. Je wordt er alleen maar zot van en op een dag breekt het toch allemaal eens uit dus waarom wachten? Mijn papa bv, heeft telang gewacht om erover te praten en het is nu één van de redenen geworden waarom hij depressief is geworden. Altijd dat nadenken over eerlijkheid en 'waarom overkomt dit mij' en 'waarom was het niet iemand anders'. Ik begrijp niet goed de term depressief zijn, niet dat ik niet weet wat het betekent, natuurlijk weet ik dat. Maar hoe dat iemand depressief kan worden? Neem nu mijn papa, hij heeft alles wat hij wilt, een mooie vrouw, toffe kinderen (denk ik toch) ontzettend veel vrienden, een super goede job, een prachtig huis en noem maar op. Maar voor hem is dit 'blijkbaar' niet genoeg. Hij wilt meer, zegt hij zelf. Hij wil bijvoorbeeld nog gaan studeren (terwijl hij al heel veel diploma's heeft) en dat staan wij natuurlijk ook toe want wat is er mis met studeren? Maar als dat dan weer klaar is wilt hij weer iets anders zoals ; rondtrekken. Dat heeft hij dan ook gedaan en dan komt hij thuis en wilt hij een script schrijven voor een serie. Doet hij dan ook enzovoort. Het is nooit niet goed en nooit is hij gelukkig. Teveel nadenken is dat. Mijn papa denkt teveel na, hij heeft een te hoog IQ en wilt nooit niet stilzitten. De afgelopen jaren van zijn depressie heeft hij al met verscheidene psychiaters gaan praten en niemand volgt hem. Mijn papa weet het altijd beter en uiteindelijk blijkt het dat de psychiaters hem opgeven als patiënt. Ik moet wel zeggen dat hij het laatste jaar geen moeite meer heeft gedaan om echt nog in behandeling te gaan terwijl hij dit altijd belooft aan ons. Ik denk ergens wel dat hij bang heeft om iemand te vinden die wel op zijn niveau zit en hem begrijpt. Ik hoopte dat hij had gewacht met die antidepressiva te nemen, alsjeblieft mensen, als je dit voorgeschreven krijgt, denk er eerst eens goed over na, want als je ermee begint is het heeeel moeilijk om het nog af te bouwen en het verandert je compleet. Mijn papa is echt helemaal verandert. Ik ken hem niet meer, + hij drinkt graag is een glaasje wijn of een pintje maar ter gevolg van die pillen is hij snel dronken en wordt hij heel gemeen tegen mijn mama en anderen. De dag erna is het dan altijd van 'oei ja het spijt mij van mijn gedrag'. Maar ja mijn mama kan dat ook niet meer verdragen en als mijn mama het opgeeft is het gedaan met ons gezin denk ik. Want zij is de sterke vrouw die alles onder controle houdt. Maar sterke mensen kunnen ook breken, het zijn ten slotte ook maar mensen. Ik maak me vaak boos omdat ik dan denk van 'wat zit jij nu te klagen er zijn ergere dingen dan dit'. En dat is ook waar, er zijn veel ergere dingen dan dit en dat vergeten we soms. Ik ben niet de enigste die problemen heeft dus ergens kan ik zeggen dat dit een 'normaal leven' is. Mijn pa zijn depressie zal vrees ik nooit overgaan, hij is boos omdat hij ouder wordt en nog zoveel wil doen (midlifecrisis) en ook omdat hij te veel nadenkt over 'het leven' en 'ons doel'. Al die filosofie doet hem niet goed. Iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier maar toch het beste blijft praten. Praat er aub over. Het is een opluchting, kan ik u verzekeren. Ik hoop dat deze blog mij daarom ook gaat helpen en mij een beetje gerust gaat stellen. Laat jullie niet doen, wat je ook meemaakt er komt altijd hierna iets beter. Na regen komt zonneschijn. Just enjoy life. You've got just one life to live.
Hey iedereen, vandaag mijn eerste dag als blogger. Waarom deze blog? Eigenlijk omdat ik gewoon op een leukere manier mijn dag wil overlopen dan het enkel voor mijn eigen op te schrijven. Natuurlijk doe ik dit wel anoniem omdat niet iedereen moet weten dat dit mijn leven is. Ik hoop ook dat ik tieners met dezelfde problemen een hart onder de riem kan steken en hen kan duidelijk maken dat ze niet de enigste zijn met problemen. Er zijn zoveel mensen op deze wereld en misschien maak ik niet zo een interessante dingen mee, toch wil ik ze allemaal kwijt op deze blog. Ben me bijvoorbeeld vandaag gaan inschrijven voor mijn verdere studies en ik ben echt heel erg benieuwd naar wat volgend jaar mij brengt! *Enjoy your day en denk eraan , je leeft maar ene keer dus : maak er het beste van* !
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
.
