eerste indruk: 
De Tijd speelt op 30 april het theaterstuk: “Schitterend gebrek” in Ter Vesten. De titel klonk bekend in de oren, dit doordat we tijdens de lessen Nederlands al eens een fragment hadden gelezen uit het gelijknamige boek van Arthur Japin. Het theaterstuk is hier dan ook op gebaseerd. Wanneer ik de korte inhoud las op de site, was ik wel al wat verward. Ik hoop dat ik ga kunnen volgen tijdens de voorstelling. Blijkbaar is het stuk ook een beetje naar de vorm van de film “Back to the Future”. Hier gaat een personage terug in de tijd en dit lijkt ook het geval te zijn in het toneel.

verslag:
Na de voorstelling vertelde de regisseur ons: “Ik hoop dat de mensen anders buitenkomen dan dat ze binnen gegaan zijn na deze voorstelling”. Ik knikte toen, maar voelde me niet zo heel anders.
Bij het binnenkomen stonden de actrices op het podium in een pracht van een decor. Blauwe spiegeltjes hingen te schitteren boven een houten vloer waar de meisjes steeds op bleven. Ze liepen er mysterieus rond in een kleedje en op blote voeten. Het spel begon en al meteen had ik mijn favoriet, “de blonde”. Deze bleek Suzanne Grotenhuis te zijn. Haar tegenspeelster was Rosa Vandervorst. Rosa was de knapste maar haar stem trok me minder aan dan die van Suzanne. Wie nu het beste kan acteren weten we niet. Ze vertelden het verhaal van Casanova en Lucia op een redelijk koele manier met weinig emotie. Ik kan wel geloven dat ze goed kunnen spelen, jammer dat dit niet tot uiting kwam in het toneelstuk.
Nadien had de regisseur er wel een uitleg voor. Theatergezelschap “De Tijd” is op zoek naar een andere manier van voorstellingen maken. Ze willen meer vertellen in plaats van te spelen en zo meer ruimte geven aan het publiek het zich op zijn eigen manier voor te stellen. Hierin slaagde hij inderdaad. Enkel was het zeer moeilijk om er als publiek bij te blijven. Na een tijd werd het echt wel te eentonig. De actrices liepen rond en stopten af en toe om te vertellen. Het verhaal werd verteld door middel van flashbacks. Op zich had ik het niet moeilijk om te volgen, dit misschien door de inleiding, die wel zeer duidelijk was. Hier werd het verhaal al verteld, het meisje die de inleiding deed was zeer enthousiast over het stuk. Hierdoor was ik misschien nog wel meer teleurgesteld want ik bleef wat op mijn honger zitten.
Het gesprek nadien met de actrices vond ik wel heel leuk. Wat ook heel speciaal was, was dat Suzanne uit Nederland komt maar iedereen in de zaal dacht dat ze uit België kwam, dit omdat haar Nederlands accent totaal niet te horen was. Rosa en Suzanne waren heel spontaan en kwamen vlot over. Ik denk dat ze veel meer in huis hebben dan dat het publiek gezien heeft. De regisseur vertelde wel dat we ze in de toekomst nog veel zullen zien, hopelijk kunnen ze zich dan ook wat meer bewijzen!
Schitterend gebrek was dus niet zo schitterend dan ik had verwacht. Het verhaal op zich was zeer mooi en aangrijpend, jammer dat het niet zo werd overgebracht.