Ik dacht altijd dat nachtmerries begonnen in je slaap, niet bij het ontwaken, de trap aflopen en zien dat de volledige straat een wit tapijt is. Ja, allemaal heel erg mooi, maar de gedachte dat ik de volledige dag de deur niet uitkan zonder te veranderen in een wandelende sneeuwpop, is ronduit afschuwelijk. Mijn dag is vandaag dus begonnen met een: 'oh god, ik moet effe gaan zitten.' Iets wat normaal enkel voorkomt bij het eerste afspraakje met een jongen waar ik dat moment totaal gek van ben, wanneer ik uit een misselijkmakende attractie kom in een pretpark of wanneer ik mijn rapport ontvang.
Momenteel zit ik volledig geïrriteerd achter de computer en probeer me wat te amuseren met allerlei onnuttige spelletjes. Ik heb zin om heel erg hard te roepen en mensen te slaan. Mama maakt lawaai in de keuken met allemaal potten en pannen die ze laat vallen, en Koen heeft een gekleurd flubberding gevonden waarmee hij allemaal nepscheten laat. Ik voel me verschrikkelijk, ik ga kotsen.
